ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΛΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ. 4

ΠΕΡΙΛΗΨΗ. 5

ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ. 5

ΕΙΣΑΓΩΓΗ. 6

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1. 7

1.1.       ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ – Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΛΛΑΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ  7

1.2.       Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ   9

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. 12

2.1. ΓΕΝΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ 12

2.2. ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ. 12

2.1.1. ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΑ ΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΛΙΜΕΝΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ. 12

2.1.2.  Κανόνες και πρότυπα ασφαλείας για τα επιβατηγά πλοία. 13

2.1.3. ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΙΒΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΠΛΩΤΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ  13

2.1.4. ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ: ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ.. 14

2.1.5.ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε.: ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΠΑ ΓΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΠΛΟΙΩΝ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ.. 14

2.1.6. ΡΥΠΑΝΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ. 14

2.1.7. ΑΣΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΡΥΠΟΓΟΝΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΠΛΟΙΩΝ ΤΗΣ ΕΕ. 15

2.1.8. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ – ΠΛΟΙΑ. 15

2.1.9. ΓΑΛΑΖΙΑ ΖΩΝΗ. ΕΝΙΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΑΥΤΙΛΙΑ. 16

2.1.10. ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ.. 16

2.1.11. ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ. 16

2.1.12. Προώθηση της εσωτερικής ναυσιπλοΐας «NAIADES». 16

2.1.13. Ασφάλεια στη θάλασσα: έλεγχος των πλοίων από το κράτος λιμένα. 17

2.1.14. ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ  ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (ISM) ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ. 17

2.1.15. Eλεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών στο εσωτερικό της EE (υπερωκεάνια κυκλοφορία) 18

2.1.16. ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. 18

ΕΠΙΛΟΓΟΣ. 19

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. 20

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ

Πολλές ευχαριστίες θέλω να εκφράσω για την Οικογένεια μου που με στήριξε και με στηρίζει σε κάθε νέα προσπάθεια μου.

Επίσης, θέλω να εκφράσω πολλές ευχαριστίες για τις προκλήσεις που μας προσφέρουν οι Καθηγητές μας.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η Παγκόσμια Ναυτιλία είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες του Διεθνούς Εμπορίου διευκολύνοντας το Διεθνές Εμπόριο μεταξύ απομακρυσμένων και μη χωρών, και έχοντας ένα σημαντικό ρόλο στη Διεθνή Εφοδιαστική Αλυσίδα.

Χρειάστηκαν όμως αιώνες προσπαθειών για να αναπτυχθούν Διεθνείς Συνεργασίες για τον σχεδιασμό και εφαρμογή Διεθνών Νομοθεσιών που να αντιμετωπίζουν ζητήματα ασφάλειας, πρόληψης ναυτικών ατυχημάτων και των συνεπαγόμενων περιβαλλοντικών τους επιπτώσεων, προστασίας του ναυτικού επαγγέλματος, κλπ.

Λόγω της σπουδαιότητας του συγκεκριμένου θέματος, καταβλήθηκε μια προσπάθεια αποτύπωσης της Ευρωπαϊκής Πολιτικής στις Θαλάσσιες Μεταφορές, αποτυπώνοντας εν συντομία το πως οικοδομήθηκαν Διεθνείς Συνεργασίες στο Τομέα της Ναυτιλίας, και πως ξεκίνησε η δραστηριοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ανάπτυξη Νομοθετικών Πρωτοβουλιών.

Τέλος, γίνεται μια παρουσίαση των επιμέρους πολιτικών που συνθέτουν την Συνολική Ευρωπαϊκή Πολιτική στις Θαλάσσιες Μεταφορές.

ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ

Ευρωπαϊκή Πολιτική, Θαλάσσιες Μεταφορές, Ναυτιλία

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Οι θαλάσσιες μεταφορές είναι ο σημαντικότερος, οικονομικότερος και ασφαλέστερος τρόπος για τη μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων πρώτων υλών, αγαθών και προϊόντων, συμβάλλοντας σημαντικά στην οικονομική και κοινωνική ευημερία μιας χώρας και ως εκ τούτου συνιστούν  αναπόσπαστο κομμάτι της παραγωγικής διαδικασίας και του εμπορίου. (Χρυσικού, 2017).

Η σημασία τους για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) είναι πολύ μεγάλη, δεδομένου ότι έχει 1.200 λιμάνια και τον μεγαλύτερο εμπορικό στόλο παγκοσμίως (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ωκεανοί και αλιεία, 2021). Επίσης:

• το 90 % του εξωτερικού εμπορίου της ΕΕ και το 40 % του εσωτερικού εμπορίου της πραγματοποιείται διά θαλάσσης. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Ωκεανοί και αλιεία, 2021).
• Οι Ευρωπαίοι πλοιοκτήτες ελέγχουν πάνω από το 38% του παγκόσμιου στόλου μεταφοράς με εμπορευματοκιβώτια και πάνω από το 31% του στόλου μεταφοράς χύδην φορτίων. (Χρυσικού, 2017).
• Ο τομέας αυτός αντιπροσωπεύει σχεδόν 5,4 εκατομμύρια θέσεις εργασίας και παράγει μικτή προστιθέμενη αξία σχεδόν 500 δισ. ευρώ ετησίως, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. (Χρυσικού, 2017)

Κατά συνέπεια, οι θάλασσες και οι ωκεανοί αποτελούν ζωτική κινητήρια δύναμη της ευρωπαϊκής οικονομίας. (Χρυσικού, 2017)

Δεδομένης λοιπόν της πολύ μεγάλης σημασίας που έχουν για την Ευρωπαϊκή Ένωση οι Θαλάσσιες Μεταφορές, ήταν επιτακτική η ανάγκη ανάπτυξης κοινών πολιτικών που να ακολουθούν, συμβαδίζουν ή να βελτιώνουν τις Διεθνείς Πρακτικές στους τομείς ασφάλειας και βιώσιμης ανάπτυξης των θαλασσίων μεταφορών. Βασικός  γνώμονας η ανάπτυξη του θαλάσσιου εμπορίου και την προστασία των Ευρωπαϊκών Επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο κλάδο των Μεταφορών.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1

• ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ – Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΛΛΑΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

Σταδιακά και κυρίως μετά την Συνθήκη της Βεστφαλίας αρχίζουμε να βλέπουμε τα πρώτα σοβαρά βήματα οικοδόμησης διεθνών συμφωνιών που μεταξύ των άλλων αρχίζουν να θέτουν ζητήματα όπως το δικαίωμα «επιδρομής» (κουρσάροι) (Αμερικάνικοι Πόλεμοι Ανεξαρτησίας) την ελευθεροπλοΐα μεταξύ παρόχθιων κρατών (Γαλλική Επανάσταση), την ίδρυση της Επιτροπής του Ρήνου που συνοδευόταν από τη  θέσπιση αρχών για τη γενική πλεύση σε ποταμούς (Συνέδριο της Βιέννης, 1815).  (Βλάχος, Διεθνής Ναυτιλιακή Πολιτική, Γ! Έκδοση, 2015)

Ακολούθησαν

• η Συνθήκη των Παρισίων (1815) με την οποία  ιδρύθηκε ένας νέος θεσμός στις διεθνείς σχέσεις, με την  αρχική σύμπραξη τεσσάρων χωρών (Μ. Βρετανία, Ρωσία, Πρωσία, Αυστρία) και αργότερα με την προσθήκη της Γαλλίας (η λεγόμενη πενταρχία), οι οποίες αποφάσισαν τη σύγκληση περιοδικών συνδιασκέψεων.
• Η «Ευρωπαϊκή Συνεννόηση» που αποσκοπούσε στην οργάνωση της διεθνούς κοινωνίας και την ειρηνική διευθέτηση των διαφορών. Η συμφωνία αυτή απηχούσε την υπόθεση ότι 5 ή 6 Μεγάλες Δυνάμεις διέθεταν αυξημένα δικαιώματα και υποχρεώσεις έναντι των υπόλοιπων μελών της ευρωπαϊκής οικογένειας. Οι μέθοδοι ενεργειών εκφράζονταν με συνδιασκέψεις και δεν ακολουθούνταν προκαθορισμένοι κανόνες δικαίου. (Βλάχος, Διεθνής Ναυτιλιακή Πολιτική, Γ! Έκδοση, 2015)
• Η ίδρυση του Διαρκούς Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, το 1907, με σκοπό την επίλυση διαφορών μεταξύ κρατών

Ακολούθως και όσον αφορά ειδικότερα τις θαλάσσιες μεταφορές δημιουργήθηκαν Διακυβερνητικοί και Κυβερνητικοί Οργανισμοί με αντικείμενο την Ναυτιλία και τις Θαλάσσιες μεταφορές. Οι σημαντικότεροι είναι:   

1. Οι κυβερνητικοί μηχανισμοί των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής που ασχολούνται με τα ναυτιλιακά θέματα και διαθέτουν εξειδικευμένες υπηρεσίες και μηχανισμούς, αποσκοπώντας στην ικανοποίηση των συμφερόντων τους και την επίτευξη των στόχων τους. Οι μηχανισμοί αυτοί είναι η Γερουσία (Επιτροπή Εμπορίου, Υποεπιτροπή για την Εμπορική Ναυτιλία και τη Δικαστική Επιτροπή), η Βουλή των Αντιπροσώπων (με δύο επιτροπές, τη Δικαστική Επιτροπή και την Επιτροπή Εμπορικής Ναυτιλίας και Αλιείας) , το Υπουργείο Μεταφορών και τέλος, το Υπουργείο Δικαιοσύνης, το οποίο επίσης ασχολείται με ναυτιλιακά ζητήματα (Χρυσικού, 2017)
2. Ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (IMO)[1], Βασικός σκοπός του Οργανισμού είναι η δημιουργία ενός δίκαιου και αποτελεσματικού κανονιστικού πλαισίου για τη ναυτιλιακή βιομηχανία, το οποίο θα μπορούν όλες οι χώρες να υιοθετούν και να εφαρμόζουν(Χρυσικού, 2017). Κύριο έργο του η παροχή γνωμοδοτήσεων, συμβουλών και αποφάσεων, με δεσμευτικού χαρακτήρα για τα κράτη μέλη (Βλάχος, Εμπορική Ναυτιλία και Θαλάσσιο Περιβάλλον, 2007).  Από τέτοιου είδους κανόνες ξεχωρίζουν η Συνθήκη Ασφάλειας Ζωής στη θάλασσα (SOLAS), αλλά και η Συνθήκη για τον περιορισμό της θαλάσσιας ρύπανσης (MARPOL). Επιπλέον, ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός ασχολείται με θέματα που σχετίζονται με την ναυτική ασφάλεια, την προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας και τη λήψη μέτρων για κάθε έκνομη ενέργεια που τελείται στη θάλασσα (Χρυσικού, 2017)
3. ο Διεθνής Οργανισμός Εργασίας (ILO), ιδρύθηκε το 1919 με τη Συνθήκη των Βερσαλλιών, έχει ως κύριο στόχο την κατάρτιση διεθνών προγραμμάτων, συμβάσεων και κανόνων που συμβάλλουν στην βελτίωση των συνθηκών εργασίας και στη δημιουργία νέων ευκαιριών απασχόλησης. Απώτερος στόχος του οργανισμού είναι η τελική κατάρτιση ενός διεθνούς καταστατικού ναυτικής εργασίας. (Βλάχος, Διεθνής Ναυτιλιακή Πολιτική, Γ! Έκδοση, 2015)
4. Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (OECD). Γενική αποστολή του Οργανισμού είναι η προώθηση πολιτικών, οι οποίες θα επιδιώκουν την βελτίωση και την οικονομική και κοινωνική ευημερία των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Αναφορικά με την ναυτιλία, η πολιτική του Οργανισμού για την ναυπηγική βιομηχανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση χαρακτηρίζεται από στοιχεία προστατευτισμού, με βασικούς άξονες τις κρατικές επιχορηγήσεις για τα ναυπηγεία, τη χρηματοδότηση και τις οικονομικές ενισχύσεις των πλοιοκτητών(Βλάχος, Διεθνής Ναυτιλιακή Πολιτική, Γ! Έκδοση, 2015).
5. η Συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και την Ανάπτυξη (UNCTAD), ο οποίος ιδρύθηκε το 1964 στη Συνδιάσκεψη της Γενεύης με σκοπό την ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου και των επενδύσεων και τη μεγιστοποίηση των ευκαιριών. Ο Οργανισμός έχει συνεισφέρει σημαντικά στην οικονομική οργάνωση της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας, δημιουργώντας μια κοινή πολιτική για τα ναυτικά θέματα και επιδιώκοντας τη συμμετοχή των αναπτυσσόμενων χωρών στο χώρο των θαλάσσιων μεταφορών. (Βλάχος, Διεθνής Ναυτιλιακή Πολιτική, Γ! Έκδοση, 2015)
6. Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου (GATT) – Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου (WTO).  Η Γενική Συμφωνία Δασμών και Εμπορίου αποτελεί εξειδικευμένη οργάνωση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με σκοπό τη διεξαγωγή ενός πιο ελεύθερου και δίκαιου εμπορίου. Περιέχει ένα σύνολο αρχών και κανονισμών που ρυθμίζουν τη διενέργεια του εμπορίου μεταξύ των Συμβαλλόμενων μερών γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται ως Σύνταγμα του Διεθνούς Εμπορίου (Παπαγιαννούλης , 2002). Σε ότι αφορά το εμπόριο και κατ’ επέκταση τον τομέα της ναυτιλίας, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου επιδιώκει τη λειτουργία του συστήματος του ελεύθερου εμπορίου και την εξασφάλιση της ελεύθερης πρόσβασης σε όλες τις αγορές συμπεριλαμβανομένου ενός αριθμού υπηρεσιών (GATS) όλο και περισσότερων χωρών (Βλάχος, Διεθνής Ναυτιλιακή Πολιτική, Γ! Έκδοση, 2015).

• Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΩΝ ΘΑΛΑΣΣΙΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ

Από την ίδρυση της Ε.Ο.Κ. με την Συνθήκη της Ρώμης το 1957 μέχρι τα πρώτα στάδια της Οικονομικής Ολοκλήρωσης πέρασαν πολλά χρόνια.  Με την ολοκλήρωση αυτών των σταδίων και τη μετάβαση στα επόμενα, αρχίζει η ανάπτυξη και η χάραξη κοινών πολιτικών. Η ύπαρξη διαφορετικών ρυθμίσεων και πολιτικών από τις τότε χώρες μέλη δρούσε ανασταλτικά στις προσπάθειες κοινής αντιμετώπισης ναυτιλιακών θεμάτων και λήψης κοινών αποφάσεων.  (Ρόδιος , 2017)

Η Ναυτιλιακή Κρίση και η ραγδαία συρρίκνωση του υπό ευρωπαϊκές σημαίες εμπορικού στόλου μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και η φυγή προς τις σημαίες ευκαιρίας οδήγησαν την ΕΕ στο να παρέμβει ενεργά και αναλάβει πρωτοβουλίες άσκησης πολιτικής στο πεδίο των θαλάσσιων μεταφορών. (ΕΛΙΑΜΕΠ, 2010). Αφετηρία της συστηματικής συμμετοχής της Κοινότητας στα ζητήματα που αφορούν τη Ναυτιλία ήταν η  θέσπιση του Κανονισμού 974/79 με αντικείμενο την επικύρωση και εφαρμογή από τα κράτη-μέλη της Κοινότητας του Κώδικα UNCTAD (United Nations Conference on Trade and Development) για τις ναυτιλιακές διασκέψεις τακτικών γραμμών[2]. (Ρόδιος , 2017)

Οι στόχοι των συγκεκριμένων πρωτοβουλιών της Κοινότητας, υπό την μορφή «τεσσάρων κανονισμών»,  ήταν:

• Η απελευθέρωση παροχής υπηρεσιών στον τομέα των θαλάσσιων μεταφορών μεταξύ των κρατών μελών καθώς και μεταξύ των κρατών μελών και τρίτων χωρών. (Ρόδιος , 2017)
• Η διασφάλιση των όρων εφαρμογής των κανόνων του ανταγωνισμού στις θαλάσσιες μεταφορές και στις ναυτιλιακές διασκέψεις τακτικών γραμμών[3]. (Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 1986)(Ρόδιος , 2017)
• Η δημιουργία πλαισίου με βάση το οποίο επιδιώκεται η καταπολέμηση αθέμιτων πρακτικών καθορισμού των ναύλων τακτικών γραμμών στη ναυτιλία από πλοιοκτήτες τρίτων χωρών[4]. (Συμβούλιο Ευρωπαϊκής Ένωσης, 1986)(Ρόδιος , 2017)
• Ο καθορισμός της μεθοδολογίας και της διαδικασίας για τη ανάληψη  συντονισμένων μέτρων και ενεργειών από τη πλευρά των κρατών-μελών της Κοινότητας σε βάρος τρίτων χωρών, οι οποίες προβαίνουν σε διακρίσεις εις βάρος Κοινοτικών εφοπλιστών, εταιριών και πλοίων, με σκοπό να διασφαλισθεί η ελεύθερη πρόσβαση στις υπερωκεάνιες μεταφορές φορτίων[5]. (Ρόδιος , 2017)

Μετά τις ανωτέρω πρωτοβουλίες,  η Ευρωπαϊκή  Επιτροπή ενέκρινε

• την Πράσινη Βίβλο (Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, 2007) αναφορικά με την προσαρμογή στις κλιματικές αλλαγές, η οποία ήταν και η αρχή της διαδικασίας για τη Πολιτική προσαρμογής στις κλιματικές αλλαγές της ΕΕ. Η Πράσινη Βίβλος εξετάζει τις επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος στην Ευρώπη, τους λόγους που συνηγορούν υπέρ της λήψης μέτρων και τις πολιτικές αποκρίσεις που μπορούν να δοθούν στο πλαίσιο της ΕΕ.
• και τη Λευκή Βίβλο (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, 2017) η οποία θεσπίζει ένα γενικό πλαίσιο σχετικά με το πώς μπορεί η Ευρώπη να περιορίσει την ευπάθεια της στην αλλαγή του κλίματος και να αυξήσει την προσαρμοστικότητα της στις επιπτώσεις /απειλές της Κλιματικής Αλλαγής. Στόχος της Λευκής Βίβλου είναι η λήψη μέτρων προσαρμογής με σκοπό να διασφαλιστεί ότι η ΕΕ και τα κράτη μέλη της μπορούν να ανταπεξέλθουν απόλυτα στις απαιτήσεις που προκύπτουν τόσο σε επίπεδο προσδιορισμού πολιτικών, όσο και σε επίπεδο πρακτικής εφαρμογής των μέτρων, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περισσότερες πρωτοβουλίες προσαρμογής πρέπει να ληφθούν σε Εθνικό, περιφερειακό ή ακόμη και τοπικό επίπεδο.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2

2. Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

2.1. ΓΕΝΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ

Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Σύνοψη της Νομοθεσίας της ΕΕ/Μεταφορές, 2021), η πολιτική μεταφορών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στοχεύει στη διασφάλιση της ομαλής, αποτελεσματικής, ασφαλούς και ελεύθερης κυκλοφορίας προσώπων και αγαθών σε ολόκληρη την ΕΕ μέσω ενοποιημένων δικτύων που κάνουν χρήση όλων των μέσων μεταφοράς (οδική, σιδηροδρομική, θαλάσσια, αεροπορική). Η πολιτική της ΕΕ ασχολείται επίσης με ζητήματα ευρέως φάσματος όπως η κλιματική αλλαγή, τα δικαιώματα των επιβατών, τα καθαρά καύσιμα και η μείωση των διοικητικών διαδικασιών που σχετίζονται με τα τελωνεία στα λιμάνια.

Οι μεταφορές αποτελούν μία από τις πλέον σημαντικές κοινές πολιτικές της ΕΕ και διέπονται από τον τίτλο VI (άρθρα 90 μέχρι 100) της συνθήκης για τη λειτουργία της ΕΕ. Η μελλοντική πολιτική θα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη Λευκή Βίβλο του 2011 που αποτελείται από 40 πρωτοβουλίες οι οποίες έχουν σχεδιαστεί για τη δημιουργία ανάπτυξης και θέσεων εργασίας, τη μείωση της εξάρτησης από τις εισαγωγές πετρελαίου και των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα του κλάδου κατά 60% έως το 2050.

Η ευρωπαϊκή πολιτική για τις μεταφορές περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα εξειδικευμένων πολιτικών που θα αναφερθούν στη συνέχεια εν συντομία.

2.2. ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΟΥ ΔΙΕΠΟΥΝ ΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

2.1.1. ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΑ ΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΛΙΜΕΝΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Ακολουθείται ο Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 725/2004  της 31ης Μαρτίου 2004, ο οποίος θεσπίζει μέτρα για τη βελτίωση της ασφάλειας στις διεθνείς και εγχώριες μεταφορές καθώς και στις λιμενικές εγκαταστάσεις από σκόπιμες παράνομες ενέργειες. Επίσης διασφαλίζει την ομοιόμορφη εφαρμογή σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) των μέτρων ασφαλείας. Σύμφωνα με τον Κανονισμό, όλες οι χώρες της ΕΕ πρέπει να εφαρμόζουν πλήρως την τροποποιημένη σύμβαση SOLAS και τον διεθνή κώδικα για την ασφάλεια στα πλοία και στις λιμενικές εγκαταστάσεις όσον αφορά τη διεθνή θαλάσσια κυκλοφορία. Επίσης, κάθε χώρα της ΕΕ ενημερώνει τον ΔΝΟ, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και άλλες χώρες της ΕΕ σχετικά με τα μέτρα που έχει λάβει. Αυτά περιλαμβάνουν τα στοιχεία επικοινωνίας των συντονιστικών κέντρων για την ασφάλεια στη θάλασσα που ορίζονται από κάθε χώρα της ΕΕ. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2020)

2.1.2.  Κανόνες και πρότυπα ασφαλείας για τα επιβατηγά πλοία

Ακολουθούνται οι οδηγίες 2009/45/ΕΚ και η οδηγία(ΕΕ) 2017/2108, για την τροποποίηση της οδηγίας 2009/45/ΕΚ.  Οι Οδηγίες με τις τροποποιήσεις τους αποσκοπούν στη θέσπιση ενιαίων προτύπων ασφαλείας για τη ζωή και την περιουσία των ανθρώπων στα επιβατηγά πλοία και τα ταχύπλοα σκάφη. Περιλαμβάνονται  λεπτομερείς τεχνικές προδιαγραφές για τα μέτρα ασφαλείας με τις οποίες πρέπει να συμμορφώνονται τα κράτη σε ζητήματα όπως οι κατασκευές, η ευστάθεια, οι μηχανολογικές κατασκευές, και οι  ηλεκτρολογικές εγκαταστάσεις. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2018)

2.1.3. ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΠΙΒΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΠΛΩΤΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

O Κανονισμός (ΕΕ) αριθ. 1177/2010 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 24ης Νοεμβρίου 2010, αφορά  τα δικαιώματα των επιβατών στις θαλάσσιες και εσωτερικές πλωτές μεταφορές και την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2006/2004.

Ο σκοπός του κανονισμού είναι η λήψη μέριμνας για τους επιβάτες, συμπεριλαμβανομένων των επιβατών με αναπηρία ή των επιβατών μειωμένης κινητικότητας, που ταξιδεύουν με τις θαλάσσιες και εσωτερικές πλωτές μεταφορές και επιβάλλει ισότητα των δικαιωμάτων όπου κι αν οι επιβάτες ταξιδεύουν εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Στα δικαιώματα, μεταξύ άλλων περιλαμβάνονται  το δικαίωμα πληροφόρησης ή αποζημίωσης σε περίπτωση καθυστέρησης ή ματαίωσης, και ακολουθείται η πολιτική δικαιωμάτων που αφορά  επιβάτες που ταξιδεύουν με αεροπορικές, σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2020)

2.1.4. ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑ: ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ

Η Οδηγία 2008/106/ΕΚ αφορά το ελάχιστο επίπεδο εκπαίδευσης των ναυτικών και

ενσωματώνει στη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) τα ελάχιστα πρότυπα εκπαίδευσης, έκδοσης πιστοποιητικών και τήρησης φυλακών των ναυτικών που εργάζονται σε διάφορα σκάφη της ΕΕ, τα οποία καθορίζονται από τη σύμβαση για πρότυπα εκπαίδευσης, έκδοσης πιστοποιητικών και τήρησης φυλακών των ναυτικών (σύμβαση STCW) του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού. Η σύμβαση εγκρίθηκε το 1978. Η οδηγία 2012/35/ΕΕ εισήγαγε ορισμένες τροποποιήσεις της οδηγίας 2008/106/ΕΚ. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2018)

2.1.5.ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΗΣ Ε.Ε.: ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΥΠΑ ΓΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΕΙΣ ΠΛΟΙΩΝ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΝΑΥΤΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ

Η Οδηγία 2009/15/EΚ περιγράφει τους κανόνες και τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ως κράτη σημαίας, μπορούν να εξουσιοδοτούν έναν αναγνωρισμένο οργανισμό ( να είναι εγκεκριμένος  σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 391/2009)  να εκτελεί θεσμοθετημένες επιθεωρήσεις και πιστοποιήσεις εκ μέρους της. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2021)

2.1.6. ΡΥΠΑΝΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΟΙΑ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΕΣ ΚΥΡΩΣΕΙΣ

Η Οδηγία 2005/35/ΕΚ αφορά ζητήματα  ρύπανσης από τα πλοία και θέσπιση κυρώσεων για παραβάσεις. Δημιουργεί κανόνες που ισχύουν σε επίπεδο ΕΕ που προβλέπουν  ότι οι απορρίψεις ρυπογόνων ουσιών από πλοία συνιστούν κατ’ αρχήν ποινικό αδίκημα. Οι μικρότερης σημασίας απορρίψεις δεν θεωρούνται αυτόματα ως αδικήματα, εκτός από την περίπτωση απορρίψεων επαναλαμβανόμενων που συντελούν στην  υποβάθμιση της ποιότητας του ύδατος. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016)

2.1.7. ΑΣΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΡΥΠΟΓΟΝΟΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ ΠΛΟΙΩΝ ΤΗΣ ΕΕ

Η  οδηγία 2014/90/ΕΕ σχετικά με τον εξοπλισμό πλοίων, αποσκοπεί:

• στη βελτίωση της ασφάλειας στη θάλασσα·
• στη πρόληψη της θαλάσσιας ρύπανσης·
• στη διασφάλιση ότι τα διεθνή πρότυπα ασφάλειας σχετικά με τον εξοπλισμό πλοίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) θα ερμηνεύονται με τον ίδιο τρόπο σε όλη την ΕΕ.

Η οδηγία επιβάλλει πρόσθετους όρους στις εθνικές αρχές οι οποίες είναι υπεύθυνες για την πιστοποίηση του εξοπλισμού πλοίων που φέρουν τη σημαία τους (βάσει διεθνών συμβάσεων) τη στιγμή της έκδοσης, της έγκρισης ή της ανανέωσης των πιστοποιητικών. (Επίσημος Ιστότοπος Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2020)

2.1.8. ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΝΑΥΣΙΠΛΟΪΑ – ΠΛΟΙΑ

Ο κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2020/474 (ευρωπαϊκή βάση δεδομένων σκαφών), η Οδηγία (ΕΕ) 2016/1629 (τεχνικές προδιαγραφές για τα πλοία εσωτερικής ναυσιπλοΐας), ο Κανονισμός (ΕE) 2016/1628 (απαιτήσεις για τα όρια εκπομπών αέριων και σωματιδιακών ρύπων), η οδηγία 2010/35/ΕΕ (μεταφερόμενος εξοπλισμός υπό πίεση), η Οδηγία 2009/100/ΕΚ (αμοιβαία αναγνώριση των πιστοποιητικών αξιοπλοΐας πλοίων εσωτερικής ναυσιπλοΐας) και η οδηγία  2008/68/ΕΚ  (εσωτερικές μεταφορές επικίνδυνων εμπορευμάτων) θεσπίζουν ένα σύστημα τεχνικών προδιαγραφών για τα πλοία εσωτερικής ναυσιπλοΐας και συγκροτεί σύστημα επιθεώρησης. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2020)

2.1.9. ΓΑΛΑΖΙΑ ΖΩΝΗ. ΕΝΙΑΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΑΥΤΙΛΙΑ

Οι προτάσεις της γαλάζιας ζώνης συμπληρώνουν την αναθεώρηση της λιμενικής πολιτικής της ΕΕ που εγκρίθηκε τον Μάιο του 2013 και αφορά ευκολότερες τελωνειακές διατυπώσεις για τα εμπορεύματα που μεταφέρονται στο εσωτερικό της ΕΕ και για τα εμπορεύματα της ΕΕ που διέρχονται από λιμένες τρίτων χωρών, αποσκοπώντας να τονώσουν τον τομέα της ναυτιλίας. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2014)

2.1.10. ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΩΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΩΝ

Η Οδηγία 2008/68/ΕΚ αφορά τις εσωτερικές μεταφορές επικίνδυνων εμπορευμάτων, θεσπίζοντας κοινούς κανόνες για τις ασφαλείς οδικές, σιδηροδρομικές και εσωτερικές πλωτές μεταφορές επικίνδυνων εμπορευμάτων εντός και μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). Καλύπτει επίσης πτυχές όπως η φορτοεκφόρτωση, η μεταφόρτωση από ένα μεταφορικό μέσο σε άλλο, καθώς και οι στάσεις κατά τη διάρκεια της μεταφοράς. Επεκτείνει την εφαρμογή των διεθνών κανόνων στις εγχώριες μεταφορές επικίνδυνων εμπορευμάτων. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2015)

2.1.11. ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΑΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ

Το κοινό περιβάλλον ανταλλαγής πληροφοριών (CISE) είναι μια πρωτοβουλία της ΕΕ που παρέχει ένα αποκεντρωμένο πλαίσιο θαλάσσιας επιτήρησης για ανταλλαγή πληροφοριών από σημείο σε σημείο μεταξύ τομέων και συνόρων. Συμμετέχουν περισσότερες από 300 αρχές της ΕΕ και εθνικές αρχές με αρμοδιότητες στη θαλάσσια επιτήρηση. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης, 2015)

2.1.12. Προώθηση της εσωτερικής ναυσιπλοΐας «NAIADES»

Σκοπός η σύνδεση εσωτερικών λιμένων με ένα μεγάλο δίκτυο πλωτών οδών. Έτσι πρακτικά μπορεί να υπάρχει σύνδεση των θαλάσσιων μεταφορών με τα πλωτά δίκτυα μεταφορών μέσω των εσωτερικών λιμένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ανωτέρω πολιτική συνδέεται με τον Κανονισμό (ΕΕ) αριθ. 546/2014 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Μαΐου 2014, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 718/1999 του Συμβουλίου σχετικά με μια πολιτική ρύθμισης της μεταφορικής ικανότητας των κοινοτικών στόλων στην εσωτερική ναυσιπλοΐα για την προώθηση των μεταφορών διά της πλωτής οδού (Επίσημη Εφημερίδα L 163 της 29.5.2014, σ. 15-17) (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2015)

2.1.13. Ασφάλεια στη θάλασσα: έλεγχος των πλοίων από το κράτος λιμένα

Η Ευρωπαϊκή Νομοθεσία εφαρμόζεται για κάθε πλοίο που καταπλέει ή αγκυροβολεί σε λιμένα της ΕΕ, αποσκοπώντας στην αποτροπή αποκλίσεων από τα υιοθετημένα πρότυπα που έχει θέσει η ΕΕ και αναδιατυπώνει  την οδηγία 95/21/ΕΚ για τον έλεγχο της ναυσιπλοΐας από το κράτος λιμένα. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2019)

2.1.14. ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ. ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΩΔΙΚΑΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ  ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ (ISM) ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ

Ο Κανονισμός (EΚ) αριθ. 336/2006, αναφέρεται στην εφαρμογή του διεθνούς κώδικα διαχείρισης της ασφάλειας εντός της ΕΕ, ενσωματώνοντας τον «διεθνή κώδικα διαχείρισης για την ασφαλή λειτουργία των πλοίων και την πρόληψη της ρύπανσης» ( κώδικα ISM) στην ΕΕ. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2016)

Συγκεκριμένα, ο κανονισμός αποσκοπεί να διασφαλίσει ότι οι ναυτιλιακές εταιρείες συμμορφώνονται με τον κώδικα ISM μέσω:

• της εγκατάστασης, εφαρμογής και ορθής συντήρησης των συστημάτων διαχείρισης της ασφάλειας επί του πλοίου και στην ξηρά και
• του ελέγχου αυτών από τις διοικήσεις του κράτους της σημαίας (δηλ. του κράτος στο οποίο νηολογήθηκε το πλοίο) και του κράτους του λιμένα (δηλ. τη χώρα στης οποίας τον λιμένα ένα πλοίο αγκυροβολεί ή είναι νηολογημένο).

2.1.15. Eλεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών στο εσωτερικό της EE (υπερωκεάνια κυκλοφορία)

Με τον Κανονισμό (ΕΟΚ) ) αριθ. 3577/92 του Συμβουλίου της 7ης Δεκεμβρίου 1992 διασφαλίζεται η εφαρμογή της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των υπηρεσιών στις θαλάσσιες μεταφορές στο εσωτερικό των κρατών μελών (θαλάσσιες ενδομεταφορές- καμποτάζ).  Δηλαδή, ναυτιλιακές εταιρείες ή υπήκοοι που έχουν την έδρα τους  σε άλλη χώρα της EE ή και σε χώρες εκτός ΕΕ, αλλά που ελέγχονται από υπηκόους της EE, μπορούν επίσης να προσφέρουν τέτοιες υπηρεσίες. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2014)

2.1.16. ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η Οδηγία 2013/54/EE του Eυρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 20ής Νοεμβρίου 2013, καθορίζει τις ευθύνες των κρατών σημαίας (χώρες όπου τα πλοία έχουν νηολογηθεί) για την εφαρμογή της σύμβασης Ναυτικής Eργασίας (MLC), η οποία συμφωνήθηκε το 2006 από τη Διεθνή Οργάνωση Eργασίας (ΔΟE). (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2021)

Η MLC 2006 θεσπίζει ελάχιστα παγκόσμια πρότυπα αποσκοπώντας να διασφαλίσει  το δικαίωμα όλων των ναυτικών σε αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και εργασίας, ανεξάρτητα από την εθνικότητα τους και ανεξάρτητα από τη σημαία των πλοίων στα οποία  υπηρετούν.  Eπίσης, αποσκοπεί να περιορίσει το κοινωνικό ντάμπινγκ ώστε να διασφαλίζεται ο θεμιτός ανταγωνισμός για τους πλοιοκτήτες που σέβονται τα δικαιώματα των ναυτικών. (Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 2021)

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σταδιακά με προσήλωση σε στόχους, με ανάλυση των διαρκώς μεταβαλλόμενων εμπορικών, πολιτικών, περιβαλλοντικών και άλλων παραγόντων, κατάφερε και καταφέρνει να αναπτύσσει μηχανισμούς προσαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας προκειμένου να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις αλλά και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ναυτιλιακή Βιομηχανία στο σύνολο της.

Βασικά ζητήματα όπως η χρήση σημαιών ευκολίας, η κλιματική αλλαγή που συνδέεται με την  ανάγκη πρόληψης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η προστασία του  Ναυτικού Επαγγέλματος και άλλα πολλά συνιστούν ένα συνολικό πεδίο μελέτης με σκοπό τον σχεδιασμό αποτελεσματικών δράσεων που θα διατηρήσουν τον ρυθμιστικό ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Παγκόσμια Ναυτιλία αλλά και που θα ενισχύσουν την Πρόοδο της Ευρωπαϊκής Ναυτιλίας διασφαλίζοντας την ευημερία και προστασία των Ευρωπαίων Πολιτών

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Βλάχος, Γ. Π. (2007). Εμπορική Ναυτιλία και Θαλάσσιο Περιβάλλον. Αθήνα: Εκδόσεις Σταμούλη ΑΕ.

Βλάχος, Γ. Π. (2015). Διεθνής Ναυτιλιακή Πολιτική, Γ! Έκδοση. Αθήνα: Εκδόσεις Σταμούλη ΑΕ.

ΕΛΙΑΜΕΠ. (2010). Κριτική αποτίμηση των προτάσεων της Πράσινης Βίβλου για μια μελλοντική θαλάσσια πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ).

Επίσημος Ιστότοπος Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2020, 10 8). Ασφαλής και λιγότερο ρυπογόνος εξοπλισμός πλοίων της ΕΕ. Ανάκτηση από EUR-Lex: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3A320405_3

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής ΄Ένωσης. (2015, 9 24). Ανάκτηση από Ενισχυμένη ευρωπαϊκή συνεργασία στον τομέα της θαλάσσιας επιτήρησης: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3A320408_1

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2014, 8 11). Ανάκτηση από Eλεύθερη κυκλοφορία των υπηρεσιών στο εσωτερικό της EE (υπερωκεάνια κυκλοφορία): https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Al24065

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2014, 5 13). Ανάκτηση από Γαλάζια Ζώνη. Ενιαίος Χώρος Μεταφορών για την Ναυτιλία: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3A320401_1

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2015, 4 30). Ανάκτηση από Προώθηση της εσωτερικής ναυσιπλοΐας «NAIADES»: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Al24450

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2015, 10 7). Ανάκτηση από Εσωτερικές Μεταφορές Επικίνδυνων Εμπορευμάτων: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Atr0006

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2016, 3 14). Ανάκτηση από Ασφάλεια στη θάλασσα: Διεθνής κώδικας διαχείρισης της ασφάλειας (ISM) για τις θαλάσσιες μεταφορές: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Al24062

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2016, 4 25). Ανάκτηση από Ρύπανση από τα Πλοία και Ποινικές Κυρώσεις: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Al24123

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2018, 12 17). Ανάκτηση από Θαλάσσια Ασφάλεια: Το ελάχιστο επίπεδο εκπαίδευσης των Ναυτικών: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Al24254

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2018, 12 18). Ανάκτηση από Κανόνες και Πρότυπα Ασφαλείας για τα Επιβατηγά Πλοία: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Atr0021

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2019, 1 16). Ανάκτηση από Ασφάλεια στη θάλασσα: έλεγχος των πλοίων από το κράτος λιμένα: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Atr0022

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2020, 10 13). Ανάκτηση από Εσωτερική Ναυσιπλοΐα – Πλοία: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3A4463316

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2020, 6 2). Ανάκτηση από Δικαιώματα τωνΕπιβατών στις θαλάσσιες και εσωτερικές πλωτές μεταφορές: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Atr0049

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2020, 7 8). Ανάκτηση από Ασφάλεια στα Πλοία και στις Λιμενικές Εγκαταστάσεις: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Al24099

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2021). Ανάκτηση από Διασφάλιση Εφαρμογής της Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3A3204_1

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2021, 2 19). Ανάκτηση από Ασφάλεια στις θάλασσες της Ε.Ε.: Κανόνες και Πρότυπα για Επιθεωρήσεις Πλοίων και Δραστηριότητες των Ναυτικών Αρχών: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=legissum%3Atr0017

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2021). Σύνοψη της Νομοθεσίας της ΕΕ/Μεταφορές. Ανάκτηση από ΕUR-Lex: https://eur-lex.europa.eu/summary/chapter/transport.html?root_default=SUM_1_CODED%3D32&%3Blocale=el&locale=el

Επίσημος Ιστότοπος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (2021). Ωκεανοί και αλιεία. Ανάκτηση από EUR-Lex: https://eur-lex.europa.eu/summary/chapter/02.html

Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. (2007). Πράσινη Βίβλος. Η προσαρμογή της Ευρώπης στην αλλαγή του κλίματος – επιλογές δράσης για την ΕΕ. Ανάκτηση από https://ketlib.lib.unipi.gr/xmlui/handle/ket/1038

Ευρωπαϊκή Επιτροπή. (2017, 3 1). ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ Προβληματισμοί και σενάρια για την ΕΕ των 27 έως το 2025. Ανάκτηση από EUR-Lex: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=COM:2017:2025:FIN

Θεοδωρόπουλος, Σ., Λεκάκου, Μ., & Πάλλη, Α. (2006). Ευρωπαϊκές Πολιτικές για τη ναυτιλία. Εκδόσεις Τυπωθητώ.

Μυλωνόπουλος, Δ. (2012). Δίκαιο της Θάλασσας. Αθήνα: Νομική Βιβλιοθήκη ΑΕΒΕ.

Παπαγιαννούλης , Κ. (2002). Η Παγκοσμιοποίηση της Οικονομίας και η Ελληνική και Διεθνής Ναυτιλία,. Αθήνα: Εκδόσεις Σταμούλη ΑΕ.

Ρόδιος , Ε. (2017). Κύριοι Άξονες Πολιτικής της Ε.Ε. για την ασφάλεια στη Θάλασσα και η σημασία τους για την ανταγωνιστικότητα της Ευρωπαϊκής Ναυτιλίας. Πειραιάς: ΠΑ.ΠΕΙ.

Συμβούλιο Ευρωπαϊκής Ένωσης. (1986). Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 4057/86 του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 1986 για τις αθέμιτες πρακτικές καθορισμού ναύλων κατά τις θαλάσσιες μεταφορές. Ανάκτηση από EUR-Lex: https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=celex%3A31986R4057

Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. (1986). Κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 4056/86 του Συμβουλίου της 22ας Δεκεμβρίου 1986 για τον καθορισμό του τρόπου εφαρμογής των άρθρων 85 και 86 της συνθήκης στις θαλάσσιες μεταφορές. Ανάκτηση από https://op.europa.eu/el/publication-detail/-/publication/d1f2c735-2432-4e16-9cef-1e73b2059e5c/language-el/format-PDFA1B

Χρυσικού, Α. (2017). Ανάλυση ελληνικής και διεθνούς ναυτιλιακής πολιτικής υπό το πρίσμα της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.

[1] Πληροφορίες για τους σκοπούς και τη δομή του Οργανισμού: Επίσημος Διαδικτυακός Ιστότοπος του IMO (http://www.imo.org/en/About/HistoryOfIMO/Pages/Default.aspx)

[2] Κανονισμός 974/79 της 15.5.1979 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου – Εκτενέστερη ανάπτυξη για τα παραπάνω σε Θεοδωρόπουλο Σ., Λεκάκου Μ., Πάλλη Α. (2006), Ευρωπαϊκές Πολιτικές για τη ναυτιλία, Εκδόσεις Τυπωθητώ.

[3] Κανονισμός 4056/86

[4] Κανονισμός 4057/86

[5] Κανονισμός 4058/86 – Θεοδωρόπουλου Σ., Λεκάκου Μ., Πάλλη Α., 2006, σ.σ. 35-36