Βρείτε όλες τις απαντήσεις στις ερωτήσεις πιστοποίησης

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΕΡΕΥΝΑΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ

ΘΕΜΑΤΑ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΡΧΙΚΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗΣ

ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑΣ Ι.Ε.Κ.

“ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ”

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

1. Εξετάσεις Πιστοποίησης Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης

Αποφοίτων Ι.Ε.Κ. 3

2. Διάρκεια του Πρακτικού Μέρους των εξετάσεων 3
3. Θεωρητικό Μέρος: Θέματα Εξετάσεων Πιστοποίησης Αρχικής

Επαγγελματικής Κατάρτισης Ειδικότητας Ι.Ε.Κ. 4

ΟΜΑΔΑ Α. ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ 4

ΟΜΑΔΑ Β. ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ 8

4. Πρακτικό Μέρος: Κατάλογος Στοχοθεσίας Πρακτικών Ικανοτήτων και

Δεξιοτήτων (Στοχοθεσία Εξεταστέας Ύλης Πρακτικού Μέρους) 17

Σελίδα 2 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

1. Εξετάσεις Πιστοποίησης Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης

Αποφοίτων Ι.Ε.Κ.

Οι εξετάσεις Πιστοποίησης Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης αποφοίτων Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (Ι.Ε.Κ.) της ειδικότητας « Στέλεχος Διοίκησης και Οικονομίας » διεξάγονται σύμφωνα με τα οριζόμενα στις διατάξεις της αριθμ. 2944/2014 Κοινής Υπουργικής Απόφασης Οικονομικών και Παιδείας και Θρησκευμάτων (Φ.Ε.Κ. Β΄ 1098/2014), όπως τροποιήθηκε και ισχύει, η οποία εκδόθηκε βάσει της διάταξης της παρ. 5, του άρθρου 25, του Ν. 4186/2013 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 193/2013), όπως τροποποιήθηκε με τη διάταξη της παρ. 1, του άρθρου 11, του Ν. 4229/ 2014 (Φ.Ε.Κ. Α΄ 8/2014) και ισχύει.

2. Διάρκεια του Πρακτικού Μέρους των εξετάσεων

Η διάρκεια εξέτασης του Πρακτικού Μέρους των εξετάσεων Πιστοποίησης Αρχικής Επαγγελματικής Κατάρτισης αποφοίτων Ινστιτούτων Επαγγελματικής Κατάρτισης (Ι.Ε.Κ.) της ειδικότητας « Στέλεχος Διοίκησης και Οικονομίας » καθορίζεται σε τρεις (3) ώρες.

Σελίδα 3 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

3. Θεωρητικό Μέρος: Θέματα Εξετάσεων Πιστοποίησης Αρχικής

Επαγγελματικής Κατάρτισης Ειδικότητας Ι.Ε.Κ.

ΟΜΑΔΑ Α. ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Αναφερθείτε επιγραμματικά στα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την επιχείρηση ως οικονομικό οργανισμό.

Τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μία επιχείρηση ως οικονομικό οργανισμό είναι:

• Η οργανωμένη προσπάθεια των μελών της. Τα άτομα της επιχείρησης με την αποδοχή του κοινού αντικειμενικού σκοπού, ενώνονται μεταξύ τους και αποδέχονται την οργάνωση της επιχείρησης.

• Η ικανοποίηση των αναγκών των καταναλωτών ή πελατών του τμήματος της αγοράς που έχει επιλέξει να ικανοποιήσει, προσφέροντας τους προϊόντα ή παρέχοντας τους υπηρεσίες με κέρδος.

• Το κέρδος είναι βασικό κίνητρο για την ανάληψη επιχειρηματικής πρωτοβουλίας. Δεν υπάρχει επιχείρηση που να μην επιδιώκει το κέρδος γιατί εάν τα έσοδα της είναι μικρότερα από τα έξοδα της τότε δε μπορεί όχι να αναπτυχθεί αλλά ούτε και να επιβιώσει.

2. Ποιες είναι οι διακρίσεις των επιχειρήσεων ανάλογα με το αντικείμενο απασχόλησης;

Οι επιχειρήσεις ανάλογα με το αντικείμενο απασχόλησης διακρίνονται σε:

• Επιχειρήσεις πρωτογενούς παραγωγής – Στην κατηγορία αυτή περιλαμβάνονται οι επιχειρήσεις που ασχολούνται με την παραγωγή, συγκέντρωση και διάθεση των αγαθών που υπάρχουν στη φύση (έδαφος – υπέδαφος) όπως π.χ. οι γεωργικές, κτηνοτροφικές, αλιευτικές, δασοκομικές, μεταλλευτικές επιχειρήσεις

• Επιχειρήσεις δευτερογενούς παραγωγής – Στη δευτερογενή παραγωγή περιλαμβάνονται οι μεταποιητικές επιχειρήσεις (βιομηχανίες – βιοτεχνίες). Είναι οι μονάδες που παίρνουν τα προϊόντα του πρωτογενή τομέα (π.χ. πρώτες ύλες), τα επεξεργάζονται περαιτέρω ή τα μετατρέπουν σε άλλα προϊόντα. Από την επεξεργασία αυτή προκύπτουν προϊόντα ενδιάμεσου παραγωγικού σταδίου (βιομηχανικά προϊόντα) ή και έτοιμα προς χρήση από τον τελικό καταναλωτή. Στη δευτερογενή παραγωγή ανήκουν μονάδες παραγωγής, όπως τροφίμων, καπνού, χημικών, ηλεκτρικών συσκευών

• Επιχειρήσεις τριτογενούς παραγωγής – Ο τομέας αυτός περιλαμβάνει επιχειρήσεις και υπηρεσίες που έχουν αντικείμενο την παραγωγή και παροχή παντός είδους υπηρεσιών τόσο στο καταναλωτικό κοινό όσο και στις επιχειρήσεις των άλλων τομέων. Οι επιχειρήσεις αυτές είναι δημόσιες ή ιδιωτικές και διακρίνονται στις εξής κατηγορίες α) Εμπορικές επιχειρήσεις (λιανικού, χονδρικού εμπορίου, εισαγωγών – εξαγωγών), β) επιχειρήσεις μεταφορών, επικοινωνιών, συγκοινωνιών, γ) επιχειρήσεις τραπεζικών και ασφαλιστικών υπηρεσιών, δ) επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών υγείας, εκπαίδευσης, ε) επιχειρήσεις θεάματος, τουρισμού, οργάνωση και νομικής στήριξης επιχειρήσεων

Επιχειρήσεις μικτού αντικειμένου δράσης – Επιχειρήσεις που συνδυάζουν δύο από τους προαναφερόμενους τομείς, π.χ. μία γεωργική επιχείρηση μεταποιεί τα προϊόντα που παράγει.

3. Στις επιχειρήσεις ποιες είναι οι βασικές λειτουργίες που λαμβάνουν χώρα; Να γίνει επιγραμματική αναφορά.

Οι βασικές λειτουργίες που λαμβάνουν χώρα στον επιχειρησιακό χώρο είναι:

• Η λειτουργία των προμηθειών
• Η λειτουργία της παραγωγής
• Η λειτουργία του μάρκετινγκ
• Η λειτουργία των χρηματοοικονομικών υπηρεσιών
• Η λειτουργία του προσωπικού

4. Ποιος είναι ο ρόλος των διοικητικών στελεχών (managers) στα διάφορα επίπεδα διοίκησης;

• σκοπός ή ο λόγος ύπαρξης των διοικητικών στελεχών είναι η άσκηση του διοικητικού έργου ή της διοίκησης (management) στο χώρο της ευθύνης τους, ώστε να υλοποιούν αποτελεσματικά τους διαθέσιμους

πόρους (ανθρώπους, υλικά, κεφάλαια, μηχανήματα κτλ.) και να πετυχαίνουν τους στόχους της επιχείρησης ή του οργανισμού.

Τα κατώτερα στελέχη είναι υπεύθυνα για την καθημερινή λειτουργία και επιβλέπουν τις διαδικασίες παραγωγής αγαθών ή υπηρεσίας. Τα μεσαία στελέχη επιβλέπουν τα κατώτερα στελέχη και είναι υπεύθυνα για τη βέλτιστη αξιοποίηση των επιχειρησιακών πόρων και την επίτευξη επιχειρησιακών στόχων. Τα ανώτερα στελέχη είναι υπεύθυνα για την απόδοση όλων των τμημάτων, καθορίζουν τους επιχειρησιακούς στόχους και επιβλέπουν τα μεσαία στελέχη.

5. Αναφερθείτε επιγραμματικά στις βασικές δραστηριότητες της διοίκησης.

Οι βασικές δραστηριότητες της διοίκησης είναι:
Ο Προγραμματισμός – καθορισμός στόχων και σχεδιασμός της δράσης
Η Οργάνωση – διαμόρφωση των δομών
Η Διεύθυνση (Συντονισμός) – συντονισμός εργασιών για επίτευξη στόχων
Ο Έλεγχος – μέτρηση επιτευγμάτων και κατεύθυνση των προσπαθειών πάνω σε επιλεγμένη πορεία

6. Ποιες βασικές μορφές περιλαμβάνει η «συγκέντρωση» των επιχειρήσεων; (να γίνει επιγραμματική αναφορά).

Οι βασικές μορφές συγκεντρώσεων επιχειρήσεων είναι:

• η συμμετοχή μιας εταιρείας στο κεφάλαιο μιας άλλης ή άλλων επιχειρήσεων

• η ολική ή μερική απόκτηση από μια εταιρεία του ενεργητικού άλλης ή άλλων εταιρειών

• η συγχώνευσης δύο ή περισσότερων νομικά ανεξάρτητων εταιρειών σε μια νέα

7. Πώς διακρίνονται οι επιχειρήσεις με βάση το μέγεθός τους; Ποια είναι τα πλεονεκτήματα των μικρών επιχειρήσεων;

Με βάση το μέγεθος οι επιχειρήσεις διακρίνονται σε μικρές, μεσαίες και μεγάλες.

Τα πλεονεκτήματα των μικρών επιχειρήσεων είναι:

• Μικρές απαιτούμενες διατυπώσεις και κεφάλαια για σύσταση

• Απλή διοίκηση / οργάνωση

• Άμεση επικοινωνία επιχειρηματία / προσωπικού

• Άμεση επικοινωνία επιχείρησης / τοπικής κοινωνίας

• Καλύτερη προσαρμογή βραχυχρόνια

• Πιο επιεικής φορολογική νομοθεσία

8. Γιατί τα διοικητικά στελέχη αντιστέκονται στον προγραμματισμό;

Μέσω του προγραμματισμού καθορίζονται οι ενέργειες που πρέπει να πραγματοποιηθούν και τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν ώστε να επιτευχθούν βραχυπρόθεσμοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι. Βασικό στοιχείο του επιχειρησιακού προγραμματισμού είναι ο προϋπολογισμός, ο οποίος αποτελεί την οικονομική έκφραση των στόχων, των ενεργειών και των μέσων. Συνήθως τα διοικητικά στελέχη αντιστέκονται στον προγραμματισμό γιατί ο προγραμματισμός απαιτεί σκληρή δουλειά, λεπτομερή σχεδιασμό, χρησιμοποιείται για τη μέτρηση των αποτελεσμάτων και προϋποθέτει εκτεταμένες δραστηριότητες γραπτής εργασίας.

9. Ποιες επιχειρήσεις ονομάζονται πολυεθνικές; Πώς επεκτείνει τις δραστηριότητές της μία μητρική εταιρεία σε άλλες χώρες;

Πολυεθνικές ονομάζονται οι επιχειρήσεις που έχουν ανά τον κόσμο διάφορα τμήματά τους και εμπορεύονται
πολλά αγαθά μεταξύ τους.
Οι πολυεθνικές έχουν μια μητρική εταιρεία σε μία χώρα και θυγατρικές εταιρείες σε άλλες.
Οι βασικότεροι λόγοι που κάνουν μια μητρική εταιρεία να επεκτείνει τις δραστηριότητές της σε άλλες χώρες
και να ονομαστεί πολυεθνική περιλαμβάνουν την εκμετάλλευση νέων αγορών, την εκμετάλλευση των
άφθονων και φθηνών πρώτων υλών, την εξασφάλιση χαμηλού εργατικού κόστους και κόστους παραγωγής.
Μία μητρική εταιρεία επεκτείνει τις δραστηριότητές της σε άλλες χώρες:
 με εξαγωγές: Εταιρείες εισαγωγών σε ξένες χώρες βοηθούν τη μητρική εταιρεία να εξάγει τα
προϊόντα της σε αυτές τις χώρες
 με αποθήκευση και εμπορία (αποθήκευση και εμπορία των προϊόντων της μητρικής εταιρείας σε μια
ξένη χώρα μέσω μιας θυγατρικής εταιρείας)
 με συναρμολόγηση ή συσκευασία
 με άμεση επένδυση σε ξένη χώρα

10. Να διαμορφώσετε σχηματικά το μοντέλο της επικοινωνιακής διαδικασίας.

Σχηματικά το μοντέλο της επικοινωνιακής διαδικασίας μπορεί να διαμορφωθεί ως εξής:
Η διαδικασία της επικοινωνίας αρχίζει από τη στιγμή που ένα άτομο ή μια ομάδα (πομπός) έχει την επιθυμία
να μεταβιβάσει μια πληροφορία, μια σκέψη σε ένα άλλο άτομο ή μια άλλη ομάδα (δέκτης) κ.λπ. Στη
συνέχεια ο πομπός κωδικοποιεί αυτό που θέλει να μεταβιβάσει με τη χρήση ενός κώδικα λέξεων,
συμβόλων, κινήσεων και σχηματίζει ένα μήνυμα. Με τη βοήθεια καναλιών (ή δικτύων) μεταβιβάζει το
μήνυμα στο δέκτη. Ο δέκτης λαμβάνει το μήνυμα, το αποκωδικοποιεί, το ερμηνεύει και τελικά γνωρίζει,
αντιλαμβάνεται, κατανοεί, αισθάνεται αυτό που ο πομπός επιθυμούσε να του μεταβιβάσει. Η επικοινωνία
συνήθως επιφέρει αποτελέσματα, δηλαδή επηρεάζει τη γνώση, τη σκέψη, την ιδεολογία, τα αισθήματα, τη
συμπεριφορά του δέκτη. Στη συνέχεια ο δέκτης μπορεί να γίνει πομπός και ο πομπός δέκτης και έτσι
πραγματοποιείται η αμφίδρομη επικοινωνία.
Στα παραπάνω είναι χρήσιμο να προστεθούν και οι “θόρυβοι” που, αν και δεν είναι ένα συστατικό στοιχείο
της διαδικασίας, παρεμβαίνει μόνο του, χωρίς τη θέληση του πομπού και του δέκτη και επηρεάζει την
αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας, αλλοιώνοντας το μήνυμα ή περιορίζοντας τη δυνατότητα σύλληψης
του μηνύματος από τον δέκτη.

11. Αναφερθείτε επιγραμματικά στη διαδικασία επιλογής προσωπικού.

Η διαδικασία επιλογής προσωπικού αποτελείται από τα ακόλουθα στάδια:
1) Αναλυτική περιγραφή θέσης εργασίας και των απαιτήσεών
2) Κοινοποίηση ύπαρξης κενής θέσης εργασίας
3) Συγκέντρωση υποψηφιοτήτων (βιογραφικών σημειωμάτων)
4) Αξιολόγηση των βιογραφικών σημειωμάτων
5) Συνέντευξη επιλογής
6) Λήψη απόφασης πρόσληψης
7) Ενημέρωση του υποψηφίου
8) Αρχειοθέτηση των δικαιολογητικών

12. Τι είναι η προαγωγή και τι είναι η μετάθεση υπαλλήλου;

Προαγωγή είναι η αναβάθμιση ενός υπαλλήλου από μία θέση εργασίας σε μία άλλη υψηλότερου επιπέδου,
που απαιτεί περισσότερες γνώσεις, δεξιότητες και ευθύνη και συνήθως συνοδεύεται από αύξηση της
αμοιβής του υπαλλήλου.
Μετάθεση ενός υπαλλήλου είναι η τοποθέτηση ενός υπαλλήλου σε άλλη εργασία με όμοια αμοιβή, κύρος
και ευθύνη. Συνήθως συνοδεύεται από αλλαγή του τόπου εργασίας.

13. Ποιες είναι οι σπουδαιότερες μέθοδοι εκπαίδευσης του προσωπικού της επιχείρησης; (ονομαστική αναφορά)

Οι σπουδαιότερες μέθοδοι εκπαίδευσης του προσωπικού μιας επιχείρησης είναι:
α) μαθητεία
β) ειδικευμένη εκπαίδευση
γ) επιμόρφωση
δ) προετοιμασία στελεχών

14. Ποιες είναι οι σπουδαιότερες επιδράσεις της εκπαίδευσης των στελεχών στη λειτουργία της επιχείρησης;

Η εκπαίδευση κρίνεται απαραίτητη, τόσο παλαιούς όσο και νέους εργαζόμενους. Ουδείς μπορεί με την
είσοδο στο χώρο της νέας του εργασίας απλά να ξεκινήσει να εργάζεται. Οι οδηγίες είναι απαραίτητες,
καθώς οι εργασίες σε κάθε επιχείρηση εκτελούνται με διαφορετικό τρόπο και σύμφωνα με τις εντολές της
Διοίκησης.
Τυχόν αλλαγές στην παραγωγική διαδικασία, με εισαγωγή τεχνολογίας ή παραγωγή νέου προϊόντος
καθιστούν αναγκαία την εκπαίδευση των υπαρχόντων εργαζομένων. Η αποτελεσματικότητα, η
παραγωγικότητα, η παραγωγή καινοτόμων προϊόντων μιας επιχείρησης εξαρτάται από την συνεχιζόμενη
κατάρτιση όλων των εργαζόμενων.

15. Αναφερθείτε αναλυτικά στη διαδικασία του προγραμματισμού του Ανθρώπινου Δυναμικού.

Στην διαδικασία τοποθέτησης των εργαζομένων στις θέσεις εργασίας, αρχικά ερευνάται η υπάρχουσα
κατάσταση: είναι αναγκαίοι οι εργαζόμενοι που ήδη εργάζονται στην επιχείρηση, μήπως κάποιοι είναι
υπεράριθμοι ή μήπως ο αριθμός τους είναι περιορισμένος οπότε πρέπει να καλυφθούν τυχόν ελλείψεις
προσωπικού; Θα υπάρξουν αποχωρήσεις ή συνταξιοδοτήσεις ή μετακινήσεις-μεταθέσεις προσωπικού στην
επιχείρηση; Η ανάλυση της τρέχουσας κατάστασης δίνει τη δυνατότητα να γίνει πρόβλεψη των αναγκών στα
επόμενα χρόνια (μακροχρόνια πρόβλεψη) ή στις επόμενες χρονικές περιόδους (άμεση ή βραχυχρόνια
πρόβλεψη αναγκών), με βάση σχέδια επέκτασης της επιχείρησης, εισαγωγής νέων τεχνολογιών,
καινοτομιών ή ανάπτυξης / διαφοροποίησης των εργασιών της. Στην παρούσα περίοδο, στην Ελλάδα, οι
επιχειρήσεις έχουν να αντιμετωπίσουν το μεγάλο πρόβλημα της ζήτησης προϊόντων και υπηρεσιών. Το
εξωτερικό περιβάλλον είναι καθοριστικός παράγοντας για την διαμόρφωση του προγραμματισμού των
προσλήψεων και απολύσεων. Επιπλέον, η διαφοροποίηση στους μισθούς με βάση τις Συλλογικές
Συμβάσεις, και τα προγράμματα ενίσχυσης απασχόλησης επηρεάζει τον προγραμματισμό καθώς οι
εργοδότες έχουν την επιλογή να απολύσουν υπάρχοντες εργαζόμενους και να τους αντικαταστήσουν με
νεοπροσλαμβανόμενους νέους σε ηλικία οι οποίοι έχουν χαμηλότερες αμοιβές ή να ενταχθούν σε σχετικά
προγράμματα επιδότησης προσωπικού ώστε να μειώσουν το κόστος προσωπικού τους.

16. Ποια είναι η έννοια του μάρκετινγκ;

Marketing είναι η διαδικασία της σύλληψης της ιδέας των προϊόντων και υπηρεσιών, του σχεδιασμού, της
τιμολόγησης, της προώθησης και της διανομής τους, έτσι ώστε να προκαλούνται συναλλαγές μεταξύ των
ατόμων και των οργανισμών, με σκοπό τη διαρκή ικανοποίηση των αναγκών, των επιθυμιών και των
στόχων τους.
Marketing είναι ένα συνολικό σύστημα επιχειρησιακών δραστηριοτήτων σχεδιασμένο έτσι ώστε να
προγραμματίζει, να τιμολογεί, να προβάλλει και να διανέμει προϊόντα και υπηρεσίες που ικανοποιούν
ανάγκες σε παρόντες και δυνητικούς πελάτες.
Marketing είναι η ανάπτυξη και η οικονομική διανομή αγαθών και υπηρεσιών σε επιλεγμένα τμήματα
καταναλωτών.
Marketing είναι η εκτέλεση των επιχειρησιακών δραστηριοτήτων που κατευθύνουν τη ροή των αγαθών και
υπηρεσιών από τον παραγωγό στον καταναλωτή.

17. Γιατί η έρευνα μάρκετινγκ είναι αναγκαίο στοιχείο του μάρκετινγκ;

Ο όρος «έρευνα αγοράς» είναι πολύ γνωστός και πολλές φορές αντιπροσωπευτικός της έννοιας του
μάρκετινγκ για το ευρύ κοινό. Στην αντίληψη δηλαδή πολλών, μάρκετινγκ σημαίνει έρευνα αγοράς.
Η έρευνα που κάνει μια επιχείρηση δεν περιορίζεται μόνο στην αγορά αλλά και σε άλλους τομείς και
ονομάζεται έρευνα μάρκετινγκ.
Η έρευνα αγοράς είναι ευρύτερη διοικητική δραστηριότητα από ότι συνήθως αναγνωρίζεται στο χώρο των
επιχειρήσεων. Ή έρευνα αγοράς δεν περιορίζεται απλά στο να ρωτάει τους τελικούς καταναλωτές για το τι
πιστεύουν και σκέφτονται ή αισθάνονται για διάφορα προϊόντα και υπηρεσίες. Σίγουρα τέτοιες έρευνες
αποτελούν χρήσιμα εργαλεία στα χέρια των στελεχών του μάρκετινγκ. Όμως στην προσπάθεια τους τα
στελέχη του μάρκετινγκ να πληροφορηθούν όσο περισσότερα μπορούν για τους καταναλωτές και την αγορά
και γενικότερα στην προσπάθεια που κάνουν να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, στηρίζονται και σε άλλες
μεθόδους και τεχνικές. Έτσι η παρατήρηση, οι δοκιμαστικές αγορές και η χρησιμοποίηση υπαρχόντων
δεδομένων αποτελούν μόνο μερικά παραδείγματα των εργαλείων που είναι διαθέσιμα στα στελέχη του
μάρκετινγκ στην προσπάθεια τους να βελτιώσουν την ποιότητα των αποφάσεων τους.
Συνεπώς η έρευνα αγοράς μπορεί να πάρει πολλές μορφές. Ο βασικός της όμως σκοπός είναι να βοηθήσει
τα στελέχη του μάρκετινγκ να παίρνουν καλύτερες αποφάσεις για τα προβλήματα που χειρίζονται.
Η έρευνα αγοράς αποτελεί το συστηματικό συνδετικό κρίκο της επιχείρησης με το περιβάλλον. Η έρευνα
αγοράς παρέχει τα μέσα με τα οποία η επιχείρηση συγκεντρώνει, αναλύει και ερμηνεύει στοιχεία από το
περιβάλλον, τα οποία επηρεάζουν την επιτυχία των στρατηγικών σχεδίων της.
Ο ορισμός της έρευνας αγοράς, όπως δίνεται από την American Marketing Association, αντανακλά αυτό
ακριβώς το πλαίσιο : «η έρευνα αγοράς είναι η λειτουργία η οποία συνδέει τον καταναλωτή, τον πελάτη και
το περιβάλλον με την επιχείρηση μέσω πληροφοριών που απαιτούνται για να εντοπιστούν και να
προσδιοριστούν ευκαιρίες και προβλήματα του μάρκετινγκ, για να σχεδιαστούν, να αναθεωρηθούν και να
αξιολογηθούν προγράμματα μάρκετινγκ έτσι ώστε να ελεγχθεί η αποτελεσματικότητα των στρατηγικών του
μάρκετινγκ και για να κατανοήσουμε καλύτερα το μάρκετινγκ ως διαδικασία λήψης αποφάσεων».
Γίνεται φανερό από τον παραπάνω ορισμό ότι η έρευνα αγοράς είναι αναγκαία για τους εξής λόγους:
a. παρέχει πληροφορίες στην επιχείρηση για τις ανάγκες των καταναλωτών και για τις μεταβολές του
περιβάλλοντος
b. βοηθά στον σχεδιασμό των ενεργειών μάρκετινγκ και στην κατανόηση των διαδικασιών και φαινόμενων
του μάρκετινγκ
c. βοηθά στην αξιολόγηση των σχεδίων και προγραμμάτων του μάρκετινγκ
d. βοηθά στην σύγκριση της απόδοσης με τους προκαθορισμένους στόχους
e. βοηθά στην οικονομική χρήση των πόρων και μειώνει έτσι τον κίνδυνο οικονομικής απώλειας που
υπάρχει λόγω της αβεβαιότητας σε κάθε οικονομική απόφαση.

18. Τι ορίζεται ως μίγμα μάρκετινγκ; Αναφερθείτε επιγραμματικά σε καθένα στοιχείο του.

Η έννοια του μίγματος μάρκετινγκ είναι μια από τις πιο σημαντικές στο μάρκετινγκ. Προκαθορίζει τον τρόπο
με τον οποίο κατανέμεται ο προϋπολογισμός μάρκετινγκ, σχηματίζει την βάση της στρατηγικής
προγραμματισμού μάρκετινγκ και παρέχει στον διευθυντή μάρκετινγκ τεχνικές που θα τον βοηθήσουν να
βελτιστοποιήσει τις δαπάνες του προϋπολογισμού του.
Το μίγμα του μάρκετινγκ, ορίζεται από τον Kotler, ως : το σύνολο των εργαλείων του μάρκετινγκ που η
εταιρία χρησιμοποιεί στην προώθηση των στόχων του μάρκετινγκ στις αγορές – στόχους.
Αυτά τα επονομαζόμενα «εργαλεία» είναι πολυάριθμα και μπορούν την κατάλληλη στιγμή να μπουν σε
τέσσερις κατηγορίες, γνωστές ως τα τέσσερα Ρ, επειδή η ονομασία τους στην αγγλική γλώσσα αρχίζει από
το γράμμα Ρ- προϊόν (product), τιμή(price), τόπος (place) και προώθηση (promotion).

19. Ποια είναι η έννοια της τμηματοποίησης της αγοράς και ποιοι λόγοι την επιβάλλουν;

Επειδή οι καταναλωτές είναι πολλοί, διασκορπισμένοι και με διαφορετικές απαιτήσεις, μια επιχείρηση δεν
μπορεί να τους εξυπηρετήσει αποτελεσματικά όλους και πρέπει να επιλέξει μια ομάδα αγοραστών, ένα μόνο
τμήμα, δηλαδή, της αγοράς και να απευθύνει σ’ αυτούς το προϊόν της. Αυτός, λοιπόν, ο λόγος οδήγησε τις
επιχειρήσεις αντί να διασκορπούν τις προσπάθειες τους, να τις επικεντρώνουν σε αγοραστές, τους οποίους
έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να ικανοποιήσουν, να επιλέγουν δηλαδή μια συγκεκριμένη ομάδα
αγοραστών. Η διαδικασία κατά την οποία μια επιχείρηση διαιρεί την αγορά σε επιμέρους ομάδες
καταναλωτών που έχουν κοινά χαρακτηριστικά, κοινές ανάγκες και επιθυμίες λέγεται τμηματοποίηση ή
κατάτμηση της αγοράς .

20. Ποιες κατηγορίες της αγοράς υπάρχουν; (ονομαστική αναφορά)

Οι κατηγορίες αγοράς που υπάρχουν με κριτήριο το βαθμό ανταγωνισμού είναι οι εξής:

• πλήρης ή τέλειος ανταγωνισμός
• μονοπώλιο
• μονοπωλιακός ανταγωνισμός
• ολιγοπώλιο

21. Ποιος είναι ο ρόλος των οικονομικών στελεχών στις σύγχρονες μεγάλες επιχειρήσεις;

Ο ρόλος των οικονομικών στελεχών στις σύγχρονες μεγάλες επιχειρήσεις προκύπτει από τις βασικές
λειτουργίες της οικονομικής διεύθυνσης. Επιγραμματικά θα μπορούσε να λεχθεί ότι βασικός αντικειμενικός
στόχος των οικονομικών στελεχών είναι η εξασφάλιση των αναγκαίων πόρων για τη λειτουργία της
επιχείρησης και ο έλεγχος της χρησιμοποίησης-αποδοτικότητάς τους.
Γενικότερα, το φάσμα των δραστηριοτήτων λειτουργιών των οικονομικών στελεχών σχετίζεται με:
 Την καθιέρωση, τον συντονισμό και την υποστήριξη ενός ολοκληρωμένου συστήματος λειτουργίας
της επιχείρησης.
 Την αποτίμηση αξιολόγηση, καταγραφή και αναφορά στη διεύθυνση του αποτελέσματος σε σύγκριση
με τον σχεδιασμό.
 Την αξιολόγηση, ερμηνεία των επιρροών του εξωτερικού περιβάλλοντος στην επίτευξη των
αντικειμενικών στόχων της επιχείρησης.
 Την αναφορά των οικονομικών αποτελεσμάτων της επιχείρησης στους ενδιαφερόμενους φορείς.

22. Ποιους αντίκτυπους έχει στην επιχείρηση η χρηματοοικονομική απόφαση;

Ο αντίκτυπος μίας χρηματοοικονομικής απόφασης σχετίζεται με:
Α. Τις επενδυτικές αποφάσεις
1.Πού θα έπρεπε να επενδύσει η επιχείρηση;
2.Πόσο και πότε θα έπρεπε να επενδυθεί;
3.Οι τρέχουσες επενδύσεις πρέπει να συνεχιστούν;
Β. Τις χρηματοδοτικές αποφάσεις
1.Για κάθε επενδυτική απόφαση υπάρχει επίσης μια απόφαση για τον τρόπο πληρωμής της επένδυσης
Γ. Τον έλεγχο μετρητών
1.Ο έλεγχος μετρητών διασφαλίζει ότι η επιχείρηση έχει ανά πάσα στιγμή επαρκή μετρητά για να
αντιμετωπίσει τις δεσμεύσεις της

23. Τι γνωρίζετε για τη φορολογία ως μέσο οικονομικής πολιτικής;

Η φορολογία αποτελει αποσυρση από την κυκλικη ροη του εθνικου εισοδηματος .
Υπαρχουν τρεις βασικες αρχες φορολογησης που περιλαμβανουν :
I. Την αρχη της ικανοτητας της πληρωμης
II. Την ληψη παροχων
III. Την ανακατανομη του εισοδηματος
Ετσι η φορολογια χρησιμευει για την καλυψη της κρατικης δαπανης και ως μεσο ασκησης οικονομικης
πολιτικης προκειμενου να ρυθμιστει η συνολικη ζητηση ζτην οικονομια.

24. Ποια είναι η χρησιμότητα των ραντών;

Οι ράντες έχουν εφαρμογή σε πλήθος προβλημάτων τα οποία συναντάμε συχνά στις τραπεζικές και στις
εμπορικές συναλλαγές και τα οποία συνιστούν μια ιδιαίτερη κατηγορία προβλημάτων του ανατοκισμού.
Τέτοια προβλήματα είναι η εξόφληση ενός χρέους με δόσεις, ο σχηματισμός ενός κεφαλαίου με καταθέσεις,
οι οποίες γίνονται σε ίσα χρονικά διαστήματα, οι μηνιαίες κρατήσεις των μισθωτών για τα ασφαλιστικά
ταμεία, η εύρεση της αξίας που αντιπροσωπεύει σήμερα ένα πλήθος χρηματικών ποσών, τα οποία θα
εισπράττει κάποιος σε ορισμένα χρονικά διαστήματα (π.χ. μια υποτροφία) κ.λπ.

25. Ποια είναι η οικονομική σημασία του εμπορίου;

Η σημασία του εμπορίου

1. Το εμπόριο αποτελεί παραγωγικό κλάδο που εντάσσεται στον τριτογενή τομέα της παραγωγής
2. Είναι δραστηριότητα που εξυπηρετεί, τόσο την παραγωγή όσο και την κατανάλωση. Διευκολύνει την
   προσέγγιση της προσφοράς και ζήτησης
3. Στον διεθνή χώρο (διεθνές εμπόριο) φέρνει σε επαφή τις χώρες που έχουν
   περισσεύματα αγαθών για εξαγωγή με εκείνες που έχουν ανάγκη αυτών των αγαθών και τα εισάγουν
4. Η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου έχει ως επακόλουθο την δημιουργία σχέσεως και συνεργασίας
   ανάμεσα στους λαούς
5. Τόσο σε διεθνές επίπεδο όσο και σε εθνικό επίπεδο οι ανάγκες των εμπορικών συναλλαγών ανοίγουν
   οδούς μεταφοράς αγαθών και συμβάλλουν στην ανάπτυξη μέσω της μεταφοράς
6. Η εμπορική δραστηριότητα γενικά απασχολεί ένα σοβαρό αριθμό εργαζομένων
7. Η εμπορική δραστηριότητα προκαλεί τόνωση και άλλων επιχειρήσεων

Με το εμπόριο επιτυγχάνεται:

1. H ικανοποίηση των αναγκών του ανθρώπου
2. H αύξηση της παραγωγής όλων των παραγωγικών κλάδων
3. H ενίσχυση όλων των παραγωγικών κλάδων μιας χώρας
4. H εξίσωση των τιμών
5. H ανάπτυξη της τεχνολογίας και του πολιτισμού

26. Να αναφέρετε τουλάχιστον πέντε διεθνείς όρους μεταφοράς και παράδοσης του εμπορεύματος.

1. Εμπορεύματα παραδοτέα στον τόπο προορισμού (Cost and Freight). Διεθνής κωδικός C.F.R..
2. Εμπορεύματα παραδοτέα πάνω στο πλοίο στο λιμάνι προορισμού (ex ship). Διεθνής κωδικός EX.S.
3. Εμπορεύματα παραδοτέα στα σύνορα (Delivered at frontier). Διεθνής όρος D.A.F.
4. Εμπορεύματα παραδοτέα ελεύθερα στον μεταφορέα (Free Carrier). Διεθνής κώδικας F.RC.
5. Εμπορεύματα ελεύθερα δίπλα στο πλοίο. (Free Alongside ship). Διεθνής κωδικός F.A.S.

27. Ποια οικονομικά οφέλη προκύπτουν από την ανάπτυξη των μεταφορών;

Με τις μεταφορές:

1. Εξυπηρετούνται οι ανάγκες και των αγορών και των πωλήσεων
2. Διευρύνονται οι εμπορικές συναλλαγές μεταξύ περιφερειών στο εσωτερικό και μεταξύ κρατών στο
   εξωτερικό
3. Αποφεύγονται τα μονοπώλια και τα ολιγοπώλια αφού είναι δυνατή η εισαγωγή αγαθών από άλλες χώρες
4. Εισάγονται κεφαλαιουχικά αγαθά – μηχανολογικός εξοπλισμός
5. Επηρεάζεται η απόφαση των επιχειρηματιών ως προς τον τόπο εγκατάστασης της επιχείρησης
6. Προσφέρεται εργασία σε ένα πολύ σημαντικό αριθμό προσώπων
7. Δίνεται ευκαιρία να ιδρύονται και να λειτουργούν επιχειρήσεις
8. Για την διενέργεια των μεταφορών γίνονται από τα κράτη μεγάλες δημόσιες επενδύσεις σε οδικά,
   σιδηροδρομικά δίκτυα, λιμάνια και αεροδρόμια

28. Διατυπώστε τους λόγους, για τους οποίους είναι χρήσιμα τα Χρηματιστήρια Αξιών (Χ.Α);

Τα χρηματιστήρια είναι χρήσιμα διότι:

1. Επιτυγχάνεται ταχύτητα στις συναλλαγές
2. Επιτυγχάνεται ορισμένη τιμή, η οποία αντιστοιχεί όσο είναι δυνατό στην πραγματική, επειδή γίνονται
   πολλές πράξεις και χρησιμεύει στη σύνταξη των ισολογισμών, στην περίπτωση πτώχευσης, κληρονομιών
   κ.λπ.
3. Διευκολύνουν τους αγοραστές και πωλητές οι οποίοι μπορούν να επιλέγουν την κατάλληλη στιγμή να
   κάνουν αγορά ή πώληση, διότι σε κάθε στιγμή υπάρχει αντισυμβαλλόμενος.
4. Επιτυγχάνεται η άμεση, διαρκής και εύκολη διαπραγμάτευση των ομολογιών, μετοχών,
   συναλλαγματικών.
5. Περιορίζονται οι κρίσεις, για τις πράξεις που γίνονται με προθεσμία καθ’ όσον η αυξομείωση των τιμών
   είναι βαθμιαία.

Σελίδα 4 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

29. Αναφερθείτε αναλυτικά στις ενέργειες που χαρακτηρίζονται ως «αθέμιτος ανταγωνισμός».

Οι ενέργειες που χαρακτηρίζονται ως «αθέμιτος ανταγωνισμός» είναι:

1. Η νοθεία.
2. Η παραποίηση ξένου σήματος ή ξένης επωνυμίας.
3. Οι αναληθείς ισχυρισμοί για κατεδάφιση του καταστήματος ή για πτώχευση.
4. Η δυσφήμιση των προϊόντων του αντιπάλου.
5. Η κοινοποίηση επαγγελματικών μυστικών.
6. Η ψεύτικη ζύγιση του εμπορεύματος.

30. Ποιες είναι οι διακρίσεις του εμπορίου από άποψη αντικειμένου και από οικονομική άποψη; (ονομαστική αναφορά)

Οι διακρισεις του εμπορίου από αποψη αντικειμενου κ από οικονομικη αποψη περιλαμβάνουν:
 Με κριτήριο την ποσοτητα εμποριο διακρινεται σε χονδρικο,λιανικο,ημιχονδρικο.
 Με κριτηριο την εγκατάσταση του διακρινεται σε μονιμο,πλανοδιο.
 Με κριτηριο την γεωγραφική του εκταση σε εσωτερικο,εξωτερικο,διεθνες.
 Με κριτηριο την φυση του αντικειμενου του σε εμποριο κινητων πραγματων,ακινητων,κινητων
αξιων,μεταφορών.
 Με κριτηριο τον φορεα σε ιδιωτικο κ κρατικο εμποριο.
 Με κριτηριο τα μεσα μεταφορας που χρησιμοποιουνται σε χερσαιο,θαλασσιο,αεροπορικο.
 Με κρητιριο το μαρκετινγκ σε μεγαλα καταστηματα,εμπορικα,αλυσιδες καταστηματων,πολλαπλα
καταστηματα,ενωσεις καταναλωτων,υπεραγορες,επιχειρησεις αυτοματης πωλησης.

31. Τι είναι οι δημόσιες σχέσεις και πού αποβλέπουν;

Οι Δημόσιες Σχέσεις αναφέρονται στην προσπάθεια μιας επιχείρησης, ενός οργανισμού ή ενός κόμματος ,
πολιτικού προσώπου κτλ να προβληθεί ευρέως γύρω από το πρόσωπό του.
Οι δημόσιες σχέσεις αποβλέπουν στην προσέγγιση ενός οργανισμού και του κοινού, στην αλληλογνωριμία
και την αλληλοεκτίμηση.

32. Ποια έντυπα μέσα χρησιμοποιούνται για την άσκηση της λειτουργίας των δημοσίων σχέσεων; (ονομαστική αναφορά)

Τα δελτία τύπου, τα περιοδικά της επιχείρησης, τα φυλλάδια προς τους εργαζόμενους, καταναλωτές,
διαφημίσεις της επιχείρησης, ετήσιες αναφορές και παρουσιάσεις καθώς και τα διάφορα φυλλάδια που
προβάλλουν μια προσπάθεια ή δραστηριότητα της επιχείρησης.

33. Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ δημοσίων σχέσεων και προπαγάνδας; (επιγραμματική αναφορά)

1. Η προπαγάνδα επιζητεί να εκμεταλλευτεί τις υπάρχουσες σε ανάπτυξη ικανότητες του ανθρώπινου
   πνεύματος, σε αντίθεση με τις δημόσιες σχέσεις που επιδιώκουν αντικειμενική ενημέρωση και κατανόηση
   και αναπτύσσουν τις δυνατότητες συνεργασίας και προόδου της κοινωνίας.
2. Η προπαγάνδα αποτείνεται στο συναίσθημα και στα πάθη, προσπαθεί να επιβληθεί στα άτομα και να
   αποσπάσει με κάθε μέσο παραδοχή. Οι δημόσιες σχέσεις αποτείνονται στο λογικό του ανθρώπου, σέβονται
   την κρίση του ατόμου και προσπαθούν το άτομο να διαμορφώσει ελεύθερη γνώμη και συμπεριφορά.
3. Αμετακίνητος στόχος των δημοσίων σχέσεων είναι ο διάλογος. Η προπαγάνδα αντίθετα παραμένει
   μονόλογος και επιζητεί την ανεπιφύλακτη προσχώρηση.
4. Η προπαγάνδα προσπαθεί να πείσει, να αποσπάσει παραδοχή για ένα δόγμα , για μια πίστη, μια
   ιδεολογία, οι δημόσιες σχέσεις αντίθετα συνδιαλέγονται με το κοινό.

34. Ποιες είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές μεταξύ δημοσίων σχέσεων και ανθρωπίνων σχέσεων;

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ:

1. Τόσο οι ανθρώπινες όσο και οι δημόσιες σχέσεις αποσκοπούν στη δημιουργία κλίματος κατανόησης και
   εσωτερικής συνεργασίας
2. Οι ανθρώπινες σχέσεις εντός του οργανισμού όπως και οι δημόσιες σχέσεις προσπαθούν να επιτύχουν
   τον ψυχικό συντονισμό εργαζομένων και εργοδοτών
3. Η πολιτική ανθρωπίνων σχέσεων και η πολιτική δημοσίων σχέσεων των επιχειρήσεων συμβάλλουν στον
   εξανθρωπισμό των οικονομικών σχέσεων
4. Το πνεύμα των ανθρωπίνων και δημοσίων σχέσεων είναι αυτό της βελτίωσης των όρων της κοινής
   συμμετοχής για την καλύτερη παραγωγή του κοινού έργου
5. Οι ενέργειες των δημοσίων και των ανθρωπίνων σχέσεων εναρμονίζονται με την έννοια της κατανόησης
6. Σαν πνεύμα και σαν διαδικασία οι δημόσιες σχέσεις αποτελούν ένα θετικό πολλαπλασιασμό των κοινών
   σχέσεων.
   ΔΙΑΦΟΡΕΣ:
7. Οι δημόσιες σχέσεις έχουν ευρύτερο περιεχόμενο από τις ανθρώπινες οι οποίες συνήθως εντάσσονται
   στα προγράμματα των δημοσίων σχέσεων
8. Το υπόβαθρο των ανθρωπίνων σχέσεων είναι τα γενικά ενδιαφέροντα του ανθρώπινου παράγοντα ενώ
   των δημοσίων σχέσεων είναι η δημιουργία και διατήρηση αμοιβαίας επικοινωνίας μεταξύ ενός οργανισμού ,
   ατόμου κλπ και του κοινού.

35. Ποια στοιχεία περιλαμβάνει η αλληλογραφία ως μέσον των δημοσίων σχέσεων;

Ανάμεσα στα κυριότερα οπτικά μέσα επικοινωνίας συγκαταλέγεται η αλληλογραφία. Απαιτεί σαφήνεια,
συντομία, ευγένεια, καλή παρουσίαση και εμφάνιση και σαφείς πληροφορίες. Είναι ένα από τα γνωστά μέσα
επικοινωνίας και παρουσιάζει πολλά πλεονεκτήματα όπως:

1. Είναι δυνατό να υποκαταστήσει την προσωπική επαφή όταν για διάφορους λόγους δεν είναι εφικτή
2. Αποφεύγεται η διακίνηση των προσώπων και επιλύονται θέματα που θα απαιτούσαν συζητήσεις και
   προσωπικές επαφές
   3 Το μήνυμα που στέλνεται συγκρατείται περισσότερο και με την αρχειοθέτηση είναι πάντα στη διάθεση του
   παραλήπτη.
3. Σχετίζεται με τη μέθοδο ΑΙDA (Attention – Interest – Desire – Action), δηλαδή την προσέλκυση της
   προσοχής του πελάτη, την ενεργοποίηση του ενδιαφέροντός του, την επίτευξη της επιθυμίας του για το
   προϊόν και τέλος την αγορά του.

36. Τι είναι «καθαρή περιουσία» και τι «ξένο κεφάλαιο» της επιχείρησης;

Οι υποχρεώσεις προς τρίτους λέγονται Πραγματικό Παθητικό (Π.Π.) ή Ξένο Κεφάλαιο. Υποχρεώσεις έχει σε
προμηθευτές, σε πιστωτές διάφορους, σε ασφαλιστικούς οργανισμούς κτλ. Οι υποχρεώσεις της επιχείρησης
προς το φορέα της, του οποίου η περιουσία είναι ανεξάρτητη από τη δική της, λέγονται καθαρή περιουσία ή
καθαρή θέση ή Ίδια Κεφάλαια. Η καθαρή περιουσία προέρχεται από τις εισφορές του φορέα, αρχική και
συμπληρωματικές, καθώς και τα αποθεματικά κεφάλαια (τακτικά, έκτακτα, ειδικά) που είναι κέρδη, τα οποία
παρέμειναν στην επιχείρηση

37. Τι είναι «έσοδο» και ποιες οι διακρίσεις των «εσόδων»

Λογαριασμοί εσόδων
Έσοδο είναι κάθε αξία η απαίτηση που αποκτούν οι επιχειρήσεις από τις δραστηριότητές τους και ειδικότερα
από την πώληση ή εκμετάλλευση αγαθών, υπηρεσιών και δικαιωμάτων, όπως έσοδα από πωλήσεις
εμπορευμάτων, έσοδα από πωλήσεις έτοιμων και ημιτελών προϊόντων, έσοδα από παροχή υπηρεσιών,
επιχορηγήσεις πωλήσεων, έσοδα παρεπόμενων ασχολιών (προμήθειες-μεσιτείες-ενοίκια κτλ.), έσοδα
κεφαλαίων (έσοδα χρεογράφων, πιστωτικοί τόκοι κτλ.), πιστωτικές συναλλαγματικές διαφορές κτλ.
Τα έσοδα διακρίνονται σε διάφορες κατηγορίες. Οι πιο βασικές είναι:

1. Ανάλογα με την προέλευση τους, σε έσοδα:
   α) Οργανικά, που προέρχονται από την ομαλή εκμετάλλευση των κυρίων και των παρεπόμενων
   δραστηριοτήτων της επιχείρησης π.χ. πωλήσεις εμπορευμάτων, επιχορηγήσεις πωλήσεων. Συσχετίζονται
   με τα οργανικά έξοδα για τον προσδιορισμό του οργανικού αποτελέσματος της επιχείρησης.
   β) Ανόργανα, που προέρχονται από τυχαίες και συμπτωματικές πράξεις, συναλλαγές ή άλλες
   δραστηριότητες της επιχείρησης, όπως π.χ. προμήθεια συνεργείου αυτοκινήτων, επειδή μεσολάβησε σε
   πώληση αυτοκινήτου πελάτη.
   Στα ανόργανα έσοδα περιλαμβάνονται και τα έκτακτα έσοδα που, αν και έχουν σχέση με τις δραστηριότητες
   της επιχείρησης, πραγματοποιούνται από έκτακτα γεγονότα και περιστατικά, π.χ. οι συναλλαγματικές
   διαφορές, οι καταπτώσεις εγγυήσεων ή ποινικών ρητρών υπέρ της επιχείρησης.
2. Ανάλογα με την ομαλότητα τους, σε έσοδα:
   α) Ομαλά, που προέρχονται από την κανονική, ομαλή και κατά κανόνα προγραμματισμένη πορεία της
   δραστηριότητας της επιχείρησης.
   β) Ανώμαλα, που οφείλονται σε απότομες μεταβολές της οικονομικής συγκυρίας ή σε έκτακτα γεγονότα και
   περιστατικά που, κάτω από κανονικές συνθήκες, δεν αναμένονται. Η χρονική τους διάρκεια είναι συνήθως
   περιορισμένη. Π.χ. η απεργία του προσωπικού μιας βιομηχανίας γάλακτος δίνει την ευκαιρία στις άλλες
   βιομηχανίες γάλακτος να πραγματοποιήσουν μεγαλύτερα έσοδα.
3. Ανάλογα με το αν αφορούν ή όχι τη διαχειριστική χρήση, σε έσοδα:
   α) Δουλευμένα, που έχουν πραγματοποιηθεί για χάρη της χρήσης, άσχετα αν
   εισπραχθούν ή όχι.
   β) Μη δουλευμένα, που δεν αφορούν τη συγκεκριμένη διαχειριστική χρήση,
   παρά το ότι εισπράχθηκαν μέσα σ’ αυτή.

38. Ποιες είναι οι διακρίσεις των εσόδων και εξόδων;

Τα έξοδα διακρίνονται στις πιο κάτω βασικές κατηγορίες:

1. Ανάλογα με το σκοπό στον οποίον αποβλέπει η χρησιμοποίησή τους, σε έξοδα:
   α) Οργανικά, που γίνονται για την ομαλή διεξαγωγή των δραστηριοτήτων της επιχείρησης π.χ. μισθοί
   προσωπικού, ενοίκια κτλ.
   β) Ανόργανα, τα οποία δεν γίνονται για χάρη των δραστηριοτήτων της επιχείρησης. Αυτά τα έξοδα
   συνδέονται με τυχαίες και ευκαιριακές δραστηριότητες, όπως π.χ. η περίπτωση αγοράς αυτοκινήτου για
   άμεση μεταπώλησή από συνεργείο αυτοκινήτων, επειδή πουλιόταν σε πολύ χαμηλή τιμή.
2. Ανάλογα με την ομαλότητα τους ή μη με το έργο που παράγεται από τη δημιουργία τους, σε έξοδα:
   α) Ομαλά, τα οποία βρίσκονται σε ομαλή σχέση με το έργο του παράγεται από τη δημιουργία τους.
   β) Ανώμαλα, τα οποία δε βρίσκονται σε ομαλή σχέση με το έργο που παράγεται από τη δημιουργία τους.
   Π.χ. επιχείρηση άφηνε αναμμένα τα φώτα του καταστήματος της τις νυκτερινές ώρες, χωρίς να υπάρχει
   λόγος και ο λογαριασμός του ηλεκτρικού ήταν για ένα χρόνο 5.000 Ευρώ. Υπολογίστηκε ότι η αξία του
   ηλεκτρικού ρεύματος που καταναλώθηκε χωρίς λόγο ήταν 1.000 Ευρώ. Το ομαλό έξοδο είναι τα 4.000
   Ευρώ και το ανώμαλο είναι τα 1.000 Ευρώ.
   Τα ανώμαλα έξοδα εμφανίζουν έντονα τα χαρακτηριστικά των έκτακτων ζημιών. Για το λόγο αυτό τα
   ανόργανα και ανώμαλα έξοδα και οι έκτακτες ζημίες έχουν τον ίδιο λογιστικό χειρισμό και στο τέλος της
   χρήσης μεταφέρονται απ’ ευθείας στο λογαριασμό «Αποτελέσματα Χρήσης».
3. Ανάλογα με τ ο αν βαρύνουν ένα φορέα ή μη, σε έξοδα:
   α) Άμεσα, τα οποία βαρύνουν μια δραστηριότητα, ένα προϊόν κτλ., π.χ. ο μισθός του μάγειρα σε εστιατόριο.
   β) Έμμεσα, τα οποία βαρύνουν περισσότερες από μια δραστηριότητες, προϊόντα κτλ. π.χ. το ενοίκιο σε
   κατάστημα πώλησης ανδρικών και γυναικείων υποδημάτων.
4. Ανάλογα με το αν αφορούν ή όχι τη διαχειριστική χρήση, σε έξοδα:
   α) Δουλευμένα, τα οποία έχουν γίνει για χάρη της διαχειριστικής χρήσης, άσχετα αν έχουν εξοφληθεί ή όχι.
   β) Μη δουλευμένα, τα οποία δεν αφορούν την παρούσα διαχειριστική χρήση, παρά το ότι πληρώθηκαν
   μέσα στη χρήση αυτή.
   Οι λογαριασμοί οργανικών εξόδων είναι: Αμοιβές και έξοδα προσωπικού, Αμοιβές και έξοδα τρίτων,
   Παροχές τρίτων, Φόροι-Τέλη, Διάφορα έξοδα, Τόκοι και συναφή έξοδα, Αποσβέσεις πάγιων στοιχείων
   ενσωματωμένες στο λειτουργικό κόστος, Προβλέψεις εκμετάλλευσης.
   Οι λογαριασμοί ανόργανων και ανώμαλων εξόδων και έκτακτων ζημιών είναι: Έκτακτα και ανόργανα έξοδα,
   Έκτακτες ζημίες, Έξοδα προηγουμένων χρήσεων, Προβλέψεις για έκτακτους κινδύνους, Αποσβέσεις
   πάγιων στοιχείων μη ενσωματωμένες στο λειτουργικό κόστος.
   Τα έσοδα διακρίνονται σε διάφορες κατηγορίες. Οι πιο βασικές είναι:
5. Ανάλογα με την προέλευση τους, σε έσοδα:
   α) Οργανικά, που προέρχονται από την ομαλή εκμετάλλευση των κυρίων και των παρεπόμενων
   δραστηριοτήτων της επιχείρησης π.χ. πωλήσεις εμπορευμάτων, επιχορηγήσεις πωλήσεων. Συσχετίζονται
   με τα οργανικά έξοδα για τον προσδιορισμό του οργανικού αποτελέσματος της επιχείρησης.
   β) Ανόργανα, που προέρχονται από τυχαίες και συμπτωματικές πράξεις, συναλλαγές ή άλλες
   δραστηριότητες της επιχείρησης, όπως π.χ. προμήθεια συνεργείου αυτοκινήτων, επειδή μεσολάβησε σε
   πώληση αυτοκινήτου πελάτη.
   Στα ανόργανα έσοδα περιλαμβάνονται και τα έκτακτα έσοδα που, αν και έχουν σχέση με τις δραστηριότητες
   της επιχείρησης, πραγματοποιούνται από έκτακτα γεγονότα και περιστατικά, π.χ. οι συναλλαγματικές
   διαφορές, οι καταπτώσεις εγγυήσεων ή ποινικών ρητρών υπέρ της επιχείρησης.
6. Ανάλογα με την ομαλότητα τους, σε έσοδα:
   α) Ομαλά, που προέρχονται από την κανονική, ομαλή και κατά κανόνα προγραμματισμένη πορεία της
   δραστηριότητας της επιχείρησης.
   β) Ανώμαλα, που οφείλονται σε απότομες μεταβολές της οικονομικής συγκυρίας ή σε έκτακτα γεγονότα και
   περιστατικά που, κάτω από κανονικές συνθήκες, δεν αναμένονται. Η χρονική τους διάρκεια είναι συνήθως
   περιορισμένη. Π.χ. η απεργία του προσωπικού μιας βιομηχανίας γάλακτος δίνει την ευκαιρία στις άλλες
   βιομηχανίες γάλακτος να πραγματοποιήσουν μεγαλύτερα έσοδα.
7. Ανάλογα με το αν αφορούν ή όχι τη διαχειριστική χρήση, σε έσοδα:
   α) Δουλευμένα, που έχουν πραγματοποιηθεί για χάρη της χρήσης, άσχετα αν
   εισπραχθούν ή όχι.
   β) Μη δουλευμένα, που δεν αφορούν τη συγκεκριμένη διαχειριστική χρήση,
   παρά το ότι εισπράχθηκαν μέσα σ’ αυτή.
   Τα έσοδα αυξάνουν την καθαρή περιουσία της επιχείρησης. Γι’ αυτό κάθε φορά που πραγματοποιούνται,
   πιστώνονται οι αντίστοιχοι λογαριασμοί εσόδων. Πιστώνεται επίσης ο λογαριασμός «Υποχρεώσεις από
   Φόρους-Τέλη» με το ποσό του Φ Π Α που αναλογεί στα έσοδα, επειδή τον οφείλει στο Δημόσιο για
   λογαριασμό του οποίου τον εισπράττει.
   Οι εκπτώσεις και οι επιστροφές των πωλήσεων μπορούν να τηρηθούν σε ξεχωριστούς δευτεροβάθμιους
   λογαριασμούς όμως μπορούν να καταχωρηθούν στη χρέωση (αφαιρετικά) του λογαριασμού που
   καταχωρήθηκαν οι αντίστοιχες πωλήσεις. Αν τηρηθούν ξεχωριστοί λογαριασμοί, στο τέλος της χρήσης και
   πριν από τη διαδικασία προσδιορισμού των αποτελεσμάτων και της σύνταξης του ισολογισμού, γίνεται
   μεταφορά τους στο λογαριασμό «Πωλήσεις».

39. Ποια περιουσιακά στοιχεία μιας επιχείρησης θεωρούνται Πάγια και ποια Κυκλοφορούντα;

Πάγιο Ενεργητικό: περιουσιακά στοιχεία που αποτελούν μόνιμο εξοπλισμό της επιχείρησης και
προορίζονται να την εξυπηρετούν για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του έτους. Π.χ. κτίρια, μηχανήματα,
έπιπλα και λοιπός εξοπλισμός κτλ.
Κυκλοφορούν Ενεργητικό: περιουσιακά στοιχεία που προορίζονται να υφίστανται συνεχείς μεταβολές στη
διάρκεια της χρονιάς, π.χ. η πρώτη ύλη γίνεται έτοιμο προϊόν, το έτοιμο προϊόν μετρητά, τα μετρητά πρώτη
ύλη κτλ.

40. Αναφερθείτε στην έννοια του λογαριασμού και διατυπώστε τα βασικά του στοιχεία.

Λογαριασμός (Account)
Λογαριασμός είναι μια μονάδα αποθήκευσης ομοειδών χρηματοοικονομικών πληροφοριών.
Για κάθε στοιχείο των αποτελεσμάτων χρήσης της επιχείρησης, τηρείται ένας λογαριασμός στον οποίο αποθηκεύονται
πληροφορίες για γεγονότα σχετικά με το συγκεκριμένοι στοιχείο.
Παράδειγμα:
Ανοίγει ένας λογαριασμός Ταμείο στον οποίο καταχωρούνται μόνο ταμειακά γεγονότα,
δηλαδή χρεώσεις και πιστώσεις που έγιναν στα μετρητά της επιχείρησης.
Διακρίσεις λογαριασμών βάσει της ανάλυσης
Οι λογαριασμοί διακρίνονται ανάλογα με το πόσο αναλυτικοί είναι σε:
Γενικούς / Πρωτοβάθμιους
Ειδικούς / Αναλυτικούς
Απλούς
Περιληπτικούς (συγκεντρωτικούς)
Γενικοί / Πρωτοβάθμιοι λογαριασμοί
Είναι η συνοπτικότερη μορφή λογαριασμών οι οποίοι μπορούν να αναλυθούν σε εξειδικευμένους λογαριασμούς.
Οι λογαριασμοί ονομάζονται πρωτοβάθμιοι διότι αποτελούν την πρώτη βαθμίδα ανάλυσης των λογαριασμών η οποία
αναλύεται στους δευτεροβάθμιους, τριτοβάθμιους λογαριασμούς.
Οι γενικοί / πρωτοβάθμιοι λογαριασμοί τηρούνται στο βιβλίο του γενικού Καθολικού της επιχείρησης.
Ειδικοί / Αναλυτικοί λογαριασμοί
είναι λογαριασμοί στους οποίους αναλύονται οι Γενικοί / Πρωτοβάθμιοι Λογαριασμοί. Οι λογαριασμοί αυτοί τηρούνται
στα βιβλία των αναλυτικών καθολικών της επιχείρησης.
Απλοί λογαριασμοί
είναι αυτοί που δεν μπορούν να αναλυθούν περαιτέρω.
Περιληπτικοί Λογαριασμοί
είναι οι λογαριασμοί που μπορούν να αναλυθούν σε άλλους λογαριασμούς χαμηλότερων βαθμίδων.
Παράδειγμα:
πρωτοβάθμιος λογαριασμός:
Πελάτες
δευτεροβάθμιος λογαριασμός:
πελάτες εσωτερικού
πελάτες εξωτερικού
τριτοβάθμιος λογαριασμός:
πελάτης Α
πελάτης Β
πελάτης Γ
Χαρακτηριστικά ενός Λογαριασμού
Κάθε λογαριασμός πρέπει να έχει:
Ένα τίτλο που να αναφέρεται στο είδος των πληροφοριών που περιέχει (π.χ. πωλήσεις, μετοχικό κεφάλαιο, δάνειο)
Ένα κωδικό αριθμό που να δείχνει τη διαβάθμιση και τη θέση του στο σύνολο των λογαριασμών. (Σύμφωνα με τα
Γ.Λ.Σ., ο κωδικός αριθμός του λογαριασμού Εμπορεύματα είναι ο 20 και του λογαριασμού Αμοιβές
και έξοδα προσωπικού ο 60)
Την ημερομηνία καταχώρησης κάθε πληροφορίας.
Τον αριθμό της σελίδας του ημερολογίου στην οποία είναι καταχωρημένη η ίδια πληροφορία.
Επεξηγηματικά στοιχεία για τα γεγονότα στα οποία αναφέρονται οι σχετικές πληροφορίες. (αιτιολογία)
Ενδείξεις των δικαιολογητικών εγγράφων κάθε γεγονότος. (αιτιολογία)
Τα ποσά χρέωσης και τα ποσά πίστωσης κάθε συναλλαγής ή γεγονότος.
Το χρεωστικό ή πιστωτικό υπόλοιπο του, που είναι η διαφορά ανάμεσα στα χρεωστικά και τα πιστωτικά ποσά.

41. Να αναφέρετε τις ομάδες του Ενεργητικού και του Παθητικού, σύμφωνα με τα το Σχέδιο Λογαριασμών (Σ.Λ), όπως έχει διαμορφωθεί με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π).

ΣΧΕΔΙΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ

1. Το παρόν σχέδιο λογαριασμών χρησιμοποιείται από τις οντότητες που υπόκεινται στο νόμο ως μέρος του
   λογιστικού τους συστήματος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 8 του άρθρου 3. Το σχέδιο των
   λογαριασμών παρέχει ευελιξία για προσαρμογή στις ιδιαίτερες ανάγκες των χρηστών.
2. Οι λογαριασμοί του παρόντος σχεδίου:
   α) Αντανακλούν τη φύση των παρακολουθούμενων περιουσιακών στοιχείων, υποχρεώσεων, καθαρής θέσης,
   εσόδων, κερδών, εξόδων και ζημιών.
   β) Εξυπηρετούν ευρύτερους στόχους της εσωτερικής και εξωτερικής χρηματοοικονομικής πληροφόρησης αλλά και
   ελέγχου της οντότητας.
   γ) Είναι επαρκώς ευρείς ώστε να καλύπτουν όλες, κατά το δυνατόν, τις οντότητες, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή τον
   κλάδο δραστηριότητας.
3. Η οντότητα δύναται να προσθέτει λογαριασμούς ή υπολογαριασμούς ή μπορεί να χρησιμοποιεί το ευρύτερο
   λογιστικό-πληροφοριακό της σύστημα για την παροχή των απαιτούμενων πληροφοριών, ενόψει των ιδιαίτερων
   συνθηκών και αναγκών της, με σκοπό:
   α) Την ευχερή εξαγωγή όλων των δεδομένων και πληροφοριών που απαιτούνται από τον παρόντα νόμο αλλά και την
   φορολογική, ασφαλιστική ή άλλη νομοθεσία, αναλυτικά αλλά και σε σύνοψη, για τη διευκόλυνση της διενέργειας
   ελεγκτικών συμφωνιών και επαληθεύσεων.
   β) Την υποβοήθηση της διοίκησης της οντότητας για τη λήψη αποφάσεων.
   γ) Την ταξινόμηση των στοιχείων σε κυκλοφορούντα ή μη κυκλοφορούντα, μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα ή σε
   άλλες ομάδες με βάση άλλα κριτήρια παρουσίασης στις χρηματοοικονομικές καταστάσεις, καθώς και την ένταξή τους
   σε κατηγορίες με βάση τον τρόπο λογιστικής αντιμετώπισης.
   δ) Για την διακριτή παρακολούθηση συναλλαγών και υπολοίπων με συνδεδεμένα μέρη της οντότητας, στο βαθμό που
   απαιτείται πέραν της ήδη παρεχόμενης ανάλυσης στο σχέδιο λογαριασμών.
   ε) Την παρακολούθηση των στοιχείων των υποκαταστημάτων.
4. Ιδιαίτερα, κατά την ανάπτυξη και προσαρμογή του σχεδίου λογαριασμών:
   α) Οι λογαριασμοί της ομάδας 3 «Χρηματοοικονομικά και λοιπά περιουσιακά στοιχεία» παρακολουθούνται σε έσχατο
   ατομικό επίπεδο.
   β) Ο λογαριασμός 42 «Καταθέσεις ιδιοκτητών» της ομάδας 4 «Καθαρή θέση» παρακολουθείται σε έσχατο ατομικό
   επίπεδο. Οι υπόλοιποι λογαριασμοί της ομάδας 4 «Καθαρή θέση» παρακολουθούνται κατ΄ είδος με περαιτέρω
   ανάλυση του σχεδίου λογαριασμών.
   γ) Οι λογαριασμοί 50 «Προμηθευτές», 51 «Αξιόγραφα εμπορικών υποχρεώσεων», 52 «Τραπεζικά δάνεια», 53
   «Λοιπές υποχρεώσεις», 56 «Δουλευμένα έξοδα και έσοδα επομένων χρήσεων», παρακολουθούνται σε έσχατο
   ατομικό επίπεδο. Οι υπόλοιποι λογαριασμοί της ομάδας 5 «Υποχρεώσεις» παρακολουθούνται σε έσχατο ατομικό
   επίπεδο ή στο απαιτούμενο κατά περίπτωση επίπεδο ανάλυσης.
   ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΧΕΔΙΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ
   Ομάδα 1: Ενσώματα και άυλα μη κυκλοφορούντα (πάγια) περιουσιακά στοιχεία
   Ομάδα 2: Αποθέματα
   Ομάδα 3: Χρηματοοικονομικά και λοιπά περιουσιακά στοιχεία
   Ομάδα 4: Καθαρή θέση
   Ομάδα 5: Υποχρεώσεις
   Ομάδα 6: Έξοδα και ζημιές
   Ομάδα 7: Έσοδα και κέρδη
   Ομάδα 8: Ιδιοπαραγωγή, υποκαταστήματα και αποτελέσματα περιόδου

42. Τι είναι «αποθέματα», από πού προέρχονται και σε ποια ομάδα του Σχεδίου Λογαριασμών (Σ.Λ) εμφανίζονται όπως αυτό έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π) ;

Ομάδα 2 – Αποθέματα
Αποθέματα (inventories): Περιουσιακά στοιχεία:
α) κατεχόμενα για πώληση στη συνήθη δραστηριότητα της οντότητας, ή
β) στην παραγωγική διαδικασία με σκοπό την πώληση ως ανωτέρω, ή
γ) σε μορφή υλικών ή εφοδίων που πρόκειται να αναλωθούν για την παραγωγική διαδικασία ή για την προσφορά
υπηρεσιών.

1. Τα αποθέματα αναγνωρίζονται αρχικά στο κόστος κτήσης.
2. Το κόστος κτήσης των αποθεμάτων περιλαμβάνει το σύνολο των δαπανών που απαιτούνται για να φθάσουν αυτά
   στην παρούσα θέση και κατάστασή τους.
3. Το κόστος παραγωγής προϊόντος ή υπηρεσίας προσδιορίζεται με μία από τις γενικά αποδεκτές μεθόδους
   κοστολόγησης και περιλαμβάνει:
   α) Το κόστος πρώτων υλών, αναλώσιμων υλικών, εργασίας και άλλο κόστος που σχετίζεται άμεσα με το εν λόγω
   στοιχείο και
   β) μία εύλογη αναλογία σταθερών και μεταβλητών εξόδων που σχετίζονται έμμεσα με το εν λόγω στοιχείο, στο βαθμό
   που τα έξοδα αυτά αναφέρονται στην περίοδο παραγωγής.
4. Τα κόστη διανομής και διοίκησης δεν επιβαρύνουν το κόστος παραγωγής.
5. Όταν απαιτείται σημαντική περίοδος χρόνου για να καταστούν τα αποθέματα έτοιμα για την προοριζόμενη χρήση ή
   πώλησή τους, το κόστος των αποθεμάτων μπορεί να επιβαρύνεται με τόκους εντόκων υποχρεώσεων, κατά το μέρος
   που οι τόκοι αυτοί αναλογούν στα εν λόγω αποθέματα και για την προαναφερθείσα περίοδο.
6. Μετά την αρχική αναγνώριση, τα αποθέματα επιμετρώνται στην κατ΄ είδος χαμηλότερη αξία μεταξύ κόστους
   κτήσης και καθαρής ρευστοποιήσιμης αξίας.
7. Το κόστος κτήσης του τελικού αποθέματος:
   α) Προσδιορίζεται, σύμφωνα με τη μέθοδο «Πρώτο Εισαχθέν – Πρώτο Εξαχθέν» (FIFO) ή τη μέθοδο του μέσου
   σταθμικού όρου ή άλλη τεκμηριωμένα γενικά αποδεκτή μέθοδο. Η χρήση της μεθόδου «Τελευταίο Εισαχθέν – Πρώτο
   Εξαχθέν» (LIFO) δεν επιτρέπεται.
   β) Η ίδια μέθοδος χρησιμοποιείται για όλα τα αποθέματα που έχουν παρόμοια φύση και χρήση από την οντότητα. Για
   αποθέματα με διαφορετική φύση ή χρήση διαφορετικές μέθοδοι μπορεί να δικαιολογούνται.
   γ) Το κόστος αποθεμάτων που δεν είναι συνήθως αντικαταστατά, καθώς και των αγαθών ή υπηρεσιών που
   παράγονται και προορίζονται για ειδικά έργα, προσδιορίζεται με τη μέθοδο του εξατομικευμένου κόστους.
8. Οι αγορές αναλώσιμων υλικών που δεν είναι σημαντικές για το μέγεθος της οντότητας μπορούν να
   αντιμετωπίζονται ως έξοδα της περιόδου.

43. Σε ποιες κατηγορίες διακρίνει τα περιουσιακά στοιχεία των επιχειρήσεων το Σχέδιο Λογαριασμών (Σ.Λ) όπως έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π) ;

Ανάλυση Λογαριασμών Ενεργητικού παρακάτω:
ΣΧΕΔΙΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ
ΕΝΣΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΥΛΑ ΜΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝΤΑ (ΠΑΓΙΑ) ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ
(1) ΣΤΟΙΧΕΙΑ
10 Γη 
10.01 Μικτή αξία (κόστος ή αναπροσαρμοσμένη) γης
10.02 Σωρευμένες απομειώσεις γης
11 Διαμορφώσεις γης υποκείμενες σε απόσβεση
11.01 Μικτή αξία (κόστος ή αναπροσαρμοσμένη) διαμορφώσεων γης
11.02 Σωρευμένες αποσβέσεις διαμορφώσεων γης
11.03 Σωρευμένες απομειώσεις διαμορφώσεων γης
12 Κτήρια – τεχνικά έργα
12.01 Μικτή αξία (κόστος ή αναπροσαρμοσμένη) κτηρίων – τεχνικών έργων
12.02 Σωρευμένες αποσβέσεις κτηρίων – τεχνικών έργων
12.03 Σωρευμένες απομειώσεις κτηρίων – τεχνικών έργων
13 Μηχανολογικός εξοπλισμός
13.01 Αξία κτήσης μηχανολογικού εξοπλισμού
13.02 Σωρευμένες αποσβέσεις μηχανολογικού εξοπλισμού
13.03 Σωρευμένες απομειώσεις μηχανολογικού εξοπλισμού
14 Μεταφορικά μέσα
14.01 Μικτή αξία κτήσης μεταφορικών μέσων
14.02 Σωρευμένες αποσβέσεις μεταφορικών μέσων
14.03 Σωρευμένες απομειώσεις μεταφορικών μέσων
15 Λοιπός εξοπλισμός
15.01 Μικτή αξία κτήσης εξοπλισμού
15.02 Σωρευμένες αποσβέσεις εξοπλισμού
15.03 Σωρευμένες απομειώσεις εξοπλισμού
16 Επενδύσεις σε ακίνητα
16.01 Μικτή αξία (κόστος ή αναπροσαρμοσμένη) επενδύσεων σε ακίνητα
16.02 Σωρευμένες αποσβέσεις επενδύσεων σε ακίνητα
16.03 Σωρευμένες απομειώσεις επενδύσεων σε ακίνητα
17 Πάγια βιολογικά περιουσιακά στοιχεία
17.01 Ζώντα ζώα
17.01.01 Μικτή αξία (κόστος ή αναπροσαρμοσμένη) ζώντων ζώων
17.01.02 Σωρευμένες αποσβέσεις ζώντων ζώων
17.01.03 Σωρευμένες απομειώσεις ζώντων ζώων
17.02 Δένδρα και φυτά
17.02.01 Μικτή αξία (κόστος ή αναπροσαρμοσμένη) δένδρων και φυτών
17.02.02 Σωρευμένες αποσβέσεις δένδρων και φυτών
17.02.03 Σωρευμένες απομειώσεις δένδρων και φυτών
18 Αυλα 18.01 Δαπάνες ανάπτυξης 18.01.01 Μικτή αξία κτήσης δαπανών ανάπτυξης 18.01.02 Σωρευμένες αποσβέσεις δαπανών ανάπτυξης 18.01.03 Σωρευμένες απομειώσεις δαπανών ανάπτυξης 18.02 Υπεραξία 18.02.01 Μικτή αξία κτήσης υπεραξίας 18.02.02 Σωρευμένες αποσβέσεις υπεραξίας 18.02.03 Σωρευμένες απομειώσεις υπεραξίας 18.03 Λοιπά άυλα 18.03.01 Μικτή αξία κτήσης λοιπών άυλων 18.03.02 Σωρευμένες αποσβέσεις λοιπών άυλων 18.03.03 Σωρευμένες απομειώσεις λοιπών άυλων Σημείωση: 1) Τα υπό κατασκευή πάγια παρακολουθούνται σε υπολογαριασμό κάθε λογαριασμού παγίου. (2) ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ 20 Εμπορεύματα  20.01 Εμπορεύματα έναρξης 20.02 Αγορές εμπορευμάτων χρήσης 20.03 Εκπτώσεις αγορών εμπορευμάτων 20.04 Επιστροφές αγορών εμπορευμάτων 20.05 Απομείωση εμπορευμάτων 20.06 Εμπορεύματα λήξης 21 Προϊόντα 21.01 Προϊόντα έναρξης 21.02 Παραγωγή χρήσης 21.03 Απομείωση προϊόντων 21.04 Προϊόντα λήξης 22 Βιολογικά περιουσιακά στοιχεία (κυκλοφορούντα) 22.01 Ζώντα ζώα 22.01.01 Ζώντα ζώα έναρξης 22.01.02 Αγορές ζώντων ζώων 22.01.03 Εκπτώσεις αγορών ζώντων ζώων 22.01.04 Επιστροφές αγορών ζώντων ζώων 22.01.05 Απομείωση ζώντων ζώων 22.01.06 Διαφορές επιμέτρησης εύλογης αξίας ζώντων ζώων 22.01.07 Ζώντα ζώα λήξης 22.02 Δένδρα και φυτά 22.02.01 Δένδρα και φυτά έναρξης 22.02.02 Αγορές δένδρων και φυτών 22.02.03 Εκπτώσεις αγορών δένδρων και φυτών 22.02.04 Επιστροφές αγορών δένδρων και φυτών 22.02.05 Απομείωση δένδρων και φυτών 22.02.06 Διαφορές επιμέτρησης εύλογης αξίας δένδρων και φυτών 22.02.07 Δένδρα και φυτά λήξης 23 Παραγωγή σε εξέλιξη 23.01 Παραγωγή σε εξέλιξη έναρξης 23.02 Παραγωγή σε εξέλιξη λήξης 24 Πρώτες ύλες και υλικά 24.01 Πρώτες ύλες και υλικά έναρξης 24.02 Αγορές πρώτων υλών και υλικών χρήσης 24.03 Εκπτώσεις αγορών πρώτων υλών και υλικών 24.04 Επιστροφές αγορών πρώτων υλών και υλικών 24.05 Απομείωση πρώτων υλών και υλικών 24.06 Αποθέματα λήξης πρώτων υλών και υλικών 25 Υλικά συσκευασίας 25.01 Υλικά συσκευασίας έναρξης 25.02 Αγορές υλικών συσκευασίας 25.03 Εκπτώσεις αγορών υλικών συσκευασίας 25.04 Επιστροφές αγορών υλικών συσκευασίας 25.05 Απομείωση υλικών συσκευασίας 25.06 Υλικά συσκευασίας λήξης 26 Ανταλλακτικά παγίων 26.01 Ανταλλακτικά παγίων έναρξης 26.02 Αγορές ανταλλακτικών παγίων 26.03 Εκπτώσεις αγορών ανταλλακτικών παγίων 26.04 Επιστροφές αγορών ανταλλακτικών παγίων 26.05 Απομείωση ανταλλακτικών 26.06 Ανταλλακτικά παγίων λήξης 27 Λοιπά αποθέματα 27.01 Λοιπά αποθέματα έναρξης 27.02 Αγορές λοιπών αποθεμάτων 27.03 Εκπτώσεις αγορών λοιπών αποθεμάτων 27.04 Επιστροφές αγορών λοιπών αποθεμάτων 27.05 Απομείωση λοιπών αποθεμάτων 27.06 Λοιπά αποθέματα λήξης Σημείωση 1) Οι λογαριασμοί 25 «Υλικά συσκευασίας» και 26 «Ανταλλακτικά παγίων» είναι δυνατόν να παρακολουθούνται στο λογαριασμό Πρώτες ύλες και υλικά, όταν τα σχετικά ποσά δεν είναι σημαντικά. 2) Το κόστος αναλώσεων και το κόστος πωληθέντων είναι δυνατόν να παρακολουθείται στους λογαριασμούς της ομάδας 2. 3) Στο τέλος της περιόδου, το «Κόστος πωληθέντων», όταν τηρείται, μεταφέρεται στο λογαριασμό 82.01 «Συγκέντρωση αποτελεσματικών λογαριασμών». Όταν δεν τηρείται λογαριασμός «Κόστος πωληθέντων», με το σχετικό ποσό πιστώνονται οι λογαριασμοί αποθεμάτων, με μεταφορά στο λογαριασμό 82.01 «Συγκέντρωση αποτελεσματικών λογαριασμών». (3) ΧΡΗΜΑΤΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ 30 Πελάτες  30.01 Πελάτες - μη συνδεδεμένες οντότητες 30.01.01 Πελάτες μη συνδεδεμένες οντότητες - ονομαστικό ποσό 30.01.02 Μη δουλευμένοι τόκοι μη συνδεδεμένων πελατών 30.01.03 Προκαταβολές μη συνδεδεμένων πελατών 30.01.04 Απομείωση μη συνδεδεμένων πελατών 30.02 Πελάτες - συνδεδεμένες οντότητες 30.02.01 Συνδεδεμένοι πελάτες - ονομαστικό ποσό 30.02.02 Μη δουλευμένοι τόκοι συνδεδεμένων πελατών 30.02.03 Προκαταβολές συνδεδεμένων πελατών 30.02.04 Απομείωση συνδεδεμένων πελατών 31 Αξιόγραφα εμπορικών απαιτήσεων 31.01 Αξιόγραφα εμπορικών απαιτήσεων - μη συνδεδεμένες οντότητες 31.01.01 Αξιόγραφα εμπορικών απαιτήσεων μη συνδεδεμένων οντοτήτων - ονομαστικό ποσό 31.01.02 Μη δουλευμένοι τόκοι αξιογράφων εμπορικών απαιτήσεων μη συνδεδεμένων οντοτήτων 31.01.03 Απομείωση αξιογράφων εμπορικών απαιτήσεων μη συνδεδεμένων οντοτήτων 31.02 Αξιόγραφα εμπορικών απαιτήσεων - συνδεδεμένες οντότητες 31.02.01 Αξιόγραφα εμπορικών απαιτήσεων συνδεδεμένων οντοτήτων - ονομαστικό ποσό 31.02.02 Μη δουλευμένοι τόκοι αξιογράφων εμπορικών απαιτήσεων συνδεδεμένων οντοτήτων 31.02.03 Απομείωση αξιογράφων εμπορικών απαιτήσεων συνδεδεμένων οντοτήτων 32 Χορηγηθέντα δάνεια 32.01 Δάνεια χορηγηθέντα σε συνδεδεμένες οντότητες 32.02 Δάνεια χορηγηθέντα στο προσωπικό και στη διοίκηση 32.03 Λοιπά χορηγηθέντα δάνεια 32.04 Απομείωση χορηγηθέντων δανείων 33 Λοιπές απαιτήσεις 33.01 Έσοδα από πάσης φύσεως συμμετοχές εισπρακτέα 33.01.01 Έσοδα από πάσης φύσεως συμμετοχές εισπρακτέα - ονομαστικό ποσό 33.01.02 Απομείωση - έσοδα από πάσης φύσεως συμμετοχές εισπρακτέα 33.02Αλλες απαιτήσεις από συνδεδεμένες οντότητες
33.02.01 Αλλες απαιτήσεις από συνδεδεμένες οντότητες - ονομαστικό ποσό 33.02.02 Απομείωση - άλλες απαιτήσεις από συνδεδεμένες οντότητες 33.03Αλλες απαιτήσεις από μη συνδεδεμένες οντότητες
33.03.01 `Αλλες απαιτήσεις από μη συνδεδεμένες οντότητες – ονομαστικό ποσό
33.03.02 Απομείωση – άλλες απαιτήσεις από μη συνδεδεμένες οντότητες
33.04 Εγγυήσεις
34 Επενδύσεις
34.01 Διακρατούμενες έως τη λήξη επενδύσεις
34.01.01 Διακρατούμενες έως τη λήξη επενδύσεις – ονομαστική αξία
34.01.02 Διακρατούμενες έως τη λήξη επενδύσεις – συμπληρωματικά ποσά
34.01.03 Απομείωση διακρατούμενων έως τη λήξη επενδύσεων
34.02 Διαθέσιμα για πώληση
34.02.01 Διαθέσιμα για πώληση
34.02.02 Απομείωση διαθέσιμων για πώληση
34.03 Εμπορικό χαρτοφυλάκιο
35 Χρηματοοικονομικά στοιχεία για αντιστάθμιση
35.01 Χρηματοοικονομικά στοιχεία για αντιστάθμιση εύλογης αξίας
35.02 Χρηματοοικονομικά στοιχεία για αντιστάθμιση ταμειακών ροών
36 Συμμετοχές
36.01 Συμμετοχές σε θυγατρικές
36.01.01 Συμμετοχές σε θυγατρικές
36.01.02 Απομείωση συμμετοχών σε θυγατρικές
36.02 Συμμετοχές σε συγγενείς
36.02.01 Συμμετοχές σε συγγενείς
36.02.02 Απομείωση συμμετοχών σε συγγενείς
36.03 Συμμετοχές σε κοινοπραξίες
36.03.01 Συμμετοχές σε κοινοπραξίες
36.03.02 Απομείωσης συμμετοχών σε κοινοπραξίες
37 Προπληρωμένα έξοδα και δουλευμένα έσοδα περιόδου
37.01 Προπληρωμένα έξοδα
37.01.01 Προπληρωμένα έξοδα σε μη συνδεδεμένες οντότητες
37.01.02 Προπληρωμένα έξοδα σε συνδεδεμένες οντότητες
37.02 Δουλευμένα έσοδα περιόδου
37.02.01 Δουλευμένα έσοδα περιόδου από μη συνδεδεμένες οντότητες
37.02.02 Δουλευμένα έσοδα περιόδου από συνδεδεμένες οντότητες
38 Ταμειακά διαθέσιμα και ισοδύναμα
38.01 Ταμείο
38.02 Καταθέσεις όψεως
38.03 Καταθέσεις προθεσμίας
38.04 Λοιπά ταμειακά ισοδύναμα
39 Αναβαλλόμενοι φόροι ενεργητικού
Σημείωση:
Όταν τα χρηματοοικονομικά περιουσιακά στοιχεία παρακολουθούνται στο κόστος κτήσης, ο λογαριασμός 34
αναλύεται στους υπολογαριασμούς:
34.1 Χρεωστικοί τίτλοι
34.2 Λοιποί συμμετοχικοί τίτλοι
34.3 Λοιπά χρηματοοικονομικά στοιχεία
Οι ανωτέρω υπολογαριασμοί αναλύονται σύμφωνα με τις ανάγκες κάθε οντότητας.

44. Απαντήστε στα ερωτήματα που ακολουθούν: α. Ποιο είδος εξόδων παρακολουθεί η ομάδα 6 του Σχεδίου Λογαριασμών (Σ.Λ), όπως έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π); β. Σε ποια ομάδα λογαριασμών καταχωρούνται τα ποσά ζημιών-εσόδων-εξόδων εκτάκτου χαρακτήρα, καθώς επίσης “έσοδα”, “ζημιές” και “έξοδα” προηγούμενων χρήσεων;

Α) 1) Στους διαφόρους λογαριασμούς εξόδων και ζημιών της ομάδας 6 παρακολουθούνται τα αντίστοιχα κονδύλια
κατ΄ είδος με το συνολικό ποσό, πριν την μεταφορά ποσών σε κέντρα κόστους, προϊόντα ή υπηρεσίες.
2) Η αντιστροφή σχηματισμένης πρόβλεψης για παροχές σε εργαζόμενους συγχωνεύεται με το έξοδο της χρήσης στο
λογαριασμό 60 «Παροχές σε εργαζόμενους».
0 Παροχές σε εργαζόμενους 
60.01 Μικτές αποδοχές
60.02 Εργοδοτικές εισφορές
60.03 Λοιπές παροχές
60.04 Προβλέψεις για παροχές μετά την έξοδο από την υπηρεσία (καθαρό ποσό)
60.05 Παροχές σε εργαζόμενους σε συνδεδεμένες οντότητες
61 Ζημιές επιμέτρησης περιουσιακών στοιχείων
61.01 Απομείωση ενσώματων παγίων (πλην βιολογικών)
61.02 Απομείωση βιολογικών περιουσιακών στοιχείων
61.03 Απομείωση άυλων παγίων
61.04 Απομείωση αποθεμάτων
61.05 Απομείωση χρηματοοικονομιικών στοιχείων
61.05.01 Απομείωση πελατών
61.05.02 Απομείωση αξιογράφων εμπορικών απαιτήσεων
61.05.03 Απομείωση διακρατούμενων μέχρι τη λήξη επενδύσεων
61.05.04 Απομείωση συμμετοχών σε θυγατρικές
61.05.05 Απομείωση συμμετοχών σε συγγενείς
61.05.06 Απομείωση συμμετοχών σε κοινοπραξίες
61.06 Απομείωση λοιπών περιουσιακών στοιχείων
61.07 Ζημίες από επιμέτρηση στην εύλογη αξία
61.07.01 Ζημιές εύλογης αξίας ενσώματων πάγιων στοιχείων
61.07.02 Ζημιές εύλογης αξίας βιολογικών περιουσιακών στοιχείων
61.07.03 Ζημιές εύλογης αξίας χρηματοοικονομικών στοιχείων
62 Χρεωστικές συναλλαγματικές διαφορές
62.01 Χρεωστικές συναλλαγματικές διαφορές από διακανονισμό
62.01.01 Χρεωστικές συν/τικές διαφορές διακανονισμού εμπορικών απαιτήσεων και υποχρεώσεων
62.01.02 Χρεωστικές συν/τικές διαφορές διακανονισμού δανείων
62.01.03 Χρεωστικές συν/τικές διαφορές διακανονισμού λοιπών στοιχείων ισολογισμού
62.02 Χρεωστικές συναλλαγματικές διαφορές επιμέτρησης
62.02.01 Χρεωστικές συν/τικές διαφορές επιμέτρησης εμπορικών απαιτήσεων και υποχρεώσεων
62.02.02 Χρεωστικές συν/τικές διαφορές επιμέτρησης δανείων
62.02.03 Χρεωστικές συν/τικές διαφορές επιμέτρησης λοιπών στοιχείων ισολογισμού
63 Ζημιές από διάθεση-απόσυρση μη κυκλοφορούντων περιουσιακών στοιχείων
63.01 Ζημιές από διάθεση-απόσυρση ενσώματων παγίων
63.02 Ζημιές από διάθεση-απόσυρση άυλων πάγιων στοιχείων
63.03 Ζημιές από διάθεση χρηματοοικονομικών στοιχείων
63.04 Ζημιές από διάθεση – απόσυρση περιουσιακών στοιχείων σε συνδεδεμένες οντότητες
64 Διάφορα λειτουργικά έξοδα
64.01 Αμοιβές για υπηρεσίες
64.01.01 Αμοιβές για υπηρεσίες – μη συνδεδεμένες οντότητες
64.01.02 Αμοιβές για υπηρεσίες – συνδεδεμένες οντότητες
64.02 Ενέργεια
64.03 Ύδρευση
64.04 Τηλεπικοινωνίες
64.05 Ενοίκια
64.05.01 Ενοίκια – μη συνδεδεμένες οντότητες
64.05.02 Ενοίκια – συνδεδεμένες οντότητες
64.06 Ασφάλιστρα
64.07 Μεταφορικά
64.08 Αναλώσιμα
64.09 Επισκευές και συντηρήσεις
64.10 Διαφήμιση και προβολή
64.11 Φόροι και τέλη (πλην φόρου εισοδήματος)
64.12 Λοιπά έξοδα
64.13 Διάφορα λειτουργικά έξοδα από συνδεδεμένες οντότητες
65 Χρεωστικοί τόκοι και συναφή έξοδα
65.01 Τόκοι τραπεζικών δανείων
65.02 Τόκοι δανείων από συνδεδεμένες οντότητες
65.03 Τόκοι λοιπών δανείων
65.04 Τόκοι λοιπών υποχρεώσεων και προβλέψεων
65.05 Λοιπά χρηματοοικονομικά έξοδα
66 Αποσβέσεις
66.01 Αποσβέσεις διαμορφώσεων γης
66.02 Αποσβέσεις κτηρίων – τεχνικών έργων
66.03 Αποσβέσεις μηχανολογικού εξοπλισμού
66.04 Αποσβέσεις μεταφορικών μέσων
66.05 Αποσβέσεις λοιπού εξοπλισμού
66.06 Αποσβέσεις επενδύσεων σε ακίνητα
66.07 Αποσβέσεις πάγιων βιολογικών περιουσιακών στοιχείων
66.08 Αποσβέσεις άυλων παγίων
67 Ασυνήθη έξοδα, ζημιές και πρόστιμα
67.01 Ζημιές φυσικών καταστροφών
67.02 Ζημιές άλλων καταστροφών
67.03 Αλλα ασυνήθη έξοδα και ζημίες 67.04 Πρόστιμα, προσαυξήσεις και ποινές 67.05 Ασυνήθη έξοδα και ζημιές από συνδεδεμένες οντότητες 68 Προβλέψεις (εκτός από προβλέψεις για το προσωπικό) 68.01 Προβλέψεις για εκκρεμοδικίες 68.02 Προβλέψεις για δοσμένες εγγυήσεις 68.03 Προβλέψεις για αποκατάσταση περιβάλλοντος 68.04 Προβλέψεις για διαφορές φορολογικού ελέγχου πλην φόρου εισοδήματος 68.05Αλλες προβλέψεις
68.06 Προβλέψεις για συνδεδεμένες οντότητες
69 Φόρος εισοδήματος
69.01 Τρέχων φόρος (έξοδο) περιόδου
69.02 Αναβαλλόμενος φόρος (έξοδο) περιόδου
69.03 Προβλέψεις για διαφορές φορολογικού ελέγχου φόρου εισοδήματος
Β) 79 Ασυνήθη έσοδα και κέρδη
79.01 Ασυνήθη έσοδα και κέρδη από μη συνδεδεμένες οντότητες
79.02 Ασυνήθη έσοδα και κέρδη από συνδεδεμένες οντότητες
79.03 Κέρδος από αγορά οντότητας σε τιμή ευκαιρίας
67 Ασυνήθη έξοδα, ζημιές και πρόστιμα
67.01 Ζημιές φυσικών καταστροφών
67.02 Ζημιές άλλων καταστροφών
67.03 `Αλλα ασυνήθη έξοδα και ζημίες
67.04 Πρόστιμα, προσαυξήσεις και ποινές
67.05 Ασυνήθη έξοδα και ζημιές από συνδεδεμένες οντότητες

45. Ποια είναι η έννοια και ο σκοπός του Σχεδίου Λογαριασμών (Σ.Λ). και ποιες οι βασικές αρχές; Σε ποιες ομάδες λογαριασμών χωρίζεται το Σχέδιο Λογαριασμών (Σ.Λ) όπως έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π) ;

ΣΧΕΔΙΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ

1. Το παρόν σχέδιο λογαριασμών χρησιμοποιείται από τις οντότητες που υπόκεινται στο νόμο ως μέρος του
   λογιστικού τους συστήματος, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παράγραφο 8 του άρθρου 3. Το σχέδιο των
   λογαριασμών παρέχει ευελιξία για προσαρμογή στις ιδιαίτερες ανάγκες των χρηστών.
2. Οι λογαριασμοί του παρόντος σχεδίου:
   α) Αντανακλούν τη φύση των παρακολουθούμενων περιουσιακών στοιχείων, υποχρεώσεων, καθαρής θέσης,
   εσόδων, κερδών, εξόδων και ζημιών.
   β) Εξυπηρετούν ευρύτερους στόχους της εσωτερικής και εξωτερικής χρηματοοικονομικής πληροφόρησης αλλά και
   ελέγχου της οντότητας.
   γ) Είναι επαρκώς ευρείς ώστε να καλύπτουν όλες, κατά το δυνατόν, τις οντότητες, ανεξάρτητα από το μέγεθος ή τον
   κλάδο δραστηριότητας.
3. Η οντότητα δύναται να προσθέτει λογαριασμούς ή υπολογαριασμούς ή μπορεί να χρησιμοποιεί το ευρύτερο
   λογιστικό-πληροφοριακό της σύστημα για την παροχή των απαιτούμενων πληροφοριών, ενόψει των ιδιαίτερων
   συνθηκών και αναγκών της, με σκοπό:
   α) Την ευχερή εξαγωγή όλων των δεδομένων και πληροφοριών που απαιτούνται από τον παρόντα νόμο αλλά και την
   φορολογική, ασφαλιστική ή άλλη νομοθεσία, αναλυτικά αλλά και σε σύνοψη, για τη διευκόλυνση της διενέργειας
   ελεγκτικών συμφωνιών και επαληθεύσεων.
   β) Την υποβοήθηση της διοίκησης της οντότητας για τη λήψη αποφάσεων.
   γ) Την ταξινόμηση των στοιχείων σε κυκλοφορούντα ή μη κυκλοφορούντα, μακροπρόθεσμα ή βραχυπρόθεσμα ή σε
   άλλες ομάδες με βάση άλλα κριτήρια παρουσίασης στις χρηματοοικονομικές καταστάσεις, καθώς και την ένταξή τους
   σε κατηγορίες με βάση τον τρόπο λογιστικής αντιμετώπισης.
   δ) Για την διακριτή παρακολούθηση συναλλαγών και υπολοίπων με συνδεδεμένα μέρη της οντότητας, στο βαθμό που
   απαιτείται πέραν της ήδη παρεχόμενης ανάλυσης στο σχέδιο λογαριασμών.
   ε) Την παρακολούθηση των στοιχείων των υποκαταστημάτων.A
4. Ιδιαίτερα, κατά την ανάπτυξη και προσαρμογή του σχεδίου λογαριασμών:
   α) Οι λογαριασμοί της ομάδας 3 «Χρηματοοικονομικά και λοιπά περιουσιακά στοιχεία» παρακολουθούνται σε έσχατο
   ατομικό επίπεδο.
   β) Ο λογαριασμός 42 «Καταθέσεις ιδιοκτητών» της ομάδας 4 «Καθαρή θέση» παρακολουθείται σε έσχατο ατομικό
   επίπεδο. Οι υπόλοιποι λογαριασμοί της ομάδας 4 «Καθαρή θέση» παρακολουθούνται κατ΄ είδος με περαιτέρω
   ανάλυση του σχεδίου λογαριασμών.
   γ) Οι λογαριασμοί 50 «Προμηθευτές», 51 «Αξιόγραφα εμπορικών υποχρεώσεων», 52 «Τραπεζικά δάνεια», 53
   «Λοιπές υποχρεώσεις», 56 «Δουλευμένα έξοδα και έσοδα επομένων χρήσεων», παρακολουθούνται σε έσχατο
   ατομικό επίπεδο. Οι υπόλοιποι λογαριασμοί της ομάδας 5 «Υποχρεώσεις» παρακολουθούνται σε έσχατο ατομικό
   επίπεδο ή στο απαιτούμενο κατά περίπτωση επίπεδο ανάλυσης.
   ΣΥΝΟΠΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΧΕΔΙΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ
   Ομάδα 1: Ενσώματα και άυλα μη κυκλοφορούντα (πάγια) περιουσιακά στοιχεία
   Ομάδα 2: Αποθέματα
   Ομάδα 3: Χρηματοοικονομικά και λοιπά περιουσιακά στοιχεία
   Ομάδα 4: Καθαρή θέση
   Ομάδα 5: Υποχρεώσεις
   Ομάδα 6: Έξοδα και ζημιές
   Ομάδα 7: Έσοδα και κέρδη
   Ομάδα 8: Ιδιοπαραγωγή, υποκαταστήματα και αποτελέσματα περιόδου

46. Ποια είναι η Διάρθρωση των Λογαριασμών του Σχεδίου Λογαριασμών (Σ.Λ.) όπως έχει διαμορφωθεί σύμφωνα με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π) ;

Οι δέκα ομάδες

47. Τι είναι οριζόντια και τι κάθετη επικοινωνία;

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ – ΚΑΘΕΤΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η κάθετη επικοινωνία είναι η μετάδοση και η διακίνηση πληροφοριών από τα ανώτερα επίπεδα της
ιεραρχίας προς τα κατώτερα και αντίστροφα, η μετάδοση πληροφοριών από τα κατώτερα κλιμάκια προς τα
ανώτερα.
Η από πάνω προς τα κάτω επικοινωνία
Η παραδοσιακή μορφή επικοινωνίας στις επιχειρήσεις και οργανισμούς, η οποία όμως παρατηρείται και
σήμερα σε πολλές περιπτώσεις, είναι αυτή που αρχίζει από τα ανώτερα κλιμάκια και καταλήγει στα
κατώτερα, χωρίς την αντίστροφη λειτουργία. Είναι η μεταβίβαση μηνυμάτων με τη μορφή διαταγών,
οδηγιών, παρατηρήσεων, ανακοινώσεων κ.λπ. από τους ανώτερους στους κατώτερους σχετικά με τον
ορισμό καθηκόντων, την εκτέλεσή τους, τις διαδικασίες, τις πολιτικές κ.λπ. Αυτή η μορφή επικοινωνίας, αν
και απαραίτητη, όταν είναι η μοναδική, αντιστοιχεί σε αυταρχικές οργανώσεις και τα προβλήματά της είναι
πολυάριθμα.
Οι υφιστάμενοι δεν έχουν την ευκαιρία να στέλνουν μηνύματα σχετικά με τα προβλήματα της εργασίας τους,
να προτείνουν ιδέες για βελτίωση της παραγωγικότητας, να γνωστοποιούν προσωπικές τους ανάγκες,
προβλήματα ή παράπονα. Έτσι και οι ίδιοι αισθάνονται δυσαρεστημένοι και η βελτίωση της εργασίας είναι
ανέφικτη.
Εκτός όμως από τα παραπάνω, τα μηνύματα που στέλνονται από πάνω προς τα κάτω περνώντας από όλα
τα ιεραρχικά επίπεδα αλλοιώνονται σημαντικά και βέβαια γίνονται σε μικρό βαθμό κατανοητά από τους
αποδέκτες.
Η από κάτω προς τα πάνω επικοινωνία
Η ροή των πληροφοριών εδώ ξεκινά από τα κατώτερα επίπεδα και καταλήγει στα ανώτερα. Είναι πάρα
πολύ σημαντική και απαραίτητη μορφή επικοινωνίας, γιατί συμπληρώνει την προηγούμενη, αφού δίνει τη
δυνατότητα στους υφισταμένους να μεταβιβάζουν αυτά που θέλουν και να αισθάνονται ικανοποίηση, αλλά
και στους προϊσταμένους να ελέγχουν την τύχη των δικών τους μηνυμάτων και γενικά να γνωρίζουν
καλύτερα την κατάσταση στην οποία προΐστανται.
Βασικοί τρόποι αυτής της επικοινωνίας είναι κυρίως οι τακτικές συναντήσεις προϊσταμένων – υφισταμένων,
οι επιστολές, τα κουτιά παραπόνων, προτάσεων ή υποδείξεων, τα διάφορα έντυπα, οι έρευνες γνωμών και
ικανοποίησης των εργαζομένων.
Συχνά οι έχοντες την εξουσία στις οργανώσεις αγνοούν τη σπουδαιότητά της ή την επιδιώκουν
περιστασιακά. Αυτό είναι σημαντικό λάθος και έχει έντονα αρνητικές συνέπειες στην αποτελεσματική
λειτουργία και την ικανοποίηση των μελών της οργάνωσης.
Εκτός από την ανάπτυξη της κάθετης επικοινωνίας, ο αποτελεσματικός συντονισμός και η συνεργασία στην
επιχείρηση απαιτεί την ανάπτυξη της οριζόντιας επικοινωνίας. Πρόκειται για την επικοινωνία μεταξύ
εργαζομένων που βρίσκονται σε διαφορετικά τμήματα της επιχείρησης. Ο διαχωρισμός της επιχείρησης σε
τμήματα και υποτμήματα γίνεται για την επίτευξη καλύτερου συντονισμού, προγραμματισμού, ελέγχου και
καθοδήγησης. Όλα τα τμήματα υπάρχουν και λειτουργούν για την επίτευξη των στόχων της επιχείρησης,
που είναι κοινοί για όλα. Αυτό, για να συμβεί, προϋποθέτει αναμφισβήτητα την αποτελεσματική επικοινωνία
μεταξύ τους. Πολλές φορές στις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς η επικοινωνία μεταξύ των τμημάτων ή
υποτμημάτων ή ομάδων προσκρούει σε στεγανά που δημιουργούνται μεταξύ τους και τυπικά γίνεται μέσω
των προϊσταμένων. Συγχρόνως το κλίμα ανταγωνισμού που αναπτύσσεται μεταξύ τους ευνοεί τη
μυστικότητα και την περιχαράκωση, με αρνητικές συνέπειες στη συνεργασία, στο συντονισμό και στο
κοινωνικό κλίμα. Είναι, συνεπώς, απαραίτητο να εξαλειφθούν οι φραγμοί και να δημιουργηθούν οι συνθήκες
για την ανάπτυξη της επικοινωνίας μεταξύ τους.

48. Τι θεωρείται εμπόδιο/θόρυβος στην επικοινωνία;

Τα εμπόδια για αποτελεσματική επικοινωνία αφορούν όλα της τα στάδια και
πηγάζουν τόσο από τον πομπό και το δέκτη όσο και από το περιβάλλον μέσα στο
οποίο αυτή πραγματοποιείται. Τα εμπόδια αυτά μπορεί να είναι φυσιολογικά,
ψυχοσυγκινησιακά και περιβαλλοντικά.
Τα πιο σημαντικά από αυτά τα εμπόδια είναι:

1. Οι ασαφείς στόχοι
2. Τα μη σωστά μηνύματα
3. Η κακή επιλογή χρόνου και χώρου
4. Η κακή επιλογή τρόπου και μέσου
5. Η έλλειψη ενδιαφέροντος / απροσεξία
6. Τα βιαστικά συμπεράσματα
7. Η προδιάθεση / προκατάληψη
8. Η υπερευαισθησία
9. Οι διαφορετικές αντιλήψεις
10. Οι σχέσεις μεταξύ πομπού και δέκτη
11. Οι δομές / διαδικασίες
12. Η υπερφόρτωση
13. Οι κώδικες

49. Ποιοι είναι οι προσδιοριστικοί παράγοντες της ζήτησης;

• Προτιμήσεις των καταναλωτών για το προϊόν
• Εισόδημα των καταναλωτών
• Τιμές των άλλων προϊόντων
• Προσδοκίες των καταναλωτών
• Αριθμός των αγοραστών

50. Να αναφέρετε επιγραμματικά τους Συντελεστές Παραγωγής.

Είναι τα παραγωγικά μέσα, δηλαδή η εργασία η γη (το έδαφος και οι φυσικοί πόροι), το κεφάλαιο και η
επιχειρηματικότητα, τα οποία είναι απαραίτητα για την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών.
 Η εργασία περιλαμβάνει όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες, νοητικές και σωματικές, που καταβάλλονται
για να παραχθούν αγαθά και υπηρεσίες. Π.χ. η εργασία του οικοδόμου, του γιατρού, του τραγουδιστή, του
δημοσιογράφου. Η εργασία αμείβεται με την καταβολή μισθού. Τίποτα δεν μπορεί να παραχθεί χωρίς την
εργασία.
 Η γη (έδαφος ή φυσικοί πόροι) είναι ο παραγωγικός συντελεστής που περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία της
φύσης που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών. Π.χ. το έδαφος, το
υπέδαφος, ο εναέριος χώρος, τα ποτάμια, οι λίμνες, η θάλασσα.
 Το κεφάλαιο, είναι συντελεστής που έχει παραχθεί από την εργασία και τους φυσικούς πόρους. Το υλικό
κεφάλαιο περιλαμβάνει τα κτίρια και γενικά τις κατασκευές (καταστήματα, εργοστάσια, αεροδρόμια, λιμάνια),
μηχανήματα, εργαλεία, συσκευές κ.τ.λ.
 Η επιχειρηματικότητα, είναι η ικανότητα του ανθρώπου να συνδυάζει τους άλλους τρεις συντελεστές
παραγωγής για την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών

51. Ποιες είναι οι διοικητικές δραστηριότητες του γραφείου; (Να αναφέρετε επιγραμματικά)

συγκέντρωση πληροφοριών

καταγραφή πληροφοριών

επεξεργασία και αξιολόγηση πληροφοριών

παροχή πληροφοριών

52. Ποιοι είναι οι σκοποί του αρχείου στην καθημερινή πρακτική των επιχειρήσεων;

Οι σκοποί του αρχείου στην καθημερινή πρακτική των επιχειρήσεων είναι:

1. η συγκέντρωση με τάξη των εισερχόμενων και εξερχόμενων εγγράφων από την επιχείρηση
2. η διατήρηση και προστασία των εγγράφων για μεγάλο χρονικό διάστημα
3. η εύκολη και γρήγορη ανεύρεση των πληροφοριών

53. Ποιο είναι το αντικείμενο του marketing υπηρεσιών;

Για να μπορέσει μια εταιρεία να παρέχει καλύτερες υπηρεσίες στους πελάτες της, να έχει ικανοποιημένους πελάτες
και κατά συνέπεια να είναι κερδοφόρα, θα πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους στην εταιρεία, η διαφορά του
Μάρκετινγκ των Υπηρεσιών σε σχέση με το Μάρκετινγκ του προϊόντος. Η διαφορά αυτή, μεταξύ άλλων, οφείλεται στο
γεγονός ότι οι Υπηρεσίες είναι άυλες και κατά συνέπεια, υπάρχει μεγάλη προσωπική αλληλεπίδραση με τον πελάτη.
Στις Υπηρεσίες επιβάλει από όλους τους εμπλεκόμενους – υπαλλήλους της εταιρείας, να καταβάλλουν μεγαλύτερη
προσπάθεια, να δώσουν προσοχή στην επικοινωνία με τον πελάτη, μεγαλύτερη επικέντρωση στους στόχους και στην
φιλοσοφία της εταιρείας, πολύ καλή γνώση του αντικειμένου υπηρεσία που παρέχεται
Στο Μάρκετινγκ Υπηρεσιών, εκτός από τα βασικά και ελεγχόμενα στοιχεία του Μάρκετινγκ (Προϊόν /Υπηρεσία, τιμή,
διανομή, προώθηση), που επικοινωνούν τα χαρακτηριστικά και την εικόνα στους πελάτες ή επηρεάζουν την
ικανοποίηση των πελατών, έρχονται να προστεθούν και τα εξής ακόμη πιο σημαντικά στοιχεία, τοΑνθρώπινο
δυναμικό και οι διαδικασίες και τα οποία παίζουν καθοριστικό ρόλο στην παρερχόμενη τελική υπηρεσία και την
ικανοποίηση των πελατών.
Χαρακτηριστικά υπηρεσιών
Τα βασικά χαρακτηριστικά των υπηρεσιών σε σχέση με τα προϊόντα, είναι τα εξής:

1. Αυλη υπόσταση
2. Μεταβλητότητα
3. Αδυναμία διαχωρισμού
4. Φθαρτότητα

54. Ποιες είναι οι κατηγορίες (πηγές) εισοδήματος;

ακίνητα, κινητές αξίες, εμπορικές επιχειρήσεις, γεωργικές επιχειρήσεις, μισθωτές υπηρεσίες, ελεύθερο επάγγελμα

55. Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ Προσωπικών και Κεφαλαιουχικών εταιρειών;

Χαρακτηριστικό γνώρισμα των προσωπικών εταιρειών είναι ότι στηρίζονται στην προσωπικότητα των
εταίρων, οι οποίοι δεν εισφέρουν μόνο κεφάλαιο αλλά και την προσωπική τους εργασία, την εμπειρία και τις
γνώσεις τους (Ομόρρυθμη εταιρεία, Ετερόρρυθμη Εταιρεία και Αφανής ή Συμμετοχική Εταιρεία) ενώ στις
κεφαλαιουχικές εταιρείες κυριαρχεί κυρίως το κεφάλαιο που εισφέρουν οι εταίροι ή οι μέτοχοι και όχι τα
πρόσωπα (Ανώνυμη Εταιρεία, Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης, Συλλογικές Εταιρείες).

56. Ποια είναι η έννοια των φόρων; Τι γνωρίζετε για τους άμεσους και έμμεσους φόρους;

Φοροι είναι χρηματικα ποσα που οι πολιτες είναι υποχρεωμενοι να καταβαλουν στο δημοσίο χωρις ειδικη
αντιπαροχη του δημοσιου για την καταβολη του φορου .
Οι φοροι είναι μονομερης παροχη από τους ιδιωτικους προς τους δημοσιους φορεις .Η φορολογία είναι
αμεση και εμμεση.
Αμεση φορολογηση είναι η καταβολη των φορων αμεσα από τους πολιτες προς το κρατος π.χ. φορος
εισοδηματος . Είναι αξιοκρατικοι γιατι μπορει να γινει διακριση αναλογα με το υψος του εισοδηματος .
Εμμεση φορολογηση είναι η καταβολη των φορων με εμμεσο τροπο για π.χ. ο φορος προστιθεμενης αξίας
(Φ.Π.Α), τα τελη χαρτοσημου κ.α.

57. Ποιο είναι το αντικείμενο και ποιο το υποκείμενο του φόρου;

Αντικειμενο του φορου είναι το συνολικο καθαρο εισοδημα που αποκτα ένα φυσικο προσωπο στην Ελλαδα
ή στο εξωτερικο.
Υποκειμενο του φορου είναι κάθε φυσικο προσωπο που αποκτα εισοδημα στην Ελλαδα ανεξαρτητα από
ηθαγενεια και τον τοπο διαμονης.
Κάθε φυσικο προσωπο που εχει την κατοικια του στην Ελλαδα φορολογειται για τα εισοδηματα του που
προκυπτουν στο εξωτερικο.

58. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της φορολογίας των Νομικών Προσώπων;

Τα χαρακτηριστικα γνωρισματα των ΝΠ είναι τα εξης :
 Ενιαια επιβολη φορου στο συνολικο εισοδημα του ΝΠ
 Αναλογικος φορολογικος συντελεστης που αλλαζει αναλογα με την κατηγορια των ΝΠ και το
αντικειμενο των εργασιων τους

Σελίδα 5 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

59. Τι καλείται νομικό και τι πραγματικό ελάττωμα στη διαδικασία μεταβίβασης κυριότητας πράγματος (πώληση);

Μία από τις κύριες υποχρεώσεις του πωλητή από τη σύμβαση της πώλησης είναι να μεταβιβάσει το πράγμα
χωρίς νομικό ή πραγματικό ελάττωμα.
Το πράγμα που πωλήθηκε πρέπει να είναι ελεύθερο από κάθε νομικό ελάττωμα, δηλαδή να μην έχουν
πάνω σ’ αυτό τρίτοι δικαιώματα π.χ. ενέχυρο, υποθήκη, τα οποία μπορεί να αντιταχθούν κατά του αγοραστή
και να εμποδίζουν την ελεύθερη άσκηση του δικαιώματός του.
Επίσης, το πράγμα πρέπει να είναι χωρίς πραγματικά ελαττώματα, δηλαδή α) χωρίς ατέλειες που μειώνουν
τη λειτουργικότητά του ή την αξία του και β) με τις ιδιότητες που έχουν συμφωνηθεί. Π.χ. πωλείται
αυτοκίνητο με ελαττωματικά φρένα (πραγματικό ελάττωμα) και με όριο ανώτατης ταχύτητας 150 χλμ. την
ώρα, ενώ είχε συμφωνηθεί 200 χλμ. την ώρα (έλλειψη συμφωνηθείσας ιδιότητας).
Πραγματικό Ελάττωμα είναι η κάθε προς το χειρότερο παρέκκλιση του πράγματος από την ομαλή (ή
συμφωνημένη) κατάστασή του. Πραγματικά Ελαττώματα μπορεί να αποτελούν π.χ. το βάρος, το χρώμα, το
μέγεθος, η έκταση, τα υλικά από τα οποία κατασκευάστηκε το πράγμα, διάφορες ασθένειες, η ποιότητα,
διάφοροι νόμιμοι περιορισμοί (π.χ. ρυμοτομία, αρτιότητα οικοπέδου) του πράγματος κλπ. Συνομολογημένη
(Συμφωνημένη) Ιδιότητα είναι κάθε ιδιότητα του πράγματος, την ύπαρξη (ή την έλλειψη) της οποίας
συμφώνησαν τα μέρη.

60. Απαντήστε στα ερωτήματα που ακολουθούν: α. Τι καλείται αντιπροσώπευση και ποιες είναι οι προϋποθέσεις της άμεσης αντιπροσώπευσης; β.Μπορεί να οριστεί ως αντιπρόσωπος φυσικό πρόσωπο το οποίο τελεί “υπό δικαστική αντίληψη”; Δικαιολογήστε την απάντησή σας.

Α. Αντιπροσώπευση καλείται ο θεσμός με τον οποίο κάποιο πρόσωπο (αντιπρόσωπος) καταρτίζει
δικαιοπραξία για λογαριασμό άλλου πρόσωπου (αντιπροσωπευόμενου) και τα αποτελέσματα επέρχονται
στο πρόσωπο του αντιπροσωπευόμενου. Ο αντιπρόσωπος καταρτίζει δηλ. δικαιοπραξίες οι οποίες δεν
ωφελούν ή δεσμεύουν τον ίδιο αλλά αυτόν τον οποίο αντιπροσωπεύει. Υπάρχουν ορισμένες δικαιοπραξίες
ως λ.χ. ο γάμος, η υιοθεσία, η εκούσια αναγνώριση τέκνου και η διαθήκη, που δεν επιτρέπεται
αντιπροσώπευση.
Η αντιπροσώπευση διακρίνεται σε άμεση και έμμεση. Άμεση αντιπροσώπευση είναι εκείνη όπου ο
αντιπρόσωπος καταρτίζει τη δικαιοπραξία στο όνομα του αντιπροσωπευόμενου και μέσα στα όρια της
αντιπροσώπευσης, έτσι ώστε τα αποτελέσματα της δικαιοπραξίας να επέρχονται αμέσως στο πρόσωπο του
αντιπροσωπευόμενου, χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη δικαιοπραξία μεταξύ τους. Π.χ. Ο δωδεκάχρονος Γ
κληρονόμησε από τη γιαγιά του 500.000 ευρώ. Οι γονείς του, για να επενδύσουν ασφαλώς τα χρήματα,
αγοράζουν για τον Γ ένα ακίνητο, Π.χ. ο γονέας ανήλικου τέκνου μεταβιβάζει σε αυτό και για λογαριασμό του
με γονική παροχή ένα ακίνητο ενώπιον του συμβολαιογράφου και η κυριότητά του επέρχεται αμέσως στο
πρόσωπο του τέκνου.
Οι προϋποθέσεις της άμεσης αντιπροσώπευσης είναι
Να υπάρχει δήλωση βουλήσεως (πράξη) του αντιπροσώπου.
Να πρόκειται για δικαιοπραξία δεκτικής αντιπροσώπευσης, π.χ. όχι για υιοθεσία ή γάμο.
Η δήλωση να γίνεται επ΄ ονόματι του αντιπροσωπευόμενου ή να συνάγεται από τις περιστάσεις ότι γίνεται
για λογαριασμό άλλου.
Ο αντιπρόσωπος να έχει εξουσία προς αντιπροσώπευση. Δηλ. να έχει οριστεί αντιπρόσωπος με
πληρεξούσιο που να είναι σε ισχύ.
Ο αντιπρόσωπος να είναι ικανός για τη δικαιοπραξία την οποία επιχειρεί, δηλ. να μην είναι ανίκανος, αλλά
να έχει τουλάχιστον περιορισμένη ικανότητα για δικαιοπραξία.
β.
Κατ’ αρχάς ο νόμος ορίζει ότι τα φυσικά πρόσωπα είναι ικανά, ανίκανα ή περιορισμένα ικανά να ενεργήσουν
μία δικαιοπραξία, ανάλογα με την ηλικία τους ή ανάλογα με την κατάσταση την οποία βρίσκονται. Π.χ.
Ικανός για κάθε δικαιοπραξία είναι αυτός που έχει συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας του (ενήλικος),
Ανίκανος για δικαιοπραξία είναι α) όποιος δεν έχει συμπληρώσει το 10ο έτος και β) όποιοι (ενήλικοι)
βρίσκονται σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση και Περιορισμένα ικανά πρόσωπα είναι: α) οι
ανήλικοι που συμπλήρωσαν το δέκατο έτος, β) όποιοι βρίσκονται σε μερική στερητική δικαστική
συμπαράσταση και γ) όποιοι βρίσκονται σε επικουρική δικαστική συμπαράσταση, τα οποία είναι ικανά να
επιχειρήσουν δικαιοπραξίες μόνο στις περιπτώσεις που ορίζει ο νόμος ή μόνο με τους όρους που τάσσει ο
νόμος.
Έπειτα, προϋπόθεση για να οριστεί κάποιος αντιπρόσωπος είναι να είναι ικανός για τη δικαιοπραξία την
οποία επιχειρεί, συνεπώς είτε να είναι ικανός για κάθε δικαιοπραξία είτε να είναι τουλάχιστον περιορισμένα
ικανός. Όχι όμως ανίκανος για δικαιοπραξία.
Συνεπώς, στην περίπτωση την οποία ο αντιπρόσωπος τελεί υπό δικαστική συμπαράσταση, πρέπει να
διακρίνουμε τις εξής περιπτώσεις: Αν κάποιος βρίσκεται σε πλήρη στερητική δικαστική συμπαράσταση είναι
ανίκανος για κάθε δικαιοπραξία, σύμφωνα με το νόμο, και δεν μπορεί να οριστεί αντιπρόσωπος, αφού δεν
μπορεί να ενεργήσει καμία δικαιοπραξία.
Αν, όμως, βρίσκεται σε μερική στερητική δικαστική συμπαράσταση (δηλ. είναι ανίκανος να διενεργήσει
ορισμένες μόνο πράξεις, άρα είναι ικανός για κάποιες άλλες) ή σε επικουρική δικαστική συμπαράσταση
(δηλ. μπορεί με τη συναίνεση του δικαστικού συμπαραστάτη να διενεργεί όλες τις πράξεις) είναι
περιορισμένα ικανός για δικαιοπραξία, άρα μπορεί να οριστεί αντιπρόσωπος για τις δικαιοπραξίες που είναι
ικανός να κάνει (μερική) ή μόνο με τους όρους που τάσσει ο νόμος (επικουρική, με τη συναίνεση του
δικαστικού συμπαραστάτη).

61. Τι καλούνται «δικαιόγραφα ή αξιόγραφα» και ποιες είναι οι βασικές διακρίσεις τους. Δώστε από ένα παράδειγμα για το καθένα.

Δικαιογραφα ή αξιογραφα είναι τα εγγραφα που εχουν συνδεθει ετσι με το δικαιωμα , ώστε χωρις το
εγγραφο ουτε η ενασκηση ουτε η μεταβιβαση του δικαιωματος να είναι δυνατη . Τα δικαιόγραφα , αναλογα
με τον τροπο που καθοριζεται σε αυτά το προσωπο του δικαιουχου , διακρινονται :
 Σε ονομαστικά : σε αυτά καθοριζεται το προσωπο του δικαιουχου , το πρόσωπο δηλαδη το οποιο
εχει δικαιωμα να ενασκησει το δικαιωμα που είναι ενσωματομενο στο δικαιογραφο . Ο δικαιουχος δεν
εχει δικαιωμα να υποδειξει άλλο προσωπο στο οποιο πρεπει αντι αυτου να καταβάλλει ο οφειλετης
π.χ. οι ονομαστικές μετοχες των ανωνυμων εταιρείων .
 Σε διαταγη . Σε αυτά κατανομαζεται ορισμενο προσωπο ως δικαουχος , αλλα οριζεται συγχρόνως ως
δικαιουχός και κάθε προσωπο το οποιο θα διαταξει αυτος που κατανομαζεται σε αυτά . Για
παραδειγμα, συναλλαγματικη αναγραφει «Πληρωσατε στον Α ή σε διαταγη αυτου» κ.λ.π.. Για την
ασκηση του δικαιωματος δεν αρκει μόνο η κατοχη του εγγραφου , πρεπει επιπλεον ο κομιστης να
στηριζει το δικαιωμα του στο κειμενο του τιτλου . για παραδειγμα νακατανομαζεται στο εγγραφο ως
δικαιουχος .
 Στον κομιστη ή ανωνυμα . Ως δικαιουχος αυτων των εγγραφων δεν αναγραφεται ορισμενο προσωπο
αλλα ο εκαστοτε κατοχος , κομιστης τους για παραδειγμα , επιταγη , λαχεια . Στα αξιογραφα αυτά ο
κομιστης δεν είναι υποχρεωμενος να αποδειξη ότι είναι ο πραγματικος δικαιουχος , αλλα η κατοχη και
μονο του εγγραφου δημιουργει μαχητο τεκμηριο υπερ του εκαστοτε κομιστη , ακομα και όταν το
αξιογραφο εχει κλαπει ή χαθει . Αλλα και ο οφειλέτης ο οποιος καταβαλλει στον κομιστη του
εγγραφου μπορει να βασιστει ότι δεν θα υποχρεωθει να καταβαλει δευτερη φορα , ακομη και εάν ο
δευτερος κομιστης είναι ο πραγματικος δικαιουχος .

62. Ποιες είναι οι ομοιότητες και ποιες οι διαφορές συναλλαγματικής και επιταγής;

η επιταγή είναι μέσο πληρωμής, ενώ η συναλλαγματική μέσο πίστωσης

η επιταγή δεν επιδέχεται αποδοχή ενώ η συναλλαγματική ναι

στην επιταγή πληρωτής είναι μόνο η τράπεζα ενώ στην συναλλαγματική ο οποιοσδήποτε

στην επιταγή δεν είναι απαραίτητο το όνομα του λήπτη ενώ στη συναλλαγματική ναι

63. Πότε η χρεοκοπία είναι «απλή» και πότε «δόλια»;

Ο νόμος προέβλεπε δύο πτωχευτικά ποινικά αδικήματα, την απλή και δόλια χρεοκοπία, για τον οφειλέτη
έμπορο που πτωχεύει
Δεν αποτελεί πλέον ποινικό αδίκημα η απλή χρεοκοπία (εξ αμελείας, μη σωστή τήρηση των εμπορικών
βιβλίων ή στη λανθασμένη σύνταξη ισολογισμού ή απογραφής).
Δόλια χρεοκοπία διαπράττει, όποιος, κατά την ύποπτη περίοδο, τουτέστιν από την ημέρα παύσης
πληρωμών έως την αναγγελία της πτώχευσης ή και έξι μήνες πριν ή μετά την πτώχευση οποτεδήποτε :
-εξαφανίζει ή παρασιωπά περιουσιακά στοιχεία, που ανήκουν στην πτωχευτική περιουσία
-καταρτίζει ριψοκίνδυνες ή ζημιογόνες ή κερδοσκοπικές δικαιοπραξίες, πάσης φύσεως ή διαθέτει
υπερβολικά ποσά σε παίγνια, στοιχήματα κλπ
-πουλάει σε τιμές υποδεέστερες του κόστους, κατά παράβαση των κανόνων της συνετής οικονομικής
διαχείρισης
-παριστάνει ψευδώς ότι χρωστάει ή αναγνωρίζει ανύπαρκτα χρέη προς τρίτους
-δεν τηρεί καθόλου ή τηρεί τα προβλεπόμενα βιβλία, με τρόπο που καθίσταται δυσχερής η διαπίστωση της
κατάστασης της περιουσίας του
-εξαφανίζει, καταστρέφει, αποκρύπτει και γενικά ‘πειράζει” τα εμπορικά του βιβλία
-παραλείπει τη σύνταξη ισολογισμών ή το κάνει με τρόπο που δεν απεικονίζει την πραγματική κατάσταση
-ελαττώνει την περιουσία του με άλλον τρόπο ή αποκρύπτει τις αληθινές σχέσεις του (σε ποιον χρωστάει,
από ποιον έχει λαμβάνειν κλπ).
Με τις ίδιες ποινές, της δόλια χρεοκοπίας, τιμωρείται και όποιος, με κάποιον από τους ανωτέρω τρόπους,
προκάλεσε την παύση των πληρωμών του.
Η δόλια χρεοκοπία διώκεται μόνο σε περίπτωση που κηρυχθεί η πτώχευση ή η αίτηση απορριφθεί για το
λόγο ότι προβλέπεται πως η περιουσία του οφειλέτη δεν θα επαρκέσει για τη κάλυψη των εξόδων της
Διαδικασίας.

64. Τι καλείται «πτώχευση» και ποιες είναι οι προσωπικές και οι περιουσιακές συνέπειες που υφίσταται ο πτωχεύσας.

Πτώχευση είναι η νομική κατάσταση στην οποία περιέρχεται ο έμπορος, στην οποία παύουν οι πληρωμές
του. Παύση πληρωμών έχουμε όταν αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις του, η
οποία πρέπει να έχει γενικό και μόνιμο χαρακτήρα, δηλ. αποκλείεται η πιθανότητα ανάκαμψης με τη λήψη
απαραίτητων μέτρων και η αδυναμία να αφορά όλες τις απαιτήσεις του οφειλέτη, όχι μόνο κάποιες εξ
αυτών. Για να κηρυχθεί ένα πρόσωπο σε κατάσταση πτώχευσης πρέπει να γίνει με δικαστική απόφαση
ύστερα από αίτηση κάποιου πιστωτή, του ίδιου του οφειλέτη ή με αίτηση του εισαγγελέα πρωτοδικών (για
λόγους δημοσίου συμφέροντος)
ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ: Ο πτωχεύσας δεν μπορεί ο ίδιος να διοικεί την περιουσία του, αλλά αυτή
διοικείται από το σύνδικο, ο οποίος φροντίζει για την ικανοποίηση των πιστωτών. Η περιουσία, την οποία
καταλαμβάνει η πτώχευση (πτωχευτική περιουσία) είναι αυτή που έχει ο πτωχός κατά την ημέρα κήρυξης
της πτώχευσης. Μετά την κήρυξη της πτώχευσης ο πτωχεύσας μπορεί να αποκτήσει άλλη περιουσία, οπότε
γίνεται διάκριση ανάμεσα στην πτωχευτική και μεταπτωχευτική περιουσία. Κάθε πράξη διάθεσης της
πτωχευτικής περιουσίας είναι άκυρη.
ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ:

• άρση απορρήτου επικοινωνίας, εφόσον ο σύνδικος αποσφραγίζει τις επιστολές που απευθύνονται σε
  αυτόν
• στέρηση του δικαιώματος να διορίζεται δημόσιος υπάλληλος.
  Προσωπική κράτηση δεν μπορεί πλέον να επιβληθεί κατά της διάρκεια της πτώχευσης, αλλά μόνο σε
  περίπτωση ανάκλησης ή άρσης της πτώχευσης, ενώ καταργήθηκε και η στέρηση της ικανότητας του
  εμπόρου.

65. Δώστε τις έννοιες της «εμπορικής επωνυμίας» και του «εμπορικού σήματος».

Ως εμπορική επωνυμία χαρακτηρίζουμε το όνομα με το οποίο οι έμποροι εμφανίζονται στις συναλλαγές.
Στα φυσικά πρόσωπα οι έμποροι έχουν ως επωνυμία το ονοματεπώνυμό τους.
Στα νομικά πρόσωπα (εταιρίες) ισχύουν τα εξής σχετικά με την επωνυμία:
Στις Ομόρρυθμες και ετερόρρυθμες εταιρίες η επωνυμία αποτελείται από τα ονόματα όλων ή μερικών ή
ενός από τους εταίρους κι από την φράση και «Σία»
Στις εταιρίες περιορισμένης ευθύνης Ε.Π.Ε. η επωνυμία αποτελείται από το όνομα ενός ή περισσοτέρων
εταίρων ή από το αντικείμενο το οποίο έχει η επιχείρηση ή και από τον συνδυασμό και των δυο ενώ
ταυτόχρονα περιέχεται ολογράφως και η φράση «εταιρία περιορισμένης ευθύνης».
Στις Ανώνυμες εταιρίες ο τίτλος περιέχει το αντικείμενο που ασκεί η επιχείρηση και τις λέξεις «Ανώνυμη
εταιρία» ολογράφως. Επιτρέπεται παράλληλα να τεθεί στην επωνυμία το όνομα κάποιου από τους ιδρυτές.
Στους συνεταιρισμούς η επωνυμία περιέχει το σκοπό του, το αν είναι περιορισμένη ή απεριόριστης ευθύνης
και τη λέξη συνεταιρισμός.
Ως σήμα χαρακτηρίζουμε κάθε σημείο επιδεκτικό γραφικής παραστάσεως που χρησιμοποιείται για να
προσδιοριστεί η προέλευση των προϊόντων κάποιας επιχείρησης καθώς και το αντικείμενο της εμπορίας
ορισμένης επιχείρησης.
Επομένως το σήμα χρησιμοποιείται για να διακρίνονται τα προϊόντα μιας επιχείρησης σ’ αντίθεση με την
εμπορική επωνυμία με την οποία διακρίνεται η επιχείρηση και ο επιχειρηματίας.
Μπορούν ν’ αποτελέσουν σήμα ιδίως οι λέξεις, τα ονόματα φυσικών ή νομικών προσώπων, τα ψευδώνυμα,
οι απεικονίσεις, τα σχέδια, τα γράμματα, οι αριθμοί, οι ήχοι, συμπεριλαμβανομένων των μουσικών
φράσεων, το σχήμα του προϊόντος ή της συσκευασίας του.

66. Αναπτύξτε περιληπτικά τη διαδικασία κατοχύρωσης της «εμπορικής επωνυμίας» και του «εμπορικού σήματος».

Οι έμποροι είναι υποχρεωμένοι να ανακοινώσουν την επωνυμία τους στο Επιμελητήριο που ανήκουν και
αυτή να γραφεί στο βιβλίο εμπορικών και βιομηχανικών επωνυμιών.
Οι εμπορικές επωνυμίες πρέπει να διαφέρουν από τις επωνυμίες άλλων εμπόρων που έχουν το κύριο ή το
υποκατάστημά τους στην έδρα του ίδιου επιμελητηρίου. Αν τώρα η επωνυμία ενός εμπόρου μοιάζει με την
επωνυμία άλλου εμπόρου, θα πρέπει να τεθεί κάποιο διακριτικό με το οποίο θα φαίνεται ξεκάθαρα η
διαφορά της μίας επωνυμίας από μια άλλη.
Ο σκοπός των επωνυμιών είναι να αποφεύγεται η σύγχυση στις συναλλαγές με άλλους εμπόρους.
Αν τώρα κάποιος χρησιμοποιεί παράνομα την επωνυμία ενός εμπόρου ο δικαιούχος μπορεί να
προστατευτεί δικαστικά και να ζητήσει από τον άλλο να σταματήσει να χρησιμοποιεί την επωνυμία του
άλλου στο μέλλον, να ζητήσει επίσης αποζημίωση για τη ζημία την οποία υπέστη ο δικαιούχος και μπορεί
να είναι αυτή η αποζημίωση είτε χρήματα είτε δημοσιεύσεις σε εφημερίδες, περιοδικάΤο εμπορικό σήμα
κατοχυρώνεται με την κατάθεσή του. Η κατάθεση του σήματος γίνεται με δήλωση στο Υπουργείο Εμπορίου
Τμήμα Εμπορικής και Βιομηχανικής

67. Ποιες είναι οι διακρίσεις των ποσοτικών μεταβλητών; Να αναφέρετε από ένα παράδειγμα για κάθε κατηγορία.

Οι ποσοτικές μεταβλητές διακρίνονται σε συνεχείς και διακριτές (ασυνεχείς):
α) Συνεχής μεταβλητή, είναι εκείνη που μπορεί να πάρει όλες τις τιμές ενός διαστήματος της ευθείας των
πραγματικών αριθμών.
β) Διακριτή ή ασυνεχής μεταβλητή, είναι εκείνη που παίρνει μόνο μεμονωμένες τιμές (πεπερασμένο ή
αριθμήσιμο πλήθος τιμών).
Ένα παράδειγμα συνεχούς μεταβλητής είναι το βάρος ενός μαθητή και ένα παράδειγμα διακριτής ή
ασυνεχούς μεταβλητής είναι ο αριθμός των παιδιών μιας οικογένειας.

68. Ποιες είναι οι μέθοδοι συλλογής στοιχείων στη στατιστική; Να αναπτύξετε τη μέθοδο απογραφής.

Οι μέθοδοι συλλογής στοιχείων στη στατιστική είναι οι εξής:

1. Η απογραφή
2. Η δειγματοληψία
3. Η συνεχής εγγραφή των ατόμων ενός πληθυσμού
   Με την απογραφή συγκεντρώνονται πληροφορίες για όλα τα άτομα του πληθυσμού και όχι μόνο για ένα
   δείγμα του. Ιδιαίτερη σημασία έχει η απογραφή του πληθυσμού μιας χώρας, διότι αποτελεί την κύρια πηγή
   πληροφοριών ως προς τα δημογραφικά, οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα κάθε χώρας. Γι’ αυτό η
   απογραφή αυτή αποτελεί σημαντικό γεγονός και γίνεται με μεγάλη κρατική φροντίδα, ώστε τα στοιχεία που
   θα συγκεντρωθούν να δίνουν την πραγματικήεικόνα της χώρας. Στη χώρα μας απογραφή του πληθυσμού
   γίνεται κάθε δέκα χρόνια από την Ε.Σ.Υ.Ε., ενώ απογραφή των βιομηχανικών και εμπορικών επιχειρήσεων
   κάθε πέντε χρόνια. Απογραφές γεωργίας, κτηνοτροφίας κ.λπ. δεν γίνονται σε καθορισμένο χρόνο.

69. Να αναπτύξετε το στάδιο επεξεργασίας των στατιστικών στοιχείων.

Μετά τη συγκέντρωση των στατιστικών στοιχείων ακολουθεί η επεξεργασία τους. Στο στάδιο αυτό
ακολουθούνται τα εξής κύρια βήματα:

1. Έλεγχος: στο στάδιο αυτό γίνεται ο έλεγχος των συγκεντρωμένων δεδομένων για τυχόντα λάθη,
   ελέγχουμε τα κενά των απαντήσεων.
2. Κωδικοποίηση: μετατρέπουμε τις εκάστοτε απαντήσεις σε αριθμούς για να μπορούμε εύκολα μετά να τα
   επεξεργαστούμε.
3. Εισαγωγή των δεδομένων: τα κωδικοποιημένα δεδομένα εισάγονται σε Η/Υ. Εδώ καλό είναι να γίνει ο
   κατάλληλος έλεγχος για τυχόντα λάθη στην εισαγωγή των στοιχείων.
4. Επεξεργασία: Με τη βοήθεια των Η/Υ ή με το χέρι γίνεται η πρώτη επεξεργασία και ο υπολογισμός των
   αθροισμάτων, μέτρων ή ποσοστών που ζητούμε.
5. Παρουσίαση: Τέλος καταλήγουμε να παρουσιάσουμε τα στατιστικά στοιχεία της μελέτης με τέτοιο τρόπο,
   ώστε να είναι κατανοητά τα αποτελέσματα της έρευνάς μας, αλλά και να μπορούν να βγουν από αυτή και
   συμπεράσματα.

70. Με ποιους τρόπους γίνεται η παρουσίαση των στατιστικών στοιχείων;

Τα στατιστικά δεδομένα πρέπει να παρουσιάζονται με τρόπο απλό, συνοπτικό και σαφή, ώστε να είναι
εύκολη η κατανόησή τους από τον κάθε ενδιαφερόμενο. Η παρουσίαση των στατιστικών στοιχείων μπορεί
να γίνει με τρεις τρόπους:

1. με στατιστικούς πίνακες
2. με διαγράμματα (γραφικές παραστάσεις)
3. με συνοπτικές εκθέσεις ή αναφορές

71. Με ποια κριτήρια γίνεται η παρουσίαση των στατιστικών πινάκων;

Η παρουσίαση των στατιστικών πινάκων γίνεται με κριτήριο τον αριθμό των μεταβλητών που λήφθηκαν
υπόψη κατά την επεξεργασία των στατιστικών δεδομένων και διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:

1. Πίνακες απλής εισόδου. Όταν οι μονάδες του πληθυσμού που εξετάζουμε ερευνώνται ως προς ένα
   ποιοτικό ή ποσοτικό χαρακτηριστικό τους, τότε παρουσιάζονται με τους πίνακες απλής εισόδου.
2. Πίνακες διπλής εισόδου. Όταν οι μονάδες του πληθυσμού που εξετάζουμε μελετώνται συγχρόνως ως
   προς δύο ποιοτικά ή ποσοτικά χαρακτηριστικά, τότε χρησιμοποιούμε τους πίνακες διπλής εισόδου.
   και
3. Σε γενικούς πίνακες, οι οποίοι περιέχουν κάθε πληροφορία που μας έχει δώσει μια μεγάλη στατιστική
   έρευνα. Είναι μεγάλου μεγέθους, περιλαμβάνουν πολλά λεπτομερειακά στοιχεία και αποτελούν πηγές
   στατιστικών πληροφοριών.
4. Σε ειδικούς πίνακες, οι οποίοι συνήθως αντλούν τα στατιστικά στοιχεία από τους γενικούς πίνακες. Είναι
   μικρού μεγέθους, συνοπτικοί και απλού περιεχομένου.

72. Ποιες προϋποθέσεις πρέπει να τηρούνται κατά τη σύνταξη των στατιστικών πινάκων;

Κατά τη σύνταξη των πινάκων είτε αυτοί είναι απλής εισόδου είτε διπλής ή πολλαπλής εισόδου θα πρέπει
να τηρούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις:

1. Οι πίνακες να είναι απλοί
2. Να διευκολύνονται οι συγκρίσεις
3. Να δίνεται προσοχή σε ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία
4. Κάθε πίνακας πρέπει να έχει τίτλο επάνω
5. Στο κάτω μέρος να αναφέρεται η πηγή
6. Το κύριο σώμα του πίνακα να περιέχει στατιστικά στοιχεία που είναι δυνατό να αναφέρονται σε
   γεωγραφικές, χρονολογικές, ποιοτικές και ποσοτικές κατατάξεις.

73. Τι γνωρίζετε για τα στατιστικά διαγράμματα και ποια είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός στατιστικού διαγράμματος;

Οι στατιστικοί πίνακες κατανομής συχνοτήτων των μεταβλητών είναι ένας χρήσιμος τρόπος παρουσίασης
των δεδομένων και διευκολύνει την επεξεργασία τους. Έχει παρατηρηθεί όμως ότι η χρήση γραφημάτων
στην παρουσίαση των δεδομένων μας δίνει τη δυνατότητα να σχηματίσουμε μια γρήγορη και σαφή εικόνα
των δεδομένων. Η πληροφορία που παίρνουμε από το σχήμα της κατανομής είναι σημαντική για την
κατανόηση του χαρακτηριστικού που μελετάμε.
Τα στατιστικά διαγράμματα ή γραφικές απεικονίσεις, αποτελούν έναν τρόπο παρουσίασης των στατιστικών
μας δεδομένων με τη χρησιμοποίηση γεωμετρικών σχημάτων ή άλλων συμβόλων.
Όπως και στην περίπτωση των πινάκων έτσι και εδώ ένα στατιστικό διάγραμμα πρέπει να έχει τα εξής
βασικά στοιχεία:

5. Τον τίτλο.
6. Την κλίμακα με τις τιμές μεγεθών, που απεικονίζονται.
7. Το υπόμνημα, που επεξηγεί συνήθως τις τιμές της μεταβλητής, και
8. Την πηγή των δεδομένων.

74. Να αναφέρετε τρία είδη στατιστικών διαγραμμάτων και να τα αναπτύξετε.

 Κυκλικό διάγραμμα
Τα κυκλικά διαγράμματα χρησιμοποιούνται κυρίως για τη γραφική απεικόνιση των σχετικών συχνοτήτων,
τόσο των ποιοτικών όσο και των ποσοτικών μεταβλητών. Τις σχετικές συχνότητες τις παριστάνουμε με
κυκλικούς τομείς ενός ολόκληρου κύκλου. Έτσι ολόκληρος ο κύκλος παριστάνει τη σχετική συχνότητα
100%. Το σχήμα που προκύπτει με τον τρόπο αυτό λέγεται κυκλικό διάγραμμα. Για να κατασκευάσουμε, για
παράδειγμα, ένα τέτοιο κυκλικό διάγραμμα χωρίζουμε τον κυκλικό δίσκο σε κυκλικούς τομείς των οποίων οι
(πλήρης κύκλος) αντιστοιχεί στο σύνολο Ν των παρατηρήσεων. Το τόξο αi αντιστοιχεί στη συχνότητα fi . Τα
ποσά είναι ανάλογα, οπότε :
αi/360ο = fi / N i = (fi / N) · 360o, i = 1, 2, …, κ
 Ραβδόγραμμα
Το ραβδόγραμμα χρησιμοποιείται για τη γραφική απεικόνιση των τιμών μιας ποιοτικής ή ποσοτικής
ασυνεχούς μεταβλητής. Αποτελείται από ορθογώνια ίσου πλάτους (κατακόρυφα ή οριζόντια) με κενά μεταξύ
τους, που ονομάζονται ράβδοι. Σε κάθε τιμή της μεταβλητής (Χ) αντιστοιχεί μια ορθογώνια στήλη, με ύψος
ίσο με τη συχνότητα (fi) ή τη σχετική συχνότητα (f*i%).
Αν στον κατακόρυφο άξονα βάλουμε τις συχνότητες τότε έχουμε ραβδόγραμμα συχνοτήτων, ενώ αν
βάλουμε τις σχετικές συχνότητες έχουμε ακιδωτό διάγραμμα σχετικών συχνοτήτων.
 Χρονολογικά διαγράμματα
Τα χρονολογικά διαγράμματα χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση των τιμών μιας μεταβλητής σε
διαδοχικές χρονικές περιόδους οι οποίες στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ίσες μεταξύ τους για να
μπορεί να λειτουργεί το κριτήριο της συγκρισιμότητας.

75. Τι είναι και ποια είναι τα μέτρα θέσεως; Να τα αναπτύξετε.

Τα μέτρα θέσης είναι στατιστικές παράμετροι οι οποίες καθορίζουν μια τιμή της μεταβλητής, γύρω από την
οποία τείνουν να συγκεντρωθούν οι παρατηρήσεις μας.
Τα κυριότερα μέτρα θέσης που χρησιμοποιούνται για την περιγραφή της γενικής τάσης των τιμών της
μεταβλητής που εξετάζουμε είναι: 1) το μέσο εύρος, 2) η μέση τιμή ή μέσος αριθμητικός, 3) η διάμεσος, 4) η
επικρατούσα τιμή και 5) τα τεταρτημόρια.
 Το μέσο εύρος ορίζεται ως το ημιάθροισμα της μεγαλύτερης και της μικρότερης τιμής, δηλαδή
 . Μ.Ευρος = (μεγαλ.τιμη +μικρ.τιμη )/ 2
 Η μέση τιμή ή αριθμητικός μέσος των τιμών x1, x2 ,…,xν της μεταβλητής Χ είναι το πηλίκο του
αθροίσματος των τιμών αυτών, προς το πλήθος τους ν. Δηλαδή, μέση τιμή = (χ1+χ2+…..+χν )/ν .
 Διάμεσος λέγεται η τιμή της μεταβλητής που χωρίζει το σύνολο των τιμών σε δύο ισοπληθείς ομάδες,
όταν οι τιμές που παίρνει η μεταβλητή τοποθετηθούν σε αύξουσα τάξη.
 Ως επικρατούσα τιμή ορίζεται η τιμή της μεταβλητής που έχει τη μεγαλύτερη συχνότητα.
 Τεταρτημόρια λέγονται οι τιμές της μεταβλητής που χωρίζουν το σύνολο των τιμών της σε 4
ισοπληθείς ομάδες, όταν οι τιμές της μεταβλητής τοποθετηθούν σε αύξουσα τάξη.

76. Να αναφέρετε επιγραμματικά πέντε είδη χρηματοοικονομικών υπηρεσιών.

1.ΤΡΑΠΕΖΕΣ
2.ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ
3.ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΙΕΣ
4..ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΑ ΠΙΣΤΩΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ
5.ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ

77. Τι είναι Εταιρεία; Ποιες είναι οι βασικές διακρίσεις των εταιρειών;

Εταιρεία:
Είναι η σύμβαση (συμφωνία) μεταξύ δύο ή περισσότερων προσώπων τα οποία με κοινές εισφορές
επιδιώκουν κοινό σκοπό, κυρίως οικονομικό
Διάκριση Εταιρειών:
 Προσωπικές Εταιρείες: Χαρακτηρίζονται οι εταιρείες στις οποίες κυρίαρχο ρόλο παίζει η
προσωπικότητα των εταίρων. Οι κυριότερες μορφές που λειτουργούν είναι:
 Ομόρρυθμη Εταιρεία
 Ετερόρρυθμη Εταιρεία
 Αφανής Εταιρεία
 Κεφαλαιουχικές Εταιρείες: Χαρακτηρίζονται οι εταιρείες στις οποίες πρωτεύοντα ρόλο παίζουν οι
εισφορές των εταίρων, δηλαδή το κεφάλαιο. Κυρίαρχη μορφή είναι :
 Ανώνυμη Εταιρεία
 Μικτές Εταιρείες: είναι οι εταιρείες στις οποίες λαμβάνεται υπόψη τόσο η προσωπικότητα των
εταίρων, όσο και το κεφάλαιο. Τέτοιες είναι:
 Ετερόρρυθμη κατά μετοχές Εταιρεία
 Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης
 Ιδιόρρυθμες Εταιρείες
 Συνεταιρισμός
 Συμπλοικτησία

78. Επεξηγήστε συνοπτικά τις έννοιες “σταθερό” και “μεταβλητό κόστος”. Δώστε από δύο παραδείγματα.

Σταθερό ονομάζεται το κόστος που είναι σταθερό για την επιχείρηση ανεξάρτητα από τον όγκο της
παραγωγής της το οποίο στο βραχυχρόνιο διάστημα η επιχείρηση είναι υποχρεωμένη να υποστεί έστω και
με παραγωγή προϊόντος ίση με μηδέν. Παραδείγματα: δαπάνες για ενοίκια και ασφάλιστρα.
Μεταβλητό είναι το κόστος που μεταβάλλεται με τον όγκο της παραγωγής. Παραδείγματα: κόστος των
υλικών, ημερομίσθια

79. Τι καλείται φυσιολογική φύρα και πώς αντιμετωπίζεται στη μαζική παραγωγή;

είναι η φυσιολογική φθορά και αντιμετωπίζεται με αύξηση του κόστους προιόντος

80. Τι είναι κόστος και ποια στοιχεία συνθέτουν την έννοια του κόστους;

Κοστός είναι η διαθεση ή επενδυση αγοραστικης δυναμης για την αποκτηση υλικων και αϋλων αγαθων και
υπηρεσιων με σκοπο την χρησιμοποιηση τους για την πραγματοποιηση εσοδων από την πωληση τους .
Τα στοιχεια που συνθετουν το κοστος είναι :
 Η αγοραστικη δυναμη
 Ο σκοπος για τον οποιο χρησιμοποιειται

81. Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στο κόστος και το έξοδο;

1. Το κοστός επιβαρυνει το ενεργητικο ενώ το εξοδο επιβαρυνει το αποτελεσμα εκμεταλευσης(η ΚΑΧ).
2. Το κοστος προυπαρχει από το εξοδο
3. Το κοστος όταν αλλαζει μορφη δεν παραγει αποτελεσμα ενώ το εξοδο το συγκρινω με το εσοδο για
   να δω εάν εχω κερδος ή ζημια .

82. Πότε ένα κόστος είναι οργανικό και πότε ανόργανο; Δώστε δύο παραδείγματα για το καθένα.

Το κοστος συμφωνα με το σκοπο του διακρινεται σε :
I. Οργανικο εξοδο : αυτό που πραγματοποιειται για την ομαλη δραστηριοτητα –διαδικασία τις
επιχειρησης π.χ Α΄Υλες , ενοικιο , μισθοδοσία κ.α.
II. Ανοργανο εξοδο: είναι το εξοδο που συνδεεται με τυχαιες πραξείς ή δραστηριοτητες π.χ. προστιμο,
ζημια σε μηχανημα , αποζημιωσεις

83. Τι καλούμε κέντρα (ή θέσεις) κόστους;

Κεντρα κοστους ονομαζουμαι τις υποδιαιρεσεις της συνολικης δραστηριοτητας της επιχειρησης μεσα στις
οποίες παραγεται ομοιογενες εργο.
Γινεται για λογους λογιστικης ομαδοποιησης των δαπανων ετσι ώστε να κατανημουμε το κοστος στους
διαφορους τομεις . Δυο κατηγορίες σε κυρίες και βοηθητικες .

84. Ποια στοιχεία συνθέτουν το κόστος παραγωγής ενός προϊόντος;

Το κοστος παραγωγης αποτελειται από :
 Το κοστος αμεσων υλικων (Α΄υλες)
 Το κοστος αμεσης εργασιας (σχετιζεται αμεσα με την παραγωγη)
 Γενικα βιομηχανικα εξοδα (Γ.Β.Ε.)

85. Τι λέμε αρχικό κόστος και τι κόστος μετατροπής;

Αρχικο κοστος (προταρχικο) είναι οι δαπανες που αφορουν την παραγωγικη διαδικασι και είναι τα αμεσα
υλικα και η αμεση εργασια
Κοστος μετατροπης είναι το συνολο των ομαλων εξοδων της επιχειρησης που βρισκονται στα διαφορα
σταδια μετατροπης . είναι δηλαδη όλα τα αμεσα και εμμεσα εξοδα εκτος από τις αμεσες πρωτες υλες.

86. Στη σύγχρονη καθημερινή πρακτική των επιχειρήσεων πως βοηθάει ο σχεδιασμός δικτύων διανομής;

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΔΙΚΤΥΩΝ ΔΙΑΝΟΜΗΣ
Η διανομή είναι ένα από τέσσερα βασικά στοιχεία του μίγματος μάρκετινγκ, είναι το τελευταίο “π”, (μαζί με
το προϊόν, το πόσο, δηλ. την τιμή, και την προβολή του), είναι το που διατίθεται ένα προϊόν. Βέβαια ο τόπος
είναι ένα μόνο στοιχείο. Το πως καταλήγει ένα προϊόν από τον παραγωγό στον τελικό αγοραστή, απαιτεί
πολλές και πολύπλοκες αποφάσεις και δραστηριότητες που στο μάρκετινγκ είναι γνωστές ως δίαυλος
διανομής. Μιλάμε για διαύλους διανομής γιατί η διαδικασία αυτή είναι μια ροή προϊόντων, υπηρεσιών,
πληροφοριών και χρηματικών πόρων από τον παραγωγό στον τελικό αγοραστή και αντίστροφα. Η έννοια
του διαύλου στο μάρκετινγκ είναι σημαντική γιατί επιτρέπει να βλέπει κανείς τη διαδικασία της διανομής
προϊόντων από την άποψη παρεχόμενων υπηρεσιών και πρόσθεσης αξίας παρά από την άποψη
συμμετεχόντων, δηλ. χονδρεμπόρων, αντιπροσώπων, λιανοπωλητών.
Από άποψη ικανοποίησης των τελικών αγοραστών ένας δίαυλος μπορεί να προσθέσει αξία από πολλές
απόψεις. Μπορεί να δώσει στον πελάτη τα προϊόντα που θέλει, μπορεί να μειώσει το κόστος διανομής και
την τελική τιμή τους, μπορεί να διευκολύνει την επικοινωνία παραγωγών και αγοραστών, μπορεί να παρέχει
συναλλαγές υψηλής ποιότητας, και μπορεί να παρέχει χρήσιμες υπηρεσίες κατά και μετά την πώληση. Οι
μεσάζοντες υπάρχουν γιατί μπορούν να διευκολύνουν την παροχή προϊόντων και υπηρεσιών με το
χαμηλότερο δυνατό κόστος και την υψηλότερη δυνατή ικανοποίηση για τον αγοραστή (με την προϋπόθεση
φυσικά ότι υπάρχουν στην αγορά συνθήκες που επιτρέπουν την παρουσία στοιχειωδώς υγιών
επιχειρηματικών θεσμών).
Από άποψη μάρκετινγκ, η σημασία της διανομής έγκειται στο ότι συμβάλλει στην ικανοποίηση του
αγοραστή.
• Τόπου (λειτουργία μεταφοράς): ο καταναλωτής βρίσκει κοντά του το προϊόν (σε συγκεκριμένο μέρος).
• Χρόνου (λειτουργία αποθήκευσης): ο καταναλωτής βρίσκει όποτε επιθυμεί το προϊόν (σε συγκεκριμένο
χρόνο).
• Κτήσης (λειτουργίες πώλησης, πληροφόρησης, χρηματοδότησης, μεταφοράς, αποθήκευσης, ανάληψης
κινδύνου): απόκτηση/ιδιοκτησία προϊόντος.
• Σχήματος (π.χ. συσκευασία προϊόντος).
Οι μεσάζοντες, όπως χονδρέμποροι και λιανέμποροι, είναι απαραίτητοι στο μάρκετινγκ και την διανομή
ακόμα κι αν ένας κατασκευαστής μπορεί να διαθέσει τα προϊόντα του απευθείας στο καταναλωτικό κοινό. Οι
δύο βασικοί λόγοι που τους κάνουν απαραίτητους είναι το ότι αυξάνουν την αποδοτικότητα της διανομής και
προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στη διάθεση προϊόντων.

87. Να προσδιορίσετε τα χαρακτηριστικά στοιχεία της κοστολόγησης “κατά φάσεις”.

είναι ένα λογιστικό σύστημα μέτρησης και αναφοράς του κόστους των παραγόμενων προιόντων. απαιτεί τυποποιημένη μαζική παραγωγή. το σημείο έναρξης και ολοκλήρωσης του προιόντος δεν προσδιορίζεται εύκολα.

88. Υπάρχει ιδιαιτερότητα στον προσδιορισμό των Γ.Β.Ε. με την κοστολόγηση κατά παραγγελία και πώς εμφανίζεται;

τα γβε περιλαμβάνουν λοιπές δαπάνες. στον επιμερισμό των εξόδων χρησιμοποιούνται συντελεστές

89. Ποιον σκοπό εξυπηρετεί η χρήση του προκαθορισμένου συντελεστή καταλογισμού Γ.Β.Ε. και πώς προσδιορίζεται;

Ο προκαθορισμενος συντελεστης είναι το συνολο των εξοδων (ΓΒΕ) ως ποσοστο επι των συνολικων
μοναδων που εκτιμαται ότι θα παραγει η επιχειρηση.

Εκτιμωμενο υψος ΓΒΕ / Εκτιμωμενες μοναδες προιοντων

90. Μια επιχείρηση από ποιες πηγές δύναται να αντλήσει τη χρηματοδότηση της για το marketing plan;

ίδια κεφάλαια

οικογένεια και γνωστοί

κρατικές επιχορηγήσεις

τράπεζες

funds

business angels

crowd funds

Σελίδα 6 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

91. Ποιος είναι ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Μ.Μ.Ε) στην επιχειρησιακή επικοινωνία;

Η επιχειρησιακή επικοινωνία θεωρείται µία διαδικασία υψίστης σηµασίας και το αποτέλεσµα
της συνδυάζεται άµεσα από την δυνατότητα και ικανότητα εκποµπής, κατανόησης και
ενεργοποίησης του περιεχοµένου των µηνυµάτων προκειµένου να συνεργαστούν αρµονικά
επιχείρηση, στελέχη και εργαζόµενοι για τα ποικίλα όσα θέµατα παρουσιάζονται στην
καθηµερινή εργασιακή δραστηριότητα.
Σκοπός της είναι η έγκαιρη και έγκυρη αποστολή, αντικειµενική και δίκαιη διαχείριση,
διάχυση και κατανόηση του πληροφοριακού υλικού που κυκλοφορεί στο εσωτερικό και
εξωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης, καθώς και η απαιτούµενη θετική αντίδραση των
αποδεκτών, προκειµένου να υλοποιούνται αποτελεσµατικά οι στόχοι τόσο των επί µέρους
τοµέων όσο και ολόκληρης της επιχείρησης. Τα τελευταία χρόνια, οι επιχειρήσεις έχουν
κατανοήσει πλήρως την µεγάλη αξία και συµβολή της επικοινωνίας τόσο στον σχεδιασµό όσο
και στην υλοποίηση των στόχων της, µε την χρησιµοποίηση εκ µέρους των στελεχών
επικοινωνιακών τακτικών και µεθόδων που δραστηριοποιούν τις ανθρώπινες δυνάµεις των
εργαζοµένων στον µεγαλύτερο βαθµό. Η άπλετη χρησιµοποίηση των επικοινωνιακών µέσων
στην άµεση και απρόσκοπτη ροή της πληροφορίας οδήγησε στην βελτίωση και εξέλιξη τους

στην σηµερινή τους µορφή, τη µορφή της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Σήµερα, η
αποτελεσµατική πληροφόρηση των στελεχών και εργαζοµένων στην επιχείρηση, που πηγάζει
από την απόκτηση και διάχυση της πληροφορίας στους αρµόδιους, καθώς και η οµαλή και
εποικοδοµητική κυκλοφορία της στο εσωτερικό και εξωτερικό επιχειρησιακό περιβάλλον
αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της καλής λειτουργίας της, αποτελώντας συγχρόνως το βασικό
εργαλείο της αναπτυξιακής της πορείας

92. Τι είναι συνολικό, τι μέσο και τι οριακό προϊόν;

Συνολικό προϊόν (Total Product, TP ή Q) είναι η ποσότητα του προϊόντος που παράγεται, όταν οι ποσότητες όλων των άλλων συντελεστών παραμένουν σταθερές 

• Μέσο προϊόν (Average Product, ΑΡ) είναι ο λόγος του συνολικού προϊόντος προς τις μονάδες του μεταβλητού συντελεστή. Στο παράδειγμά μας μεταβλητός συντελεστής είναι ηεργασία και το μέσο προϊόν δείχνει το προϊόν ανά εργάτη.
•   Οριακό προϊόν (Marginal Product, MP) ενός συντελεστή είναι η μεταβολή που επέρχεται στο συνολικό προϊόν, όταν μεταβάλλεται ο μεταβλητός συντελεστής κατά μία μονάδα. 

93. Τι γνωρίζεται για το τραπεζικό marketing;

Το Τραπεζικό Μάρκετινγκ είναι η σύγχρονη εξέλιξη και επιλογή των τραπεζών για να αντιμετωπίσουν τις νέες προκλήσεις της αγοράς. Οι ελληνικές τράπεζες χρησιμοποιούν τις λειτουργίες του Μάρκετινγκ ώστε να αναπτύξουν μια πλούσια δράση στον τομέα της διαφήμισης για την προώθησή τους. Για να είναι πετυχημένη η προώθηση των τραπεζικών υπηρεσιών πρέπει να υπάρχει η κατάλληλη οργάνωση όπως είναι της Διεύθυνσης Μάρκετινγκ κατά λειτουργίες, κατά κατηγορίες προϊόντων, κατά κατηγορίες πελατών και κατά περιοχή. Οι εξελίξεις και τάσεις του περιβάλλοντος γενικά, όπως και του οικονομικού περιβάλλοντος, του Τραπεζικού Μάρκετινγκ επιδρούν σε κάθε οικονομική μονάδα παραγωγής προϊόντος ή παροχής υπηρεσιών. Στις εξελίξεις αυτές εντάσσονται το μακροπεριβάλλον και το μικροπεριβάλλον του Τραπεζικού Μάρκετινγκ. Επίσης, απαραίτητη προϋπόθεση για την πραγματοποίηση των ενεργειών των εμπορικών τραπεζών είναι ο Στρατηγικός Σχεδιασμός τους. Για να γίνει η σωστή τμηματοποίηση της αγοράς και η τοποθέτηση κάθε προσφερόμενης υπηρεσίας στην αντίληψη του πελάτη, πρέπει να υπάρξει διαμόρφωση ενός προγράμματος Μάρκετινγκ. Ο ρυθμός εξέλιξης και προσαρμογής των τραπεζών στις σημερινές απαιτήσεις της τραπεζικής πελατείας καθορίζει και το μέγεθος της ανταγωνιστικότητάς του. Επιπλέον, παρατηρείται ότι στην πετυχημένη προβολή και προώθηση των τραπεζών συμβάλλει και το Μίγμα Μάρκετινγκ, στο οποίο συμπεριλαμβάνονται η κοστολόγηση και η τιμολογιακή πολιτική των υπηρεσιών, ο τρόπος διανομής τους, η προσωπική πώληση μέσω θεσμών όπως η διαφήμιση και οι ενδοτραπεζικές ή εξωτραπεζικές δημόσιες σχέσεις. Τέλος, το αποτέλεσμα που πρέπει να υπάρχει είναι η προσαρμογή της τραπεζικής οργάνωσης στις ανάγκες ενός σύγχρονου Τραπεζικού Μάρκετινγκ με κύριο στόχο τα προβλήματα του πελάτη και την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτησή του.

94. Τι γνωρίζεται για το τουριστικό marketing;

Τουριστικο ΜΚΤ : Η γνωση των αναγκων και των επιθυμιων ενός ατομου καθως και η γνωση του
προσανατολισμου της επιχειρησης ώστε να προσελκυση και να ικανοποιηση τις αναγκες του τουριστα . Η
οργανωση του τουριστικου μκτ γινεται με την δημιουργια ενός χρονοδιαγραμματος συμφωνα με το οποιο θα
δρασουν τα ατομα που θα απασχοληθουν στην επιχειρηση .δυο παραγοντες θα λαβω υποψιν 1. τυπος και
μεγεθος επιχειρησης και 2. να αναπτυξω το μιγμα μκτ.
Η διαδικασια του προγραμματισμου του τουριστικου μκτ :
 Επεξεργασια και καταρηση του προγραμματος
 Προσδιορισμος τοπου και χρονου
 Καθορισμος στοχου
 Προσδιορισμος μετρων για υλοποιηση του προγραμματος

95. Πως επηρεάζει την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης η σωστή επικοινωνία τόσο των εργαζομένων όσο και των στελεχών ;

Η επικοινωνία (οριζόντια και διαγώνια) μέσα στη διοικητική ομάδα έχει μεγάλη σημασία, γιατί αποτελεί
προϋπόθεση για την επικοινωνία με το προσωπικό της επιχείρησης. Το γεγονός ότι το εύρος επιρροής της
διοικητικής ομάδας είναι τυπικά τουλάχιστον πολύ μεγαλύτερο από αυτό των υπόλοιπων υπαλλήλων κάνει
αυτή τη μορφή επικοινωνίας ιδιαίτερα σημαντική. Από έρευνες έχει φανεί ότι οι μεγαλύτερες απώλειες στην
επικοινωνία -περίπου τα 3/4 της συνολικής απώλειας- γίνονται μέσα στη διοικητική ομάδα. Αυτό μας οδηγεί
στο συμπέρασμα ότι αν η επικοινωνία σε αυτά τα επίπεδα δε λειτουργεί σωστά, τότε υπάρχουν πολλές
πιθανότητες να μη λειτουργεί σωστά και στο επίπεδο των απλών υπαλλήλων. Η σωστή επικοινωνία είναι
απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης γιατί μέσω της επικοινωνίας δίνονται εντολές,
γίνεται ενημέρωση για σημαντικά θέματα, επεξηγήσεις και αποσαφηνίζονται καθήκοντα και έννοιες,
ανταλλάσσονται απόψεις και επιχειρήματα, συγκεντρώνονται στοιχεία και διανέμονται συμπεράσματα,
γίνεται η εκπαίδευση των εργαζομένων και των στελεχών. Εάν δεν υπάρχει σωστή επικοινωνία όλα τα
προαναφερόμενα επηρεάζουν αρνητικά την λειτουργία της επιχείρησης, την επίτευξη των στόχων της και
δημιουργούν ένα δυσλειτουργικό εργασιακό περιβάλλον.

96. Ποια είναι η έννοια και η σημασία της εμπορικής αλληλογραφίας;

Περιλαμβάνει την έννοια και σημασία της εμπορικής αλληλογραφίας, τις διακρίσεις της εμπορικής αλληλογραφίας, τα ποιοτικά κριτήρια, τις προϋποθέσεις σύνταξης της εμπορικής επιστολής, τους βασικούς κανόνες σύνταξης των εμπορικών επιστολών και την ηλεκτρονική διάταξη των στοιχείων της εμπορικής επιστολής.

97. Να εξηγήσετε τι είναι το Νεκρό Σημείο και να το απεικονίσετε σχηματικά.

Νεκρό σημείο (break even point) ονομάζεται το ποσό ακριβώς των πωλήσεων (κύκλου εργασιών), που μια επιχείρηση καλύπτει το σύνολο των εξόδων της, σταθερά και μεταβλητά, μη πραγματοποιώντας ούτε κέρδος ούτε ζημιά. Η συγκεκριμένη έννοια αποτελεί σημαντικό αντικείμενο μελέτης και ανάγεται στη σφαίρα ανάλυσης των πωλήσεων μιας επιχείρησης. Εκφράζεται ως αξία επί των πωλήσεων (μας δείχνει πόση είναι η χρηματική αξία των πωλήσεων που πρέπει να κάνει η επιχείρηση ώστε να μην έχει ούτε κέρδος ούτε ζημία), ως ποσοστό επί των πωλήσεων (μας δείχνει σε ποιο ποσοστό επί των πωλήσεων που έκανε ή αναμένεται να κάνει η επιχείρηση, δεν έχει ούτε κέρδος ούτε ζημία), ως ποσότητα πωλήσεων (μας δείχνει πόσα τεμάχια από το παραγόμενο προϊόν πρέπει να πουλήσει η επιχείρηση ώστε να μην έχει ούτε κέρδος αλλά ούτε και ζημία) και ως χρόνος (πόσο χρόνο αναμένεται ότι θα χρειαστεί η επιχείρηση ώστε να πουλήσει τον απαραίτητο αριθμό μονάδων προϊόντος, τέτοιον ώστε να μην έχει ούτε κέρδος ούτε ζημία).

98. Ποια είναι η διαδικασία μετατροπής των σχεδίων marketing στις αναθέσεις των έργων;

διαγνωστικές ικανότητες

επίπεδα εταιρίεας

ικανότητες υλοποίησης μκτ

ικανότητα υλοποίησης μκτ

ικανότητα αξιολόγηησς

99. Διατυπώστε το σχεδιασμό της επικοινωνιακής διαδικασίας και να αναφέρετε σχετικό παράδειγμα.

Η διαδικασία της επικοινωνίας αρχίζει από τη στιγμή που ένα άτομο ή μια ομάδα (πομπός) έχει την επιθυμία
να μεταβιβάσει μια πληροφορία, μια σκέψη σε ένα άλλο άτομο ή μια άλλη ομάδα (δέκτης) κ.λπ. Στη
συνέχεια ο πομπός κωδικοποιεί αυτό που θέλει να μεταβιβάσει με τη χρήση ενός κώδικα λέξεων,
συμβόλων, κινήσεων και σχηματίζει ένα μήνυμα. Με τη βοήθεια καναλιών (ή δικτύων) μεταβιβάζει το
μήνυμα στο δέκτη. Ο δέκτης λαμβάνει το μήνυμα, το αποκωδικοποιεί, το ερμηνεύει και τελικά γνωρίζει,
αντιλαμβάνεται, κατανοεί, αισθάνεται αυτό που ο πομπός επιθυμούσε να του μεταβιβάσει. Η επικοινωνία
συνήθως επιφέρει αποτελέσματα, δηλαδή επηρεάζει τη γνώση, τη σκέψη, την ιδεολογία, τα αισθήματα, τη
συμπεριφορά του δέκτη. Στη συνέχεια ο δέκτης μπορεί να γίνει πομπός και ο πομπός δέκτης και έτσι
πραγματοποιείται η αμφίδρομη επικοινωνία.
Στα παραπάνω είναι χρήσιμο να προστεθούν και οι “θόρυβοι” που, αν και δεν είναι ένα συστατικό στοιχείο
της διαδικασίας, παρεμβαίνει μόνο του, χωρίς τη θέληση του πομπού και του δέκτη και επηρεάζει την
αποτελεσματικότητα της επικοινωνίας, αλλοιώνοντας το μήνυμα ή περιορίζοντας τη δυνατότητα σύλληψης
του μηνύματος από τον δέκτη.
Τα βασικά λοιπόν στοιχεία της διαδικασίας της επικοινωνίας είναι:

1. Η πηγή (πομπός)
2. Ο κώδικας του πομπού – κωδικοποίηση
3. Το μήνυμα
4. Τα κανάλια ή δίκτυα μεταβίβασης
5. Η σύλληψη (δέκτης)
6. Ο κώδικας του δέκτη (αποκωδικοποίηση)
7. Η κατανόηση του μηνύματος ή αποτέλεσμα

100. Ποιος είναι ο ρόλος των στρατηγικών του marketing ;

Οι στρατηγικές του μάρκετινγκ παρουσιάζουν τη βασική ιδέα, δηλαδή τις γενικές ενέργειες του μάρκετινγκ τις οποίες
θα χρησιμοποιήσει ο μάνατζερ ώστε να επιτύχει τους αντικειμενικούς σκοπούς της επιχείρησης. Εδώ μπαίνει το
ζήτημα των εναλλακτικών λύσεων, δηλαδή στρατηγικών που μπορούν να ακολουθηθούν. Κάθε στόχος δηλαδή,
μπορεί να επιτευχθεί με διάφορες εναλλακτικές πολιτικές και κάθε πολιτική με διάφορες εναλλακτικές στρατηγικές.
Για παράδειγμα, ο στόχος αύξηση των κερδών μπορεί να επιτευχθεί με αύξηση εσόδων σε επίπεδο πολιτικής, η
οποία αύξηση εσόδων σε επίπεδο στρατηγικής μπορεί να σημαίνει αύξηση τιμής, ή αύξηση πωλήσεων κ.λ.π.

Σελίδα 7 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

ΟΜΑΔΑ Β. ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Ποιες είναι οι ιδιότητες των στόχων της επιχείρησης; (ονομαστική αναφορά)

 Σαφήνεια
 Ρεαλισμός
 Ιεράρχηση
 Συνέπεια

2. Ποια χαρίσματα πρέπει να χαρακτηρίζουν τον ηγέτη;

Τα βασικότερα χαρίσματα που πρέπει να χαρακτηρίζουν έναν ηγέτη είναι τα ακόλουθα:
 Σαφή γνώση του έργου που του έχει ανατεθεί
 Αντικειμενικότητα
 Αυτογνωσία
 Πειθώ και αποφασιστικότητα
 Δημιουργικότητα και νεωτερισμός
 Έμπνευση
 Δημοκρατικότητα
 Αποκεντρωτισμός

3. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της διοίκησης βάσει στόχων; (επιγραμματική αναφορά)

 Βελτιώνει την επικοινωνία μεταξύ προϊσταμένου και υφισταμένου
 Βελτιώνει τη χρησιμοποίηση των εισροών (προσωπικό, ενέργεια, πρώτες ύλες, πληροφορίες, κ.α.)
σε μια επιχείρηση.
 Βοηθά στην ανάπτυξη των υφισταμένων.
 Βοηθά στην απόδοση των εργαζομένων.
 Βελτιώνει τα κριτήρια για την αξιολόγηση του έργου των εργαζομένων.
 Βοηθά στο γενικό προγραμματισμό της επιχείρησης.

4. Ποια είναι τα μειονεκτήματα της διοίκησης βάσει στόχων; (επιγραμματική αναφορά)

 Δεν υπάρχει αρκετή υποστήριξη από τη διοίκηση της επιχείρησης.
 Οι στόχοι δεν καθορίζονται τέλεια.
 Δεν υπάρχει σωστή καθοδήγηση για την ολοκλήρωση του έργου που έχει ανατεθεί.
 Αδυναμία τροποποίησης στόχων, εάν αυτό χρειαστεί εξαιτίας αλλαγών που προέρχονται από τη
διοίκηση της επιχείρησης ή από εξωτερικούς παράγοντες.
 Δημιουργεί γραφειοκρατία.
 Υπάρχει σπατάλη χρόνου.
 Η αξιολόγηση μπορεί να μην είναι αμερόληπτη, να αποδίδονται ευθύνες στον υφιστάμενο για τυχόν
λάθη ή παραλείψεις, με αποτέλεσμα να ψυχραίνονται οι σχέσεις υφισταμένου-προϊσταμένου.
 Σε περίπτωση επιτυχίας του στόχου να μην αναγνωρίζεται η συμβολή του υφισταμένου, με
αποτέλεσμα να νιώθει πικρία και να μην είναι συνεργάσιμος μετά.

5. Ποια είναι τα στάδια επιλογής του προσωπικού μίας επιχείρησης; (ονομαστική αναφορά)

Η διαδικασία επιλογής προσωπικού αποτελείται από τα ακόλουθα στάδια:
1) Αναλυτική περιγραφή θέσης εργασίας και των απαιτήσεών
2) Κοινοποίηση ύπαρξης κενής θέσης εργασίας
3) Συγκέντρωση υποψηφιοτήτων (βιογραφικών σημειωμάτων)
4) Αξιολόγηση των βιογραφικών σημειωμάτων
5) Συνέντευξη επιλογής
6) Λήψη απόφασης πρόσληψης
7) Ενημέρωση του υποψηφίου
8) Αρχειοθέτηση των δικαιολογητικών

6. Ποια είναι τα εμπόδια για αποτελεσματική επικοινωνία; (επιγραμματική αναφορά)

Τα εμπόδια για αποτελεσματική επικοινωνία αφορούν όλα της τα στάδια και πηγάζουν τόσο από τον πομπό
και το δέκτη όσο και από το περιβάλλον μέσα στο οποίο αυτή πραγματοποιείται. Τα εμπόδια αυτά μπορεί
να είναι φυσιολογικά, ψυχοσυγκινησιακά και περιβαλλοντικά.
Τα πιο σημαντικά από αυτά τα εμπόδια είναι:

1. Οι ασαφείς στόχοι
2. Τα μη σωστά μηνύματα
3. Η κακή επιλογή χρόνου και χώρου
4. Η κακή επιλογή τρόπου και μέσου
5. Η έλλειψη ενδιαφέροντος / απροσεξία
6. Τα βιαστικά συμπεράσματα
7. Η προδιάθεση / προκατάληψη
8. Η υπερευαισθησία
9. Οι διαφορετικές αντιλήψεις
10. Οι σχέσεις μεταξύ πομπού και δέκτη
11. Οι δομές / διαδικασίες
12. Η υπερφόρτωση
13. Οι κώδικες

7. Τι είναι τυπική και τι άτυπη οργάνωση;

Τυπική είναι η οργάνωση μιας επιχείρησης, η οποία είναι γνωστοποιημένη στους εργαζόμενους είτε με
προφορικά είτε με γραπτά μέσα. Άτυπη οργάνωση είναι οι κάθε μορφής δυνατές σχέσεις που μπορούν να
αναπτυχθούν εντός μιας επιχείρησης, χωρίς να έχουν αυτές αποτυπωθεί σε κάποιο διάγραμμα ή να έχουν
προσδιοριστεί σε συνάρτηση με τη θέση εργασίας των ατόμων.

8. Τι είναι το οργανόγραμμα της επιχείρησης;

Οργανόγραμμα μιας επιχείρησης είναι ένα Οργανωτικά Διαγράμματα που έχει ως στόχο την περιγραφή και
καταγραφή όσων γίνονται και υπάρχουν σε μια επιχείρηση και τελικά η δυνατότητα να αντιμετωπιστούν
έγκαιρα τυχόν προβλήματα

9. Για ποιους λόγους είναι αναγκαίος ο προγραμματισμός; (επιγραμματική αναφορά)

βοηθά στον σχεδιασμό προγράμματος δράσης

σταθερός προσανατολισμός στους μάνατζερ

αξιολογηση στόχων

κίνητρο

σταθερό πλαίσιο δράσης

10. Ποια πλεονεκτήματα προσφέρουν οι στόχοι στην επιχείρηση; (αναλυτική αναφορά)

1. Κατεύθυνση των προσπαθειών: Οι στόχοι, με τον προσδιορισμό τους, προσφέρουν το σημείο αναφοράς
   προς το οποίο τόσο η διοίκηση της επιχείρησης όσο και το προσωπικό της θα κατευθύνουν τις
   προσπάθειες τους. Εξυπηρετούν επίσης το συντονισμό των προσπαθειών του συνόλου της επιχείρησης
   προς έναν κοινό σκοπό. Βάζουν την επιχείρηση σε μια σωστή πορεία.
2. Περιορισμοί: Στο βαθμό που ένας στόχος είναι διατυπωμένος και περιγράφει “τι πρέπει να γίνει”, κατά τον
   ίδιο τρόπο πρέπει να αναφέρει και “τι δεν πρέπει να γίνει”. Μια επιχείρηση που έχει θέσει ορισμένους
   στόχους μειώνει τις πιθανότητες να αναζητά άλλους εναλλακτικούς. ‘Έτσι, η συγκεκριμένη επιχείρηση
   διαθέτει όλο το χρόνο και συγκεντρώνει όλη την προσπάθεια της στην επίτευξη των στόχων που έχει ήδη
   θέσει.
3. Πηγή δικαιωμάτων από το περιβάλλον της: Οι στόχοι αποτελούν για την επιχείρηση πηγή δικαιωμάτων,
   δικαιολογούν την ύπαρξη της στους πελάτες της, στους εργαζομένους και σε ολόκληρη την κοινωνία. Μία
   επιχείρηση της οποίας οι στόχοι θεωρούνται δικαιολογημένοι απολαμβάνει τα πλεονεκτήματα που μπορεί
   να της εξασφαλίσει το περιβάλλον της.
4. Καθορισμός προτύπων: Από τη στιγμή που οι στόχοι γίνουν ξεκάθαροι και συγκεκριμένοι, ταυτόχρονα
   παρέχονται και τα απαραίτητα πρότυπα μέτρησης των αποτελεσμάτων για τους στόχους που έχουν τεθεί.
   Τα πρότυπα είναι τριών ειδών:
   • ιστορικά, δηλαδή με βάση τις προηγούμενες επιτεύξεις,
   • συγκριτικά και
   • βάσει υπολογισμού.

11. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της ομαδικής λήψης αποφάσεων;

δέσμευση μελών

ενίσχυση ευθύνης

ελάττωση αμφιβολιών

βελτίωση σχέσεων

ομαδικότητα

συντονισμός

αποτελεσματικότητα

εναλλακτικές λύσεις

12. Σε ποιες κατηγορίες ταξινομείται η αμοιβή του προσωπικού; (ονομαστική αναφορά)

 Αμοιβή με βάση τον χρόνο (ωρομίσθιο, ημερομίσθιο, μισθός)
 Αμοιβή με βάση την απόδοση (απόδοση και παραγωγικότητα – αμοιβή με το κομμάτι)

13. Ποια είναι τα βασικά στάδια λήψης των επιχειρηματικών αποφάσεων;

Τα βασικά στάδια λήψης των επιχειρηματικών αποφάσεων είναι:

1. Διαπίστωση του Προβλήματος – Ευκαιρίας
   Εντοπισμός του προβλήματος σημαίνει διαπίστωση της διαφοράς μεταξύ της υπάρχουσας και μιας
   επιθυμητής κατάστασης στην επιχείρηση.
2. Ορισμός του προβλήματος
   Ο εντοπισμός ή η διαπίστωση ενός «προβλήματος – ευκαιρίας» για απόφαση δεν αρκεί, για να εξευρεθούν
   οι κατάλληλες εναλλακτικές λύσεις. Είναι απαραίτητος ο ορισμός του προβλήματος, η σαφής και πλήρης
   διατύπωσή του, ώστε να προσανατολιστεί η σκέψη προς τις κατάλληλες λύσεις. Τα τρία απαραίτητα
   στοιχεία ενός σωστού «ορισμός προβλήματος» είναι τα αίτια, οι στόχοι και οι περιορισμοί
3. Ανάπτυξη / Εξεύρεση Εναλλακτικών Λύσεων
   Σε αυτό το στάδιο ερευνώνται όλες οι μεταβλητές που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα με το πρόβλημα,
   εντοπίζονται και αναλύονται οι σχέσεις μεταξύ τους, με σκοπό να εντοπιστούν δυνατές εναλλακτικές λύσεις,
   τρόποι, μέσα από τις οποίες θα προκύψει η απόφαση. Εναλλακτική λύση σημαίνει δυνατή πορεία τρόπος,
   ενέργεια, μέσο που μπορεί να μειώσει ή να εξαλείψει τη διαφορά μεταξύ της υπάρχουσας και επιθυμητής
   κατάστασης, να αντιμετωπίσει, δηλαδή το πρόβλημα σύμφωνα με τον ορισμό του.
4. Αξιολόγηση Εναλλακτικών Λύσεων
   Το τέταρτο στάδιο της διαδικασίας είναι η αξιολόγηση των εναλλακτικών λύσεων. Πρώτο στοιχείο της
   αξιολόγησης είναι η δυνατότητα της εφαρμογής από την επιχείρηση.
   Το δεύτερο στοιχείο της αξιολόγησης είναι ο προσδιορισμός των ωφελειών και του κόστους κάθε
   εναλλακτικής λύσης σε σχέση πάντα με το πρόβλημα, δηλαδή τους στόχους και τους περιορισμούς.
   Το τρίτο στοιχείο είναι ο προσδιορισμός των πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων κάθε εναλλακτικής λύσης
   σε σύγκριση με τις άλλες, έχοντας πάντα ως σημείο αναφοράς τους στόχους της επιχείρησης.
5. Επιλογή
   Το προτελευταίο στάδιο στη διαδικασία λήψης αποφάσεων είναι η επιλογή μεταξύ των εναλλακτικών
   λύσεων. Συνήθως η επιλογή δεν προκύπτει αυτόματα από το προηγούμενο στάδιο, επειδή είναι αδύνατος ο
   ακριβής προσδιορισμός των αποτελεσμάτων κάθε εναλλακτικής λύσης των συνθηκών αβεβαιότητας.
   Συνεπώς, στο στάδιο της επιλογής το άτομο ή η ομάδα σε αρκετές περιπτώσεις έχει να επιλέξει
   χρησιμοποιώντας την κρίση και τη διαίσθησή του.
6. Εφαρμογή της επιλεγείσας πρότασης
   Εφαρμόζεται η λύση που έχει επιλεγεί.
7. Αναπληροφόρηση και προσαρμογή
   Μετά την υλοποίηση της απόφασης και σε εύθετο χρόνο χρειάζεται να υπάρξει “αναπληροφόρηση”
   (feedback), για την πορεία εφαρμογής της απόφασης, προς τους managers που είχαν αποφασίσει. Αυτό
   είναι απαραίτητο κυρίως για να διαπιστωθεί αν όντως εφαρμόσθηκε ή εφαρμόζεται η απόφαση.

14. Αναφερθείτε στα στάδια δημιουργίας των ομάδων. (επιγραμματική αναφορά)

προσανατολισμού

αντιπαράθεσης

σύνθεσης

απόδοσης

τερματισμού

15. Ποιοι είναι οι βασικότεροι λόγοι που καθιστούν αναγκαίο το Οργανόγραμμα στην
επιχείρηση;(επιγραμματική αναφορά)

Βασικοί λόγοι που καθιστούν απαραίτητη την ύπαρξη οργανογράμματος:

1. Ξεκαθαρίζεται η θέση του εργαζομένου στον οργανισμό
2. Βοηθάει στην συνεργασία μεταξύ των στελεχών του οργανισμού που ανήκουν σε ίδια ή διαφορετικά
   επίπεδα ιεραρχίας
3. Αποφεύγονται τα οργανωτικά λάθη
4. Απεικονίζει τις προοπτικές εξέλιξης των στελεχών του οργανισμού

16. Ποια είναι τα είδη των εργασιακών ομάδων; (επιγραμματική αναφορά)

λειτουργικές ομάδες

ομάδες έργου

ομάδες κοινω΄ν ενδιαφερότνων

φιλικές ομάδες

17. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του αποτελεσματικού ελέγχου; (αναλυτική αναφορά)

Χαρακτηριστικά του αποτελεσματικού ελέγχου αποτελούν:
α) η αντικειμενικότητα, η δικαιοσύνη, η ακρίβεια και η εχεμύθεια στις μετρήσεις πραγματικών καταστάσεων
όπως και στις συγκρίσεις αυτών των μετρήσεων με τα πρότυπα και στον προσδιορισμό των αποκλίσεων,
β) ο μη επηρεασμός από απόψεις ή υποσχέσεις ανταλλαγμάτων από άλλα άτομα
γ) η αποδοχή της σημαντικότητας του καθήκοντος που του ανατίθεται και η ταυτόχρονη συναίσθηση της
ευθύνης,
δ) ο σεβασμός της εργασίας των ατόμων και του κόπου που καταβάλουν για την υλοποίηση των προτύπων,
ε) η εμπειρία από παρόμοιους ελέγχους στο παρελθόν και η γνώση του ελεγκτή στο αντικείμενο το οποίο
ελέγχει αλλά και γενικότερα η μόρφωσή του, συμβάλλουν στην αξιοποίηση με τον αποτελεσματικότερο
τρόπο ενός συστήματος ελέγχου

18. Να αναφέρετε ονομαστικά τις φάσεις της διαδικασίας του ελέγχου, ο οποίος αποτελεί λειτουργία της Διοίκησης.

 Καθιέρωση προτύπου ελέγχου
 Μέτρηση αποτελεσμάτων
 Σύγκριση με τα πρότυπα
 Αποκλίσεις και διορθώσεις

19. Αναφερθείτε συνοπτικά στη διαδικασία του προγραμματισμού.

Η διαδικασία του προγραμματισμού περιλαμβάνει τα ακόλουθα στάδια:

1. Καθορισμός της αποστολής της επιχείρησης
   Κάθε επιχείρηση είναι αναγκαίο να καθορίσει την αποστολή της. Η έννοια της αποστολής όπως
   χρησιμοποιείται στον προγραμματισμό, ορίζει το στόχο ύπαρξης της επιχείρησης και απαντά στο βασικό
   ερώτημα: Ποιος είναι ο λόγος για την επιχειρηματική δραστηριότητα στην οποία συμμετέχουμε;
2. Ανάλυση του εξωτερικού περιβάλλοντος
   Η ανάλυση του εξωτερικού περιβάλλοντος αποσκοπεί στη συγκέντρωση εκείνων των σχετικών
   πληροφοριών μελλοντικού χαρακτήρα, οι οποίες δίνουν τη δυνατότητα σε μια επιχείρηση να εκτιμήσει τις
   επιδράσεις των αλλαγών στη λειτουργία της και να προετοιμάσει την προσαρμογή της και συνήθως
   περιλαμβάνει:
    Τον ορισμό των ορίων του περιβάλλοντος και των σχετικών τμημάτων του
    Την εξασφάλιση ότι οι πληροφορίες που αφορούν το συγκεκριμένο περιβάλλον είναι διαθέσιμες.
    Την επεξεργασία της πληροφορίας ώστε να είναι διαθέσιμη για τον προγραμματισμό.
    Οι επιδράσεις που δέχεται η επιχείρηση μπορεί να ταξινομηθούν στις εξής κατηγορίες
    Τεχνολογικές
    Οικονομικές
    Κοινωνικές
    Πολιτικές
3. Αξιολόγηση της εσωτερικής κατάστασης
   Ένα άλλο σημαντικό σημείο αφετηρίας για τη διατύπωση ενός στρατηγικού προγράμματος είναι να γνωρίζει
   η εταιρεία τις δικές της δυνάμεις ή ισχυρά σημεία και τις δικές της αδυναμίες ή ασθενή σημεία. Στο πλαίσιο
   του στρατηγικού προγραμματισμού είναι αυτά τα ισχυρά και ασθενή σημεία τα οποία είναι σημαντικά σε
   όρους περιβάλλοντος – αυτά τα οποία είναι ενδιαφέροντα και σημαντικά.
4. Καθορισμός των μακροπρόσθεσμων στόχων
   Σε αυτό το στάδιο του στρατηγικού προγραμματισμού ο σκοπός της επιχείρησης είναι να ορίσει τους
   μακροπρόθεσμους στόχους και τις στρατηγικές για την υλοποίησή τους. Οι μακροπρόθεσμοι στόχοι,
   στρατηγικού χαρακτήρα, με χρονικό βάθος 3-5 ετών, πρέπει να ικανοποιούν ορισμένα κριτήρια τα οποία
   πληρούν όλες οι κατηγορίες των στόχων (βραχυπρόθεσμοι, άμεσοι). Οι στόχοι πρέπει να είναι μετρήσιμοι,
   σαφείς, υλοποιήσιμοι, ιεραρχημένοι. Ο χρονικός ορίζοντας στον οποίο αναφέρονται πρέπει να είναι σαφής.
5. Καθορισμός ετήσιων στόχων
   Η επόμενη φάση είναι ο καθορισμός ετήσιων στόχων, ουσιαστικά η εφαρμογή της στρατηγικής. Η μέχρι
   τώρα επιτυχημένη διαδικασία του στρατηγικού προγραμματισμού δηλαδή η διατύπωση της αποστολής, η
   ανάλυση του εξωτερικού περιβάλλοντος, η ανάλυση της εσωτερικής κατάστασης και η επιλογή κάποιων
   στρατηγικών δεν εγγυάται και την επιτυχημένη εφαρμογή τους. Είναι πάντοτε πιο δύσκολο να κάνει κάποιος
   κάτι από το να δηλώνει τι πρόκειται να κάνει.

20. Να αναλύσετε τα είδη των στόχων της επιχείρησης.

στρατηγικοί στόχοι. βελτίωση θέσης

χρηματοοικονομικοί στόχοι. ποσοστά κέρδους

μακροπρόθεσμοι στόχοι. πορεία μετά τα πέντε έτη

βραχυπρόθεσμοι στόχοι. άμεσα αποτελέσματα

21. Να αναλύσετε τους περιοριστικούς παράγοντες του προγραμματισμού.

•Α) Το επίπεδο της οργάνωσης χωρίζεται σε προγράμματα βραχυχρόνια & μακροχρόνια ανάλογα με τον μέγεθος της επιχείρησης. •Β) Το στάδιο του κύκλου ζωής που βρίσκεται η επιχείρηση: •Τέσσερα στάδια περνά κάθε επιχείρηση:

1.Της δημιουργίας της, 2.Της ανάπτυξής της, 3.Της ωριμότητάς της, και 4.Της κάμψης της.

Γ) Ο βαθμός αβεβαιότητας του περιβάλλοντος. Όσο πιο μεγάλος είναι ο βαθμός αβεβαιότητας τόσο περισσότερο επιβάλλεται μια επιχείρηση να στηρίζεται σε βραχυχρόνια (εύκαμπτα) αναπροσαρμοζόμενα προγράμματα.

•Δ) Η διάρκεια των μελλοντικών υποχρεώσεων. Όσο περισσότερο ένα πρόγραμμα επηρεάζει τις μελλοντικές υποχρεώσεις της επιχείρησης τόσο πιο μεγάλη διάρκεια πρέπει να έχει αυτό το πρόγραμμα. •Οι διευθυντές δεν προγραμματίζουν μελλοντικές αποφάσεις. Προγραμματίζουν τις μελλοντικές συνέπειες που θα προκύψουν από τις αποφάσεις που λαμβάνουν σήμερα. Αποφάσεις που πάρθηκαν σήμερα θα γίνουν μελλοντικές υποχρεώσεις της επιχείρησης.

22. Αναφερθείτε αναλυτικά στους παράγοντες που επηρεάζουν την έκταση της διοικητικής ευθύνης.

Παράγοντες που επηρεάζουν την έκταση της διοικητικής ευθύνης σε μια επιχείρηση είναι οι εξής:
• Η νοοτροπία του επιχειρηματία/φορέα π.χ εάν επιχειρηματίας είναι συγκεντρωτικός τύπος
• Η φύση της εργασίας. Όσο απλή είναι η εργασία και όσο λιγότερη η συνεργασία τόσο περισσότερους
υφιστάμενους μπορεί να διοικήσει ένα διοικητικό στέλεχος.
• Η προσωπικότητα του διοικητικού στελέχους (ανάλογα με τις δυνατότητες – ικανότητες τους).
• Οι ικανότητες των διοικητικών στελεχών ( Έμπειρο – εκπαιδευμένο στέλεχος).
• Οι ικανότητες των υφισταμένων. Να λύσουν άμεσα κάθε πιθανά προβλήματα της επιχείρησης και
• Ο χρόνος.

23. Αναφερθείτε συνοπτικά στη γραμμική μέθοδο μεταβίβασης της εξουσίας και της ευθύνης.

Είναι η πιο διαδεδομένη μέθοδος μεταβίβασης εξουσίας και ευθύνης. Η μεταβίβαση επιτυγχάνεται με
απόλυτη τήρηση της ιεραρχίας του οργανογράμματος της επιχείρησης. Η μέθοδος δίνει σε κάθε διοικητικό
στέλεχος μια γραμμική εξουσία, που την ασκεί πάνω στου υφισταμένους του.

24. Ποιες είναι οι βασικές λειτουργίες της υπηρεσίας προσωπικού μιας επιχείρησης;

Οι βασικές λειτουργίες του τμήματος προσωπικού είναι η προσέλκυση προσωπικού, η δραστηριοποίησή
του καθώς και η διατήρησή του. Πιο συγκεκριμένα οι βασικές λειτουργίες του τμήματος προσωπικού είναι οι
προσλήψεις υπαλλήλων, η εκπαίδευση, η αποζημίωση και η ασφάλειά τους, η εξασφάλιση ποιοτικών
εργασιακών σχέσεων και η διεύθυνση του προσωπικού.

25. Με ποια κριτήρια καθορίζονται οι αμοιβές του προσωπικού;

εξωτερικό περιβάλλον όπως κυβέρνηση, συνδικάτα. εσωτερικό περιβάλλον όπως οργανωσιακή κουλτούρα

26. Ποιες πρέπει να είναι οι αρχές της πολιτικής μισθών και ημερομισθίων;

Πρέπει να υπάρχει ένα καθορισμένο σχέδιο πληρωμής, βασισμένο στην ποικιλία των απαιτήσεων του
έργου, όπως είναι η ειδικότητα, η προσπάθεια, η ευθύνη και συνθήκες εργασίας.
Το γενικό επίπεδο μισθών και ημερομισθίων πρέπει να ακολουθεί αυτό που επικρατεί στην αγορά εργασίας
ή στις ομοειδείς επιχειρήσεις.
Πρέπει να γίνεται διάκριση ανάμεσα σε έργα και υπαλλήλους. Ένα έργο ανταποκρίνεται σε ένα μέτρο
αμοιβής και ένα πρόσωπο το αναλαμβάνει με βάση αυτό το μέτρο αμοιβής. Εξαιρέσεις υπάρχουν σε έργα
υψηλού επιπέδου, όπου αυτός που τα κατέχει μπορεί να τα κάνει μικρά ή μεγάλα, ανάλογα με τις ικανότητες
και τη συμβολή του.
Ίση αμοιβή για ίση εργασία, παρόλο που αυτό δεν εμποδίζει τα άτομα να παίρνουν διαφορετικές αμοιβές.
Πρέπει να γίνεται ακρόαση και τακτοποίηση παραπόνων σχετικών με αμοιβές. Οι υπάλληλοι πρέπει να
πληροφορούνται για τις μεθόδους καθορισμού των αμοιβών.
Ένα σημαντικό θέμα των μισθών και ημερομισθίων είναι ποιος ασχολείται με την οργάνωση για την πολιτική
τους. Στις μικρές επιχειρήσεις τα χειρίζεται ο ιδιοκτήτης
ή ο διευθυντής. Στις μεγάλες επιχειρήσεις ειδικευμένα άτομα, που ανήκουν στο γραφείο των βιομηχανικών
σχέσεων, με καθήκοντα τη διατύπωση πολιτικής και διαδικασίας αμοιβών, την ανάλυση του έργου, την
έρευνα των μισθών και ημερομισθίων, τη συμμόρφωση με τους νόμους της πολιτείας και τη συμμετοχή σε
προγράμματα αμοιβών σαν κίνητρα των υπαλλήλων.

27. Τι είναι η εργασία με το κομμάτι; Να αναφέρετε ένα παράδειγμα.

Με τη σύμβαση εργασίας ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να παρέχει, για ορισμένο ή αόριστο χρόνο, την
εργασία του στον εργοδότη και αυτός να καταβάλει το συμφωνημένο μισθό. Ο μισθός μπορεί να
υπολογίζεται με διάφορους τρόπους. Ένας από αυτούς είναι και η εργασία με το κομμάτι, όπου στην
περίπτωση αυτή ο μισθός υπολογίζεται ανάλογα με το επιτυγχανόμενο αποτέλεσμα, ο μισθωτός αμείβεται
κατά μονάδα εκτελούμενης εργασίας και όχι ανάλογα με το χρόνο διάρκειάς της. Για παράδειγμα
επεξεργασία κειμένου, μετάφραση, δακτυλογράφηση, πωλητές, ασφαλιστές, κατασκευή κοσμημάτων κ.ά

28. Αναφερθείτε επιγραμματικά στις μεταβολές της υπηρεσιακής κατάστασης του προσωπικού.

τοποθέτηση

μετάθεση

προαγωγή

μεταταξη

διαθεσιμότητα

αργία

απόλυση

29. Πώς γίνεται η αξιολόγηση των στελεχών μιας επιχείρησης;

γραμμική βαθμολόγηση

μέθοδος ταξινομήσεως

μέθοδος υποχρεωτικής διασποράς

κρίσιμα περιστατικά

μέθοδος ανακεφαλαιώσεωνς

ελεύθερη έκθρση

ομαδική αξιολόηγση

κλίαμκες με συμπεριφορικές περιγραφές

με βάση τα αποτελέσματα

30. Με ποιους τρόπους επισημαίνονται οι ανάγκες για εκπαίδευση του προσωπικού της επιχείρησης;

προσδιορισμός αναγκών, ανάλυση έργου του κάθε εργαζόμενου, πρόβλεψη για τα μελλοντικά σχέδια

31. Ποιες είναι οι κυριότερες αιτίες των ατυχημάτων στο χώρο εργασίας; (ονομαστική αναφορά)

τυχαία συμβάντα

κακές εργασιακές συνθήκες

λανθασμένες ενέργειες

έλλειψη αποπτείας

έλλειψη εκπαίδευσης

ελαττωματικός εξοπλισμός

32. Αναφερθείτε αναλυτικά στα συστήματα αμοιβών που λειτουργούν ως κίνητρα των εργαζομένων.

μισθός

μπονους

συμμετοχή στα κέρδη

μετοχές

ασφάλιση

σίτιση

αυτοκίνητο

αναγνώριση

33. Ποια είναι τα βασικά στοιχεία που θεμελιώνουν ένα πρόγραμμα ασφαλείας στο χώρο εργασίας; (ονομαστική αναφορά)

διαγνωστική μελέτη

προσδιορισμός πηγών κινδύνου

προσδιορισμός εργαζομένων για τους κινδύονους

αξιολόγηση επικινδυνότητας

ανάπτυξη μέτρων μείωσης επικινδυνότητας

ανάπτυξη σχεδιών έκτακτης ανάκγκης

καθορισμός πολιτικής ασφάλειας στην εργασία

34. Ποιες είναι οι κατηγορίες των ανθρωπίνων αναγκών κατά τον A. Maslow;

O Maslow οργάνωσε τις ανάγκες των ατόμων σε πέντε κατηγορίες:
Βιολογικές. Είναι οι ανάγκες που ξεκινούν από τον ίδιο τον οργανισμό του ατόμου και αφορούν στην φυσική
του ύπαρξη. Τέτοιες ανάγκες είναι η τροφή και το νερό, η ενδυμασία, ο ύπνος, η αναπαραγωγή και η
ξεκούραση. Οι ανάγκες αυτές λοιπόν, υπάρχουν σε όλα τα άτομα και είναι πρωταρχικής σπουδαιότητας για
την επιβίωσή τους.
Ασφάλειας. Είναι οι ανάγκες που αφορούν στο περιβάλλον του ατόμου και στην ομαλή ύπαρξη του ατόμου
μέσα σε αυτό. Το άτομο επιθυμεί να ζει σε ένα σταθερό περιβάλλον, χωρίς την εμφάνιση απειλών για τη
ζωή του. Τέτοιες ανάγκες είναι η εξασφάλιση της εργασίας, η εξασφάλιση της οικίας, η εξάλειψη ή
περιορισμός κάθε μορφής απειλής για την υγεία (ιατρική περίθαλψη) και την πολιτική ελευθερία του ατόμου
(εξάλειψη τυραννίας ή πίεσης από άλλα άτομα).
Κοινωνικές. Ο άνθρωπος σχετίζεται με τα υπόλοιπα άτομα γύρω του και δημιουργεί ομάδες στις οποίες
γίνεται μέλος, ανήκει σε αυτές. Ορισμένες δε από τις ομάδες (ομάδες αναφοράς –reference groups) είναι
σημαντικές για τις αποφάσεις τις οποίες παίρνει το άτομο καθώς οι ομάδες επηρεάζουν τις αποφάσεις του
αλλά και τον τρόπο ζωής του εντός και εκτός ομάδας. Ιδιαίτερα δε το επηρεάζουν οι καθοδηγητές γνώμης
(opinion leaders) οι οποίοι είναι και οι ηγέτες των ομάδων αυτών. Αυτή είναι η ανάγκη της κοινωνικής
συναναστροφής και εκφράζεται με τη δημιουργία φιλίας, οικογένειας, κοινωνικών σχέσεων και αποδοχής
από τους άλλους.
Εκτίμησης (αναγνώρισης). Πρόκειται για ανάγκη ανώτερου επιπέδου και αφορά στην επιθυμία του ατόμου
να αποτελεί κάτι το εξαιρετικό σε σχέση πάντα με τους γύρω του. Αυτή η ανάγκη ικανοποιείται ώς
αποτέλεσμα ενεργειών του ατόμου, οι οποίες ενέργειες γίνονται αντιληπτές από τους άλλους ως κάτι το
εξαιρετικό και τους κινητοποιούν να το επιβραβεύσουν. Τέτοιες ανάγκες είναι η αυτοεκτίμηση, η απόκτηση
δύναμης, κύρους και σπουδαιότητας, η εκτίμηση από τρίτους, η προσέλκυση της προσοχής άλλων ατόμων
και η φήμη. Οι ανάγκες αυτές εκφράζονται συνήθως εντός των ομάδων και από εκείνα τα άτομα τα οποία
επιθυμούν εντός των ομάδων στις οποίες ανήκουν ή σχετίζονται, να έχουν μια βελτιωμένη εικόνα σε σχέση
με τους υπόλοιπους. Αυτή η ανάγκη μπορεί να εκφραστεί με άμιλλα ή και με ανταγωνισμό ανάμεσα στα
μέλη της ομάδας.
Αυτοπραγμάτωσης. Οι ανάγκες αυτές είναι καθαρά ψυχολογικής φύσης και χαρακτηρίζονται από τη
μεγιστοποίηση του δυναμικού του ατόμου. Το άτομο που καλύπτει την ανάγκη αυτήν, έχει διαπιστώσει ότι
μπορεί να δρα με σκοπό την δική του ικανοποίηση και κινητοποιεί τις ενέργειές του προς αυτήν την
κατεύθυνση. Έτσι, από αυτοπραγμάτωση κινητοποιείται ένας μουσικός ο οποίος καταβάλει προσπάθειες
για να δώσει την τέλεια εκτέλεση σε ένα κομμάτι. Προέχει δηλαδή η προσωπική ικανοποίηση του ατόμου
από την επίτευξη αυτού του στόχου, για τον οποίο στόχο και έχει θυσιάσει υπέρμετρα χρόνο και κόπο. Αν
στη συνέχεια –χωρίς αυτό να είναι ο σκοπός της ενέργειάς του- αυτή του η επιτυχία προβληθεί και εκτιμηθεί
από τρίτους, αυτό δεν επηρεάζει την ικανοποίηση της ανάγκης. Η ανάγκη αυτή είναι εσωτερική του ατόμου
και μόνο το ίδιο μπορεί να την ικανοποιήσει.

35. Ποιοι είναι οι κυριότεροι λόγοι αποτυχίας των νέων προϊόντων;

Οι κυριότεροι λόγοι αποτυχίας των νέων προϊόντων παρουσιάζονται παρακάτω:

1. Λάθη κατά τις διάφορες φάσεις δημιουργίας του νέου προϊόντος μέχρι την είσοδο του στην αγορά
2. Αποτυχημένες προβλέψεις και εκτιμήσεις σχετικά με το κόστος και τα αναμενόμενα έσοδα και έξοδα
3. Λανθασμένη επιλογή καναλιών διάθεσης και μέσων προβολής του προϊόντος
4. Ανεπαρκής οικονομικός προϋπολογισμός και ελλιπής προγραμματισμός του μάρκετινγκ
5. Λανθασμένη εκτίμηση και επιλογή του χρόνου εισόδου του προϊόντος στην αγορά
6. Ανεπαρκής δοκιμή του προϊόντος
7. Λανθασμένη εκτίμηση των καταναλωτικών αναγκών
8. Υποτίμηση ή ανεπαρκείς εκτιμήσεις των δυνατοτήτων των ανταγωνιστών της επιχείρησης
9. Λανθασμένη αγορά-στόχος και τιμολόγηση του νέου προϊόντος

Σελίδα 8 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

36. Ποιοι είναι οι λόγοι που επιβάλλουν την ύπαρξη συσκευασίας;

Οι βασικότεροι λόγοι που επιβάλλουν την ύπαρξη συσκευασίας είναι οι παρακάτω:
Με τη συσκευασία προστατεύεται το προϊον και εξασφαλίζεται έτσι η ασφαλής και φθηνή μεταφορά του από
τον παραγωγό στον τελικό καταναλωτή, καθώς και η αποθήκευση του στα διάφορα στάδια διανομής του
Η συσκευασία αποτελεί ένα σημαντικό μέσο για τη διαφοροποίηση του προϊόντος από άλλα ανταγωνιστικά
προϊόντα. Παράλληλα μια αλλαγή της μπορεί να δώσει εντύπωση ότι το προϊόν άλλαξε και βελτιώθηκε και
να το κάνει έτσι πιο ανταγωνιστικό ξεκινώντας ένα νέο κύκλο ζωής για το προϊόν
Τα χαρακτηριστικά που προβάλλονται με τη συσκευασία δείχνουν τον τρόπο χρήσης του, την ημερομηνία
ανάλωσης κ.α
Η κατάλληλη συσκευασία μπορεί να οδηγήσει στην αύξηση των κερδών. Αυτό σμβαίνει γιατί πιθανόν ο
καταναλωτής να δέχεται να πληρώσει πολύ περισσότερα από το πρόσθετο κόστος της αλλαγής στη
συσκευασία σ’ένα προϊόν , επειδή η νέα συσκευασία τον προσελκύει και του δημιουργεί το αίσθημα της
μεγαλύτερης χρησιμότητας
Η συσκευασία και τυποποίηση πολλών προϊόντων και ιδιαίτερα των τροφίμων παρεμποδίζει την νοθεία
τους Η συσκευασία διευκολύνει τον καταναλωτή τόσο κατά την αγορά του προϊόντος όσο και κατά τη χρήση
του

37. Ποια είναι η φύση των δικτύων διανομής;

Κάθε παραγωγός επιδιώκει να συνδεθεί με τους οργανισμούς εκείνους που θα τον βοηθήσουν να πετύχει
τους στόχους του. Οι οργανισμοί αυτοί είναι τα δίκτυα ή κανάλια διανομής, τα οποία βοηθούν να
μεταβιβαστεί η κυριότητα ορισμένου αγαθού ή υπηρεσίας κατά την παράδοση από τον παραγωγό στον
καταναλωτή. Οι οργανισμοί αυτοί αναφέρονται με διάφορα ονόματα όπως ενδιάμεσοι, μεσάζοντες,
αντιπρόσωποι, χονδρέμποροι, λιανοπωλητές κ.α
Ο παραγωγός είναι καταρχήν ελεύθερος να πουλήσει κατευθείαν στους καταναλωτές, βρίσκει όμως πιο
συμφέρον και αποτελεσματικό να χρησιμοποιήσει τους ενδιάμεσους. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί
παραγωγοί στερούνται του κεφαλαίου για να ασχοληθούν οι ίδιοι με το μάρκετινγκ και τη διανομή, η
χρησιμοποίηση των ενδιάμεσων σημαίνει μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στη διάθεση των προϊόντων, οι
ενδιάμεσοι τείνουν να είναι πιο προσανατολισμένοι στις ανάγκες των καταναλωτών και τέλος οι χαμηλές
πωλήσεις, το μικρό μερίδιο αγοράς και ο έντονος ανταγωνισμός των τιμών απαιτούν την χρησιμοποίηση
ενδιάμεσων.

38. Ποιες μεταβλητές περιλαμβάνει το μακροπεριβάλλον της επιχείρησης; (επιγραμματική αναφορά)

Τα μακροπεριβάλλον της επιχείρησης περιλαμβάνει:
1) Τους κοινωνικός παράγοντες (Δημογραφική κατάσταση και τάσεις, εργασιακή ηθική και προσωπικές
αξίες)
2) Τους Πολιτικούς παράγοντες (Νόμοι)
3) Τους οικονομικούς παράγοντες (οικονομία, ανταγωνιστές, πρμηθευτές)
4) Τους τεχνολογικούς παράγοντες (Πηγή νέας τεχνολογίας, Διαδικασία μεταφοράς τεχνολογίας)

39. Αναφερθείτε επιγραμματικά στις μεθόδους συλλογής των πρωτογενών στατιστικών στοιχείων.

ερευνητικές μέθοδοι

μέθοδοι επικοινωνίεας

δειγματοληψία

40. Αναφερθείτε επιγραμματικά στη διαδικασία ανάπτυξης ενός νέου προϊόντος.

1. Η αναζήτηση ιδεών για νέο προϊόν: Η γένεση και η ανάπτυξη των προϊόντων τα οποία χρησιμοποιούμε,
   στηρίζονται σε μια ιδέα η οποία μπορεί να ξεπηδήσει απ’ οποιοδήποτε τυχαίο γεγονός μέσα από την
   επιχείρηση ή από το εξωτερικό της περιβάλλον. Ένα κίνητρο για νέα προϊόντα είναι η ικανοποίηση νέων
   αναγκών. Άλλη πηγή ή κίνητρο είναι τα τυχαία γεγονότα και οι δημιουργικές σκέψεις και ιδέες
2. Η επιλογή και ανάλυση των ιδεών: Όλες οι ιδέες για την παραγωγή ενός νέου προϊόντος συγκεντρώνονται
   και ελέγχονται.
3. Η οικονομική ανάλυση των ιδεών: Οι ιδέες, οι οποίες έχουν μορφοποιηθεί σε συγκεκριμένες πλέον
   υποδείξεις για την παραγωγή ενός προϊόντος, επεξεργάζονται και αξιολογούνται, για να διαπιστωθεί εάν
   από οικονομικής πλευράς είναι πραγματοποιήσιμες. Υπολογίζεται αυτό καθ’ εαυτό το κόστος τους, το αν
   βοηθούν τους αντικειμενικούς σκοπούς της επιχείρησης, γίνεται πρόβλεψη για το τμήμα της αγοράς που θα
   καλύψει το νέο προϊόν και την πιθανή ζήτηση η οποία θα ακολουθήσει, πάντα σε συνδυασμό με τις
   δυνατότητες της επιχείρησης να ανταποκριθεί σε αυτήν. Φυσικά, εξετάζεται και προβλέπεται και το ποια θα
   είναι τα επιπλέον κ
4. Η ανάπτυξη του νέου προϊόντος: Κατά τη φάση αυτή δημιουργείται το φυσικό προϊόν και, στην αρχή,
   κατασκευάζονται δείγματα ή πρότυπα του προϊόντος σε μικρές ποσότητες. Τα δείγματα αυτά δοκιμάζονται
   και προσαρμόζονται σε χαρακτηριστικά και ιδιότητες που θέλει η επιχείρηση. Τα αποτελέσματα εξετάζονται
   από τους τεχνικούς, τους κοστολόγους και τους ανθρώπους του Μάρκετινγκ.
5. Έλεγχος του προϊόντος στην αγορά: Η επιχείρηση, αφού έχει από κάθε πλευρά έτοιμο το προϊόν, εξετάζει
   τη στάση του καταναλωτικού κοινού απέναντι σ’ αυτό. Το προσφέρει σε περιορισμένες γεωγραφικές
   περιοχές, για να εξακριβωθεί το ενδιαφέρον του κοινού και, ταυτόχρονα, συγκεντρώνει τις παρατηρήσεις
   όλων όσων θα σχετιστούν με αυτό μελλοντικά (των καταναλωτών, των λιανέμπορων, των διάφορων
   πωλητών κλπ.). Όταν τελειώσει και αυτή η φάση, η διοίκηση της επιχείρησης θα αποφασίσει αν θα
   κυκλοφορήσει το προϊόν ή όχι.

41. Ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ένα καλό σήμα;

Το σήμα πρέπει:

1. Κατ’ αρχήν να είναι αποτέλεσμα της δημιουργικής μας φαντασίας.
2. Να προσελκύει το ενδιαφέρον του καταναλωτή.
3. Να είναι ειδικό, δηλαδή να μπορεί να προσδιορίζει την προέλευση του προϊόντος.
4. Να είναι νέο, δηλαδή να διαφέρει με τρόπο ευδιάκριτο από οποιαδήποτε έχει ήδη κατατεθεί.
5. Οι δηλώσεις ή οι παραστάσεις που περιέχει να ανταποκρίνονται στην αλήθεια.
6. Το περιεχόμενό του να μην έχει εμβλήματα ή σύμβολα του Ελληνικού κράτους και κάθε αρχής.
7. Να μην είναι αντίθετο προς την ηθική και τη δημόσια τάξη.

42. Ποια είναι τα κριτήρια τμηματοποίησης της αγοράς; (αναλυτική αναφορά)

Δεν αρκεί να διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για διαίρεση της αγοράς σε μικρότερα τμήματα.
Πρέπει να προσδιορίσουμε και τα κριτήρια, βάσει των οποίων θα ‘ γίνει αυτή η τμηματοποίηση. Με τον όρο
κριτήρια τμηματοποίησης εννοούμε τους παράγοντες που διαφοροποιούν σε ομάδες τους καταναλωτές. Τα
κριτήρια είναι διαφορετικά ανάλογα με την αγορά που εξετάζουμε άλλα είναι τα κριτήρια τμηματοποίησης
της καταναλωτικής και άλλα της βιομηχανικής αγοράς.
Στην καταναλωτική αγορά η τμηματοποίηση γίνεται με βάση τα παρακάτω κριτήρια:
Γεωγραφικά: Τα χαρακτηριστικά αυτά σχετίζονται με τον τόπο διαμονής των μελών της αγοράς, αφού οι
καταναλωτές διάφορων γεωγραφικών περιοχών μπορεί να έχουν διαφορετικές ανάγκες. Το μέγεθος μιας
πόλης, η σύνθεση του πληθυσμού (αστικός, αγροτικός) ή, ακόμα, και το κλίμα που επικρατεί διαφοροποιούν
τους καταναλωτές. Μια επιχείρηση που παράγει είδη για χειμερινό σκι δεν μπορεί να απευθυνθεί σε
περιοχές που δεν χιονίζει ποτέ.
Δημογραφικά: Τα δημογραφικά κριτήρια σχετίζονται με τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του πληθυσμού.
Τέτοια είναι: η ηλικία, το φύλο, το μέγεθος της οικογένειας, το εισόδημα, η απασχόληση, οι κοινωνικές
τάξεις, η θρησκεία, η φυλή, η εθνικότητα κλπ. Η απογραφή πληθυσμού μάς παρέχει τις απαραίτητες
πληροφορίες για τη σύνθεση του πληθυσμού.
Για την κατάτμηση μιας αγοράς μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα δημογραφικό χαρακτηριστικό ή και
συνδυασμός αυτών. Μια επιχείρηση μπορεί να σχεδιάσει το προϊόν της (π.χ. καλλυντικό), για να
απευθύνεται σε όλες τις γυναίκες και κάποια άλλη για γυναίκες μεσαίας ηλικίας και υψηλού εισοδήματος.
Ψυχογραφικά: Τα ψυχογραφικά κριτήρια σχετίζονται με τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και τον
τρόπο ζωής των ατόμων, δηλαδή τα ενδιαφέροντα του και
τις δραστηριότητες του. Η αγοραστική συμπεριφορά των ατόμων επηρεάζεται άμεσα από αυτά τα
χαρακτηριστικά. Πολλά προϊόντα αγοράζονται από καταναλωτές με ορισμένο τύπο προσωπικότητας και
ειδικά χαρακτηριστικά. Για πολλά προϊόντα είναι σημαντική η γνώση της εικόνας του χρήστη.
Σε πολλές περιπτώσεις καταναλωτές με ίδια γεωγραφικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά οδηγούνται σε
εντελώς διαφορετική κατανάλωση, επειδή τα στοιχεία της προσωπικότητας και του τρόπου ζωής τους είναι
εντελώς διαφορετικά. Υπάρχουν καταναλωτές που κατευθύνονται από δικές τους πεποιθήσεις και άλλοι
που επηρεάζονται από τους άλλους. Υπάρχουν καταναλωτές δύσκολοι στις αγορές τους και άλλοι πιο
εύκολοι. Χρησιμοποιώντας αυτή τη διάκριση οι άνθρωποι χωρίζονται σε κατηγορίες και η επιχείρηση
τμηματοποιεί με βάση αυτές την αγορά της. Οι ασφαλιστικές εταιρείες απευθύνονται σε αυτούς που
αναζητούν την ασφάλεια, οι εταιρείες με νέα προϊόντα απευθύνονται στους τολμηρούς καταναλωτές, οι
εταιρείες με προϊόντα μόδας, συχνά, στους ματαιόδοξους κλπ.
Αγοραστικής συμπεριφοράς ή Προϊοντικά ή Συμπεριφορικά: Τα κριτήρια αυτά σχετίζονται με τον
τρόπο
που οι αγοραστές συμπεριφέρονται ως προς το προϊόν, δηλαδή πόσο συχνά το χρησιμοποιούν, πόσο
πιστοί είναι σ’ αυτό, τι οφέλη περιμένουν. Τα περισσότερα προϊόντα αγοράζονται, για να εξυπηρετήσουν
διάφορες χρήσεις και άκοπους

43. Αναφερθείτε αναλυτικά στα στάδια του κύκλου ζωής των προϊόντων.

Όλα τα προϊόντα τα οποία μπαίνουν στην αγορά έχουν ένα σημείο εκκίνησης, μια περίοδο ακμής και, σε
κάποια στιγμή, η χρησιμότητα τους ελαχιστοποιείται και γι’ αυτό θα πρέπει να σταματήσει η παραγωγή τους.
Ακολουθούν, δηλαδή, ένα κύκλο ζωής ο οποίος διαρκεί χρονικά από την είσοδο του προϊόντος στην αγορά
μέχρι την στιγμή κατά την οποία αυτό αποσύρεται. Ο χρόνος κατά τον οποίο ένα προϊόν θα μείνει στην
αγορά είναι σχεδόν άγνωστος, Μπορεί να διαρκεί λίγες ημέρες κάθε χρόνο, όπως τα χριστουγεννιάτικα είδη
αλλά και πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα όπως η ασπιρίνη κλπ. Γεγονός είναι ότι ο κύκλος ζωής του
προϊόντος, ανεξάρτητα από τη διάρκεια του, μπορεί να διαιρεθεί σε πέντε φάσεις (σχήμα 6.1).

1. Εισαγωγή στην αγορά: Το προϊόν παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην αγορά. Πρέπει να γνωστοποιηθεί
   . στους πιθανούς πελάτες και απαιτούνται υψηλές επενδύσεις για την προώθηση του. Η εκπαίδευση των
   πωλητών και η λεπτομερής ενημέρωση των καταναλωτών είναι απαραίτητη, εάν το προϊόν έχει νέες χρήσεις
   και αλλάζει τις συνήθειες των καταναλωτών. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από υψηλό κόστος
   παραγωγής και προώθησης, πολύ λίγες πωλήσεις και έλλειψη άμεσου ανταγωνισμού.
2. Ανάπτυξη των πωλήσεων και εμφάνιση κερδών: Το κυριότερο χαρακτηριστικό είναι η ταχεία αύξηση των
   πωλήσεων (εάν μάλιστα το προϊόν είναι πρωτοποριακό), αλλά αρχίζουν να εμφανίζονται και ανταγωνιστές
   οι οποίοι προσπαθούν να το μιμηθούν. Η σημαντική αύξηση των πωλήσεων μειώνει το κόστος παραγωγής
   και τα κέρδη αυξάνουν σημαντικά.
3. Ωρίμανση των πωλήσεων και μεγιστοποίηση του κέρδους: Είναι η περίοδος κατά την οποία η ζήτηση για
   το προϊόν φτάνει στο υψηλότερο σημείο της, υπάρχει πολύ έντονος ανταγωνισμός και, από κάποιο σημείο
   και μετά, οι πωλήσεως και τα κέρδη αρχίζουν να μειώνονται. 0 στόχος του Μάρκετινγκ είναι να περιοριστεί
   το κόστος και υπάρχει προβληματισμός για τη μελλοντική δυνατότητα τροποποίησης των χρήσεων του
   προϊόντος. Δηλαδή, εξετάζονται τρόποι για την παράταση της ζωής του.
4. Κορεσμός της αγοράς και μείωση των κερδών: Σε αυτή τη φάση οι ανταγωνιστές έχουν τελειοποιήσει το
   δικό τους προϊόν, η αγορά δεν μπορεί να απορροφήσει μεγαλύτερες ποσότητες, οι πωλήσεις και τα κέρδη
   μειώνονται σημαντικά.
5. Παρακμή και κάμψη των πωλήσεων και εμφάνιση ζημιών: Είναι η πλέον δύσκολη περίοδος για το προϊόν,
   αφού και οι καταναλωτές έχουν στραφεί οριστικά σε άλλα προϊόντα και ελάχιστοι το αγοράζουν. Έτσι, οι
   ζημιές είναι εμφανείς και θεωρείται ότι το προϊόν πρέπει να αποσυρθεί. Υπάρχουν, όμως, περιπτώσεις που
   πρέπει να συνεχίζει να παράγεται σε μικρές ποσότητες, αν το επιβάλλει ο μακροχρόνιος σχεδιασμός της

44. Αναφερθείτε συνοπτικά στις βασικές χρηματοοικονομικές αποφάσεις.

Η χρηματοοικονομικη διοικηση ασχολειται με την αποφαση επενδυσης , την αποφαση χρηματοδοτησης και
την αποφαση που σχετιζεται με το μερισμα που θα διανειμει.
Η αποφαση επενδυσης σχετιζεται με τον προσδιορισμο του προβληματος και το καθορισμο του στοχου , η
αποφαση χρηματοδοτησης με τον καθορισμο των εναλλακτικων λυσεων και τον προσδιορισμο των
επιπτωσεων. Οι αποφασεις αυτές αλληλοεπιρεαζονται και καθοριζουν από κοινου την τρεχουσα αξια μιας
εταιρειας .Κατα συνεπεια, οι διοικησεις των επιχειρησεων θα πρεπει να προσπαθουν να βρουν έναν αριστο
συνδυασμο των αποφασεων αυτων , ετσι ώστε να πετυχουν τον αντικειμενικο τους σκοπο που είναι η
μεγιστοποιηση του πλουτου των μετοχων τους .

45. Πώς αντιλαμβάνεστε την έννοια του «ρίσκου» στη χρηματοοικονομική διοίκηση;

Η δεσμευση ενός ποσου τωρα ειτε λογο επενδυσης ειτε λογω δανεισμου του κλπ εμπεριεχει τον κινδυνο
αυτό να χαθει οριστικα για ποικιλους λογους (π.χ. αποτυχια επενδυσης , οικονομικο περιβαλλον κλπ ) αυτό
το ρισκο πρεπει να το επωμισθει ο επενδυτης .

46. Γιατί μειώνονται οι φορολογικοί συντελεστές σε περιόδους ύφεσης;

ια να μειώνονται οι τιμές των προιοντων και να αυξάνεται η κατανάλωση

47. Τι είναι «ανατοκισμός» και τι «παρούσα αξία»;

Ανατοκισμός είναι το σύστημα στο οποίο ο τόκος κεφαλαιοποιείται στο τέλος κάθε χρονικής περιόδου στην
οποία υποδιαιρείται το χρονικό διάστημα επένδυσης.
Παρούσα αξία είναι η αξία που έχει σήμερα ένα συγκεκριμένο ποσό που θα δοθεί σε μία ορισμένη
ημερομηνία στο μέλλον. Η παρούσα αξία μπορεί να καθοριστεί και ως το αρχικό κεφάλαιο το οποίο θα έχει
τελική αξία ένα συγκεκριμένο ποσό σε μια ορισμένη μελλοντική ημερομηνία.

48. Τι γνωρίζετε για το «προεξοφλητικό επιτόκιο»;

Το επιτόκιο με το οποίο γίνεται η προεξόφληση των συναλλαγματικών (ή και των γραμματίων) από τις
εμπορικές τράπεζες ονομάζεται προεξοφλητικό επιτόκιο. Το ύψος του προεξοφλητικού επιτοκίου
καθορίζεται από την Τράπεζα της Ελλάδος. Σήμερα, τα προεξοφλητικά επιτόκια υπάγονται στις διατάξεις
των «ελεύθερα καθοριζόμενων επιτοκίων», δηλαδή η Νομισματική επιτροπή της Τράπεζας της Ελλάδος έχει
καθορίσει ένα ελάχιστο επιτόκιο, το οποίο ονομάζεται βασικό επιτόκιο, πάνω στο οποίο η κάθε τράπεζα
προσθέτει ένα ακόμη μικρό ποσοστό, το οποίο λέγεται περιθώριο και συνθέτει το τελικό επιτόκιο
προεξόφλησης.

49. Τι είναι «εμπορικός αντιπρόσωπος» και τι είναι «μεσίτης»;

Εμπορικός αντιπρόσωπος είναι το φυσικό ή νομικό πρόσωπο, το οποίο πραγματοποιεί εμπορικές πράξεις
(αγορές – πωλήσεις) με τη δική του επωνυμία για λογαριασμό ελληνικών ή ξένων επιχειρήσεων, μετά από
έγγραφη συμφωνία που κάνει μ’ αυτές, έναντι ορισμένης αμοιβής.
Μεσίτης είναι το πρόσωπο το οποίο φέρει σε επαφή δύο ή περισσότερα πρόσωπα με σκοπό τη σύναψη
από αυτά κάποιας συμφωνίας χωρίς αυτός να παίρνει μέρος σε αυτή και χωρίς να αναλαμβάνει ευθύνη για
την πραγματοποίησή της

50. Ποια στοιχεία πρέπει να περιλαμβάνει η επιταγή;

Για να είναι έγκυρη μια επιταγή, πρέπει να περιέχει τα εξής τυπικά στοιχεία:
1) Τη λέξη «επιταγή».
2) Την εντολή για πληρωμή ορισμένου ποσού ολογράφως και αριθμητικώς
3) Τον τόπο και το χρόνο της έκδοσης
4) Το όνομα και τη διεύθυνση της τράπεζας, η οποία θα πληρώσει
5) Το όνομα του δικαιούχου
6) Την υπογραφή του εκδότη

51. Σε ποιες κατηγορίες διακρίνονται οι μεσίτες; (ονομαστική αναφορά)

Οι μεσίτες διακρίνονται στις εξής κατηγορίες:

1. Μεσίτες ακινήτων (αστικών συμβάσεων)
2. Μεσίτες προϊόντων
3. Μεσίτες ασφαλειών
4. Μεσίτες ναυλώσεων
5. Μεσίτες Χρηματιστηρίου εμπορευμάτων

52. Ποια στοιχεία πρέπει να περιλαμβάνει η συναλλαγματική;

Τυπικά στοιχεία τα οποία εάν δεν αναγράφονται στη συναλλαγματική την καθιστούν άκυρη είναι:

1. Η ονομασία ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΗ
2. Η απλή και καθαρή εντολή πληρωμής ορισμένου ποσού
3. Το όνομα του πληρωτή
4. Το όνομα του κομιστή ή του λήπτη
5. Η ημερομηνία έκδοσης
6. Η υπογραφή του εκδότη και του αποδέκτη

53. Ποια στοιχεία πρέπει να περιλαμβάνει το γραμμάτιο σε διαταγή;

Τα στοιχεία του γραμματίου σε διαταγή είναι τα εξής:

1. Η ονομασία του τίτλου ΓΡΑΜΜΑΤΙΟ ΣΕ ΔΙΑΤΑΓΗ που πρέπει να είναι γραμμένη στο κείμενο του τίτλου
   και στη γλώσσα στην οποία συντάσσεται ο τίτλος
2. Η απλή και καθαρή ΥΠΟΣΧΕΣΗ για πληρωμή ορισμένου χρηματικού ποσού.
3. Η λήξη του γραμματίου σε διαταγή.
4. Ο τόπος πληρωμής.
5. Το όνομα του προσώπου σε διαταγή του οποίου θα γίνει η πληρωμή (κομιστή ή λήπτη).
6. Η χρονολογία και ο τόπος έκδοσης
7. Η υπογραφή του εκδότη (πληρωτή)

54. Σε ποιες κατηγορίες διακρίνονται τα τιμολόγια; (ονομαστική αναφορά)

προτιμολόγιο

προσωρινό τιμολόγιο

τιμολόγιο αγοράς αγροτικών προιόντων

τιμολόγιοα αγοράς με προμήθεια

τιμολόγιο παροχής υπηρεσιών

55. Ποια έγγραφα εκδίδονται κατά τη διακίνηση των εμπορευμάτων; (ονομαστική αναφορά)

τιμολόγιο

υπολόγιο

πιστοποιητικό προελευσης

πιστοποιητικό ποιότητας

φορτωτική

ασφαλιστήριο συμβόλοαιο

πιστοποιητικό επίβλεψης

56. Ποια είναι τα κύρια πρόσωπα του εμπλέκονται στη διαδικασία του εμπορίου και ποιος είναι ο ρόλος τους;

Κύρια πρόσωπα του εμπορίου καλούνται εκείνα που ασχολούνται με την αγορά και την πώληση ετοίμων
προϊόντων χωρίς επεξεργασία και για δικό τους λογαριασμό. Επίσης, τα πρόσωπα που ασχολούνται με την
αγορά πρώτων υλών και την πώληση ημικατεργασμένων ή έτοιμων προϊόντων ή με την παροχή
υπηρεσιών.
Γενικά, τα κύρια πρόσωπα του εμπορίου μεσολαβούν μεταξύ του παραγωγού και του καταναλωτή και
μεταφέρουν τα εμπορεύματα από τον τόπο της παραγωγής στον τόπο της κατανάλωσης με σκοπό το
κέρδος. Τέτοια πρόσωπα είναι:

1. Ο κυρίως έμπορος
2. Ο βιομήχανος και ο βιοτέχνης
3. Ο τραπεζίτης
4. Ο πλοιοκτήτης
5. Ο μεταφορέας
6. Ο ασφαλιστής

57. Ποια είναι η σημασία των τραπεζών για την οικονομική ανάπτυξη;

ορθολογική κατανομή πόρων

χρηματοπιστωτικά προιόντα

μειώνουν τον κίνδυνο για τους αποταμιευτές

συγκεντρώνουν τα μικρά κεφάλαια

ενιχύουν την αποταμίιευση

καλή πίστη εμπόρων

συμβουλές

58. Σε ποιες κατηγορίες διακρίνονται οι τράπεζες ανάλογα με το σκοπό τους; (ονομαστική αναφορά)

Οι τράπεζες ανάλογα με το σκοπό τους διακρίνονται σε:

1. Αγροτικές Τράπεζες
2. Εμπορικές Τράπεζες
3. Κτηματικές Τράπεζες
4. Ναυτιλιακές Τράπεζες
5. Τράπεζες Επενδύσεων
6. Συνεταιριστικές Τράπεζες

59. Αναφερθείτε επιγραμματικά στις σύγχρονες μορφές τραπεζικών συναλλαγών.

Οι σύγχρονες μορφές τραπεζικών συναλλαγών είναι:

1. Παροχή υπηρεσιών leasing και factoring
2. Παροχή κάθε είδους υπηρεσιών προς τους πελάτες, όπως είναι η παροχή συμβουλών σε επιχειρήσεις
   για διάφορα ζωτικά θέματα
3. Έκδοση ομολογιακών δανείων, διάθεση μετοχών και παροχή συναφών υπηρεσιών
4. Διεύθυνση ανοίγματος πιστώσεως για τον πελάτη
5. Συμβάσεις ανταλλαγής επιτοκίων ή νομισμάτων
6. Χρηματοοικονομικά δικαιώματα

60. Ποιοι είναι οι κύριοι όροι της αγοραπωλησίας;

Οι κύριοι όροι της αγοραπωλησίας είναι:

1. Το αντικείμενο, το οποίο μπορεί να είναι υλικό ή άυλο (δικαίωμα).
2. Το τίμημα, το οποίο μπορεί να οριστεί για τις εσωτερικές συναλλαγές μόνο σε εγχώριο νόμισμα και όχι σε
   αλλοδαπό βάσει του νόμου «περί προστασίας του εθνικού νομίσματος».

61. Ποιοι είναι οι συμπληρωματικοί όροι της αγοραπωλησίας;

Οι συμπληρωματικοί όροι της αγοραπωλησίας είναι:

1. Η ποσότητα
2. Η ποιότητα
3. Η συσκευασία
4. Ο χρόνος παράδοσης
5. Ο τρόπος φόρτωσης
6. Ο τόπος παράδοσης
7. Ο τρόπος πληρωμής

62. Ποιοι όροι είναι δυνατό να ορίζονται όσον αφορά το χρόνο παράδοσης του εμπορεύματος;

Από άποψη χρόνου παράδοσης του εμπορεύματος οι συναλλακτικές συνήθειες έχουν καθιερώσει μερικούς
όρους τόσο στις αγοραπωλησίες του εσωτερικού όσο και του εξωτερικού:

1. Αγοραπωλησίες εσωτερικού
2. Άμεση παράδοση του εμπορεύματος.
3. Μελλοντική παράδοση του εμπορεύματος
4. Τμηματική παράδοση του εμπορεύματος
5. Εμπόρευμα στη διάθεση του αγοραστή
6. Αγοραπωλησίες εξωτερικού
7. Άμεση φόρτωση
8. Φόρτωση σε καθορισμένη ημερομηνία
9. Φόρτωση μέσα σε ορισμένη προθεσμία
10. Ταχεία φόρτωση
11. Φορτίο εν πλω
12. Φορτίο για φόρτωση
13. Φόρτωση στο πρώτο πλοίο
14. Φόρτωση σε ορισμένο πλοίο

63. Ποια είναι τα κύρια χαρακτηριστικά του Χρηματιστηρίου Αθηνών (Χ.Α);

εποπτεύεται

έχει δύο αγορές. μετοχών και παράλληλη αγορά

ελεύθερη διαμόρωση τιμών μετοχών

επίλυση διαφορών

θεματοφύλακας

κυρώσεις

64. Με ποιους τρόπους γίνεται η χρηματοδότηση για κεφάλαιο κίνησης; (ονομαστική αναφορά)

έσοδα απο πωλήσεις

κέρση απο πώληση χρεογράφων

πώλησει περιουσιακών στοιχείων

πωλήσεις επενδύσεων

νέες μετοχές

ομολογιακά δάνεια

τραπεζικές πιστώσεις

πιστώσεις αποπρομηθευτές

65. Ποιοι παράγοντες διαμορφώνουν τις «απόψεις»; (επιγραμματική αναφορά)

Οι παραγοντες που επιρεαζουν ή μεταβαλλουν και τελικα διαμορφώνουντις αποψεις είναι :
Πρωτον, οι κοινωνικοι παραγοντες ( το κοινωνικο περιβαλλον / ο κοινωνικος περιγυρος ), για παραδειγμα το
φυλι, η ηλικια , το μορφωτικο επιπεδο , οι καταναλωτικες συνηθειες , ο τροπος διαβιωσης , ο τροπος
διασκεδασης , ο τοπος διαμονης κ.α.
Δευτερον, οι οικονομικοι παραγοντες , για παραδειγμα οι συνθηκες ζωης , το επαγγελμα , η ανεργια , τα
πιθανα προβληματα βιοπορισμουκλπ.
Τριτον, οι πολιτιστικοι παραγοντες , για παραδειγμα τα ιδανικα, οι αξιες , τα ηθη , τα εθιμα, η παραδοση ,η
θρησκεια, τα στερεοτυπα ,οι προκαταληψεις κλπ
Τεταρον, τελος ,οι πολιτικοι παραγοντες για παραδειγμα τα πολιτικα συμφεροντα , οι πελατειακες σχεσεις ,
οι πολιτικες εξεληξεις , οισυνδικαλιστικες οργανωσεις κλπ.

66. Να αναφέρετε πέντε βασικά χαρακτηριστικά των περιοδικών (έντυπος τύπος).

άριστη ποιότητα εκτύπωσης

επιλεγμένο κοινό

μεγάλη διάρκεια ζωής

κύρος

67. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του προφορικού λόγου;

άμεση επικοινωνία

ταχύτητα

αμφίδρομο

δημιουργικό

68. Τι είναι «σύσκεψη» και τι είναι «συγκέντρωση προσωπικού»;

Σύσκεψη είναι η συγκέντρωση μίας μικρής ομάδας που γίνεται με βάση ένα οργανωμένο σχέδιο.

συγκέντρωση είναι για πιο απλά θέματα

69. Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ δημοσίων σχέσεων και διαφήμισης; (επιγραμματική αναφορά)

Αρχικά, οι Δημόσιες Σχέσεις απευθύνονται στον άνθρωπο, τον «κοινωνικό» άνθρωπο ή στο κοινωνικό
σύνολο, ενώ η διαφήμιση απευθύνεται στον «οικονομικό» άνθρωπο, στον πελάτη, ο οποίος πρέπει να
αγοράσει. Ακόμη, οι Δημόσιες σχέσεις συνδιαλέγονται με τον άνθρωπο, είναι σε έναν ανοιχτό διάλογο μαζί
του που λαμβάνει χώρα μέσω της επικοινωνίας πομπού – δέκτη, ενώ η διαφήμιση προσπαθεί να
διοχετεύσει στον άνθρωπο οτιδήποτε χωρίς να ενδιαφέρεται να ακούσει την άποψη του. Επιπλέον, οι
Δημόσιες Σχέσεις προβάλλουν γεγονότα, καταστάσεις και πραγματικότητες, αντίθετα, η διαφήμιση δεν
παρουσιάζει την αλήθεια και παραμορφώνει γεγονότα και πραγματικότητες. Τέλος, οι Δημόσιες Σχέσεις δεν
αγοράζουν χώρο στα ΜΜΕ, αλλά απευθύνονται ελεύθερα σε αυτά. Δεν είναι βέβαιο αν θα δημοσιευτεί το
κείμενο που αφορά τις Δημόσιες Σχέσεις και αποστέλλεται σε μία εφημερίδα ή ένα περιοδικό. Από την άλλη
πλευρά, η διαφήμιση αγοράζει χώρο στα ΜΜΕ, καθώς θέλει να πουλήσει. Η δημοσίευση της διαφήμισης
είναι κάτι το σίγουρο.

70. Ποιες είναι οι ομοιότητες των δημοσίων σχέσεων με τη διαφήμιση; (επιγραμματική αναφορά)

a. Χρησιμοποιούν τα ίδια μέσα μαζικής επικοινωνίας
b. Μεταδίδουν μηνύματα σε ομάδες κοινού με στόχο την επικοινωνία
c. Προωθούν το γόητρο και το κύρος της επιχείρησης
d. Ένας από τους στόχους των δημοσίων σχέσεων είναι η προώθηση των προϊόντων όπως είναι και της
διαφήμισης

71. Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ δημοσίων σχέσεων και προώθησης πωλήσεων; (επιγραμματική αναφορά)

Τα όρια διαχωρισμού της προώθησης πωλήσεων και των δημοσίων σχέσεων είναι δυσδιάκριτα και
ορισμένες ενέργειες ταυτίζονται. Αυτό πολύ συχνά καθιστά αδύνατη τη διάκριση τους. Η διαφορά μεταξύ
τους έγκειται στον τελικό στόχο που επιδιώκεται κάθε φορά. Οι βασικές του διαφορές είναι πως, πρώτον, οι
Δημόσιες Σχέσεις δεν έχουν οικονομικό, αλλά κοινωνικό χαρακτήρα, και αποβλέπουν στη σύσφιξη
σχέσεων, ενώ η προώθηση πωλήσεων παρακινεί και προτρέπει τον καταναλωτή να αγοράσει το προϊόν της
επιχείρησης. Δεύτερον, οι Δημόσιες Σχέσεις στοχεύουν στην αμοιβαία κατανόηση, ενώ η προώθηση
πωλήσεων στοχεύει στην αύξηση των πωλήσεων. Τρίτον, οι Δημόσιες Σχέσεις δεν επηρεάζουν τον
καταναλωτή κατά την στιγμή της αγοράς, ενώ από την άλλη η προώθηση πωλήσεων επηρεάζει τον
καταναλωτή κατά την στιγμή της αγοράς. Τέταρτον, τέλος, στις Δημόσιες Σχέσεις η επένδυση, το
αποτέλεσμα και το κέρδος είναι μακροπρόθεσμος στόχος, αντίθετα, στην προώθηση πωλήσεων η
επένδυση, το αποτέλεσμα και το κέρδος είναι βραχυπρόθεσμος στόχος.
Συμπερασματικά, η προώθηση πωλήσεων μπορεί να θεωρηθεί ως μια διαφήμιση, περισσότερο αυθεντική.

72. Ποια οπτικοακουστικά μέσα χρησιμοποιούνται από τις δημόσιες σχέσεις»; (ονομαστική αναφορά)

Τα Οπτικοακουστικά μέσα που χρησιμοποιούνται από τις Δημόσιες Σχέσεις είναι:
· Ο κινηματογράφος
· Η τηλεόραση
· Το ραδιόφωνο
· Ο τύπος

73. Ποια στοιχεία περιλαμβάνει ένα πρόγραμμα δημοσίων σχέσεων; (επιγραμματική αναφορά)

Ένα πρόγραμμα Δημοσίων Σχέσεων περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία:
· Τον καθορισμό των αντικειμενικών στόχων
· Τη συγκέντρωση στοιχείων
· Την ανάλυση της παρούσας κατάστασης
· Τη στρατηγική και τα προγράμματα επικοινωνιακής δράσης που κατευθύνουν τις ενέργειες του υπεύθυνου
των Δημοσίων Σχέσεων.
· Την αξιολόγηση των προγραμμάτων της επικοινωνιακής δράσης.

74. Αναφερθείτε συνοπτικά σε τουλάχιστον τρεις τύπους ερευνών των δημοσίων σχέσεων.

Ανάλογα με τον στόχο της έρευνας, οι έρευνες στις Δημόσιες Σχέσεις μπορούν να ταξινομηθούν σε:
· Διερευνητικές – Περιγραφικέ ς– Πειραματικές
· Προσδιορισμού της εικόνας της επιχείρησης
· Μελέτης της Αποτελεσματικότητας
· Μελέτης του κοινού (εργαζομένων, εργοδοτών) [και ένας 4ος μπαλαντέρ].

75. Σε ποιες κατηγορίες βιβλίων εφαρμόζουμε την «απλογραφική» και σε ποιες τη «διπλογραφική» μέθοδο;

Απάντηση σύμφωνα με ΚΒΣ: Την απλογραφική μέθοδο την εφαρμόζουμε στα βιβλία αγορών καθώς και στα
βιβλία εσόδων εξόδων (Α΄και Β΄ κατηγορίας). Σύμφωνα με τον ΚΒΣ (Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων)
χρησιμοποιούμε τη διπλογραφική μέθοδο μόνο στα βιβλία της Γ΄ κατηγορίας.
Απάντηση σύμφωνα με Ν.4308/2014:
Η οντότητα τηρεί, ως μέρος του λογιστικού συστήματός της, αρχείο κάθε συναλλαγής και γεγονότος
αυτής που πραγματοποιείται στη διάρκεια της περιόδου αναφοράς, καθώς και των προκυπτόντων
πάσης φύσεως εσόδων, κερδών, εξόδων, ζημιών, αγορών και πωλήσεων περιουσιακών στοιχείων,
εκπτώσεων και επιστροφών, φόρων, τελών και των πάσης φύσεως εισφορών σε ασφαλιστικούς
οργανισμούς.
Όταν η οντότητα συντάσσει ισολογισμό, χρησιμοποιεί ένα κατάλληλο διπλογραφικό σύστημα για την
παρακολούθηση των στοιχείων της και τηρεί:
α) Αρχείο στο οποίο καταχωρείται αναλυτικά κάθε συναλλαγή και γεγονός (ημερολόγιο).
β) Αρχείο με τις μεταβολές κάθε τηρούμενου λογαριασμού (αναλυτικό καθολικό).
γ) Σύστημα συγκέντρωσης του αθροίσματος των αυξήσεων και μειώσεων (χρεώσεων και πιστώσεων),
καθώς και το υπόλοιπο κάθε τηρούμενου λογαριασμού (ισοζύγιο).
Όταν η οντότητα δεν συντάσσει ισολογισμό, δύναται, αντί του παραπάνω λογιστικού συστήματος, να
χρησιμοποιεί ένα κατάλληλο απλογραφικό λογιστικό σύστημα (βιβλία εσόδων – εξόδων) για την
παρακολούθηση των στοιχείων της, τα οποία συμπεριλαμβάνουν:
α) Τα πάσης φύσεως έσοδα διακεκριμένα σε έσοδα από πώληση εμπορευμάτων, από πώληση προϊόντων,
από παροχή υπηρεσιών και λοιπά έσοδα.
β) Τα πάσης φύσεως κέρδη.
γ) Τις πάσης φύσεως αγορές περιουσιακών στοιχείων, διακεκριμένα σε αγορές εμπορευμάτων, υλικών
(πρώτων ή βοηθητικών υλών), παγίων και αγορές λοιπών περιουσιακών στοιχείων.
δ) Τα πάσης φύσεως έξοδα, διακεκριμένα σε αμοιβές προσωπικού συμπεριλαμβανομένων εισφορών σε
ασφαλιστικούς οργανισμούς, αποσβέσεις, έξοδα από τη λήψη λοιπών υπηρεσιών και λοιπά έξοδα.
ε) Τις πάσης φύσεως ζημίες.
στ) Τους πάσης φύσεως φόρους και τέλη, ξεχωριστά κατά είδος

Σελίδα 9 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

76. Ποια είναι η «τιμή κτήσεως αποθεμάτων»;

Είναι η τιμολογιακή αξία αγοράς των αποθεμάτων, αυξημένη με τα ειδικά έξοδα αγοράς και μειωμένη με τις
εκπτώσεις (άμεσο κόστος αγοράς). Τιμολογιακή αξία είναι η αξία αγοράς που αναγράφεται στα τιμολόγια,
μειωμένη κατά τις εκπτώσεις που κάθε φορά χορηγούνται από τους προμηθευτές και απαλλαγμένη από
τους φόρους και τα τέλη που δε βαρύνουν τελικά, την οικονομική μονάδα. Ειδικά έξοδα αγοράς είναι τα
άμεσα έξοδα αγοράς που γίνονται μέχρι την παραλαβή και αποθήκευση του αγαθού και ιδιαίτερα οι δασμοί
και λοιποί φόροι-τέλη εισαγωγής, καθώς και τα έξοδα μεταφοράς και παραλαβής των σχετικών ειδών.

77. Σε ποιους δευτεροβάθμιους λογαριασμούς καταχωρούνται οι μεταχρονολογημένες επιταγές;

33.90 Επιταγές εισπρακτέες (μεταχρονολογημένες)
53.90 Επιταγές πληρωτέες (μεταχρονολογημένες)

78. Ποια είναι τα πλεονεκτήματα της μηχανογραφικής τήρησης βιβλίων και έκδοσης στοιχείων, σε σχέση με την αντίστοιχη χειρόγραφη;

Τα κυριότερα πλεονεκτήματα είναι τα ακόλουθα:

• Ελαχιστοποίηση του χρόνου πρόσβασης στην πληροφόρηση
• Μείωση των λαθών στην καταχώρηση των οικονομικών στοιχείων
• Πιο εύκολη ανακάλυψη σφαλμάτων
• Η μείωση του χρόνου ανάκτησης της πληροφορίας, με αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους επεξεργασίας
  πληροφοριών
• Δυνατότητα χρήσης λογιστικών προγραμμάτων που αυξάνουν την αποτελεσματικότητα και διευκολύνουν
  τη λογιστική εργασία – Αύξηση του διαθέσιμου χρόνου των λογιστών.
• Δυνατότητα αποθήκευσης όλων των λογιστικών πράξεων σε ηλεκτρονικό αρχείο και εκτύπωσής τους
  όποτε χρειάζεται ή αποστολή τους μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
• Η αυτοματοποίηση όλων των εργασιών ρουτίνας (μεταφορές, αθροίσεις). Με τη μηχανογράφηση η δουλειά
  του λογιστή, όσον αφορά τις διαδικασίες καταχώρησης, σταματά στην απλή καταχώρηση των λογιστικών
  άρθρων. Όλες οι υπόλοιπες εργασίες (ενημέρωση γενικών και αναλυτικών καθολικών, ημερολογίων,
  ισοζυγίων, καταστάσεων Φ.Π.Α., καταστάσεων ΚΕ.Π.Υ.Ο. κ.λπ.), γίνονται αυτόματα μέσα από τα
  προγράμματα μηχανογράφησης.
• Η αύξηση της παραγωγικότητας του ανθρώπινου δυναμικού της επιχείρησης.
• Άμεση και διαρκής ενημέρωση για την πορεία της επιχείρησης: Μέσω της μηχανογράφησης ο λογιστής
  είναι σε θέση σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή του ζητηθεί να δώσει πληροφορίες σχετικά με την πορεία της
  επιχείρησης, μέσω των αριθμοδεικτών που τα περισσότερα προγράμματα μηχανογραφημένης λογιστικής
  έχουν ενσωματωμένους. Έτσι, χρονοβόρες διαδικασίες κατάρτισης και ανάλυσης αριθμοδεικτών είναι πια
  αντικείμενα καθημερινής μελέτης χωρίς χρονικό κόστος.

79. Τι εμφανίζουν οι λογαριασμοί του Ενεργητικού και του Παθητικού; α. Τι είναι το ΓΕΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ; β. Τι είναι το ΓΕΝΙΚΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ;

Λογαριασμοί Ενεργητικού είναι οι λογαριασμοί με τους οποίους απεικονίζονται και παρακολουθούνται οι
αξίες και οι απαιτήσεις της επιχείρησης. Λογαριασμοί Πραγματικού Παθητικού είναι οι λογαριασμοί με τους
οποίους απεικονίζονται και παρακολουθούνται οι υποχρεώσεις της επιχείρησης προς τρίτους. Λογαριασμοί
Καθαρής Περιουσίας είναι οι λογαριασμοί με τους οποίους απεικονίζονται και παρακολουθούνται τα ίδια
κεφάλαια της επιχείρησης. Οι λογαριασμοί του Ενεργητικού ανοίγουν με χρέωση και του Παθητικού (Π.Π.
και Κ.Π.) με πίστωση. Οι λογαριασμοί του Ενεργητικού ή θα έχουν υπόλοιπο χρεωστικό γι’ αυτό και
χαρακτηρίζονται ως λογαριασμοί χρεωστικοί, ή θα είναι εξισωμένοι. Οι λογαριασμοί του Πραγματικού
Παθητικού ή θα έχουν πιστωτικό υπόλοιπο, γι’ αυτό και χαρακτηρίζονται ως λογαριασμοί πιστωτικοί, ή θα
είναι εξισωμένοι. Οι λογαριασμοί της Καθαρής Περιουσίας έχουν πιστωτικό υπόλοιπο, εφόσον υπάρχει
καθαρή περιουσία ή χρεωστικό, εφόσον ο ισολογισμός είναι αρνητικός.

Α ΓΕΝΙΚΟ Ημερολόγιο
Το ημερολόγιο είναι ένα λογιστικό βιβλίο στο οποίο καταχωρούνται, κατά χρονολογική σειρά σύμφωνα με τη
διπλογραφική μέθοδο, όλα τα λογιστικά γεγονότα
που συμβαίνουν στην επιχείρηση.
Η καταχώρηση κάθε λογιστικού γεγονότος στο ημερολόγιο λέγεται ημερολογιακή εγγραφή ή ημερολογιακό
άρθρο και στηρίζεται πάντα σε δικαιολογητικό ή αποδεικτικό έγγραφο όπως τιμολόγιο, δελτίο αποστολής,
απόδειξη πληρωμής, συμφωνητικό, φορτωτική κτλ.
Απαραίτητα στοιχεία κάθε ημερολογιακού άρθρου είναι:
α) Ο αύξοντας αριθμός του
β) Η ημερομηνία καταχώρησης του άρθρου
γ) Οι τίτλοι των λογαριασμών που χρεώνονται και πιστώνονται με τα ποσά τους.
δ) Η αιτιολογία της εγγραφής του άρθρου, που είναι ένα σύντομο ιστορικό του
λογιστικού γεγονότος με αναφορά και του σχετικού δικαιολογητικού.
Το ημερολογιακό άρθρο, όταν περιλαμβάνει δύο λογαριασμούς, λέγεται απλό, ενώ, όταν περιλαμβάνει
περισσότερους λέγεται σύνθετο. Το πρώτο άρθρο που καταχωρείται στο ημερολόγιο είναι ο αρχικός
ισολογισμός (για το άνοιγμα των βιβλίων) και το τελευταίο ο τελικός ισολογισμός (αντίθετα για το τεχνητό
κλείσιμο των βιβλίων).
Μετά την καταχώρηση των λογιστικών γεγονότων στο ημερολόγιο γίνεται η μεταφορά των μεταβολών στους
αντίστοιχους λογαριασμούς. Η τήρηση του βιβλίου του Ημερολογίου είναι υποχρεωτική από τη νομοθεσία.

Β Γενικό καθολικό
Οι μεταβολές που επέρχονται από τα λογιστικά γεγονότα, αφού καταγραφούν στο ημερολόγιο,
καταχωρούνται στους λογαριασμούς. Οι λογαριασμοί τηρούνται σ’ ένα ειδικό βιβλίο που ονομάζεται Γενικό
Καθολικό, η τήρηση του οποίου είναι υποχρεωτική από το νόμο.
Στο ημερολόγιο τα λογιστικά γεγονότα γράφονται με χρονολογική σειρά, ενώ στο γενικό Καθολικό
αναταξινομούνται σε ομοειδείς κατηγορίες (λογαριασμούς). Από το ημερολόγιο λοιπόν μπορούμε να
πληροφορηθούμε τα λογιστικά γεγονότα που έγιναν σε μια συγκεκριμένη ημερομηνία ή σ’ ένα συγκεκριμένο
χρονικό διάστημα, ενώ από το Γενικό Καθολικό μπορούμε να έχουμε πληροφορίες για τα περιουσιακά
στοιχεία π.χ. μετρητά, ανατρέχοντας στο λογαριασμό «Ταμείο» ή απαιτήσεις από πωλήσεις, ανατρέχοντας
στο λογαριασμό «Πελάτες» κ.τ.λ.
Επειδή οι λογαριασμοί του γενικού καθολικού έχουν πρώτα καταχωρηθεί στο ημερολόγιο και από αυτό
έχουν μεταφερθεί στο Γενικό Καθολικό, σημαίνει ότι τα αθροίσματα των ποσών των χρεώσεων και των
πιστώσεων του Ημερολογίου που είναι ίσα (ΑΧΗ=ΑΠΗ), θα είναι ίσα και με τα αθροίσματα των χρεώσεων
και των πιστώσεων όλων των λογαριασμών του Γενικού Καθολικού, δηλαδή:
Αθροισμα Χρεώσεων Ημερολογίου = Αθροισμα Πιστώσεων Ημερολογίου =
Αθροισμα Χρεώσεων Γενικού Καθολικού = Αθροισμα Πιστώσεων Γενικού Καθολικού.
ή
Α Χ Η = Α Π Η = Α Χ Γ . Κ = Α Π Γ . Κ
Η ισότητα αυτή χρησιμοποιείται για τον έλεγχο της ορθής ενημέρωσης του γενικού καθολικού. Σε
περίπτωση που τα αθροίσματα των χρεώσεων – πιστώσεων του Ημερολογίου δεν είναι ίσα με τα
αθροίσματα των χρεώσεων – πιστώσεων των λογαριασμών του Γενικού Καθολικού, θα πρέπει να ελέγξομε
εάν μεταφέρθηκαν όλα τα ημερολογιακά άρθρα και εάν μεταφέρθηκαν σωστά.

80. Να δώσετε τους ορισμούς του Ισολογισμού και της Απογραφής.

η απογραφή είναι λεπτομερής, μετρά ποσότητες και αξίες, γίνεται πριν. ο ισολογισμός είναι συνοπτικός, μετρά μόνο αξίες, γίεντα μετά

81. Τι περιλαμβάνει η «καθαρή θέση της επιχείρησης» και από ποιους λογαριασμούς αποτελείται;

Καθαρή θέση ή καθαρή περιουσία είναι το ίδιο κεφάλαιο κάθε οικονομικής μονάδας, το οποίο για τις
εταιρείες αποτελείται από το μετοχικό ή εταιρικό κεφάλαιο, από τα κάθε είδους και φύσεως αποθεματικά και
από το εκάστοτε υπόλοιπο εις νέο (κερδών ή ζημιών). Με τους λογαριασμούς της καθαρής περιουσίας
παρακολουθούνται τα ίδια κεφάλαια.
Οι λογαριασμοί είναι:
40 Κεφάλαιο
41 Αποθεματικά – Διαφορές αναπροσαρμογής – Επιχορηγήσεις επενδύσεων
42 Αποτελέσματα σε νέο
43 Ποσά προορισμένα για αύξηση κεφαλαίου

82. Να δώσετε ένα υπόδειγμα Ισολογισμού σε μορφή «Τ» χρησιμοποιώντας τουλάχιστον 5 λογαριασμούς Ενεργητικού και 5 Παθητικού, δικής σας επιλογής.

Ε

μεταφορικά

έπιπλα

εμπορεύματα

ταμείο

αυτοκίνητα

έπιπλα

Π

κεφάλαιο

επιταγές πληρωτέες

δάνειο

προμηθευτές

πιστωτές

83. Τι είναι « Ισοζύγιο»; Ποια τα είδη του και πότε συντάσσεται το καθένα;

Απάντηση: Ισοζύγιο είναι ένας πίνακας στον οποίο αναγράφονται όλοι (και οι εξισωμένοι) λογαριασμοί του
καθολικού (γενικού ή αναλυτικού), τα ποσά (αθροίσματα) των χρεώσεων και πιστώσεων τους καθώς και τα
υπόλοιπά τους χρεωστικά ή πιστωτικά. Τα ισοζύγια διακρίνονται σε:
Ισοζύγια του γενικού καθολικού με τα οποία γίνεται ο έλεγχος συμφωνίας της ορθής μεταφοράς των
ποσών των λογαριασμών από το ημερολόγιο στο γενικό καθολικό.
Καταστάσεις συμφωνίας (ή ισοζύγια) των αναλυτικών καθολικών με τα οποία γίνεται ο έλεγχος της
συμφωνίας των περιληπτικών λογαριασμών με το σύνολο των λογαριασμών στους οποίους ο
καθένας έχει διασπαστεί.
Όταν περιλαμβάνουν την κίνηση λογαριασμών μόνο του μήνα, λέγονται ισοζύγια περιόδου, ενώ, όταν
περιλαμβάνουν συνολική κίνηση μέχρι το μήνα που συντάσσονται, ονομάζονται ανακεφαλαιωτικά
ισοζύγια.

84. Ποια είναι η διαφορά των λογαριασμών «Εμπορεύματα» και «Έτοιμα Προϊόντα»;

Οι λογαριασμοί «Εμπορεύματα» και «Έτοιμα Προϊόντα» ανήκουν στην Ομάδα 2 του Ενεργητικού. Τα
εμπορεύματα είναι τα υλικά αγαθά που αποκτήθηκαν από την επιχείρηση με σκοπό την μεταπώληση στην
κατάσταση που βρίσκονται. Έτοιμα προϊόντα λέγονται τα υλικά αγαθά που παράγονται, κατασκευάζονται ή
συναρμολογούνται από την επιχείρηση με σκοπό την πώλησή τους.

85. Τι δείχνει ο λογαριασμός ‘‘Εταίρος Λογαριασμός Κάλυψης Κεφαλαίου’’ και πότε εξισώνεται;

Ο λογαριασμός «Εταίροι-Λογαριασμός κάλυψης Κεφαλαίου» (33.03) καλύπτει το εταιρικό κεφάλαιο κατά τη
σύσταση της εταιρίας ή κατά τη μεταγενέστερη τυχόν αύξηση του κεφαλαίου της. Χρεώνεται με τα ποσά που
αναφέρονται στο καταστατικό και αφορούν την απαίτηση που έχει η εταιρία από κάθε εταίρο για την
εισφορά του στο εταιρικό κεφάλαιο. Με τα ανάλογα ποσά πιστώνεται αντίστοιχα ο λογαριασμός «Εταιρικό
Κεφάλαιο» (40.06). Ο λογαριασμός αυτός κλείνει (εξισώνεται) μεταφερόμενος στον «33.04 Οφειλόμενο
Κεφάλαιο», που δείχνει την απαίτηση που έχει η εταιρία έναντι των εταίρων, ιδιαίτερα όταν η καταβολή του
εταιρικού κεφαλαίου γίνεται σταδιακά ή σε χρόνο μεταγενέστερο από αυτόν της κάλυψης του εταιρικού
κεφαλαίου. Άρα ο λογαριασμός 33.03 αφορά την κάλυψη του κεφαλαίου από τους εταίρους, ενώ ο
λογαριασμός 33.04 την απαίτηση του κεφαλαίου.

86. Τι είναι τα δεδουλευμένα και τι τα μη δεδουλευμένα έσοδα και έξοδα;

Δεδουλευμένα έσοδα και έξοδα είναι αυτά που πραγματοποιούνται εντός της συγκεκριμένης χρήσης και
αφορούν τη συγκεκριμένη χρήση. Ενώ μη δεδουλευμένα έξοδα ή έσοδα είναι εκείνα που
πραγματοποιούνται εντός της συγκεκριμένης χρήσης αλλά αφορούν άλλη χρήση

87. Ποια είναι τα είδη των αποθεματικών, πώς σχηματίζονται και πού χρησιμοποιούνται;

Αποθεματικά είναι το μέρος των καθαρών κερδών το οποίο δεν διανέμεται, αλλά προσαυξάνει την καθαρή
θέση της επιχείρησης, αποσκοπώντας στην κάλυψη τυχόν μελλοντικών ζημιών και στη δημιουργία
κεφαλαίου για επενδύσεις.
Τα αποθεματικά διακρίνονται σε:
1) Τακτικό. Είναι το αποθεματικό το οποίο είναι υποχρεωμένες οι εταιρίες να σχηματίζουν , παρακρατώντας
το από τα καθαρά κέρδη, προκειμένου να ανταπεξέλθουν σε μελλοντικές ζημίες.
2) Καταστατικό. Είναι το αποθεματικό που σχηματίζεται από τις εταιρίες βάσει καταστατικών διατάξεων,
σχηματίζεται αφού πρώτα εξαντληθεί η υποχρέωση για τον σχηματισμό τακτικού αποθεματικού και
διανομής πρώτου μερίσματος.
3) Ειδικό ή έκτακτο. Είναι αυτό που σχηματίζεται μετά από απόφαση της Γενικής Συνέλευσης και αποβλέπει
συνήθως στη δημιουργία κεφαλαίου για επενδυτικούς σκοπούς.
4) Αφορολόγητο αποθεματικό. Είναι αυτό που σχηματίζεται, βάσει ειδικών διατάξεων νόμων, που
αποβλέπουν στη δημιουργία κεφαλαίου για κάλυψη μελλοντικών επενδύσεων.
Τα αποθεματικά ανάλογα με τον τρόπο εμφάνισής τους στον Ισολογισμό διακρίνονται σε:
1) Εμφανή Αποθεματικά. Είναι αποθεματικά, τα οποία εμφανίζονται στον ισολογισμό κάτω από
συγκεκριμένο τίτλο, ο οποίος και δηλώνει το λόγο σχηματισμού τους.
2) Λανθάνοντα Αποθεματικά. Είναι τα αποθεματικά, τα οποία σχηματίζονται από λογιστικές εγγραφές
αποσβέσεων στοιχείων του ενεργητικού. Πρόκειται για πάγια στοιχεία, τα οποία λόγω αποσβέσεων,
εμφανίζονται στο ενεργητικό με μηδενική αξία και με υπόλοιπο διάρκειας ζωής, δημιουργώντας έτσι ένα
αποθεματικό, το οποίο δεν εμφανίζεται στον ισολογισμό και η αξία του δεν είναι προσδιορίσιμη.
3) Αφανή Αποθεματικά. Είναι τα αποθεματικά, τα οποία, όπως και τα λανθάνοντα αποθεματικά, δεν
εμφανίζονται στον ισολογισμό, αλλά σε αντίθεση με τα λανθάνοντα, η ύπαρξή τους δεν είναι δυνατόν να
διαπιστωθεί από τον ισολογισμό. Τέτοια μπορεί να είναι, η εμφάνιση στοιχείων του ενεργητικού (όπως
γήπεδα – οικόπεδα) με αξία κατά μικρότερη της πραγματικής τους ή υποτιμημένα αποθέματα
εμπορευμάτων.
Τέλος, εκτός από τα παραπάνω αποθεματικά που σχηματίζονται από τα καθαρά κέρδη της χρήσης, στην
κατηγορία των αποθεματικών συμπεριλαμβάνονται και τα παρακάτω:
1) Διαφορά από έκδοση μετοχών υπέρ το άρτιο. Δημιουργείται όταν η ονομαστική αξία διαφέρει από την
πραγματική κατά τη σύσταση ή την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου μιας εταιρίας και περικλείει την
υπεραξία της εταιρίας.
2) Διαφορά από αναπροσαρμογή πάγιων περιουσιακών στοιχείων. Σχηματίζεται όταν με ειδικές διατάξεις
προβλέπεται αναπροσαρμογή της αξίας των παγίων περιουσικαών στοιχείων (κτίρια, μηχανήματα).
Η δημιουργία των αποθεματικών αποσκοπεί:
1) Στην αύξηση της καθαρής θέσης της επιχείρησης. Προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η επιχείρηση κάνει
χρήση αποθεματικών για να μειώσει τους κινδύνους της εξάρτησης από τα ξένα κεφάλαια, αλλά και για
αυξήσει την οικονομική της επιφάνεια.
2) Στη διαφύλαξη της ακεραιότητας του κεφαλαίου. Δεδομένου ότι οι μέτοχοι δε δεσμεύονται εις ολόκληρο,
αλλά μέχρι του ποσού της εισφοράς τους έναντι των τρίτων, μία υψηλή καθαρή θέση αποτελεί και
διασφάλιση για τα χρέη της εταιρίας έναντι των τρίτων.
3) Στη άσκηση πολιτικής μερίσματος. Προκειμένου η εταιρία να διασφαλίσει ένα σταθερό μέρισμα, μπορεί
κατά τις διαχειριστικές χρήσεις στις οποίες προέκυψαν υψηλά κέρδη, να σχηματίσει ειδικά αποθεματικά,
διανέμοντα στους μετόχους μικρότερο μέρισμα. Τα σχηματισμένα αποθεματικά θα χρησιμοποιηθούν για
συμπληρωματικό μέρισμα, στην περίπτωση που προκύπτει μικρό μέρισμα στις επόμενες χρήσεις ή για να
δοθεί μέρισμα στις επόμενες ζημιογόνες χρήσεις.
4) Στην πραγματοποίηση επενδύσεων. Ο νόμος παρέχει τη δυνατότητα στην Ανώνυμη Εταιρία, να προβεί
στο σχηματισμό αφορολόγητου αποθεματικού προκειμένου να πραγματοποιήσει επενδύσεις πάγιου
εξοπλισμού.
Εκτός από το αποθεματικό, τα υπόλοιπα είτε κεφαλαιοποιούνται είτε διανέμονται όταν παύσει ο χρόνος
ύπαρξής τους ή επιβάλλονται από ειδικές διατάξεις της νομοθεσία. Τόσο κατά την κεφαλαιοποίηση όσο και
κατά τη διανομή, τα αποθεματικά φορολογούνται σύμφωνα με τη νομοθεσία.

88. Με ποια σχέση μεγεθών του ισολογισμού παρίσταται και τι απεικονίζει ο αριθμοδείκτης αποδοτικότητας των ιδίων κεφαλαίων;

Απόδοση ιδίων κεφαλαίων είναι ένας χρηματοοικονομικός δείκτης που δείχνει πόσο αποδοτικά
χρησιμοποιεί μια εταιρεία τα κεφάλαια της για να δημιουργήσει πρόσθετα έσοδα (κέρδη), και εκφράζεται σε
ποσοστιαίες μονάδες.
Χρησιμοποιείται ως ένδειξη αποτελεσματικότητας μιας εταιρείας, δηλαδή πόσο κέρδος μπορεί να
παράγει χρησιμοποιώντας τους διαθέσιμους πόρους που επενδύθηκαν από τους μετόχους της (μετοχικό
κεφάλαιο)και τα αποθεματικά της. Οι επενδυτές συνήθως αναζητούν εταιρίες με υψηλή και αυξανόμενη
απόδοση ιδίων κεφαλαίων.
Δείκτης αποδοτικότητας ιδίων κεφαλαίων: καθαρά κέρδη χρήσης / σύνολο ιδίων κεφαλαίων
Δείκτης μεγαλύτερος της μονάδας είναι ενδεικτικός της καλής πορείας της επιχείρησης. Βέβαια, ο εν λόγω
δείκτης μπορεί να πάρει και τιμές μικρότερες της μονάδας σε περίπτωση που η επιχείρηση έχει λίγα ή και
καθόλου κέρδη. Γενικά, όσο υψηλότερος είναι ο συγκεκριμένος δείκτης, τόσο καλύτερη η εικόνα της
επιχείρησης.

89. Με ποια σχέση μεγεθών του ισολογισμού παρίσταται και τι απεικονίζει ο αριθμοδείκτης κυκλοφοριακής ρευστότητας;

Η σχέση είναι: (Κυκλοφορούν Ενεργητικό/Βραχυπρόθεσμες Υποχρεώσεις)
Ο δείκτης κυκλοφοριακής ρευστότητας είναι ο δείκτης που χρησιμοποιείται συνήθως προκειμένου να
αξιολογηθεί η ικανότητα της επιχείρησης να αντιμετωπίζει τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της από
περιουσιακά στοιχεία που θα μπορούσαν να ρευστοποιηθούν εντός της περιόδου στην οποία αναφέρονται
οι εν λόγω υποχρεώσεις.
Ας εξετάσουμε τη σημασία που έχει η τιμή του Δ.Κ.Ρ. Εάν η τιμή του δείκτη είναι μεγαλύτερη από τη
μονάδα, αυτό σημαίνει ότι η αξία του κυκλοφορούντος ενεργητικού είναι μεγαλύτερη από τις
βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις και επομένως, η εξεταζόμενη επιχείρηση έχει βραχυπρόθεσμη ρευστότητα.
Σημειώνεται ότι όσο η τιμή του δείκτη είναι μεγαλύτερη από τη μονάδα, τόσο το περιθώριο ασφαλείας για
την αντιμετώπιση των βραχυπρόθεσμων υποχρεώσεων της επιχείρησης θεωρείται μεγαλύτερο. Όμως, ένας
δείκτης κυκλοφοριακής ρευστότητας μεγαλύτερος του απαιτούμενου, ενδεχομένως να μην αποτελεί βέλτιστη
λύση, διότι μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της διατήρησης περισσότερων ταμειακών ρευστών ή
αποθεμάτων ή της χορήγησης μεγάλων πιστώσεων στους πελάτες, κτλ. Από την άλλη πλευρά αν η τιμή του
δείκτη είναι μικρότερη από τη μονάδα, υπάρχει το ενδεχόμενο η επιχείρηση να αντιμετωπίζει προβλήματα
στην εξόφληση των υποχρεώσεών της, λόγω της έλλειψης βραχυπρόθεσμης ρευστότητας. Τέλος, στην
περίπτωση που η τιμή του δείκτη είναι γύρω από τη μονάδα, η επιχείρηση θεωρείται ότι έχει οριακή
βραχυπρόθεσμη ρευστότητα.
Οι συνθήκες βραχυπρόθεσμης ρευστότητας μιας επιχείρησης θεωρούνται γενικώς ικανοποιητικές, όταν η
τιμή του δείκτη αυτού είναι γύρω στο 2. Φυσικά είναι δυνατό σε ορισμένους βιομηχανικούς κλάδους, να
θεωρούνται ικανοποιητικοί ανάλογοι δείκτες με τιμές μικρότερες ή μεγαλύτερες του 2.

90. Με ποια σχέση μεγεθών του ισολογισμού παρίσταται και τι απεικονίζει ο αριθμοδείκτης άμεσης ρευστότητας;

Ο δείκτης της άμεσης ρευστότητας, Δ.Α.Ρ., υπολογίζεται με το λόγο του κυκλοφορούντος ενεργητικού πλην
των αποθεμάτων προς τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις,δαρ = κυκλοφορούν – αποθέματα / ΒΥ

Σημειώνεται ότι τα αποθέματα δεν μπορούν συνήθως να ρευστοποιηθούν εύκολα και μάλιστα χωρίς ζημία.
Έτσι η ομαλή ρευστοποίηση των αποθεμάτων σχετίζεται περισσότερο με το ρυθμό παραγωγής και
πωλήσεων της επιχείρησης και όχι με την άμεση διάθεσή τους. Για τον λόγο αυτό η αξιολόγηση της
ικανότητας της επιχείρησης να εξοφλεί τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της χωρίς να συνυπολογίζεται η
δυνατότητα ρευστοποίησης αποθεμάτων της είναι ιδιαίτερα χρήσιμη.
Η τιμή του Δ.Α.Ρ. θεωρείται ικανοποιητική, όταν είναι τουλάχιστον ίση με τη μονάδα. Παρ’ όλα αυτά,
ανάλογα με το είδος της επιχείρησης, οι συνθήκες βραχυπρόθεσμης ρευστότητας μπορεί να διατηρηθούν
και με τιμές του δείκτη μικρότερες της μονάδας.

91. Απαντήστε στα παρακάτω ερωτήματα α. Τι είναι οι «αποσβέσεις»; β. Ποιες μέθοδοι αποσβέσεων υπάρχουν;

Απάντηση: Απόσβεση ενός πάγιου περιουσιακού στοιχείου είναι ο προσδιορισμός της μείωσης της αξίας
του που οφείλεται στη λειτουργία του, στη χρονική του φθορά και στην οικονομική του απαξίωση, καθώς και
η λογιστική αποτύπωση αυτής της μείωσης.
Η επιχείρηση υπολογίζει κάθε χρόνο τη μείωση της αξίας που έχουν υποστεί τα πάγια περιουσιακά στοιχεία
από τη συμμετοχή τους στην παραγωγική διαδικασία και την ενσωματώνει στο κόστος των αγαθών ή
υπηρεσιών που παράγει, δηλαδή την ενσωματώνει στο λειτουργικό κόστος. Έτσι, η επιχείρηση με την
πώληση των αγαθών ή των υπηρεσιών της εισπράττει και τη μείωση της αξίας των πάγιων περιουσιακών
στοιχείων, ώστε να είναι δυνατή η αντικατάστασή τους, όταν αυτά αποσβεσθούν πλήρως.
Η απόσβεση υπολογίζεται στο τέλος κάθε χρόνου επάνω στην αξία του περιουσιακού στοιχείου που
αποσβένεται βάση ενός συντελεστή, ο οποίος καλείται συντελεστής απόσβεσης.
Υπάρχουν τρεις μέθοδοι απόσβεσης:
Σταθερή, όπου η απόσβεση επιτυγχάνεται με τη χρήση του ίδιου συντελεστή απόσβεσης για όλα τα
χρόνια υπολογιζόμενη επί της αρχικής αξίας του πάγιου περιουσιακού στοιχείου.
Φθίνουσα, όπου η απόσβεση μειώνεται κάθε χρόνο, είτε με την ετήσια μείωση του συντελεστή
απόσβεσης, ο οποίος εφαρμόζεται στην αρχική αξία του παγίου, είτε με την εφαρμογή του ίδιου
συντελεστή (σταθερός συντελεστής) στην αναπόσβεστη αξία του παγίου κάθε χρόνο.
Αύξουσα, όπου η απόσβεση αυξάνεται κάθε χρόνο και αυτό επιτυγχάνεται με την αύξηση του
συντελεστή κάθε επόμενο χρόνο υπολογιζόμενη στην αρχική αξία του παγίου.

92. Ποιος είναι ο σκοπός και ο ρόλος των Λογαριασμών Τάξεως; Να δώσετε ένα παράδειγμα.

Οι Λογαριασμοί τάξης είναι λογαριασμοί ειδικής κατηγορίας, στους οποίους απεικονίζονται και
παρακολουθούνται χρήσιμες πληροφορίες καθώς και γεγονότα που δημιουργούν νομικές δεσμεύσεις, χωρίς
να επιφέρουν άμεση ποσοτική μεταβολή στα περιουσιακά στοιχεία της επιχείρησης, ενδέχεται όμως να
επιφέρουν στο μέλλον.
Ειδικότερα με τους λογαριασμούς τάξης παρακολουθούνται:
α) Ξένα περιουσιακά στοιχεία που βρίσκονται στην επιχείρηση π.χ. εμπορεύματα τρίτων για πώληση,
χρεόγραφα τρίτων για φύλαξη,
β) Εγγυήσεις και εμπράγματες ασφάλειες.
γ) Αμφοτεροβαρείς συμβάσεις από τις οποίες βεβαίως προκύπτουν απαιτήσεις αλλά και υποχρεώσεις και
για τα δύο μέρη.
δ) Πληροφορίες
Παράδειγμα τήρησης Λογαριασμών Τάξεων είναι όταν μία επιχείρηση διατηρεί στις αποθήκες της
εμπορεύματα που ανήκουν σε έναν τρίτο και όχι στην ίδια. Μπορεί είτε να διατηρεί τα εν λόγω εμπορεύματα
για φύλαξη είτε ακόμη και για πώληση για λογαριασμό του ιδιοκτήτη τους με κάποια προμήθεια. Και στις
δύο περιπτώσεις θα κινηθούν και λογαριασμοί Τάξεως.

93. Να αναφέρετε τις τρεις κυριότερες μεθόδους υπολογισμού της τιμής κτήσεως των αποθεμάτων.

α. Η μέθοδος του μέσου σταθμικού κόστους: Κατά τη μέθοδο αυτή η μέση σταθμική τιμή κτήσεως
υπολογίζεται με τον εξής τύπο:
Αξία αποθέματος
ενάρξεως της περιόδου +
αξία αγορών της περιόδου
στην τιμή κτήσεως

δια

Ποσότητα αποθέματος
ενάρξεως της περιόδου +
ποσότητα που αγοράζεται
στην περίοδο

β. Η μέθοδος του κυκλοφοριακού μέσου όρου ή των διαδοχικών υπολοίπων: Κατά τη μέθοδο αυτή μετά
από κάθε εισαγωγή καθορίζεται η μέση τιμή του υπολοίπου με τον εξής τύπο:
Αξία προηγούμενου υπολοίπου + αξία νέας αγοράς στην τιμή κτήσεως

δια

Ποσότητα προηγούμενου
υπολοίπου + ποσότητα νέας αγοράς

γ. Η μέθοδος πρώτη εισαγωγή – πρώτη εξαγωγή (F.I.F.O.): Κατά τη μέθοδο αυτή θεωρείται ότι η πρώτη
εισαγωγή (αγορά) εξάγεται πρώτη (First In – First Out) και ότι τα αποθέματα της απογραφής προέρχονται
από τις τελευταίες αγορές της χρήσεως και αποτιμώνται στις τιμές που αντίστοιχα αγοράστηκαν. Η αρχή του
σχετικού υπολογισμού γίνεται από την τελευταία αγορά.
δ. Η μέθοδος τελευταία εισαγωγή – πρώτη εξαγωγή (L.I.F.O): Κατά τη μέθοδο αυτή θεωρείται ότι η πρώτη
εξαγωγή προέρχεται από την τελευταία εισαγωγή (Last In – First Out) και ότι τα αποθέματα τέλους χρήσεως
προέρχονται από τις παλαιότερες εισαγωγές. Η αρχή του σχετικού υπολογισμού γίνεται από την πρώτη
αγορά της χρήσεως.

94. Τι ορίζεται ως «λογαριασμοί εκμετάλλευσης» και τι ως «λογαριασμός αποτελέσματος χρήσης»;

Λογαριασμοί εκμετάλλευσης είναι εκείνοι στους οποίους συσχετίζονται τα οργανικά, ομαλά και δουλευμένα
έσοδα και έξοδα που προέρχονται τόσο από την κύρια δραστηριότητα της επιχείρησης, όσο και από
παρεπόμενες με αυτήν δραστηριότητες, προκειμένου να προσδιοριστεί το αποτέλεσμα που προέκυψε από
αυτήν την εκμετάλλευση. Το αποτέλεσμα αυτό καλείται αποτέλεσμα εκμετάλλευσης ή οργανικό αποτέλεσμα
Λογαριασμός Αποτελέσματα Χρήσης προσδιορίζει το συνολικό αποτέλεσμα, κέρδος ή ζημία της χρήσης
που προκύπτει όχι μόνο από την κύρια, τη δευτερεύουσα και τις παρεπόμενες δραστηριότητες της
επιχείρησης αλλά από κάθε δραστηριότητα αυτής (δηλαδή από το σύνολο των δραστηριοτήτων της
επιχείρησης) ακόμη και από τυχαία γεγονότα.

95. Τι είναι «λογιστικά σφάλματα», πότε συνήθως ανακαλύπτονται και με ποιους τρόπους διορθώνονται;

Κατά την καταχώρηση των πάσης φύσεως πράξεων, πολλές φορές γίνονται λάθη από παράλειψη μιας
εγγραφής στα λογιστικά βιβλία ή εσφαλμένη ή ελλιπή ή διπλή καταχώρισή της. Τα περισσότερα από τα
λογιστικά σφάλματα διαπιστώνονται και ανευρίσκονται με το ισοζύγιο και τον έλεγχό του με το γενικό
καθολικό. Λιγότερα όμως σφάλματα διαπιστώνονται και ανευρίσκονται με την απογραφή.
Η διόρθωση των λογιστικών σφαλμάτων στο ημερολόγιο γίνεται με:
Αντιλογισμό (ολικό ή μερικό), δηλαδή αντίστροφη λογιστική εγγραφή με την οποία ακυρώνεται η
εσφαλμένη και ακολουθεί η σωστή λογιστική εγγραφή.
Συμπληρωματική εγγραφή, δηλαδή μια εγγραφή λογιστική, η οποία συμπληρώνει την ελλιπή
εγγραφή.
Τα σφάλματα στα Καθολικά διορθώνονται:
Όταν προέρχονται από λάθος στο Ημερολόγιο, με τη διόρθωση της ημερολογιακής εγγραφής.
Όταν έχουν γίνει μόνο στα Καθολικά με διαγραφή του λάθους κατά τρόπο που να διαβάζεται ό,τι
διαγράφεται και εγγραφή του ορθού.
Όταν ανακαλυφθεί εγγραφή που έχει παραλειφθεί να καταχωρηθεί, καταχωρείται αμέσως.

96. Τι είναι τα στρατηγικά παράθυρα; (αναφερθείτε συνοπτικά)

Το στρατηγικό παράθυρο είναι περιορισμένη περίοδος κατά την οποία το «ταίριασμα» μεταξύ των αναγκώνκλειδιών μιας αγοράς και των ανταγωνιστικών δυνατοτήτων μιας επιχείρησης είναι σε ένα βέλτιστο σημείο.
Είναι μια χρονική περίοδος όπου η ευκαιρία πρέπει να «πιαστεί» ή να χαθεί. Αυτό το παράθυρο είναι
ανοιχτό μέχρι τη στιγμή που θα προκύψει το παραπάνω ταίριασμα. Από τη στιγμή που το παράθυρο
κλείσει, το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα έχει χαθεί.

97. Ποια συστήματα υποστήριξης αποφάσεων γνωρίζετε; Να αναφερθείτε επιγραμματικά.

Η λήψη όλων αυτών των αποφάσεων περιλαµβάνει τέσσερα
βασικά στάδια:
• διάγνωση προβλήµατος, απειλής ή ευκαιρίας (Business Intelligence),
• προσδιορισµός εναλλακτικών επιλογώνλύσεων (Design of
Alternatives),
• αξιολόγησή τους (ως προς την αποτελεσµατικότητα, µε βάση κάποια
κριτήρια),
• και τελικά επιλογή βέλτιστης εναλλα(Choice/Selection)
Οι λαµβανόµενες σε µία επιχείρηση ή δηµόσιο οργανισµό αποφάσεις
διαιρούνται ως προς το ιεραρχικό τους επίπεδο σε τρεις κατηγορίες:

• Αποφάσεις καθηµερινής λειτουργίας – επιπέδου υπαλλήλου (Operational)
• Αποφάσεις τακτικές – επιπέδου ∆ιευθυντή (Tactical – Managerial),
• Αποφάσεις στρατηγικές – επιπέδου ανωτάτων στελεχών – διοίκησης (Strategic
  Επίσης οι λαµβανόµενες αποφάσεις ως προς τον βαθµό δόµησής τους
  διαιρούνται σε τρεις κατηγορίες:
• ∆οµηµένες (Structured):
• Μη ∆οµηµένες (Unstructured):
• Ηµιδοµηµένες (Semistructured):

98. Τι γνωρίζεται για τις προδιαγραφές θέσης εργασίας των υπευθύνων managers της επιχείρησης;

Τα διοικητικά στελέχη εργάζονται και εξελίσσονται επαγγελματικά σε επιχειρήσεις ή οργανισμούς
οποιουδήποτε είδους. Η αρχική τους δουλειά δεν είναι ασφαλώς η άσκηση διοίκησης, αφού κανείς συνήθως
δεν τοποθετείται σε θέση προϊσταμένου -διοικητικού στελέχους, μόλις αρχίσει να εργάζεται. Επίσης το
πρωταρχικό επάγγελμα ή η ειδικότητα των διοικητικών στελεχών δεν είναι συνήθως η διοίκηση
(management), αλλά το αντικείμενο του χώρου που διοικούν. Για παράδειγμα, το επάγγελμα ή η ειδικότητα
ενός προϊσταμένου ή διευθυντή λογιστηρίου είναι λογιστής, το επάγγελμα ενός διευθυντή εργοστασίου είναι
μηχανολόγος ή χημικός, το επάγγελμα ενός διευθυντή Marketing είναι το marketing.
Η καριέρα των διοικητικών στελεχών ξεκινά από την αρχή της ακόλουθης πυραμίδας, συνήθως σε θέσεις
εποπτών και στη συνέχεια εξελίσσεται. Η εξέλιξή τους μπορεί να γίνει είτε στην ίδια την επιχείρηση
(οργανισμό) είτε σε άλλες. Προϋποθέτει όμως ουσιαστικές γνώσεις και ικανότητες που αποκτιούνται με την
εμπειρία καθώς και την απόδειξη τους με την επίτευξη συγκεκριμένων αποτελεσμάτων. Οι αμοιβές των
διοικητικών στελεχών είναι αρκετά υψηλές, κυρίως αυτών του ανώτερου επιπέδου. Τα διοικητικά στελέχη
προέρχονται κυρίως από τις Σχολές Διοίκησης Επιχειρήσεων ( συνήθως τα στελέχη Marketing,
Χρηματοοικονομικών Λογιστηρίων, Πωλήσεων, Διοίκησης Ανθρώπινων Πόρων) και από τις Τεχνολογικές
Σχολές (συνήθως τα στελέχη εργοστασίων, παραγωγής, πληροφορικής).

99. Να διατυπώσετε επιγραμματικά, ποια συστήματα αρχειοθέτησης γνωρίζετε.

συγκεντρωτικό

αποκεντρωτικό

100. Αναφερθείτε συνοπτικά στην έννοια της Οικονομικής των Επιχειρήσεων.

Η Οικονομική των Επιχειρήσεων αποτελεί την εφαρμογή των οικονομικών αρχών ανάλυσης και
μικροοικονομικής θεωρίας στην διαδικασία λήψης αποφάσεων, προσφέροντας τις σκοπιμότερες λύσεις στα
προβλήματα των οικονομικών μονάδων – επιχειρήσεων .

101. Αναφερθείτε συνοπτικά στα βασικότερα προβλήματα που καλείται να δώσει λύση η οικονομική επιστήμη στα πλαίσια των επιχειρήσεων.

Η Οικονομική των επιχειρήσεων πρέπει να προσφέρει την οικονομική μεθοδολογία που εγγυάται την
καλύτερη δυνατή αποτελεσματικότητα στις φάσεις του σχεδιασμού, της λήψης αποφάσεων, της
προετοιμασίας υλοποίησης των αποφάσεων αυτών, της εφαρμογής των αποφάσεων (μετατροπή σε πράξη)
και του ελέγχου της οικονομικότητας για κάθε μία από τις επιμέρους λειτουργίες της επιχείρησης. Απαντά
δηλαδή για παράδειγμα σε ερωτήσεις όπως «ποια απόφαση πρέπει να λάβει η διοίκηση μιας επιχείρησης».

102. Δώστε τον ορισμό της Καμπύλης των Παραγωγικών δυνατοτήτων.

Η Καμπύλη των Παραγωγική Δυνατοτήτων (ΚΠΔ) είναι μια καμπύλη που δείχνει τα επίπεδα παραγωγής
δύο αγαθών (έστω Χ και Ψ) τα οποία μπορεί να παράγει αποτελεσματικά μια οικονομία σε μία δεδομένη
χρονική περίοδο με μία περιορισμένη ποσότητα παραγωγικών πόρων (ή συντελεστών παραγωγής).
Η ΚΠΔ δείχνει τη μέγιστη ποσότητα ενός αγαθού που μπορεί να παραχθεί για ένα δεδομένο επίπεδο
παραγωγής του άλλου αγαθού με δεδομένη την διαθέσιμη τεχνολογία και τις διαθέσιμες ποσότητες
παραγωγικών πόρων.

103. Πότε εκδίδεται το Δελτίο μη Τιμολογηθέντων Αποθεμάτων και πότε Τιμολόγιο Πώλησης;

Σύμφωνα με παλιά δεδομένα:
Το δελτίο αποστολής που εκδίδεται από τον επιτηδευματία και συνοδεύει τα αγαθά εκδίδεται:
Σε κάθε περίπτωση χονδρικής πώλησης ή παράδοσης ή διακίνησης αγαθών.
Σε κάθε περίπτωση παραλαβής αγαθών.
Σε διακίνηση αγαθών μεταξύ των επαγγελματικών εγκαταστάσεών του.
Σε πώληση αγαθών για ίδιο λογαριασμό ή λογαριασμό τρίτου.
Σε πώληση αγαθών ή την παροχή υπηρεσιών εκτός χώρας.
Το τιμολόγιο εκδίδεται κατά το χρόνο που ολοκληρώνεται η παράδοση του αγαθού ή καθίσταται αναγκαία η
καταβολή τιμήματος.
Σύμφωνα με νέα δεδομένα:
Δελτίο αποστολής
Σύμφωνα με τον ΚΦΑΣ το δελτίο αποστολής καταργείται από 1/1/2014.
Παρ’ όλα αυτά, ο υπόχρεος απεικόνισης συναλλαγών εφαρμόζει κατάλληλες δικλείδες, που
εξειδικεύονται με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, για την παρακολούθηση των
παραλαμβανομένων και μη τιμολογημένων ακόμη από τους προμηθευτές αποθεμάτων, καθώς και
των αποθεμάτων που έχουν διακινηθεί και εκκρεμεί τιμολόγηση.

104. Ποια στοιχεία περιέχει το Τιμολόγιο Πώλησης;

Απάντηση σύμφωνα με ΚΒΣ:
Στο τιμολόγιο αναγράφονται τα ακόλουθα στοιχεία:
Η ημερομηνία έκδοσης
Τα πλήρη στοιχεία των συμβαλλομένων
Τα στοιχεία της συναλλαγής
Ο αύξων αριθμός των δελτίων αποστολής ή ποσοτικής παραλαβής που εκδόθηκαν για τη διακίνηση
ή παραλαβή των αγαθών που αφορούν το τιμολόγιο.
Απάντηση σύμφωνα με Ν.4308/2014:
Κάθε έγγραφο που περιλαμβάνει όλες τις πληροφορίες που απαιτούνται για το τιμολόγιο θεωρείται
τιμολόγιο, με την προϋπόθεση ότι ο παραλήπτης των αγαθών ή υπηρεσιών που υπόκεινται σε
τιμολόγηση αποδέχεται το έγγραφο αυτό.
Το τιμολόγιο φέρει υποχρεωτικά τις ακόλουθες ενδείξεις:
α) Την ημερομηνία έκδοσης του τιμολογίου.
β) Τον αύξοντα αριθμό για μία ή περισσότερες σειρές τιμολογίων, ο οποίος χαρακτηρίζει το τιμολόγιο με
μοναδικό τρόπο.
γ) Τον Αριθμό Φορολογικού Μητρώου (Α.Φ.Μ.), με βάση τον οποίο ο πωλητής πραγματοποίησε την
παράδοση των αγαθών ή την παροχή των υπηρεσιών.
δ) Τον Α.Φ.Μ. του πελάτη, με βάση τον οποίο έλαβε χώρα η παράδοση των αγαθών ή η παροχή των
υπηρεσιών.
ε) Την πλήρη επωνυμία και την πλήρη διεύθυνση του πωλητή και του πελάτη που αποκτά τα αγαθά ή
λαμβάνει τις υπηρεσίες.
στ) Την ποσότητα και το είδος των παραδιδόμενων αγαθών ή την έκταση και το είδος των παρεχόμενων
υπηρεσιών, εκτός εάν η έκταση και το είδος των παρεχόμενων υπηρεσιών προκύπτει από άλλα έγγραφα
στα οποία παραπέμπει το τιμολόγιο.
ζ) Την ημερομηνία κατά την οποία πραγματοποιήθηκε ή ολοκληρώθηκε η παράδοση αγαθών ή η παροχή
υπηρεσιών, εφόσον η ημερομηνία αυτή δεν συμπίπτει με την ημερομηνία έκδοσης του τιμολογίου.
η) Την αξία αγαθών ή υπηρεσιών ανά συντελεστή Φ.Π.Α., την αξία που απαλλάσσεται Φ.Π.Α., την αξία
μονάδας αγαθού ή υπηρεσίας χωρίς Φ.Π.Α., καθώς και την αξία κάθε έκπτωσης ή επιστροφής, εάν δεν
συμπεριλαμβάνονται στην τιμή μονάδας.
θ) Το συντελεστή Φ.Π.Α. που εφαρμόζεται.
ι) Το ποσό του οφειλόμενου Φ.Π.Α., εκτός εάν εφαρμόζεται ειδικό καθεστώς, σύμφωνα με το οποίο η
πληροφορία αυτή παραλείπεται.
ια) Τον όρο «Αυτο-τιμολόγηση», όταν το τιμολόγιο εκδίδεται από τον λήπτη των αγαθών ή των υπηρεσιών.
ιβ) Όταν η πράξη απαλλάσσεται από Φ.Π.Α., η διάταξη της εθνικής νομοθεσίας (ν. 2859/2000) ή η διάταξη
της Οδηγίας 2006/112/ΕΚ ή άλλη διάταξη, σύμφωνα με την
οποία η παράδοση αγαθών ή η παροχή υπηρεσιών απαλλάσσεται από το φόρο αυτόν.

105. Ποιες είναι οι υποχρεώσεις της επιχείρησης όταν αγοράζει εμπορεύματα από τρίτο, ο οποίος αρνείται να εκδώσει δικά του φορολογικά στοιχεία;

Η επιχείρηση έχει την υποχρέωση να εκδώσει δελτίο ποσοτικής παραλαβής και τιμολόγιο αγοράς με σκοπό
να γίνει εκτίμηση της αξίας του εμπορεύματος

Σελίδα 10 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

106. Δώστε την έννοια του κόστους ευκαιρίας.

Κόστος ευκαιρίας είναι το κόστος που προκύπτει από την πραγματοποίηση μιας συναλλαγής ή μιας επένδυσης σε σχέση με το διαφυγόν κέρδος που θα προέκυπτε από μία άλλη πιο συμφέρουσα συναλλαγή ή επένδυση.

Παράδειγμα:
Αν ένας επενδυτής, αγοράσει 1.000€ μετοχές της εταιρείας Α με απόδοση 100€, ενώ η εταιρεία Β θα απέδιδε 150€ με το ίδιο κεφάλαιο, το κόστος ευκαιρίας αυτών των 1.000€ είναι 50€ (150€ που θεωρητικά θα απέδιδε η Β, μείον τα 100€ που απέδωσε πραγματικά η Α)

Εναλλακτικά, κόστος ευκαιρίας είναι το κόστος που προκύπτει από την θυσία ενός αγαθού, για την παραγωγή κάποιου άλλου.

Είναι η θυσία κάποιων άλλων αγαθών που θα μπορούσαν να παραχθούν με τους ίδιους παραγωγικούς συντελεστές που χρησιμοποιούνται για τη παραγωγή του συγκεκριμένου αγαθού.

Παράδειγμα:
1) Αν κάποιος μπορεί με 10€ να πάει σινεμά ή να πάρει μία πίτσα, αν επιλέξει να πάει σινεμά, η πίτσα είναι το κόστος ευκαιρίας.

2) Αν ένας αθλητής μπορεί είτε να πάει στο πανεπιστήμιο, είτε να συνεχίσει να ασχολείται με τον αθλητισμό και επιλέξει τον αθλητισμό, τότε το πανεπιστήμιο είναι το κόστος ευκαιρίας που πρέπει να πληρώσει.

3) Όσον αφορά την παραγωγή, αν με δεδομένους παραγωγικούς συντελεστές μια οικονομία μπορεί να παράγει: (Α) 11 τηλεοράσεις και 1 όπλο, (Β) 4 όπλα και 4 τηλεοράσεις και επιλέξει τον Α, τότε το Κόστος Ευκαιρίας είναι ο συνδυασμός Β.

Η έννοια του κόστους ευκαιρίας είναι από τις βασικότερες στα οικονομικά γιατί επιτρέπει την κατανόηση του προβλήματος της στενότητας των παραγωγικών πόρων που αποτελεί τη βάση του οικονομικού προβλήματος και το λόγο ύπαρξης της οικονομικής επιστήμης.

Επίσης έτσι γίνεται κατανοητό γιατί σε μια κοινωνία η απόκτηση οποιουδήποτε οικονομικού αγαθού / υπηρεσίας δε γίνεται δωρεάν, γιατί αντί να παραχθεί το συγκεκριμένο αγαθό ή η υπηρεσία θα μπορούσε να παραχθεί κάποιο άλλο με τους ίδιους παραγωγικούς συντελεστές.

107. Αναφερθείτε συνοπτικά στα βασικότερα προβλήματα που προκύπτουν όταν δεν εφαρμόζεται σωστά η Δοίκηση.

κλπές

πτώχευση

δυοσαρεστημένο προσωπικό

208. Τι γνωρίζετε για το οικονομικό κύκλωμα.

Το οικονομικό κύκλωμα
Μία οικονομία που λειτουργεί με βάση το μηχανισμό της αγοράς, δηλαδή το μηχανισμό των τιμών,
παρουσιάζει ορισμένες κυκλικές ροές που το σύνολό τους αποτελούν αυτό που ονομάζεται οικονομικό
κύκλωμα. Το υπόδειγμα της οικονομίας που παρατίθεται έχει κατασκευασθεί με βάση τις εξής
απλοποιητικές παραδοχές:

1. Υπάρχουν μόνο δύο τομείς στην οικονομία, τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις. Στα νοικοκυριά ανήκουν
   όλοι συντελεστές παραγωγής οι οποίοι όμως χρησιμοποιούνται από τις επιχειρήσεις για να παράγουν όλα
   τα αγαθά και τις υπηρεσίες που καταναλώνονται από τα νοικοκυριά
2. Όλες οι δοσοληψίες γίνονται μεταξύ των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων. Τυχόν δοσοληψίες μεταξύ
   επιχειρήσεων ή μεταξύ νοικοκυριών αγνοούνται
3. Τα νοικοκυριά δαπανούν σε καταναλωτικά αγαθά και υπηρεσίες ολόκληρο το εισόδημά τους και δεν
   αποταμιεύουν κανένα μέρος του

ς. Τα
νοικοκυριά ζητούν αγαθά και υπηρεσίες και προσφέρουν παραγωγικούς συντελεστές. Στις αγορές για
παραγωγικούς συντελεστές τα νοικοκυριά ανταλλάσσουν με χρήμα τους συντελεστές που διαθέτουν,
αποκτώντας έτσι ένα χρηματικό εισόδημα. Τα ποσά που καταβάλλουν οι επιχειρήσεις στα νοικοκυριά
αποτελούν επιχειρηματικές δαπάνες που καλύπτουν το κόστος των προϊόντων. Τα νοικοκυριά διαθέτουν
ολόκληρο το χρηματικό τους εισόδημα για αγορά αγαθών και υπηρεσιών, μετατρέποντάς το έτσι σε
καταναλωτική δαπάνη. Η ανταλλαγή του χρήματος των νοικοκυριών με αγαθά και υπηρεσίες γίνονται στις
αντίστοιχες αγορές. Τα χρήματα που εισπράττουν με τον τρόπο αυτό οι επιχειρήσεις από τα νοικοκυριά,
αποτελούν τα έσοδά τους. Αν στις αμοιβές των συντελεστών περιληφθούν και τα κέρδη των επιχειρήσεων,
τότε οι κυκλικές ροές αποτελούν πλήρη οικονομικά κυκλώματα. Με σταθερό το επίπεδο απασχόλησης και
παραγωγής στην οικονομία, το χρηματικό εισόδημα των νοικοκυριών, δηλαδή η χρηματική αξία των
υπηρεσιών που προσφέρουν αυτά στην παραγωγική διαδικασία (αμοιβές για την εργασία τους, το κεφάλαιο
τους, τους φυσικούς τους πόρους) συν τα κέρδη τους, είναι ίσο με την καταναλωτική τους δαπάνη για όλα
τα αγαθά και τις υπηρεσίες που αποκτούν. Η καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών είναι ίση με τα έσοδα
των επιχειρήσεων, τα οποία με τη σειρά τους είναι ίσα με τις επιχειρηματικές τους δαπάνες συν τα κέρδη
τους.

109. Αναφερθείτε στις κατηγορίες των οντοτήτων και ποια είναι τα κριτήρια ένταξης σε καθεμιά από αυτές σύμφωνα με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π), (πρώην Κ.Β.Σ & Κ.Φ.Α.Σ);

Η ένταξη ή αλλαγή κατηγορίας μεγέθους γίνεται όταν η οντότητα υπερβαίνει ή παύει να υπερβαίνει για δύο συνεχόμενες χρήσεις τα όρια μεγέθους που παρουσιάζονται συνοπτικά στον παρακάτω πίνακα. Κατηγορίες οντοτήτων Κριτήρια μεγέθους (κάλυψη 2 από τα 3) Μέσος όρος προσωπικού Σύνολο ενεργητικό Καθαρός κύκλος εργασιών Πολύ μικρές Άρθρου 1, παρ. 2γ (δηλαδή ΟΕ, ΕΕ, ατομική, κλπ) < 1.500.000 Μικρές Άρθρου 1, παρ. 2γ, δηλαδή ΟΕ, ΕΕ, ατομική, κλπ) > 1.500.000 Πολύ μικρές Άρθρου 1 παρ. 2α και 2β 10 350.000 < 700.000 Μικρές Άρθρου 1 παρ. 2α και 2β < 50 < 4.000.000 < 8.000.000 Μεσαίες (όλες) < 250 < 20.000.000 < 40.000.000 Μεγάλες (όλες) > 250 > 20.000.000 > 40.000.000

110. Αναφερθείτε στην ανταλλακτική αξία των αγαθών.

Aνταλλακτική αξία είναι η δυνατότητα ενός αγαθού να ανταλλάσσεται με άλλα αγαθά π.χ. το ξενόγλωσσο
βιβλίο για εκείνον ο οποίος δεν γνωρίζει ξένη γλώσσα ή το βιβλίο γενικά για τον αγράμματο έχει
ανταλλακτική αξία.

111. Πότε εκδίδεται και τι στοιχεία περιλαμβάνει το Δελτίο μη Τιμολογηθέντων Αποθεμάτων;

Απάντηση σύμφωνα με ΚΒΣ:
Το δελτίο αποστολής εμπορευμάτων σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής από τον τόπο έναρξης της
διακίνησης μέχρι τον τόπο παράδοσης ή προορισμού συνοδεύει τα διακινούμενα αγαθά και επιδεικνύεται
άμεσα στον φορολογικό έλεγχο. Περιλαμβάνει τα εξής:
Τα στοιχεία του αποστολέα και παραλήπτη
Την ακριβή ώρα παράδοσης ή έναρξης της αποστολής
Τον τόπο από τον οποίο τα αγαθά αποστέλλονται, καθώς και τον τόπο προορισμού
Την ημερομηνία έκδοσης του δελτίου αποστολής
Το σκοπό της διακίνησης
Το είδος, τη μονάδα μέτρησης, την ποσότητα κάθε είδους, το άθροισμα των ποσοτήτων των ειδών
Απάντηση σύμφωνα με νέα δεδομένα:
Σύμφωνα με τον ΚΦΑΣ το δελτίο αποστολής καταργείται από 1/1/2014.
Στο καινούριο νόμο (4308/2014) δεν αναφέρεται κάτι για δελτίο αποστολής
Παρ’ όλα αυτά, ο υπόχρεος απεικόνισης συναλλαγών εφαρμόζει κατάλληλες δικλείδες, που εξειδικεύονται
με απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, για την παρακολούθηση των παραλαμβανομένων
και μη τιμολογημένων ακόμη από τους προμηθευτές αποθεμάτων, καθώς και των αποθεμάτων που έχουν
διακινηθεί και εκκρεμεί τιμολόγηση.

112. Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα ελεύθερα και στα οικονομικά αγαθά.

Aγαθά είναι τα μέσα με τα οποία ο άνθρωπος ικανοποιεί τις ανάγκες του.

1. Eλεύθερα: είναι τα αγαθά που πλεονάζουν σε σχέση με τις ανθρώπινες ανάγκες και ως εκ τούτου δεν
   έχουν οικονομική αξία (π.χ. αέρας, ηλιακό φως κ.λπ.), δηλαδή ο άνθρωπος δεν καταβάλλει γι’ αυτά καμία
   προσπάθεια ή θυσία να τα αποκτήσει.
2. Oικονομικά είναι τα αγαθά εκείνα που δεν περισσεύουν σε σχέση με τις ανθρώπινες ανάγ

113. Τι ορίζεται ως οντότητα σύμφωνα με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π), (πρώην Κ.Β.Σ & Κ.Φ.Α.Σ);

“Οντότητα (entity): Οντότητα είναι κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή ένωση προσώπων, με ή χωρίς νομική προσωπικότητα, επιχείρηση ή οργανισμός κερδοσκοπικού ή μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, που ανήκει στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα.”

114. Ποια είναι η έννοια της χονδρικής και λιανικής πώλησης;

Χονδρική πώληση ονομάζεται η πώληση και αγορά αγαθών , εμπορευμάτων και υπηρεσιών σε μεγάλες ποσότητες (χονδρικώς). Αφορά συναλλαγές κυρίως μεταξύ επαγγελματιών. Στις συναλλαγές αυτές εκδίδεται τιμολόγιο ή σε λιγότερες περιπτώσεις απόδειξη ταμειακής μηχανής. Ο σκοπός μιας τέτοιας εμπορικής συναλλαγής είναι η μεταπώληση των προϊόντων ή η διάθεση τους ως δώρο προς τους πελάτες.

λιανική πώληση, η πώληση αγαθών και η παροχή υπηρεσιών σε φυσικό πρόσωπο, για την ικανοποίηση ατομικών ή οικογενειακών αναγ­κών,

115. Ποια είναι η έννοια και ποια τα χαρακτηριστικά της Ετερόρρυθμης Εταιρίας (ΕΕ);

Εννοια της Ε.Ε.
Απλη ΕΕ είναι εκεινη της οποιας ενας ή περισσότεροι εταίροι ευθυνονται αλληλέγγυα και απεριοριστα και
ενας ή περισσότεροι εταίροι ευθυνονται μεχρι το ποσο εισφορας τους .
Οποτε εχουμε δυο κατηγοριες εταιρων :
 Αυτοι που ευθυνονται αλληλεγγυα και απεριοριστα οι οποιοι ονομαζονται ομορρυθμοι
 Αυτοι που ευθυνονται περιορισμενα , οι οποιοι ονομαζονται ετερορρυθμοι.
Βασικα χαρακτηριστικα της Ε.Ε.
 Απογορευεται από τον νομο οι ετερορρυθμοι εταιροι να αναλαβουν διαχειρηστες ή εκπροσωποι της
εταιρειας . Σε αντιθετη περιπτωση θα ευθυνονται ως ομορρυθμοι εταιροι.
 Απαγορευεται το ονομα του ετερορρυθμου εταίρου να αναφέρεται στην επωνυμια της εταιρειας . Η
επωνυμια αποτελειται από ένα ή περισσοτερα ονοματα ομορρυθμων εταιρων και την ενδειξη « και
ΣΙΑ»(δλδ και συντροφια), που καλυπτει τους υπολοιπους εταιρους ομορρυθμους και ετερορρυθμους
.
 Η ευθυνη του ετερορρυθμου εταιρου εξαντλείται μεχρι το υψος του ποσου της εισφορας του , εν
αντιθεση με τους ομορρυθμους που ευθυνονται αλληλέγγυα και απεριόριστα.

116. Ποια είναι η έννοια και ποια τα χαρακτηριστικά της Εταιρίας Περιορισμένης Ευθύνης (ΕΠΕ);

• είναι ένας ενδιάμεσος εταιρικός τύπος μεταξύ των προσωπικών και των κεφαλαιουχικών εταιρειών.
• βρίσκεται ανάμεσα στην ανώνυμη και την προσωπική εταιρεία. Δεν έχει τα μειονεκτήματα της πρώτης
(που είναι κεφαλαιουχική εταιρία), όπως την ανάγκη μεγάλου κεφαλαίου και ακόμα τη μειωμένη επιρροή
των μετόχων στη διοίκηση της εταιρίας. Δεν έχει ούτε το μέγα μειονέκτημα των προσωπικών εταιριών,
δηλαδή, το απεριόριστο της ευθύνης των ομόρρυθμων εταίρων.
• Αποτελεί νομικό πρόσωπο και είναι εμπορική εταιρία κατά το τυπικό κριτήριο, έστω και αν ο σκοπός αυτής
δεν είναι εμπορική επιχείρηση.
• είναι η εμπορική εταιρεία της οποίας το κεφάλαιο είναι διαιρεμένο σε ίσα μερίδια, και της οποίας όλοι οι
εταίροι ευθύνονται για τα εταιρικά χρέη μόνο μέχρι του ποσού της εισφοράς τους στο Εταιρικό κεφάλαιο.
• Ο νόμος (παράγραφος 1 του άρθρου 1 του Ν. 3190/55) ορίζει ότι στις εταιρίες περιορισμένης ευθύνης για
τις εταιρικές υποχρεώσεις ευθύνεται μόνο η εταιρία με την περιουσία της. Με τη διάταξη αυτή, λοιπόν,
καθιερώνεται η περιορισμένη (μέχρι του ύψους της εισφοράς τους) ευθύνη των εταίρων της Ε.Π.Ε. Η αρχή
αυτή αποτελεί την κυριότερη ομοιότητα της Ε.Π.Ε. προς την ανώνυμη εταιρία, αλλά ταυτόχρονα και το
μεγαλύτερο πλεονέκτημα των εταίρων της εταιρίας περιορισμένης ευθύνης. Το πλεονέκτημα αυτό έχουν
όλοι οι εταίροι — δεν υπάρχουν στην Ε.Π.Ε. εταίροι ευθυνόμενοι για τα χρέη της εταιρίας με ολόκληρη την
ατομική τους περιουσία αλληλεγγύως, όπως συμβαίνει με τους ομόρρυθμους εταίρους στις Ο.Ε. και Ε.Ε.
• Να σημειωθεί, όμως, ότι η ευθύνη των εταίρων της Ε.Π.Ε. είναι απεριόριστη προκειμένου για χρέη της
εταιρείας προς το δημόσιο, σύμφωνα με το άρθρο 69 του Κώδικα Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων (Ν.Δ.
356/74). Το ίδιο ισχύει και για τα χρέη της Ε.Π.Ε προς το Ι.Κ.Α.
• 1. Η επωνυμία της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης σχηματίζεται είτε εκ του ονόματος ενός ή
περισσοτέρων εταίρων είτε προσδιορίζεται εκ του αντικειμένου της ασκουμένης υπ` αυτής επιχειρήσεως με
και πρέπει να περιέχονται οι λέξεις “Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης”.
• Το κεφάλαιο της εταιρείας περιορισμένης ευθύνης καθορίζεται από τους εταίρους ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟ.
Κάθε διάταξη περί ελάχιστου καταβεβλημένου κεφαλαίου της εταιρείας καταργήθηκε.
• Το κεφάλαιο της ΕΠΕ διαιρείται σε ισόποσα μέρη, τα εταιρικά μερίδια
• Κάθε εταίρος μετέχει στην εταιρεία μόνον με μία μερίδα συμμετοχής και με περισσότερα εταιρικά μερίδια,
τα οποία αποτελούν την μερίδα συμμετοχής του
• Η μερίδα συμμετοχής αποτελεί τον αριθμό των εταιρικών μεριδίων που έχει κάθε εταίρος, τα οποία
αποτελούν ένα ενιαίο όλο, δηλαδή κάθε εταίρος μετέχει στην ΕΠΕ με μία μερίδα συμμετοχής, η οποία
αποτελείται από ένα ή περισσότερα εταιρικά μερίδια.
• Το καταστατικό αναφέρει τον αριθμό των εταιρικών μεριδίων από τα οποία αποτελείται το εταιρικό
κεφάλαιο, τη μερίδα συμμετοχής κάθε ιδρυτή καθώς και τον αριθμό των μεριδίων που περιλαμβάνει κάθε
μερίδα συμμετοχής π.χ. ο Γιώργος Παπαδόπουλος μετέχει στο εταιρικό κεφάλαιο με μία μερίδα συμμετοχής
αποτελούμενη από 20 εταιρικά μερίδια.
• Οι εισφορές μπορεί να είναι χρηματικές ή σε είδος π.χ. εισφορά ακινήτου για τη στέγαση των γραφείων της
εταιρείας ή επίπλωσης ή ακόμα και να συνίστανται σε παροχή εργασίας
• Τα εταιρικά μερίδια των εταιρειών περιορισμένης ευθύνης, αν και υφίσταται ως έννοια και εμμέσως πλην
σαφώς υποδηλώνουν το ποσοστό συμμετοχής των εταίρων στο εταιρικό κεφάλαιο, καθώς και όλα τα
δικαιώματα και υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτό, δεν μπορούν να παρασταθούν και ως τίτλος στο
χαρτί, όπως οι μετοχές ανωνύμων εταιριών και επομένως δεν μπορούν να αποτελέσουν εμπράγματο τίτλο,
ο οποίος μπορεί να πουληθεί και γενικότερα να αποτελέσει προϊόν συναλλαγής.
• Τα εταιρικά μερίδια που έχει ένας εταίρος, αποτελούν την μερίδα συμμετοχής του. Η τελευταία μπορεί να
παρασταθεί σε έγγραφο εκδιδόμενο από την εταιρεία ΜΟΝΟ ως απόδειξη της εταιρικής τους ιδιότητας,
πάνω στο οποίο θα αναγράφεται οπωσδήποτε: « ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΜΗ ΦΕΡΟΥΣΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΑΞΙΟΓΡΑΦΟΥ»

117. Ποια είναι η έννοια και ποια τα χαρακτηριστικά της Ανώνυμης Εταιρίας (ΑΕ);

ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ:
• Ανώνυμη εταιρία είναι η κατά το τυπικό σύστημα εμπορική κεφαλαιουχική εταιρία με νομική
προσωπικότητα, για τα χρέη της οποίας ευθύνεται μόνο η ίδια με την περιουσία της. Συνέπεια του
κεφαλαιουχικού χαρακτήρα της ανώνυμης εταιρίας είναι ότι έχει μετοχικό κεφάλαιο, το οποίο είναι
διαιρεμένο σε ίσα μερίδια, τις μετοχές.
• Επειδή έχει σωματειακή μορφή, η επιδίωξη του σκοπού της δεν απαιτεί τη σύμπραξη των μελών της,
δηλαδή των μετόχων (αυτοί δεν έχουν εξουσία διαχείρισης και εκπροσώπησης), αλλά η διαχείριση
και η εκπροσώπηση ανατίθενται σε ειδικό, ολιγομελές όργανο διοικήσεως, το διοικητικό συμβούλιο,
τα μέλη του οποίου δεν είναι υποχρεωτικά μέτοχοι (διάσπαση μεταξύ μετοχικής ιδιότητας και
διοίκησης).
• Είναι μια κεφαλαιουχική εταιρία. Μόνο η καταβολή της εισφοράς έχει σημασία, όχι το πρόσωπο των
μετόχων. Η ανωτέρω ρύθμιση αποτελεί αναγκαστικό δίκαιο.
• Έχει νομική προσωπικότητα. Φορέας της εταιρικής περιουσίας είναι το νομικό πρόσωπο της εταιρίας
και ως εκ τούτου ισχύει η αρχή του χωρισμού της εταιρικής περιουσίας από την ατομική περιουσία
των μετόχων. Συνέπεια αυτού, είναι η έλλειψη ευθύνης των μελών της ΑΕ για τα χρέη της (καθολική
αυτοτέλεια του νομικού προσώπου της ΑΕ).
• Θεμελιώδης έννοια είναι το μετοχικό κεφάλαιο, το οποίο διαιρείται σε μετοχές. Επειδή οι δανειστές
ικανοποιούνται μόνο από την εταιρική περιουσία, ο νόμος επιβάλλει την καταβολή ελάχιστης
εταιρικής περιουσίας, η οποία απεικονίζεται στο μετοχικό κεφάλαιο, αφετέρου αποκλείει τη διανομή
στους μετόχους εταιρικής περιουσίας, εφόσον εκτός από τα χρέη, δεν καλύπτεται το μετοχικό
κεφάλαιο.
• Η ικανότητα συλλογής κεφαλαίων και χρηματοδότησης της εταιρίας καθίσταται ευκολότερη αν οι
μετοχές της είναι εισηγμένες σε οργανωμένη αγορά (χρηματιστήριο). Η εισαγωγή των μετοχών σε
χρηματιστήριο δεν είναι υποχρεωτική, εφόσον όμως η εταιρία αποφασίσει την εισαγωγή,
εφαρμόζονται ως προς αυτή και οι κανόνες του δικαίου της κεφαλαιαγοράς.
• Η νομική θέση του μετόχου συνίσταται σε 3 βασικές αρχές αναγκαστικού δικαίου: α) ελεύθερη
μεταβίβαση της μετοχικής σχέσης β) έλλειψη υποχρεώσεων που απορρέουν από αυτή γ) απουσία
εξουσίας διαχείρισης και εκπροσώπησης παρά μόνο μετά την εκλογή ως μέλος του διοικητικού
συμβουλίου της εταιρίας, όπως και κάθε τρίτος.
• Είναι δυνατή η δημιουργία και μονοπρόσωπης ΑΕ, δηλαδή εταιρίας όπου όλες οι μετοχές
συγκεντρώνονταν σε ένα μόνο φυσικό ή νομικό πρόσωπο.
• Γνώμονας για τη συμπεριφορά των μετόχων και ιδίως των διοικούντων την ΑΕ πρέπει να είναι το, με
αντικειμενικά κριτήρια προσδιοριζόμενο, εταιρικό συμφέρον.

118. Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ Ετερορρύθμων Εταίρων και Ομορρύθμων Εταίρων;

Η προσωπική εταιρεία διακρίνεται σε ομόρρυθμη και σε ετερόρρυθμη εταιρεία, αναλόγως προς την ιδιότητα που λαμβάνουν τα μέλη-εταίροι αυτής, σε σχέση με την ευθύνη που επωμίζονται για τα χρέη της έναντι τρίτων. Στην Ο.Ε., όλα τα μέλη-εταίροι, ανεξαρτήτως ποσοστού συμμετοχής, ευθύνονται προσωπικά, απεριόριστα και αλληλέγγυα για τις υποχρεώσεις της εταιρείας προς τους προμηθευτές ή τους πιστωτές της. Είναι έντονο, επομένως, το προσωπικό στοιχείο της συμμετοχής του ομόρρυθμου εταίρου, αφ’ενός, και αφ’ετέρου, τονίζεται το απεριόριστο και το αλληλέγγυο της ευθύνης του, πέραν του ποσού της εισφοράς του στο εταιρικό κεφάλαιο της εταιρείας, για τα χρέη αυτής. Στην Ε.Ε. υπάρχει τουλάχιστον ένας εταίρος (ή και περισσότεροι), ο οποίος ευθύνεται προσωπικά μεν, περιορισμένα δε, ως προς την ευθύνη για τις υποχρεώσεις της εταιρείας. Ο εταίρος αυτός είναι ο ετερόρρυθμος εταίρος. Περαιτέρω, στην Ε.Ε., πρέπει να υπάρχουν και ομόρρυθμοι εταίροι, οι οποίοι ευθύνονται, όπως ήδη αναφέραμε, απεριόριστα και αλληλέγγυα. Την εταιρεία εκπροσωπεί ο ομόρρυθμος εταίρος ( ή οι ομόρρυθμοι εταίροι), το όνομα ή τα ονόματα των οποίων βρίσκονται και απαρτίζουν την επωνυμία της. Οι ομόρρυθμοι εταίροι, φυσικά πρόσωπα, με βάση το άρθρο 10 του ΚΦΕ, «λαμβάνουν» επιχειρηματική αμοιβή, με την έννοια ότι θα φορολογηθούν για ένα μέρος των κερδών της εταιρείας (εισόδημα από εμπορικές επιχειρήσεις), ενώ οι ετερόρρυθμοι εταίροι, συμμετέχουν βεβαίως στα κέρδη, πλην όμως δεν έχουν την υποχρέωση να δηλώσουν εισόδημα προς φορολόγηση. Τέλος, η σύσταση των εταιρειών αυτών, σε ότι αφορά τα τυπικά στοιχεία, δεν έχει διαφορές. Απαιτείται ιδιωτικό συμφωνητικό (ή συμβολαιογραφικό έγγραφο, εφ’όσον εισφέρεται στο εταιρικό κεφάλαιο, η κυριότητα εμπράγματου δικαιώματος επί ακινήτου), το οποίο πρέπει να κατατεθεί στο Πρωτοδικείο της έδρας της εταιρείας και καταβάλλονται τα ίδια έξοδα για την σύσταση της εταιρείας.

119. Ποια είναι η διαδικασία του σχεδιασμού marketing plans για υπηρεσίες;

Ένα marketing plan είναι απαραίτητο για κάθε επιχείρηση που θέλει να προβάλει τα προϊόντα/ υπηρεσίες της σωστά
και αποτελεσματικά. Η δημιουργία του marketing plan είναι μεν μια χρονοβόρα διαδικασία αλλά αξίζει πραγματικά τον
κόπο γιατί θα σας «γλιτώσει» πολύ χρόνο στο μέλλον. Το marketing plan θα σας βοηθήσει να δείτε καθαρά που
«βαδίζει» η επιχείρησή σας αλλά και τι ακριβώς θέλετε να πετύχετε κατά την διάρκεια της πορείας αυτής.
Επιπλέον, το marketing plan παρουσιάζει με λεπτομέρεια τα σημαντικότερα βήματα που πρέπει να κάνετε για να
φτάσει η επιχείρησή σας στο στάδιο που επιθυμείτε. Ένα ακόμα όφελος του marketing plan είναι πως κατά την
διάρκεια της δημιουργίας του, σας δίνεται η ευκαιρία να σκεφτείτε πόσο χρόνο θα πάρει να πραγματοποιήσετε το
κάθε προ-σχεδιασμένο «βήμα» καθώς και τι θα σας κοστίσει σε χρήματα, χρόνο και προσπάθεια.

1. EXECUTIVE SUMMARY
2. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
3. ΕΙΣΑΓΩΓΗ
4. ΑΝΑΛΥΣΗ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
   4.1. Ανάλυση Επιχειρηματικού Περιβάλλοντος
   4.2. Νομικό Πλαίσιο
   4.3. Ανταγωνιστικό Περιβάλλον
   4.4. Εταιρικό Περιβάλλον
5. ΠΕΛΑΤΕΣ ΣΤΟΧΟΣ
6. ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ & ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ
7. ΣKOΠΟΣ & ΣΤΟΧΟΙ MARKETING
8. ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ MARKETING
9. TAKTIKEΣ ΤΟΥ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ
10. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

120. Να αναφέρεται τους κυριότερους τύπους των εμπορικών επιστολών με ενδεικτικό παράδειγμα.

επιστολή αναγνώρισης και αναβολής

επιστολή με σκοπό να πείσουν

Επιστολές δυσάρεστες για τον λήπτη (αρνητικές επιστολές)

4.Επιστολές καταφατικές
5.Επιστολές αξιώσεων
6.Οι διαβιβαστικές επιστολές και τα διαβιβαστικά έγγραφα
7.επιστολές και μηνύματα καλής θέλησης
8.Επιστολές υπόμνησης

121. Ποιες είναι οι φάσεις σχεδιασμού της επικοινωνιακής διαδικασίας;

Ο σχεδιασμός της επικοινωνιακής διαδικασίας περιλαμβάνει τις ακόλουθες φάσεις:

1. Προετοιμασία μηνύματος (πηγή πληροφόρησης)
2. Τη μετατροπή του μηνύματος σε ένα αποτελεσματικό σύμβολο προκειμένου να μεταδοθεί στον δέκτη
   (κωδικοποίηση μηνύματος)
3. Μεταφορά μηνυμάτων (δίαυλος μηνυμάτων)
4. Την ερμηνεία του συμβολισμού από την πλευρά του αποδέκτη (αποκωδικοποίηση)
5. Την αντίδραση από την πλευρά του δέκτη
6. Τη διοχέτευση των κατάλληλων πληροφοριών σχετικά με την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας από
   τον δέκτη στον πομπό (επανατροφοδότηση)

122. Αν υποθέσουμε ότι κατάθετετε σήμερα 2.000,00 € , ποιο θα είναι το χρηματικό ποσό που θα έχετε στη διάθεση σας μετά από τρία έτη αν το επιτόκια για το πρώτο έτος είναι 7%, το δεύτερο έτος είναι 10% και το τρίτο 13%;

I=2000x1x7%=140

K=2140

I2=2140×10%=214

K2=2140+214=2354

Itel=2354×13%=306,02

Ktel=2354+306,02=2660,02

123.Είστε προϊστάμενος Γραφείου στη Διεύθυνση Προσωπικού μιας εταιρείας και καλείσθε να υποδείξετε τρόπους μείωσης του κόστους από τη συσσώρευση του μεγάλου όγκου αλληλογραφίας. Ποιες μεθόδους θα εφαρμόζατε;

odhg;iew gia xr;ono diat;hrhshw

stel;exvsh me ;empeiroyw ypall;hloyw

diaxvrism;ow arxe;ioy

m;eivsh periexom;enoy

anadi;arurvsh ent;ypvn

hlektronik;h arxeiouethsh

124. Πότε επιβάλλεται συμπληρωματικός φόρος στο εισόδημα ενός Φυσικού Προσώπου και με τι ποσοστό;

Συμπληρωματικός φόρος ονομάζεται ο φόρος που επιπλέον καλείται να καταβάλλει το υπόχρεο νομικό ή φυσικό πρόσωπο, εφόσον στα εισοδήματα που δηλώνει συμπεριλαμβάνεται και εισόδημα από την Α-Β πηγή, δηλαδή «εισόδημα από ακίνητα». Η φορολογία αυτή, μια από τις δεκάδες που υπολογίζονται και επιβαρύνουν την ακίνητη περιουσία, ως εάν ο νομοθέτης να επιδιώκει να «τιμωρήσει» τους ιδιοκτήτες της, αναφέρεται στον ΚΦΕ σε τρία σημεία. Συνεκκαθαρίζεται δε και βεβαιώνεται, για μεν τα φυσικά πρόσωπα με την εκκαθάριση του κύριου φόρου της φορολογικής δήλωσης του οικείου οικονομικού έτους, για δε τα νομικά με την υποβολή της φορολογικής τους δήλωσης, άμεσα. Ο υπολογισμός αυτού του φόρου γίνεται με αναλογικό συντελεστή (1,5% ή 3%, κατά περίπτωση), επί του ακαθαρίστου εισοδήματος από την συγκεκριμένη πηγή.
Η πρώτη αναφορά, στον ΚΦΕ, γίνεται στην παράγραφο 7, του άρθρου 9 και έχει ως εξής, για το εισόδημα από ακίνητα που αποκτούν τα φυσικά πρόσωπα: «Αν στο συνολικό εισόδημα περιλαμβάνεται και εισόδημα από ακίνητα, εκτός από το απαλλασσόμενο εισόδημα από ιδιοκατοίκηση γενικά, το ακαθάριστο ποσό αυτού υποβάλλεται και σε συμπληρωματικό φόρο, ο οποίος υπολογίζεται με συντελεστή 1,5%. Ειδικώς, ο συντελεστής του πρώτου εδαφίου αυξάνεται σε 3% εφόσον η επιφάνεια κατοικίας υπερβαίνει τα 300 τετραγωνικά μέτρα της κατοικίας ή πρόκειται για επαγγελματική ή εμπορική μίσθωση».
Η ως άνω διάταξη διαμορφώθηκε και ισχύει για τα εισοδήματα που αποκτώνται από 1/1/2011, μετά την πλήρη αντικατάσταση του άρθρου 9 από το άρθρο 38, παρ. 2, του Ν.4024/2012. Έχει ιδιαίτερη σημασία να παραθέσουμε την σχετική με το θέμα αυτό παράγραφο, πριν την αντικατάστασή της (ήταν η παράγραφος 5):  «Αν στο συνολικό εισόδημα περιλαμβάνεται και εισόδημα από ακίνητα, εκτός από το απαλλασσόμενο εισόδημα από ιδιοκατοίκηση γενικά, το ακαθάριστο ποσό αυτού υποβάλλεται και σε συμπληρωματικό φόρο, ο οποίος υπολογίζεται με συντελεστή 1,5%. Το ποσό του συμπληρωματικού φόρου αυτής της παραγράφου δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερο από το ποσό του φόρου που αναλογεί στο συνολικό καθαρό εισόδημα, σύμφωνα με τις παρ. 1 έως και 4, κατά περίπτωση. Ειδικώς, ο συντελεστής του πρώτου εδαφίου αυξάνεται σε 3% και επιβάλλεται στο ακαθάριστο εισόδημα από ακίνητα που χρησιμοποιούνται ως κατοικίες, εφόσον η επιφάνεια καθεμιάς από αυτές υπερβαίνει τα 300 τετραγωνικά μέτρα».

125. Να αναφέρετε πότε μια συναλλαγή θεωρείται ως ενδοκοινοτική απόκτηση και πότε ως ενδοκοινοτική παράδοση αγαθών.

Ενδοκοινοτική Απόκτηση Αγαθών για ένα Κράτος Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης θεωρείται η αγορά προϊόντων από άλλο Κράτος Μέλος. Ήτοι, για την Ελλάδα θεωρείται ενδοκοινοτική απόκτηση η αγορά αγαθών από τη Γαλλία και ομοίως για τη Γαλλία θεωρείται ενδοκοινοτική απόκτηση η αγορά αγαθών από την Ελλάδα. Δε θα πρέπει να συγχέεται με τις εισαγωγές, δηλαδή με την αγορά αγαθών από τρίτη χώρα (εκτός Ευρωπαϊκής Οικογένειας, όπως π.χ. Ελβετία, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ιαπωνία, Τουρκία…). Ο χαρακτηρισμός αυτός και η διάκριση γίνεται για σκοπούς ΦΠΑ.

Ο ορισμός που δίνει ο Κώδικας Φόρου Προστιθέμενης Αξίας,στην παράγραφο 1 του άρθρου 11 είναι ο εξής:

“Ενδοκοινοτική απόκτηση, κατά την έννοια των διατάξεων του άρθρου 2…”,(βλέπε ΦΠΑ),”… θεωρείται η απόκτηση της εξουσίας να διαθέτει κάποιος ως κύριος ενσώματα κινητά αγαθά, που αποστέλλονται ή μεταφέρονται στον αποκτώντα από τον πωλητή ή τον αποκτώντα από πρόσωπο που ενεργεί για λογαριασμό τους, στο εσωτερικό της χώρας από άλλο κράτος μέλος, από το οποίο αναχώρησε η αποστολή ή η μεταφορά του αγαθού.”

Κάθε παράδοση αγαθών από την Ελλάδα σε άλλοκράτο μέλος, εφόσον η παράδοση αυτή χαρακτηρίζεται ως ενδοκοινοτική, απαλλάσσεται στην Ελλάδα (τιμολόγηση χωρίς ΦΠΑ).
Για την παράδοση αυτή, υπάρχει δικαίωμα έκπτωσης ή και επιστροφής του φόρου εισροών. Συνεπώς παρόλο που ο πωλητής τιμολογεί χωρίς ΦΠΑ δεν χάνει το δικαίωμα έκπτωσης του φόρου των εισροών του.

126. Σε ποιες περιπτώσεις οι σύζυγοι υποβάλλουν χωριστά δήλωση φόρου εισοδήματος;

Οι συζυγοι υποβαλλουν χωριστα δηλωση φορου εισοδηματος όταν :
 Οι συζυγοι δεν μενουν μαζι κατά το χρονο υποβολης της δηλωσης λογω διακοπης της εγγαμης
συμβιωσης
 Ο ενας από τους δυο συζυγους είναι σε κατασταση πτωχευσης
 Ο ενας από τους δυο συζυγους εχει τεθει σε δικαστικη ή ωομικη απαγορευση ή τελει υπο δικαστικη
αντιληψη (εκκρεμη καποιο δικαστηριο)

127. Πότε υποβάλλονται οι προσωρινές δηλώσεις απόδοσης του Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών;

ο φόρος που παρακρατείται, αποδίδεται το αργότερο μέχρι το τέλος του δεύτερου μήνα από την ημερομηνία καταβολής της υποκείμενης σε παρακράτηση πληρωμής.
Επομένως, για όλες τις κατηγορίες εισοδημάτων της προσωρινής δήλωσης Φ.Μ.Υ., υπάρχει υποχρέωση υποβολής της δήλωσης σε μηνιαία βάση και με προθεσμία απόδοσης του εν λόγω φόρου την τελευταία ημέρα του μεθεπόμενου από την παρακράτηση μήνα.

Για παράδειγμα ως καταληκτική ημερομηνία απόδοσης του παρακρατούμενου φόρου μηνός Ιανουαρίου 2014, ορίζεται η 31/03/2014.
Ως καταληκτική ημερομηνία απόδοσης του παρακρατούμενου φόρου μηνός Φεβρουαρίου 2014, ορίζεται η 30/04/2014.

128. Ποιοι συντελεστές Φ.Π.Α. ισχύουν σήμερα; Υπάρχουν περιοχές με διαφορετικούς συντελεστές και ποιες
είναι αυτές;

24%

16%

6%

129. Ποια εισοδήματα θεωρούνται ότι προέρχονται από Μισθωτές Υπηρεσίες;

Εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες είναι το εισόδημα που προκύπτει κάθε ένα οικ. έτος από μισθούς, ημερομίσθια, επιχορηγήσεις, επιδόματα, συντάξεις και γενικά από
κάθε παροχή που χορηγείται περιοδικά με οποιαδήποτε μορφή είτε σε χρήμα είτε σε
είδος ή άλλες αξίες για παρούσα ή προηγούμενη υπηρεσία ή για οποιαδήποτε άλλη
αιτία, το οποίο αποκτάται από μισθωτούς γενικά και συνταξιούχους. Ειδικότερα, στα εισοδήματα αυτά περιλαμβάνονται και οι ακόλουθες παροχές:
α) Η αξία των αγαθών που αντιπροσωπεύουν οι χορηγούμενες «δωροεπιταγές». β) η αξία των χορηγούμενων διατακτικών για την αγορά αγαθών από συμβεβλημένα
καταστήματα, με την εξαίρεση των διατακτικών τροφής για εργαζόμενους μέχρι
ποσού έξι (6) ευρώ ανά διατακτική. γ) Το ποσό του καταβαλλόμενου ενοικίου καθώς και του τεκμαρτού ενοικίου όπως
αυτό προσδιορίζεται με βάση το άρθρο 23 του ΚΦΕ, για παροχή κατοικίας.
δ) Το καταβαλλόμενο ποσό για οικιακό προσωπικό.
ε) Τα επιδόματα θέσεως και ευθύνης.

130. Πώς προσδιορίζεται το συνολικό καθαρό εισόδημα ενός Φυσικού Προσώπου;

εισόδημα απο μισθούς, ακίνητα, κινητές αξίες, επιχειρήσεις ή ελεύθερο επάγγελμα

131. Πότε ο φορολογούμενος υποβάλλει δήλωση με επιφύλαξη και πότε συμπληρωματική;

όταν αμφιβάλλει για τη φορολογική υποχρέωση, το είδος φορολογίας και τη κατηγορία που εμπίπτει

132. Ποιες συναλλαγές περιλαμβάνονται στις συγκεντρωτικές καταστάσεις (Μ.Υ.Φ), πελατών και προμηθευτών;

ρευμα, νερο, τηλ, ελτα, οσε, κτελ, συνδρομές, δαπάνες, ενοίκια, πάρκινγ, διόδια, χονδικές πωλήσεις, υπηρεσίες, αεροπορικά

133. Τι θεωρείται ως υποκατάστημα μιας οντότητας σύμφωνα με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π), (πρώην Κ.Β.Σ & Κ.Φ.Α.Σ);

«Τι ισχύει για τα υποκαταστήματα από 1/1/2015;

Οι διατάξεις του Ν. 4308/2014 «Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα, συναφείς ρυθμίσεις και άλλες διατάξεις» (Α΄ 251) δεν ορίζουν την έννοια του υποκαταστήματος, ούτε όμως απαιτείται ο καθορισμός της έννοιας αυτής, για την εφαρμογή των διατάξεων του υπόψη νόμου, δεδομένου ότι οι εν λόγω διατάξεις δεν προσδιορίζουν ιδιαίτερες υποχρεώσεις για τα υποκαταστήματα (υποχρέωση τήρησης ιδιαίτερων λογιστικών αρχείων, κ.λπ.)»

Από το εγχειρίδιο ερωταπαντήσεων της Α.Α.Δ.Ε. Ιουλίου 2019

Είναι προφανές ότι όταν μία έρευνα ή μελέτη ξεκινά μ΄ αυτή την αναφορά, το πρώτο που αντιλαμβάνεται ο αναγνώστης είναι ότι υπάρχει κενό διατάξεων. Τα υποκαταστήματα όμως δημιουργούνται και λειτουργούν και ανεξάρτητα από την πρόθεση του νομοθέτη να μην ασχοληθεί με το θέμα, οι λογιστές και οι επιχειρήσεις πρέπει να χειρίζονται τα σχετικά θέματα με τη μεγαλύτερη δυνατή ασφάλεια και αξιοπιστία.

134. Ποια είναι τα πρόσωπα που θεωρείται ότι βαρύνουν τους φορολογούμενους;

σύζυγος

ανήλικα άγαμα τέκνα

ενήλικα άγαμα τέκνα πριν τα 25 έτη

τέκνα με αναπηρία 67% κια άνω

135. Στην ετερόρρυθμη εταιρεία «Β. Βασιλείου και Σία Ε.Ε.», της οποίας εταίροι είναι ο Α ομόρρυθμος εταίρος με 40%, ο Β ομόρρυθμος εταίρος με 30% και ο Γ ετερόρρυθμος εταίρος με 40%, στο τέλος της χρήσης προέκυψαν κέρδη 50.000 €.

επιχ. αμοιβη = 50.000χ50%χ100%=250000

Α=2500000χ40%=1000000

Β=2500000χ30%=750000

Φορολογητέο εισόδημα = 2500000-1750000=750000

φόρος εταιρίας=750000χ35%=262.500

Σελίδα 11 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

136. Στην Ετερόρρυθμη Εταιρία «Α. Ανδρέου & ΣΙΑ ΕΕ», συμμετέχουν ο Α Ομόρρυθμος Εταίρος με ποσοστό 40% και στο κεφάλαιο 40.000,00€, ο Ομόρρυθμος Εταίρος Β με ποσοστό 40% και εισφορές στο κεφάλαιο 40.000,00€ και ο Ετερόρρυθμος Εταίρος Γ με ποσοστό 20% και εισφορές στο κεφάλαιο 20.000,00€, ενώ παρουσιάζεται ζημιά 120.000,00€ στην διαχειριστική χρήση. Ζητείται να κατανεμηθεί η ζημιά στους εταίρους και να γίνει αιτιολόγηση της κατανομής.

Όπως γνωρίζουμε στη Ε.Ε εφόσον υπάρχει ζημιά οι ετερόρρυθμοι εταίροι ευθύνονται
μόνο μέχρι το πόσο της συμμετοχής τους στο εταιρικό κεφάλαιο.
Επειδή στην συγκεκριμένη εταιρία ο ετερόρρυθμος Γ μετέχει στο κεφάλαιο με ποσό
20.000 η ζημία που τον βαρύνει είναι 20.000.
Άρα η ζημία που αναλογεί στους Ο.Ε Α και Β είναι 120.000 – 20.000 = 100.000. Και
επειδή συμμετέχουν και οι δύο εταίροι με 40% η ζημιά στον καθένα είναι 50.000.

137. “Στην «Γ. Γεωργίου & Σια Ο.Ε.» που συμμετέχει ο Α με 50% και ο Β με 50% προέκυψαν κέρδη 20.000,00€.

επιχειρηματική αμοιβή=20000χ50%χ100%=1000000

φορολογητέο εισόδημα = 1000000-500000=500000

138. Να γίνει ο πίνακας διανομής και διάθεσης των κερδών στους Α και Β”

Φορολογητέα κέρδη: 20.000
ΦΟΡΟΣ: 20.000 Χ 29% = 5.800
Υπόλοιπο: 14.200
Α: 14.200 Χ 50% = 7.100
Β: 14.200 Χ 50% = 7.100

139. “Τι καλείται σύμφωνα με το Εργατικό Δίκαιο:

α. «Εξαρτημένη Εργασία»

β. «Επάγγελμα» γ. «Μισθός» δ. «Υπάλληλος» ε. «Εργάτης» στ. «Εργοδότης»

ζ. «Υποχρέωση πίστεως»;

Εξαρτημένη Εργασία υπάρχει όταν ο μισθωτός που παρέχει για ορισμένο ή αόριστο
χρόνο την εργασία του με μισθό, τελεί υπό την εξάρτηση του εργοδότη η οποία
εκδηλώνεται με το δικαίωμα του εργοδότη να ασκεί εποπτεία και έλεγχο στην εργασία
που παρέχει ο μισθωτός και να δίνει οδηγίες σχετικά με το χρόνο, τόπο και τρόπο
παροχής της εργασίας του.
Επάγγελμα: Είναι η σταθερή, συστηματική, κατά εξακολούθηση και κατά κανόνα με
πρόθεση βιοπορισμού απασχόληση με ορισμένα έργα.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
173
Μισθός: Είναι η αντιπαροχή του εργοδότη στο μισθωτό για την εργασία που παρέχει.
Μισθός είναι δηλαδή το οικονομικό αντάλλαγμα, η οικονομική αποτίμηση της αξίας της
προσφερόμενης εργασίας. Είναι συνεχής και τακτική παροχή, σταθερά ορισμένη και
ανεξάρτητη από το επιχειρηματικό κίνδυνο και τα κέρδη του εργοδότη.
Υπάλληλος θεωρείται ο μισθωτός που παρέχει κατά κύριο λόγο πνευματική εργασία, με
βάση δηλαδή ουσιαστικά κριτήρια. Σήμερα, με βάση τη νομολογία χαρακτηρίζονται ως
υπάλληλοι και συγκεκριμένες ειδικότητες εργαζομένων, οι οποίοι παρέχουν μεν
σωματική εργασία, πλην όμως έχουν εξειδικευμένη εμπειρία, θεωρητική μόρφωση και
κυρίως ανάπτυξη πρωτοβουλίας και ανάληψη ευθύνης κατά την εκτέλεση του έργου.
Τέλος, υπάρχουν κατηγορίες ή ειδικότητες εργαζομένων οι οποίοι χαρακτηρίζονται από
τον νόμο, από κανονισμούς που εκδίδονται με νομοθετική εξουσιοδότηση ή από
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, ως ιδιωτικοί υπάλληλοι ή εξομοιώνονται με αυτούς,
ανεξάρτητα από το είδος της παρεχόμενης εργασίας με βάση το τυπικό κριτήριο.

Εργάτης: θεωρείται ο μισθωτός που παρέχει κατά κύριο λόγο σωματική εργασία. Οι
εργάτες αποκαλούνται πολλές φορές εργατοτεχνίτες ή τεχνίτες. Με τους εργάτες
εξομοιώνονται γενικώς οι μαθητευόμενοι, οι μαθητές, τεχνίτες.
Εργοδότης: Είναι το πρόσωπο στο οποίο προσφέρει την εργασία του ο μισθωτός, το
πρόσωπο που δικαιούται βάση μιας σχέσης εξαρτημένης εργασίας να χρησιμοποιεί την
εργασία του μισθωτού.
Υποχρέωση πίστεως: Η υποχρέωση πίστης αποτελεί υποχρέωση του εργαζομένου να
αποφεύγει κάθε βλαπτική ενέργεια σε βάρος του εργοδότη και να προβαίνει σε επιμελή
και καλόπιστη εκπλήρωση της σύμβασης εργασίας. Η υποχρέωση πίστης περιλαμβάνει
μια σειρά επί μέρους υποχρεώσεων, που ποικίλουν αναλόγως του αντικειμένου της
σύμβασης εργασίας, όπως η υποχρέωση εχεμύθειας, η υποχρέωση μη παράλληλης
απασχόλησης σε άλλον εργοδότη και η υποχρέωση αποφυγής ανταγωνισμού, που θίγει
τα νόμιμα επαγγελματικά συμφέροντα του εργοδότη

140. Δώστε τους ορισμούς των εννοιών: α. «Κυριότητα»

β. «Δάνειο»

γ. «Μίσθωση» δ. «Πώληση» ε. «Ενέχυρο» στ.«Υποθήκη»

α. «Πώληση»
Με τη σύμβαση της πώλησης, ο ένας από τους συμβαλλόμενους (πωλητής) υποχρεούται να μεταβιβάσει
στον άλλο (αγοραστή) την κυριότητα ενός πράγματος ή ένα δικαίωμα και να παραδώσει το πράγμα, ο δε
άλλος (αγοραστής) να πληρώσει το τίμημα που συμφωνήθηκε. Π.χ. ο Α συμφωνεί με το Β να του
μεταβιβάσει την κυριότητα ενός αυτοκινήτου και να του το παραδώσει αντί 5.000.000 δρχ. Ή ο Α συμφωνεί
με το Β να του μεταβιβάσει ένα δικαίωμα ευρεσιτεχνίας αντί 3.000.000 δρχ.
Αντικείμενο της πώλησης μπορεί να είναι οποιοδήποτε πράγμα κινητό ή ακίνητο, αντικαταστατό ή
αναντικατάστατο, παρόν ή μέλλον (π.χ. η σοδειά από έναν αμπελώνα) ή και οποιοδήποτε δικαίωμα
(πνευματικής ιδιοκτησίας, δικαίωμα ευρεσιτεχνίας κτλ.).
Το τίμημα πρέπει να συνίσταται σε χρήματα. Αν αντί χρημάτων συμφωνηθεί παροχή άλλου αντικειμένου,
τότε δεν πρόκειται για πώληση αλλά για ανταλλαγή. Π.χ. ο Α συμφωνεί με το Β να του μεταβιβάσει την
κυριότητα ενός οικοπέδου στη Γλυφάδα και ο Β να μεταβιβάσει στον Α την κυριότητα ενός οικοπέδου στην
Εκάλη. Στην ανταλλαγή εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις που ισχύουν για την πώληση.
Η πώληση κατά κανόνα άτυπη, δηλ, δεν χρειάζεται να τηρηθεί κάποιο είδος συγκεκριμένου εγγράφου ή
μπορεί να γίνει και προφορικά. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις ο νόμος απαιτεί τύπο, όπως π.χ.
συμβολαιογραφικό έγγραφο για την πώληση ακινήτου, κληρονομιάς, αυτοκινήτου ή έστω ιδιωτικό έγγραφο
π.χ. για την πώληση πλοίου. Επίσης είναι σύμβαση αμφοτεροβαρής, δηλαδή δημιουργεί υποχρεώσεις και
για τους δύο συμβαλλόμενους.
β. «Δάνειο»
Δάνειο είναι η σύμβαση με την οποία ο ένας από τους συμβαλλόμενους (δανειστής) μεταβιβάζει κατά
κυριότητα στον άλλο (οφειλέτη) χρήματα ή άλλα αντικαταστατά πράγματα και αυτός υποχρεούται να
επιστρέψει άλλα πράγματα της ίδιας ποσότητας και ποιότητας.
Συνήθως αντικείμενο δανείου αποτελούν τα χρήματα, αλλά ως δάνειο μπορούν να δοθούν και άλλα
αντικαταστατά πράγματα. Αντικαταστατά πράγματα είναι τα κινητά πράγματα που προσδιορίζονται στις
συναλλαγές με αριθμούς, μέτρα ή σταθμά π.χ. τρόφιμα, μηχανήματα, ξυλεία κτλ. Παράδειγμα: ο Α δανείζει
στο Β 100.000 δρχ. ή 100 κιλά λάδι, που πρέπει να επιστραφούν μετά 3 μήνες.
Το δάνειο μπορεί να είναι άτοκο ή έντοκο. Στο έντοκο δάνειο, που είναι και η συνηθέστερη μορφή
πιστωτικής σύμβασης, ο οφειλέτης, εκτός από τη βασική του υποχρέωση να επιστρέψει πράγματα της ίδιας
ποσότητας και ποιότητας με αυτά που δανείστηκε, υποχρεούται να καταβάλει και τον τόκο που
συμφωνήθηκε, ο οποίος και αποτελεί το αντάλλαγμα για τη χρήση των πραγμάτων που δανείστηκαν.
γ. «Μίσθωση»
Μίσθωση πράγματος είναι η σύμβαση με την οποία ο ένας από τους συμβαλλόμενους (εκμισθωτής)
υποχρεούται να παραχωρήσει στον άλλο (μισθωτή), όσο διαρκεί η μίσθωση, τη χρήση του πράγματος
(μίσθιο) και ο μισθωτής να καταβάλει το μίσθωμα που συμφωνήθηκε. Π.χ. ο Α εκμισθώνει (νοικιάζει) στο Β
ένα διαμέρισμα για δύο χρόνια αντί 80.000 δρχ. μηνιαίως.
Αντικείμενο της μίσθωσης πράγματος είναι η παραχώρηση της χρήσης κινητού ή ακινήτου πράγματος για
ορισμένο ή αόριστο χρονικό διάστημα. Το μίσθωμα κατά κανόνα συνίσταται σε χρήματα.
Δ. Υποθηκη
Υποθηκή είναι εμπράγματο δικα’ιωμα σε ξένο ακίνητο για την εξασφάλιση απαίτησης με την προνομιακή
ικανοποίηση του δανειστή από το πράγμα …
Για την απόκτηση υποθήκης απσιτείται η συνδρομή δυο στοιχείων :
Τίτλος που χορηγεί δικαίωμα υποθήκης (νόμος , δικαστική απόφαση , ιδιωτική βούληση )και
Εγγραφή στο βιβλίο υποθηκών που τηρείται στο υποθηκοφυλακείο της περιφέρειας , όπου βρίσκεται
το ακίνητο
Ε . Ενέχυρο
Το ενέχυρο είναι εμπράγματο δικαίωμα σε ξένο κινητό πράγμα για την εξασφάλιση απαίτησης με την
προνομιακή ικανοποίηση του δανειστή από το πράγμα .
Για να συσταθεί ενέχυρο , απαιτείται η παράδοση του κινητού πράγματος από τον κύριο στον δανειστή και
συμφωνία αυτών , ότι ο δανειστής αποκτά ενέχυρο στο πράγμα. Η συμφωνία αυτή πρέπει να γίνει με
συμβολαιογραφικό έγγραφο ή με ιδιωτικό έγγραφο που να έχει βέβαιη χρονολογία και στο οποίο να
προσδιορίζεται η απαίτηση και να περιγράφεται το πράγμα που δίνεται ως ενέχυρο.Από την σύμβαση με
την οποία συστήνεται το ενέχυρο προκυπτουν δικαιώματα και υποχρεώσεις . Ο ενεχυρούχος δανειστής έχει
την υποχρέωση να φυλάσσει το πράγμα χωρίς όμως να το χρησιμοποιεί και να αποδώσει το πράγμα στον
οφειλέτη μετά την απόσβεση της απαίτησης . Εάν η απαίτηση του καταστεί απαιτητή , έχει το δικαίωμα να
πωλήσει το πράγμα με πλειστηριασμό.
Στ. Κυριοτητα
Εμπράγματο δικαίωμα που παρέχει εξουσία άμεση , απόλυτη και καθολική του κυρίου πάνω στο
πράγμα .
Α. Παρέχει στο δικαιούχο όλες τις εξουσίες πάνω στο πράγμα : τη χρήση , την κάρπωση και τη
διάθεση του πράγματος (θετικό στοιχείο ) και
Β. Απογερεύει κάθε επέμβαση τρίτου πάνω σε αυτό χωρίς την αδεία του (αρνητικό στοιχείο)
Σε αντίθεση με τα άλλα εμπράγματα δικαιώματα που παρέχουν μερική εξουσία στον κυρίο , π.χ. το
ενέχυρο την εξουσία εκπλειστηριάσεως του ενεχυριασμένου κινητού με σκοπό την προνομιακή
ικανοποίηση του δικαιούχ

141. Τι καλείται ράντα, περίοδος και τι όρος ή δόση ράντας; Ποια είναι η διαφορά προκαταβλητέας και ληξιπρόθεσμης ράντας;

Ράντα καλείται σειρά κεφαλαίων, τα οποία καταβάλλονται ή καταθέτονται σε ίσα χρονικά διαστήματα.
Περίοδος ράντας καλείται ο χρόνος ο οποίος περιέχεται μεταξύ δύο διαδοχικών λήξεων.
Όρος ή δόση ράντας καλείται κάθε χρηματικό ποσό που καταβάλλεται ή καταθέτεται στα ίσα χρονικά
διαστήματα.
Η διαφορά μεταξύ προκαταβλητέας και ληξιπρόθεσμης ράντας είναι ότι στην προκαταβλητέα ράντα ο όρος
της ράντας καταβάλλεται στην αρχή κάθε περιόδου, ενώ στη ληξιπρόθεσμη ράντα ο όρος της ράντας
καταβάλλεται στο τέλος κάθε περιόδου.

142. Τι είναι προεξόφληση, τι προεξόφλημα και ποια η διαφορά της εσωτερικής και εξωτερικής προεξόφλησης;

Προεξόφληση είναι η πράξη με την οποία μεταβιβάζεται η συναλλαγματική σε μια τράπεζα και εισπράττεται
από τον κομιστή η παρούσα αξία. Δηλαδή, προεξόφληση είναι η εξόφληση της συναλλαγματικής πριν από
τη λήξη της.
Προεξόφλημα ή υφαίρεση είναι η διαφορά μεταξύ ονομαστικής και παρούσας αξίας και είναι το ποσό που
παρακρατεί η τράπεζα ως τόκο κατά την πράξη της προεξόφλησης.
Η διαφορά της εσωτερικής και εξωτερικής προεξόφλησης είναι ότι στην εσωτερική προεξόφληση για τον
υπολογισμού του τόκου λαμβάνουμε ως κεφάλαιο την παρούσα αξία, ενώ στην εξωτερική προεξόφληση για
τον υπολογισμό του τόκου λαμβάνουμε ως κεφάλαιο την ονομαστική αξία.

143. Επενδυτής καταθέτει χρήματα στην τράπεζα ανατοκιζόμενα ανά έτος με επιτόκιο 10%.Στο τέλος των 5 ετών λαμβάνει 4.200,00 €. Πόσα χρήματα είχε καταθέσει;

Κ0 = ;, i = 0,10, n = 5, Kn = 4.200
Κ0 = Κn/(1+i)
n
=4.200/(1+0.10)5
=4.200/1.15
=4.200/1.61=2.608,70
Άρα, ο επενδυτής είχε καταθέσει 2.608,70€

144. Κεφάλαιο 3.500,00 € ανατοκίστηκε κατά έτος και έπειτα από 6 έτη έγινε με τους τόκους 5.554,06 €. Με ποιο επιτόκιο έγινε ο ανατοκισμός;

Κ0 = 3.500, n = 6, Kn = 5.554,06, i = ;
I=(Kn/Ko)
1/n
-1=(5.554.06/3.500.00)1/6
-1=1.591/6
-1= 1.08-1= 0.08 ή 8%
Άρα, ο ανατοκισμός έγινε με επιτόκιο 8%.

145. Ποια είναι η τελική αξία κεφαλαίου 1.500,00 € που ανατοκίζεται ανά τετράμηνο με 4% επιτόκιο και για 3 έτη και 8 μήνες;

Κ0 = 1.500, i = 0,04, n = 3 ∙ 3 + 2 = 9 +2 = 11 τετράμηνα, Κn = ;
Κn = Κ0 ∙ (1 + i)n = 1.500 ∙ (1 + 0,04)11 = 1.500 ∙ 1,0411 = 1.500 ∙ 1,54 =
= 2.310
Άρα, η τελική αξία του κεφαλαίου 1.500,00€, που ανατοκίζεται ανά τετράμηνο με 4% επιτόκιο και για 3 έτη
και 8 μήνες, θα είναι 2.310,00€

146. Δάνεισε κάποιος 3.000,00 € με ανατοκισμό προς 5% για 7 έτη. α. ποια είναι η απόδοση του κεφαλαίου; β. για πόσο χρόνο θα έπρεπε να τοκίζει το ίδιο κεφάλαιο και προς το ίδιο επιτόκιο με απλό τόκο, για να έχει την παραπάνω απόδοση;

α. Κ0 = 3.000, i = 0,05, n = 7 έτη, Κn = ;
Κn = Κ0 ∙ (1 + i)n = 3.000 ∙ (1 + 0,05)7 = 3.000 ∙ 1,057 = 3.000 ∙ 1,4 =
= 4.200
4.200 – 3.000 = 1.200
Άρα, η απόδοση του κεφαλαίου είναι 1.200€.
β. Κ0 = 3.000, i = 0,05, n = ; έτη, Κn = 4.221,30
I = K ∙ n ∙ i ή 1.200 = 3.000 ∙ n ∙ 0,05 ή 1.200 = n ∙ 150 ή n = 1.200/150 ή
n = 8
Άρα, θα πρέπει να τοκίζει το ίδιο κεφάλαιο και προς το ίδιο επιτόκιο με απλό τόκο για 8 έτη για να έχει την
παραπάνω απόδοση.

147. Τι δείχνουν τα μέτρα διασποράς στη Στατιστική; Να αναφέρετε τα κυριότερα μέτρα διασποράς. Να δοθεί ο τύπος υπολογισμού τους.

Τα μέτρα διασποράς στη Στατιστική είναι οι αριθμοί που μας δείχνουν την απόσταση των δεδομένων μας
από το κέντρο τους. Τα κυριότερα μέτρα διασποράς είναι: 1) το εύρος, 2) η διακύμανση και 3) η τυπική
απόκλιση.
Ο τύπος υπολογισμού του εύρους είναι: R = μεγαλύτερη τιμή της Χ – μικρότερη τιμή της Χ
Ο τύπος υπολογισμού της διακύμανσης είναι: s
2

=Σ(x-x

)
2
/n
Ο τύπος υπολογισμού της τυπικής απόκλισης είναι: s
2

= Σ(x-x

)
2
/

148. Ποια είναι η έννοια του ερωτηματολογίου και ποιες οι προϋποθέσεις ενός σωστού ερωτηματολογίου;

Το ερωτηματολόγιο είναι ένα έντυπο στο οποίο καταχωρούνται οι λαμβανόμενες πληροφορίες από τις
ερευνώμενες δειγματοληπτικές μονάδες. Το ερωτηματολόγιο πρέπει να συνταχτεί με μεγάλη προσοχή από
το τεχνικό προσωπικό της έρευνας.
Οι γενικές απαιτήσεις ενός καλού ερωτηματολογίου είναι:

1. Να είναι σύντομο
2. Να είναι εύκολο στην απάντηση και να μπορεί εύκολα να ταχυδρομηθεί
3. Να έχει σχεδιαστεί καλά
4. Τα διάφορα ερωτήματα να έχουν λογική ακολουθία
5. Να είναι δυνατή η επεξεργασία των στοιχείων
6. Να έχει κατάλληλο σχηματικό μέγεθος
   Ο σχεδιασμός ενός καλού ερωτηματολογίου για να τελειοποιηθεί, οι ερευνητές πρέπει να το δοκιμάζουν
   συνεχώς πριν αρχίσει η έρευνα και να εκπαιδεύσουν κατάλληλα το προσωπικό που θα το συμπληρώσει.
   Επιπλέον το περιεχόμενο των ερωτήσεων θα πρέπει:
7. Να μπορούν οι εξεταζόμενοι να το απαντήσουν
8. Να θέλουν οι εξεταζόμενοι να το απαντήσουν

149. Τι είναι Χρονολογική Σειρά και τι Αριθμοδείκτες;

Χρονολογική Σειρά
Στη στατιστική επιστήμη στην οικονομετρία και τα οικονομικά μαθηματικά, μια χρονολογική σειρά είναι μια
ακολουθία χρονολογικών δεδομένων, η οποία μετράται συνήθως σε διαδοχικές χρονικές στιγμές οι οποίες
απέχουν μεταξύ τους κατά ίσα χρονικά διαστήματα. Έτσι, η τρέχουσα τιμή μιας μεταβλητής Υ εκφράζεται ως
συνάρτηση των προηγούμενων τιμών της, δηλαδή των τιμών της με χρονική υστέρηση. Παραδείγματα
χρονοσειρών είναι η ημερήσια τιμή κλεισίματος του γενικού δείκτη του χρηματιστηρίου ή οι ημερήσιες
πωλήσεις ενός προϊόντος στη διάρκεια του τελευταίου έτους.
Ένας πιο σύντομος ορισμός: Χρονολογική σειρά ονομάζουμε το σύνολο των παρατηρήσεων, οι οποίες
λαμβάνονται κατά ορισμένες χρονικές στιγμές ή περιόδους που ισαπέχουν μεταξύ τους.
Αριθμοδείκτες
Αριθμοδείκτες είναι σχετικοί αριθμοί που δείχνουν τις ποσοστιαίες μεταβολές διαφόρων μεγεθών μεταξύ δύο
χρονικών σημείων ή περιόδων ή μεταξύ δύο γεωγραφικών περιοχών. Ορίζονται συνήθως ως λόγοι δύο
ποσοτήτων και χρησιμοποιούνται για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων σε διάφορα οικονομικά
προβλήματα. Ο λόγος της εισαγωγής και της ευρείας χρήσης αριθμοδεικτών είναι η ανάγκη για αναγωγή
διαφόρων μεγεθών σε ένα κοινό μέτρο, κάτι που κάνει εύκολη τη σύγκριση τους. Χαρακτηριστικό
παράδειγμα αριθμοδείκτη είναι ο τιμάριθμος τον οποίο χρησιμοποιούμε για να συγκρίνουμε το κόστος ζωής
σε δύο διαφορετικές χρονικές στιγμές. Ο τιμάριθμος και όλοι οι αριθμοδείκτες που ορίζονται από ποσότητες
που μετρήθηκαν σε δύο ή περισσότερες χρονικές στιγμές ονομάζονται χρονολογικοί αριθμοδείκτες. Αν για
τον υπολογισμό του αριθμοδείκτη χρησιμοποιούνται γεωγραφικά δεδομένα τότε ο αριθμοδείκτης ονομάζεται
γεωγραφικός, ενώ αν οι ποσότητες είναι οικονομικά μεγέθη μίας επιχείρησης τότε ο αριθμοδείκτης
ονομάζεται οικονομικός.

150. Ποιες είναι οι συνιστώσες των χρονολογικών σειρών και από ποιους παράγοντες διαμορφώνεται η κάθε συνιστώσα;

Οι συνιστώσες των χρονολογικών είναι οι ακόλουθες:
1) Η συνιστώσα της κύριας τάσης Τt (secular trend) η οποία περιγράφει τη μακροχρόνια εξέλιξη της
χρονοσειράς (σχεδιάζεται ως μία ευθεία). Είναι η μακροχρόνια γενική κίνηση που ακολουθεί η χρονολογική
σειρά, δηλαδή η κατά μέσο όρο απαλλαγμένη από βραχυχρόνιες αυξομειώσεις εξέλιξη της σειράς για
μεγάλες χρονικές περιόδους, συνήθως πάνω από δέκα έτη. Γι’ αυτό το λόγο καλείται και μακροχρόνια τάση
και μπορεί να είναι ανοδική ή καθοδική. Η τάση ενσωματώνει τις μακροχρόνιες εξελίξεις του μεγέθους που
εκφράζει η μεταβλητή. Παράγοντες που επιδρούν στην τάση είναι για παράδειγμα η αύξηση ή μείωση του
πληθυσμού, των τιμών (διαχρονικά), της απασχόλησης (διαχρονικά) κτλ.
2) Τη συνιστώσα της κυκλικής εναλλαγής Ct (cyclical fluctuation), η οποία περιγράφει επαναλαμβανόμενες
μη περιοδικές μεταβολές στη χρονοσειρά. Η κυκλική συνιστώσα αντιπροσωπεύει εκείνες τις
επαναλαμβανόμενες κυμάνσεις γύρω από την τάση που η διάρκειά τους είναι μεγαλύτερη του έτους. Οι
κυμάνσεις αυτές έχουν ανοδικές και καθοδικές φάσεις οι οποίες συνήθως διαρκούν μερικά έτη. Οι
οικονομικοί κύκλοι εμφανίζονται κυρίως στις οικονομικά ανεπτυγμένες οικονομίες, στις οποίες μεγέθη όπως
τιμές, επενδύσεις, κατανάλωση, εισόδημα κλπ. παρουσιάζουν κυκλικές κυμάνσεις λίγο ή πολύ έντονες.
Μάλιστα, λόγω του ότι οι οικονομίες αυτές είναι ανοικτές, οι κυμάνσεις μιας οικονομίας προκαλούν
αντίστοιχες κυμάνσεις στις οικονομίες των άλλων χωρών. Οι κυριότεροι παράγοντες που προκαλούν
κυκλικές κυμάνσεις δεν έχουν προσδιοριστεί πλήρως αλλά η επικρατέστερη άποψη σχετίζεται με την
ανισορροπία προσφοράς και ζήτησης, τις τεχνολογικές εφευρέσεις κτλ.
3) Την εποχιακή συνιστώσα (seasonal variation) η οποία ορίζεται από τις εποχιακές (περιοδικές) μεταβολές.
Η εποχική συνιστώσα είναι μία κυκλική κύμανση με περίοδο όμως, το έτος, αφού μέσα σ’ αυτό εξαντλεί όλες
τις ανοδικές και καθοδικές κινήσεις. Επίσης, είναι περιοδική διότι επαναλαμβάνεται ρυθμικά κάθε έτος. Είναι
προφανές ότι η εποχική κύμανση εμφανίζεται μόνο στις χρονολογικές σειρές με εποχικές παρατηρήσεις
(τετραμηνιαία, τριμηνιαία, μηνιαία κτλ. δεδομένα). Η εποχική κύμανση, που το όνομά της προέρχεται από το
γεγονός ότι συνδέεται με τις εποχές, δεν οφείλεται μόνο στις κλιματολογικές διαφορές μεταξύ των εποχών
(όπως συμβαίνει, π.χ. στην περίπτωση των αγροτικών προϊόντων). Τα διάφορα κοινωνικά φαινόμενα
(εορτές, θερινές διακοπές κτλ.), ο μεταβαλλόμενος αριθμός των εργάσιμων ημερών μεταξύ των μηνών του
έτους, το διαφορετικό ωράριο των καταστημάτων κλπ. είναι μερικές από τις αιτίες των περιοδικών
κυμάνσεων που εμφανίζουν οι χρονολογικές σειρές με εποχικά δεδομένα.
4) Τη συνιστώσα του τυχαίου σφάλματος της χρονοσειράς (irregular variations), η οποία περιέχει όλες τις
μεταβολές που δεν ανήκουν στις προηγούμενες συνιστώσες. Οποιαδήποτε επίδραση στη διαμόρφωση της
τιμής της μεταβλητής δεν οφείλεται σε κάποια από τις παραπάνω συνιστώσες, θεωρείται τυχαία ή άρρυθμος
(ακανόνιστη) κύμανση. Οι τυχαίες κυμάνσεις οφείλονται σε όλες εκείνες τις επιδράσεις που δεν είναι
συστηματικές και επομένως δεν μπορούν να προβλεφθούν. Παραδείγματα τέτοιων επιδράσεων είναι
ξαφνικές εξαγγελίες κυβερνητικών μέτρων, απρόβλεπτες αλλαγές τιμών στη διεθνή αγορά, ασυνήθιστες
κλιματολογικές συνθήκες, πολιτικές κρίσεις, φυσικές καταστροφές κτλ.

Σελίδα 12 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

151. Τι ονομάζονται μέτρα κεντρικής τάσης στη Στατιστική; Αναφέρετε τα κυριότερα μέτρα κεντρικής τάσης καθώς και τις κυριότερες παραμέτρους θέσης.

Μέτρα κεντρικής τάσης στη Στατιστική ονομάζονται οι αριθμοί που μας δείχνουν γύρω από πού βρίσκονται
τα δεδομένα μας. Τα κυριότερα μέτρα κεντρικής τάσης είναι: 1) ο αριθμητικός μέσος, 2) η διάμεσος και 3) η
επικρατούσα τιμή και οι κυριότερες παράμετροι θέσης είναι: 1) η διάμεσος, 2) τα τεταρτημόρια και 3) η
επικρατούσα τιμή.

152. Τι ονομάζεται «κατανομή συχνοτήτων»; Ποια στατιστικά μέτρα πρέπει να είναι απαραιτήτως γνωστά προκειμένου να περιγραφεί πλήρως μια κατανομή συχνοτήτων;

είναι η κατάλληλη κατάταξη και ομαδοποίηση των τιμών μεταβλητής με σκοπό την παρουσίαση των στοιχείων.

θέλουν

κεντρική τάση

διασπορά

ασυμμετρία

κύρτωση

153. Τι ονομάζεται Στατιστική μεταβλητή και σε ποιες κατηγορίες διακρίνεται; Δώστε δύο παραδείγματα ανά κατηγορία.

Στατιστική μεταβλητή ονομάζεται το χαρακτηριστικό του πληθυσμού ως προς το οποίο εξετάζουμε τα άτομα
του πληθυσμού.
Οι στατιστικές μεταβλητές διακρίνονται σε δύο κατηγορίες. Στις ποσοτικές και στις ποιοτικές:
α) Ποσοτικές μεταβλητές είναι εκείνες που επιδέχονται μέτρηση και οι τιμές τους είναι πραγματικοί αριθμοί.
β) Ποιοτικές μεταβλητές είναι εκείνες που δεν επιδέχονται μέτρηση και οι τιμές τους δεν εκφράζονται με
αριθμούς, αλλά με λέξεις.
Δύο παραδείγματα ποσοτικής μεταβλητής είναι το βάρος ενός μαθητή και ο αριθμός των κοριτσιών μιας
οικογένειας.
Δύο παραδείγματα ποιοτικής μεταβλητής είναι η ένδειξη της ρίψης ενός νομίσματος και το χρώμα των
αυτοκινήτων.

154. Ποιο είναι το αντικείμενο της “Ανάλυσης Χρονολογικών Σειρών”; Δώστε ένα παράδειγμα κατά το οποίο οι συνιστώσες μιας χρονολογικής σειράς να συνδέονται με μια προσθετική σχέση.

Η ανάλυση των χρονολογικών σειρών αποσκοπεί στην εύρεση χρήσιμων χαρακτηριστικών της χρονοσειράς
που θα επιστρέψει στον ερευνητή να κατανοήσεις καλύτερα το φαινόμενο που παρατηρεί. Επιπλέον,
ιδιαίτερα επιθυμητή είναι συνήθως η δημιουργία μοντέλων πρόβλεψης της μελλοντικής συμπεριφοράς της
χρονοσειράς με βάση τις τιμές που παρατηρήθηκαν στο παρελθόν. Πιο συγκεκριμένα, το αντικείμενο της
«Ανάλυσης Χρονολογικών Σειρών» είναι ο διαχωρισμός των συνιστωσών μιας χρονολογικής σειράς και
ειδικότερα ο στατιστικός προσδιορισμός κάθε μιας από τις συνιστώσες.
Στο προσθετικό υπόδειγμα η τιμή της μεταβλητής Υ που παρατηρούμε στη χρονική περίοδο t, δηλαδή η Yt,
προκύπτει από το άθροισμα των τιμών των τεσσάρων συνιστωσών που έχουν τη συγκεκριμένη αυτή
περίοδο, σύμφωνα με τον τύπο:
Yt = Tt + Ct + St + It
Όπου:
Yt = η τιμή της σειράς Υ στη χρονική περίοδο 12:10 μμ
Τt = η τιμή της τάσης
Ct = η επίδραση του κύκλου
St = η επίδραση της εποχικής συνιστώσας
It = η επίδραση της τυχαίας (ή άρρυθμης) συνιστώσας
Έτσι για παράδειγμα αν, αναφορικά με τις πωλήσεις ενός προϊόντος Α, κατά τη χρονική περίοδο 2000-2010
ισχύουν τα ακόλουθα:
Τ = 500
S = +70
C = 30
I = -20
Τότε,
Y = Τ + S + C + I = 500+70+30-20 = 580
Το κύριο χαρακτηριστικό του προσθετικού υποδείγματος είναι ότι όλες οι συνιστώσες εκφράζονται στην ίδια
μονάδα μέτρησης, δηλαδή στη μονάδα μέτρησης της μεταβλητής Υ. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, οι
μονάδα μέτρησης επομένως είναι πωλήσεις σε € ή αν θέλετε σε χιλιάδες €.

155. Ο παρακάτω πίνακας δίνει τον αριθμό των εργατών μιας βιομηχανικής επιχείρησης, σύμφωνα με το επίπεδο ειδικεύσεώς τους.

Επίπεδο ειδικεύσεως Αριθμός εργαζομένων

Ειδικευμένοι 50 Ημιειδικευμένοι 25

Ανειδίκευτοι 25 Να απεικονισθούν τα παραπάνω δεδομένα:

α . Με κυκλικό διάγραμμα β. Με ραβδόγραμμα.

156. Οι ετήσιες πωλήσεις σε χιλιάδες ευρώ, 50 εμπορικών επιχειρήσεων ήταν:

Τάξεις πωλήσεων Αριθμός εμπορικών επιχειρήσεων
(συχνότητες)
5
100-150 10
150-200 20
200-250 10
250-300 5

Να γίνει το ιστόγραμμα συχνοτήτων και το πολύγωνο συχνοτήτων.

157. Οι Μισθοί σε € των 520 εργατών μιας επιχείρησης κατανέμονται ως εξής:

Μισθοί Συχνότητες
1000-1100 30
1100-1200 80
1200-1300 120
1300-1400 150
1400-1500 75
1500-1600 65
Σύνολο 520
Να υπολογιστεί η διάμεσος.

Οι εβδομαδιαίες αποδοχές 25 εργαζομένων μιας επιχείρησης σε € ήταν: 205, 210, 240, 315, 320, 345, 230, 335, 380, 360, 365, 370, 390, 245, 325, 340, 235, 330, 385, 365, 375, 210, 355, 310, 395. Τα παραπάνω δεδομένα να παρασταθούν σε πίνακες κατανομής συχνοτήτων χρησιμοποιώντας 5 τάξεις.

159. Δίνεται ο αριθμός των ημερών απουσίας 10 εργαζομένων λόγω ασθενείας.

Σελίδα 13 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Να υπολογιστεί η Διακύμανση των ημερών ασθενείας και ο συντελεστής μεταβλητότητας

160. Αναφερθείτε διεξοδικά στην Εξουσιοδότηση και στις αρχές που την διέπουν.

“Εξουσιοδότηση” σημαίνει εξουσιοδότηση με βάση το πλαίσιο γενικής εξουσιοδότησης που πιθανόν να περιλαμβάνει και ατομικά δικαιώματα χρήσης

161. Δώστε τους ορισμούς της Γραμμικής & της Επιτελικής Εξουσίας.

Γραμμική.

Σχέση όπου ο προϊστάμενος
ασκεί άμεση επίβλεψη στον
υφισταμενό του

Επιτελική.

Συμβουλευτική σχέση. Η
λειτουργία των επιτελικών
στελεχών είναι να εξετάζουν , να
ερευνούν και να δίνουν συμβουλές
στα γραμμικά στελέχη
(διαχειριστές/managers)

162. Αναφέρατε επιγραμματικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της Γραμμικής Εξουσίας.

Πλεονεκτόματα
 Κατανοητό δομό εξουςύασ.
 Κϊθε εργαζόμενοσ γνωρύζει από ποιον
παύρνει εντολϋσ και ςε ποιον αναφϋρεται.
 Η λόψη αποφϊςεων επιταχύνεται γιατύ
καθϋνασ ϋχει πλόρη εξουςύα ςτον τομϋα του
και απαςχολεύ τον προώςτϊμενο μόνο για να
τον ςυμβουλευτεύ όταν χρειϊζεται.

Μειονεκτόματα
 Τπερφόρτωςη ςτελεχών με πολλϊ
καθόκοντα.
 Δεν εφαρμόζεται η εξειδύκευςη και
δημιουργεύ θϋςεισ κλειδιϊ.
 Περιορύζει τη ςυνεργαςύα.
 Δύςκολη εξεύρεςη ςτελεχών

163. Αναφέρατε επιγραμματικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα της Επιτελικής Εξουσίας.

Η ομάδα στελεχών που δίνει εντολές και υπάρχει σε όλες τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτου μεγέθους, αποτελεί
τη Γραμμική Εξουσία. Σε μικρές επιχειρήσεις μπορεί να είναι ένα μόνο άτομο, ο Διευθυντής. Σε μεγαλύτερες
και ανάλογα με τις ανάγκες στην Διοίκηση και Οργάνωση, η ομάδα διευρύνεται. Τα άτομα αυτά έχουν τα
χαρακτηριστικά που προαναφέρθηκαν στην ανάλυση του όρου Εξουσία. Αποφασίζουν, παίρνουν
πρωτοβουλίες και δίνουν εντολές. Καθώς κανένα γραμμικό στέλεχος δεν είναι παντογνώστης και ιδιαίτερα
πάνω σε ειδικευμένα θέματα παραγωγής, μάρκετινγκ, οικονομικών κλπ συνηθίζεται να προσλαμβάνονται
για τα συγκεκριμένα στελέχη επιπλέον άτομα τα οποία όμως δεν ασκούν κάποιο έργο στην παραγωγή,
διακίνηση προϊόντων ή στην παροχή υπηρεσιών προς πελάτες. Τα άτομα αυτά ονομάζονται Επιτελικά
Στελέχη και ο ρόλος τους σε μια επιχείρηση είναι να παρέχουν υπηρεσίες στα γραμμικά στελέχη. Οι
υπηρεσίες αυτές αφορούν συμβουλές, ανάλυση στοιχείων και παρουσίαση εναλλακτικών λύσεων σε
προβλήματα που αντιμετωπίζει η επιχείρηση. Με τον όρο προβλήματα εννοείται η απόκλιση από την
επιθυμητή κατάσταση της επιχείρησης. Συνήθως τα άτομα αυτά έχουν εξειδικευμένες γνώσεις πάνω στο
αντικείμενο για το οποίο τους προσλαμβάνουν. Δεν είναι απαραίτητο να έχουν διοικητικές ικανότητες, καθώς
δεν καλούνται να διοικήσουν άτομα ή έργα. Είναι όμως απαραίτητο να έχουν εξαιρετικές ικανότητες
επικοινωνίας. Τα στελέχη αυτά βρίσκονται σε οριζόντια διάταξη προς τα γραμμικά στελέχη τα οποία
υποστηρίζουν. Είναι εμφανές ότι μπορεί να υπάρχει Γραμμική Εξουσία χωρίς την ύπαρξη Επιτελικών
Στελεχών, όχι όμως το αντίστροφο.
Προκειμένου για την ομαλή συνεργασία και τον ιδανικό συνδυασμό των 2 αυτών ομάδων στελεχών θα
πρέπει να τηρούνται κάποιες αρχές στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Για τον λόγο αυτόν είναι
απαραίτητο:  Να προσδιορίζονται από τα άτομα που ασχολούνται με την οργάνωση της επιχείρησης οι
ανάγκες σε άτομα για εκτελεστικές, επιτελικές και διοικητικές θέσεις  Να επιλέγονται με αξιοκρατικά
κριτήρια τα επιτελικά στελέχη, ώστε να είναι διακριτή και αντιληπτή από τους υπόλοιπους στην ιεραρχία η
ικανότητά των επιτελικών στελεχών στο αντικείμενο για το οποίο προσλήφθηκαν,  Να δίνονται οι όποιες
συμβουλές από τα επιτελικά προς τα γραμμικά στελέχη με τρόπο ώστε να μην θίγονται οι τελευταίοι και να
είναι σαφές ότι οι τελικές αποφάσεις λαμβάνονται από αυτούς  Να υπάρχει αποσαφήνιση των
αρμοδιοτήτων των δύο αυτών κατηγοριών στελεχών, με παράλληλο έλεγχο από την ανώτατη διοίκηση Σε
πολλές περιπτώσεις είναι δυνατόν τα στελέχη να μπορούν να ασκούν εξουσία σε άτομα τα οποία δεν
ανήκουν στο τμήμα τους. Τέτοιας μορφής στελέχη είναι ο Διευθυντής Προσωπικού σε μια μονάδα
παραγωγής, όπου χωρίς να είναι υφιστάμενοί του οι εργαζόμενοι στην Παραγωγική Διαδικασία, μπορεί να
επιβάλλει κανόνες οι οποίοι είναι σύμφωνοι με την Υγιεινή και Ασφάλεια στο χώρο εργασίας. Αυτή η εξουσία
ονομάζεται Λειτουργική. Η Λειτουργική Εξουσία είναι απαραίτητη σε μεγάλες επιχειρήσεις όταν κάποιες
αρμοδιότητες αφορούν περισσότερα του ενός τμήματα, αλλά και σημαντική σε μικρές επιχειρήσεις, όπου
υπάρχει ένας Γενικός Διευθυντής ο οποίος έχει προϊστάμενους χωρίς ειδικότερες γνώσεις για τα τμήματα τα
οποία προΐστανται.Στις περιπτώσεις αυτές οι εργαζόμενοι μπορεί να εμφανίζονται συγχυσμένοι ως προς
την αναγνώριση του προϊσταμένου τους, αν ο ρόλος αυτού που ασκεί τη Λειτουργική Εξουσία δεν έχει
διευκρινιστεί. Για αυτό έχει σημασία να έχουν προσδιοριστεί τα καθήκοντα και οι ευθύνες του κάθε
στελέχους σε σχέση με τους υφιστάμενούς του αλλά και στο σύνολο των υπολοίπων εργαζομένων.
Επιπλέον, προκειμένου για την ομοιογένεια και αρμονία στην λειτουργία της επιχείρησης, τα Γραμμικά
Στελέχη μεταξύ τους θα πρέπει να διακρίνονται από την ενότητα της Διοίκησης.

164. Αναφερθείτε επιγραμματικά στα στάδια Επιλογής Προσωπικού.

Η διαδικασία επιλογής προσωπικού αποτελείται από τα ακόλουθα στάδια:
1) Αναλυτική περιγραφή θέσης εργασίας και των απαιτήσεών
2) Κοινοποίηση ύπαρξης κενής θέσης εργασίας
3) Συγκέντρωση υποψηφιοτήτων (βιογραφικών σημειωμάτων)
4) Αξιολόγηση των βιογραφικών σημειωμάτων
5) Συνέντευξη επιλογής
6) Λήψη απόφασης πρόσληψης
7) Ενημέρωση του υποψηφίου
8) Αρχειοθέτηση των δικαιολογητικων

165. Τι γνωρίζετε για την Τυπική και την Άτυπη Οργάνωση.

Τυπική είναι η οργάνωση μιας επιχείρησης, η οποία είναι γνωστοποιημένη στους
εργαζόμενους είτε με προφορικά είτε με γραπτά μέσα.
Άτυπη οργάνωση είναι οι κάθε μορφής δυνατές σχέσεις που μπορούν να αναπτυχθούν εντός
μιαςεπιχείρησης, χωρίς να έχουν αυτές αποτυπωθεί σε κάποιο διάγραμμα ή να έχουν
προσδιοριστεί σε συνάρτηση με τη θέση εργασίας των ατόμων

166. Τι γνωρίζετε για τις τυπικές και τις άτυπες ομάδες.

Οι οµάδες µπορεί να είναι τυπικές ή άτυπες. Οι άτυπες οµάδες (παρέες ατόµων, κύκλοι ποίησης ή
ζωγραφικής) δηµιουργούνται από τα άτοµα χωρίς να επηρεάζονται από τη δοµή ή τη λειτουργία ενός
θεσµού (τάξη µαθητών σε σχολείο) ή οργανισµού (πχ. επιχείρηση). Είναι οµάδες οι οποίες εξυπηρετούν
ανάγκες των ατόµων όπως ασφάλεια και σιγουριά, επικοινωνία και ανταλλαγή απόψεων ή έκφραση
δηµιουργικότητας. Δεν έχουν αυστηρή δοµή και γραµµές επικοινωνίας, ενώ η χαλαρότητα στους δεσµούς
της οµάδας επιτρέπει στα άτοµα να δρουν κατά βούληση. Έτσι, µπορεί να είναι κάποιοι αρκετά δηµιουργικοί
και υποστηρικτικοί ως προς την λειτουργία της οµάδας και κάποιοι άλλοι να είναι απλά µέλη µε µικρή
συµβολή και συµµετοχή στις ενέργειες ή στις διοικητικές της λειτουργίες. Η συνεκτικότητα των οµάδων
εξαρτάται σε µεγάλο βαθµό από α)τη δέσµευση των µελών τους για την επίτευξη των στόχων της οµάδας,
β)την φιλική ατµόσφαιρα εντός της οµάδας, γ)την ευελιξία της οµάδας να ακούει και να βρίσκεται κοντά στα
µέλη της, δ)την αποσαφήνιση και την επιτευξιµότητα των στόχων που έχουν τεθεί από την οµάδα, ε)το
κύρος-γόητρο που συνεπάγεται η συµµετοχή στην οµάδα, στ)το βαθµό οµοιογένειας των χαρακτηριστικών
των µελών της οµάδας (παρόµοιες προτιµήσεις, ενδιαφέροντα και αντίληψη για θέµατα που αφορούν στην
οµάδα και στην αλληλεπίδρασή της µε το εξωτερικό της περιβάλλον), ζ)την έλλειψη εσωτερικού
ανταγωνισµού µεταξύ των µελών πχ. για θέµατα ηγεσίας αλλά και η)την παρουσία εξωτερικών απειλών για
την οµαλή λειτουργία της οµάδας. Η ταυτόχρονη συνύπαρξη πολλών ατόµων σε έναν χώρο, δεν
διευκολύνει πάντα την επικοινωνία µεταξύ τους. Προκειµένου να συντονίσουν τις ενέργειές τους, θα πρέπει
να υπάρξουν κανόνες επικοινωνίας και δράσης για το κάθε µέλος ώστε η οµάδα να λειτουργήσει
αποτελεσµατικά. Σε µια επιχείρηση όπου τα άτοµα-µέλη της οµάδας έχουν να εκτελέσουν επιµέρους
καθήκοντα, τα οποία συσχετίζονται ή αλληλοσυµπληρώνονται, ο συντονισµός των ενεργειών είναι
απαραίτητος ώστε να καταλήγει η προσπάθεια του κάθε µέλους στο επιθυμητό αποτέλεσµα. Στις
εργασιακές οµάδες, το πρόβληµα συντονισµού λύνεται εν µέρει από τον ανώτερο στην ιεραρχία, ο οποίος
διοικεί την εργασία των µελών. Το άτοµο αυτό έχει τη δυνατότητα να δίνει εντολές, και οι υπόλοιποι είναι
υποχρεωµένοι να τις εκτελέσουν. Η αποδοχή των εντολών από τα µέλη, γίνεται εξαιτίας της θέσης στην
οποία βρίσκεται ο διοικών. Στις άτυπες οµάδες, αν δεν υπάρχουν σαφείς διαδικασίες και προσδιορισµός
των ενεργειών του κάθε µέλους, η οµάδα δεν θα καταφέρει να επιτύχει τον στόχο της. Το πρόβληµα εδώ
συνήθως λύνεται µε τον καθοδηγητή γνώµης ο οποίος επηρεάζει τη λειτουργία της οµάδας και έχει γίνει
δεκτός από αυτήν ως ο ηγέτης της. Πέρα από την δυνατότητα να ορισθεί ο ηγέτης µε την αναγνώριση της
δύναµής του, υπάρχει η πιθανότητα η οµάδα να έχει κάποιες ιεραρχικές διαδικασίες µέσω των οποίων να
οργανώνεται η λειτουργία και η επιλογή του ηγέτη. Η προσπάθεια συντονισµού εµπεριέχει ακόµη 3 έννοιες:
Λήψη Αποφάσεων, Αλλαγές, Συγκρούσεις . Η διαδικασία ξεκινά µε την αναγνώριση της τρέχουσας
κατάστασης στην οποία βρίσκεται η οµάδα και του προσδιορισµού της κατάστασης στην οποία θα ήθελε να
βρίσκεται. Η µετάβαση από την υπαρκτή στην επιθυµητή αποτελεί την Αλλαγή. Η Αλλαγή γίνεται αφού
προηγηθεί η Λήψη της Απόφασης για την µετάβαση. Κατά τη διάρκεια της κοινοποίησης της Απόφασης, της
Αλλαγής και του συντονισµού των απαραίτητων ενεργειών, υπάρχουν Συγκρούσεις. Οι Συγκρούσεις
αφορούν κάθε αντιπαράθεση ή αντίθεση ανάµεσα στα µέλη µιας οµάδας. Η απόλυτη συµφωνία ανάµεσα
στα µέλη των οµάδων θα ήταν ιδανικό να υπάρχει, αλλά είναι αδύνατη. Είναι προτιµότερο να υπάρχει όµως
ασυµφωνία σε µικρότερο ή µεγαλύτερο βαθµό γιατί διαφορετικά η οµάδα δεν εξελίσσεται και τα µέλη της δεν
την θεωρούν –κατά συνέπεια- σηµαντική. Με την διαφωνία, την διαλογική συζήτηση και την επίτευξη τελικής
συµφωνίας οι δεσµοί ανάµεσα στα µέλη της οµάδας ενισχύονται. θεσµού (τάξη µαθητών σε σχολείο) ή
οργανισµού (πχ. επιχείρηση).
Είναι οµάδες οι οποίες εξυπηρετούν ανάγκες των ατόµων όπως ασφάλεια και σιγουριά, επικοινωνία και
ανταλλαγή απόψεων ή έκφραση δηµιουργικότητας. Δεν έχουν αυστηρή δοµή και γραµµές επικοινωνίας, ενώ
η χαλαρότητα στους δεσµούς της οµάδας επιτρέπει στα άτοµα να δρουν κατά βούληση. Έτσι, µπορεί να
είναι κάποιοι αρκετά δηµιουργικοί και υποστηρικτικοί ως προς την λειτουργία της οµάδας και κάποιοι άλλοι
να είναι απλά µέλη µε µικρή συµβολή και συµµετοχή στις ενέργειες ή στις διοικητικές της λειτουργίες.
Η συνεκτικότητα των οµάδων εξαρτάται σε µεγάλο βαθµό από α)τη δέσµευση των µελών τους για την
επίτευξη των στόχων της οµάδας, β)την φιλική ατµόσφαιρα εντός της οµάδας, γ)την ευελιξία της οµάδας να
ακούει και να βρίσκεται κοντά στα µέλη της, δ)την αποσαφήνιση και την επιτευξιµότητα των στόχων που
έχουν τεθεί από την οµάδα, ε)το κύρος-γόητρο που συνεπάγεται η συµµετοχή στην οµάδα, στ)το βαθµό
οµοιογένειας των χαρακτηριστικών των µελών της οµάδας (παρόµοιες προτιµήσεις, ενδιαφέροντα και
αντίληψη για θέµατα που αφορούν στην οµάδα και στην αλληλεπίδρασή της µε το εξωτερικό της
περιβάλλον), ζ)την έλλειψη εσωτερικού ανταγωνισµού µεταξύ των µελών πχ. για θέµατα ηγεσίας αλλά και
η)την παρουσία εξωτερικών απειλών για την οµαλή
λειτουργία της οµάδας.
Η ταυτόχρονη συνύπαρξη πολλών ατόµων σε έναν χώρο, δεν διευκολύνει πάντα την επικοινωνία µεταξύ
τους. Προκειµένου να συντονίσουν τις ενέργειές τους, θα πρέπει να υπάρξουν κανόνες επικοινωνίας και
δράσης για το κάθε µέλος ώστε η οµάδα να λειτουργήσει αποτελεσµατικά. Σε µια επιχείρηση όπου τα
άτοµα-µέλη της οµάδας έχουν να εκτελέσουν επιµέρους καθήκοντα, τα οποία συσχετίζονται ή
αλληλοσυµπληρώνονται, ο
συντονισµός των ενεργειών είναι απαραίτητος ώστε να καταλήγει η προσπάθεια του κάθε µέλους στο
επιθυμητό αποτέλεσµα. Στις εργασιακές οµάδες, το πρόβληµα συντονισµού λύνεται εν µέρει από τον
ανώτερο στην ιεραρχία, ο οποίος διοικεί την εργασία των µελών.Το άτοµο αυτό έχει τη δυνατότητα να δίνει
εντολές, και οι υπόλοιποι είναι υποχρεωµένοι να τις εκτελέσουν. Η αποδοχή των εντολών από τα µέλη,
γίνεται εξαιτίας της θέσης στην οποία βρίσκεται ο διοικών.
Στις άτυπες οµάδες, αν δεν υπάρχουν σαφείς διαδικασίες και προσδιορισµός των ενεργειών του κάθε
µέλους, η οµάδα δεν θα καταφέρει να επιτύχει τον στόχο της. Το πρόβληµα εδώ συνήθως λύνεται µε τον
καθοδηγητή γνώµης ο οποίος επηρεάζει τη λειτουργία της οµάδας και έχει γίνει δεκτός από αυτήν ως ο
ηγέτης της. Πέρα από την δυνατότητα να ορισθεί ο ηγέτης µε την αναγνώριση της δύναµής του, υπάρχει η
πιθανότητα η οµάδα να έχει κάποιες ιεραρχικές διαδικασίες µέσω των οποίων να οργανώνεται η λειτουργία
και η επιλογή του ηγέτη.
Η προσπάθεια συντονισµού εµπεριέχει ακόµη 3 έννοιες: Λήψη Αποφάσεων, Αλλαγές,
Συγκρούσεις .
Η διαδικασία ξεκινά µε την αναγνώριση της τρέχουσας κατάστασης στην οποία βρίσκεται ηοµάδα και του
προσδιορισµού της κατάστασης στην οποία θα ήθελε να βρίσκεται. Η µετάβαση από την υπαρκτή στην
επιθυµητή αποτελεί την Αλλαγή. Η Αλλαγή γίνεται αφού προηγηθεί η Λήψη της Απόφασης για την
µετάβαση. Κατά τη διάρκεια της κοινοποίησης της Απόφασης, της Αλλαγής και του συντονισµού των
απαραίτητων ενεργειών, υπάρχουν Συγκρούσεις. Οι Συγκρούσεις αφορούν κάθε αντιπαράθεση ή αντίθεση
ανάµεσα στα µέλη µιας οµάδας. Η απόλυτη συµφωνία ανάµεσα στα µέλη των οµάδων θα ήταν ιδανικό να
υπάρχει, αλλά είναι αδύνατη. Είναι προτιµότερο να υπάρχει όµως ασυµφωνία σε µικρότερο ή µεγαλύτερο
βαθµό γιατί διαφορετικά η οµάδα δεν εξελίσσεται και τα µέλη της δεν την θεωρούν –κατά συνέπειασηµαντική. Με την διαφωνία, την διαλογική συζήτηση και την επίτευξη τελικής συµφωνίας οι δεσµοί
ανάµεσα στα µέλη της οµάδας ενισχύονται.

167. Ποια στοιχεία πρέπει να περιλαμβάνει μια Φορτωτική σε οδική μεταφορά

Ειδικότερα στοιχεία, πέραν από εκείνα του αξιόγραφου, που πρέπει να περιέχει η φορτωτική είναι τα ακόλουθα επτά:

1. Το ονοματεπώνυμο του εκναυλωτή, του ναυλωτή (φορτωτή), του παραλήπτη και τα διακριτικά του μέσου
   μεταφοράς (τύπος, αριθμός κυκλοφορίας οχήματος, αριθμός συρμού, όνομα πλοίου, λιμένας νηολογίου και σημαία
   πλοίου ή αριθμός πτήσης αντίστοιχα).
2. Το καθορισμό των τόπων φόρτωσης και προορισμού (σιδηροδρομικοί σταθμοί, λιμένες, αεροδρόμια κλπ.).
3. Τα διακριτικά σημεία των φορτωμένων πραγμάτων που θεωρητικά παραμένουν ευδιάκριτα μέχρι το πέρας της
   μεταφοράς τους.
4. Τις περί του ναύλου συμφωνίες, δηλαδή το ύψος του, τη διάρκεια αναμονής, (σταλίες), υπεραναμονής, τρόπο και
   χρόνο καταβολής κλπ.
5. Τον αριθμό των δεμάτων ή τεμαχίων ή την κατά βάρος ποσότητα των μεταφερομένων εμπορευμάτων, (χύμα
   φορτίου).
6. Τη γενική κατάσταση των φορτωμένων εμπορευμάτων και τέλος
7. Τη χρονολογία έκδοσης αυτής

168. Τι γνωρίζετε για το διεθνή εμπορικό όρο F.O.B (Free On Board) & C.I.F (Cost, Insurance, Freight).

Εμπορεύματα παραδοτέα πάνω στο πλοίο (Free on Board). Διεθνής κωδικός F.O.B..O όρος αυτός
σημαίνει ότι ο πωλητής υποχρεούται να παραδώσει το εμπόρευμα στο κατάστρωμα του πλοίου,
συσκευασμένο και ελεύθερο από κάθε εξαγωγικό δασμό και εφόσον το πλοίο βρίσκεται στο λιμάνι της
φόρτωσης. Συνήθως προστίθεται και το όνομα του λιμένα φόρτωσης F.O.B. Πειραιά, F.O.B. Bόλου κ.λπ..
Εμπορεύματα παραδοτέα στον τόπο προορισμού και ασφαλισμένα (Cost, Insurance, Freight). Διεθνής
κωδικός C.I.F.. O πωλητής υποχρεούται να παραδώσει τα εμπορεύματα στο κατάστρωμα του πλοίου και
εφ’ όσον το πλοίο βρίσκεται στο λιμένα προορισμού (εκφόρτωσης). O πωλητής επιπλέον υποχρεούνται να
καταβάλλει τα ναύλα και τα ασφάλιστρα των εμπορευμάτων μέχρι να φτάσει το πλοίο στο λιμένα
προορισμού. Συνήθως και εδώ προστίθεται και το όνομα του λιμένα C.I.F. Πειραιά, C.I.F. Βόλο κ.λπ..

169. Τι είναι το δελτίο τύπου και σε ποιες περιπτώσεις συντάσσεται;

Ένα δελτίο τύπου αποτελεί μια σύντομη ανακοίνωση ενός γεγονότος με ειδησεογραφική αξία. Τα δελτία
τύπου αποστέλλονται σε εφημερίδες, περιοδικά, τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, και ιστοσελίδες
ώστε να προκαλέσουν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ για να καλύψουν το γεγονός. Εκδότες και αρχισυντάκτες
δέχονται πάρα πολλά δελτία τύπου κάθε μέρα. Επομένως, ένα δελτίο τύπου για προκαλέσει την προσοχή
τους θα πρέπει να αποτελεί προϊόν επαγγελματισμού, να παρουσιάζει τα γεγονότα με σαφή και αξιόπιστο
τρόπο.

170. Τι γνωρίζετε για τον κώδικα δεοντολογίας γραφείου;

ενας κωδικας δεοντολογιας γραφειου αποτελει το συνολο των αρχων σχετικα με την αποδεκτη ηθικα ορθη
συμπεριφορα των μελων ενος επαγγελματικου συνολου και συνεπως αντικατοπτριζει τις αξιες του συνολου
αυτου.
Σε καμία περίπτωση ο Κώδικας δεοντολογίας γραφείου δεν αποτελεί ένα σύνολο νομικών κανόνων.
Περιλαμβάνει τις αρχές που τα μέλη του συνόλου αποδέχονται οικειοθελώς και θεωρούν ότι πρέπει να
διέπουν τη συμπεριφορά και την επαγγελματική τους δραστηριότητα. Υπό αυτή την έννοια ο Κώδικας
Δεοντολογίας δεν είναι δυνατόν να επιβληθεί στα μέλη που τον αποδέχονται οικειοθελώς και μεριμνούν για
την εφαρμογή του .
Παράλληλα ένας κώδικας δεοντολογίας ασχολείται μόνο με τις συμπεριφορές των μελών που τον
αποδέχονται και σε πολύ μικρό βαθμό με την διαδικασία οργάνωσης ή διαχείρισης διαδικασιών (ποιότητα
των προσφερόμενων υπηρεσιών). Έτσι, για παράδειγμα, ένας κώδικας που αφορά τα Γραφεία
Διασύνδεσης θα αναφέρεται στη τήρηση των νόμων αλλά δεν είναι σκόπιμο να αναφέρεται στο τρόπο
τήρησης των νόμων αυτών, ούτε και στους νόμους αυτούς καθαυτούς. Στόχος του Κώδικα Δεοντολογίας
δεν είναι να αναπτύξει το περιεχόμενο των Νόμων αλλά να διευκρινίσει την απόφαση των εμπλεκομένων να
τηρήσουν τους Νόμους αυτούς. Αντίστοιχα, ένας Κώδικας δεοντολογίας μπορεί να αναφέρεται στην
προσπάθεια προστασίας των δεδομένων από τη χρήση νέων τεχνολογιών αλλά σε καμία περίπτωση δεν
μπορεί να αναφέρεται στον τρόπο που θα επιτευχθεί η ασφάλεια αυτή, διότι αυτό αποτελεί μια διαδικασία
και ένας Κώδικας δεοντολογίας δεν αφορά διαδικασίες αλλά όπως είπαμε κοινά αποδεκτές συμπεριφορές.

171. Τι είναι απόσβεση μετοχικού κεφαλαίου και ποια είναι η διαφορά της από τη μείωση μετοχικού κεφαλαίου;

Απόσβεση του μετοχικού κεφαλαίου λέγεται η εξαγορά από την ΑΕ ποσοστού μετοχών
από τα ετήσια κάθε χρόνο κέρδη ή από αποθεματικό με σκοπό η περιουσία της
εταιρείας σταδιακά να περιέλθει στην κατοχή του ενός μετόχου το οποίο είναι στις
περισσότερες φορές το κράτος ή μεγάλοι οικονομικοί οργανισμοί. Η απόσβεση του
μετοχικού κεφαλαίου πρέπει να προβλέπεται από το καταστατικό και να αποφασίζεται
από τη ΓΣ των μετόχων. Στους μετόχους των οποίων οι μετοχές εξαγοράζονται, δίδονται
μετοχές επικαρπίας.
Η διαφορά της απόσβεσης από τη μείωση του μετοχικού κεφαλαίου συνίσταται στο
γεγονός της απόκτησης από τους μετόχους που αγοράστηκαν οι μετοχές, μετοχών
επικαρπίας. Έτσι αυτοί διατηρούν όλα τα δικαιώματά τους εκτός της συμμετοχής τους
στη διανομή του πρώτου μερίσματος και της εταιρικής περιουσίας.

173. Τι είναι μετοχή; Ποιες είναι οι διακρίσεις των μετοχών; Ποια είναι η ονομαστική αξία και ποια η πραγματική αξία των μετοχών;

Η μετοχή είναι ένα έγγραφο, στο οποίο ενσωματώνονται όλα τα δικαιώματα του
μετόχου ήτοι της συμμετοχής του στο κεφάλαιο, στα κέρδη, στη διοίκηση και στον
έλεγχο της εταιρείας και μεταβιβάζεται από πρόσωπο σε πρόσωπο ελεύθερα, εκτός εάν
το καταστατικό θέτει ορισμένους περιορισμούς.
Οι μετοχές διακρίνονται αναλόγως του τρόπου εκδόσεως η μεταβιβάσεως σε:
• Κοινές μετοχές, που μεταβιβάζονται με απλή παράδοση χωρίς να αναφέρεται το
όνομα του δικαιούχου και μεταβιβάζονται μετά από σύνταξη συμβολαιογραφικού
εγγράφου.
• Ονομαστικές που φέρουν το όνομα του δικαιούχου και μεταβιβάζονται μετά από
σύνταξη συμβολαιογραφικού.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
200
Επίσης διακρίνονται αναλόγως των δικαιωμάτων που παρέχουν σε:
• Κοινές μετοχές, που παρέχουν όλα τα δικαιώματα που αναπτύχθηκαν στην αρχή.
• Προνομιούχες μετοχές που παρέχουν κάποια προνόμια στους κατόχους των όπως
π.χ. προηγούνται στην διανομή της εταιρικής περιουσίας σε περίπτωση λύσεως
Α.Ε., προηγούνται στην διανομή του πρώτου μερίσματος, παρέχουν τόκο σε
περίπτωση ανυπαρξία ή ανεπάρκεια κερδών.
• Μετοχές επικαρπίας, που παρέχουν δικαίωμα ψήφου στον μέτοχο, όμως δεν
μετέχουν στην διανομή πρώτου μερίσματος και δεν συμμετέχουν στην διανομή του
κεφαλαίου σε περίπτωση λύσεως της εταιρείας.
Επίσης διακρίνονται αναλόγως με την τιμή εκδόσεως τους:
• Μετοχές στο άρτιο η Α.Ε. διαθέτει κάθε μετοχή σε τιμή ίση με την ονομαστική της
αξία.
• Μετοχές πάνω από το άρτιο η Α.Ε. διαθέτει κάθε μετοχή σε τιμή ανώτερη της
ονομαστικής της αξίας.
Η πραγματική ή αγοραία αξία διαμορφώνεται για τις μετοχές αυτές στην ελεύθερη
αγορά και, συνήθως, είναι διαφορετική από την ονομαστική αξία των μετοχών, δηλαδή
από την αξία που αναγράφεται πάνω στο σώμα των μετοχών.

174. Τι γνωρίζετε για την έκδοση μετοχών πάνω από το άρτιο; Πότε συνήθως συμβαίνει και τι φανερώνει;

Συνήθως, σε περίπτωση δημόσιας εγγραφής, εάν το κοινό προβλέπει ότι η εταιρεία θα
πραγματοποιήσει μεγάλα κέρδη, παρουσιάζεται μεγάλη ζήτηση μετοχών, είτε κατά τη
σύσταση είτε κατά την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και οι μετοχές διατίθενται όχι
στην ονομαστική τους αξία αλλά σε μεγαλύτερη τιμή. Τότε μιλάμε για έκδοση μετοχών
πάνω από άρτιο. Η έκδοση αυτή επιτρέπεται από τον νόμο, ενώ η έκδοση των μετοχών
κάτω από άρτιο δηλαδή κάτω από την ονομαστική τους αξία, απαγορεύεται.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
201
Το επιπλέον λαμβανόμενο ποσό δεν επιτρέπεται να διατίθεται για την πληρωμή
μερισμάτων ή ποσοστών στους μετόχους ή τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου κ.λπ.
Πρέπει να παραμείνει στην εταιρεία υπό μορφή αποθεματικού με τίτλο «Αποθεματικό
από έκδοση μετοχών πάνω από το άρτιο». Ο λογαριασμός αυτός είναι δυνατόν να
μετατραπεί σε μετοχικό κεφάλαιο ή να καλύψει μελλοντικές ζημιές.

175. Πώς διανέμονται τα κέρδη της Α.Ε.;

Καθαρά κέρδη της Ανώνυμης Εταιρείας (σύμφωνα με το άρθρο 45 του Ν. 2190) είναι
αυτά που μένουν, μετά την αφαίρεση από τα ακαθάριστα κέρδη κάθε εξόδου, κάθε
ζημιάς, των νόμιμων αποσβέσεων και κάθε άλλου περιουσιακού βάρους.
Υπάρχουν περιορισμοί σύμφωνα με το νόμο που έχουν ως στόχο:
Α) Την εξασφάλιση των μετόχων, με τη διανομή κατώτατων ορίων διανεμομένων
μερισμάτων
Β) Τη διασφάλιση της βιωσιμότητας της επιχείρησης και της ακεραιότητας του
κεφαλαίου της.
Η διανομή των καθαρών κερδών, σύμφωνα με το νόμο γίνεται με την παρακάτω σειρά:
1. Αφαιρείται αρχικά η κράτηση για το Τακτικό Αποθεματικό. Σύμφωνα με το άρθρο
Ν.2190 η Α.Ε. είναι υποχρεωμένη να παρακρατεί ποσοστό 5% (1/20) τουλάχιστον τα
καθαρά κέρδη της, για το σχηματισμό Τακτικού Αποθεματικού. Η υποχρέωση αυτή
στο να είναι υποχρεωτική, όταν το ποσό που θα σχηματισθεί, φθάσει το 1/3 του
Μετοχικού κεφαλαίου.
2. Αφαιρείται, αμέσως μετά, το ποσοστό του πρώτου μερίσματος, που είναι 6%
τουλάχιστον του καταβεβλημένου Μετοχικού κεφαλαίου. Σύμφωνα με το Α.Ν.
148/1967 η Ανώνυμη Εταιρεία υποχρεούται να διανέμει συνολικά μερίσματα 35%
των καθαρών κερδών της εκτός αν αυτό που διανέμεται βάσει του άρθρου 45 του
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
202
Ν. 2190 (6% του καταβεβλημένου μετοχικού κεφαλαίου ) είναι μεγαλύτερο. Στην
τελευταία αυτή περίπτωση καταβάλλεται το μεγαλύτερο.
3. Το υπόλοιπο των κερδών μοιράζεται σύμφωνα με το καταστατικό.
Το καταστατικό μπορεί να προβλέπει επίσης:
a) Μερίσματα στους κατόχους ιδρυτικών τίτλων (αν υπάρχουν).
b) Αμοιβές στα μέλη του Δ.Σ
c) Διανομή συμπληρωματικού μερίσματος στους μετόχους (β΄μέρισμα).
d) Σχηματισμό διαφόρων αποθεματικών
e) Η διάθεση των κερδών της Α.Ε απεικονίζεται σε Πίνακα Διάθεσης Αποτελεσμάτων
υποδεικνύεται από το Ε.Γ.Λ.Σ Μια συνοπτική εικόνα του υποδείγματος του Ε.Γ.Λ.Σ.,
(όλο παρατίθεται στο παράρτημα) είναι η παρακάτω:
Καθαρά αποτελέσματα (κέρδη ή ζημιές χρήσης)
(+) ή (-): Yπόλοιπο αποτελεσμάτων (κερδών ή ζημιών) προηγουμένων χρόνων
(+) ή (-): Διαφορές φορολογικού ελέγχου προηγούμενων χρήσεων
(+) : Aποθεματικά προς διάθεση
Σύνολο
ΜΕΙΟΝ Φόρος εισοδήματος και λοιποί μη ενσωματωμένοι στο λειτουργικό κόστος
φόροι
Κέρδη προς διάθεση ή ζημιές σε νέο
Διάθεση κερδών:
Μερίσματα
Αποθεματικά
Αμοιβές και ποσοστά μελών Δ.Σ
Υπόλοιπο κερδών σε νέο
Διατεθέντα κέρδη

176. Ποιες οικονομικές καταστάσεις δημοσιεύουν οι ΑΕ και πού;

α) Οι ΕΠΕ υποχρεούνται να δημοσιεύσουν τον ισολογισμό χρήσης, τα αποτελέσματα
χρήσης αναλυτικά και τον πίνακα διάθεσης κερδών, 20 ημέρες τουλάχιστον πριν από την
σύγκλιση της τακτικής συνέλευσης στο τεύχος ΑΕ και ΕΠΕ του ΦΕΚ, σε μια ημερήσια
εφημερίδα πανελλήνιας κυκλοφορίας, σε μια τοπικής κυκλοφορίας εφημερίδα και σε
μια οικονομική εφημερίδα.
β) Την παραπάνω υποχρέωση των ΕΠΕ έχουν και οι ΑΕ όσον αφορά την δημοσίευση των
οικονομικών καταστάσεων. Επί πλέον όμως οι ΑΕ εάν πληρούν δύο από τις
προϋποθέσεις: i) Κύκλος εργασιών 3.000.000 €. ii) Σύνολο ενεργητικού 1.500.000.000 €
iii) Απασχόληση προσωπικού στην χρήση άνω των 50 ατόμων, υποχρεούνται στην
δημοσίευση της έκθεσης των ελεγκτών του Σ.Ο.Ε στις παραπάνω αναφερθείσες
εφημερίδες.
‘Η/ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ
Οι ΑΕ, οι ΕΠΕ και οι ΙΚΕ (σύμφωνα με τα άρθρα 43 του Ν. 2190/1920, 22 του 3190/1955,
το 98 του Ν. 4072/2012 και 16 του Ν. 4308/2014) υποχρεούνται σε υποβολή και
δημοσίευση στο ΓΕΜΗ οικονομικών καταστάσεων που περιλαμβάνουν:
1. Ισολογισμό.
2. Κατάσταση Αποτελεσμάτων Χρήσης.
3. Προσάρτημα.
4. Έκθεση Διαχείρισης.
5. Έκθεση Ελέγχου (Όπου απαιτείται σύμφωνα με τον Ν. 4336/15).

177. Ποιοι είναι οι τρόποι αύξησης κεφαλαίου σε μια ΟΕ και ποιοι οι τρόποι μείωσης;

Η αύξηση του κεφαλαίου σε ΟΕ επιβάλλεται:
α) όταν οι εργασίες της εταιρείας απαιτούν απασχόληση μεγαλύτερης ποσότητας
κεφαλαίου και
β) όταν η εταιρεία σκοπεύει να επεκτείνει τις εργασίες της και δεν επιθυμεί ή δεν
μπορεί να αποκτήσει το απαιτούμενο κεφάλαιο με δανεισμό.
Η ελάττωση του κεφαλαίου σε ΟΕ επιβάλλεται:
α) όταν εταιρικό κεφάλαιο είναι καταφανώς μεγαλύτερο από εκείνο, που απαιτείται σε
σχέση με την έκταση των εργασιών της εταιρείας,
β) όταν υπάρχουν μεγάλες ζημιές και αποφασισθεί από τους εταίρους να καλυφθούν οι
ζημιές από το εταιρικό κεφάλαιο και
γ) όταν αποχωρήσει ένας η περισσότεροι εταίροι.
Ή/ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ/ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ
ΤΡΟΠΟΙ ΑΥΞΗΣΗΣ:
1) «Με νέα εισφορά των εταίρων.
2) Με κεφαλοποίηση αποθεματικών ή κερδών προηγούμενων χρήσεων που δεν είχαν
διανεμηθεί.
3) Με κεφαλοποίηση περιουσιακών προσαυξήσεων που προέρχονται από οποιαδήποτε
αιτία (π.χ. δωρεές, αναπροσαρμογές ισολογισμού).
4) Με την είσοδο νέων εταίρων, καθώς και με απορρόφηση άλλης εταιρείας.
5) Με κεφαλοποίηση υποχρεώσεων της εταιρείας προς τρίτους».
ΤΡΟΠΟΙ ΜΕΙΩΣΗΣ:
1. Επιστροφή στους εταίρους τμήματος του εταιρικού κεφαλαίου λόγω δυσαναλογίας
(πολύ μεγάλο) σε σχέση με την οικονομική δραστηριότητα της Ο.Ε.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
205
2. Μείωση κεφαλαίου λόγω ζημιών.
3. Αποχώρηση εταίρου με ταυτόχρονη ανάληψη της εισφοράς του.

178. Πώς φορολογούνται οι προσωπικές εταιρίες (ΟΕ και ΕΕ);

Ο νόμος όμως προβλέπει ότι, ειδικά για τις Ο.Ε. και τις Ε.Ε. το φορολογητέο στο όνομα
του νομικού προσώπου εισόδημα προκύπτει αφού από το συνολικό εισόδημα (κέρδος)
αφαιρεθεί επιχειρηματική αμοιβή για μέχρι τρεις ομόρρυθμους εταίρους. Οι εταίροι
αυτοί είναι εκείνοι που έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής στην εταιρεία.
Αν υπάρχουν περισσότεροι με ίσα ποσοστά συμμετοχής, η εταιρεία δηλώνει
εμπρόθεσμη δήλωση φορολογίας εισοδήματός της τα ονόματα των τριών ομόρρυθμων
εταίρων που δικαιούνται επιχειρηματική αμοιβή. Για τη φορολογία της αμοιβής αυτής
ευθύνονται ατομικώς οι εταίροι που την έλαβαν. Τονίζεται ιδιαίτερα τι η επιχειρηματική
αυτή αμοιβή αποτελεί έννοια φορολογική και δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματική
συμβολή στις εταιρικές υποθέσεις των εταίρων που την λαμβάνουν.
Η επιχειρηματική αμοιβή προσδιορίζεται με την εφαρμογή του ποσοστού συμμετοχής
στο Ε.Κ. κάθε δικαιούχου εταίρου, στο 50%των συνολικών καθαρών κερδών της
εταιρείας τα οποία υπόκεινται σε φορολογία και δηλώθηκαν με την αρχική εμπρόθεσμη
δήλωση εισοδήματος της εταιρείας. Αν η δήλωση αυτή δεν μπορεί να υποβληθεί
εμπρόθεσμα, η εταιρεία δεν δικαιούται να μειώσει τα κέρδη της κατά το ποσό των
επιχειρηματικών αμοιβών και ολόκληρο το δηλούμενο εισόδημα φορολογείται στο
όνομα της εταιρείας με τον εκάστοτε ισχύοντα συντελεστή. Επίσης δεν αναγνωρίζεται
επιχειρηματική αμοιβή στα κέρδη που προκύπτουν, πέρα των αρχικών έπειτα από
έλεγχο της φορολογικής αρχής.
Άτομο το οποίο συμμετέχει ως ομόρρυθμος εταίρος σε περισσότερες εταιρίες,
δικαιούται να λάβει επιχειρηματική αμοιβή μόνο από τη δήλωση φορολογίας
εισοδήματος της εταιρείας, ισχύει για τη συγκεκριμένη διαχειριστική χρήση και δεν
ανακαλείται.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
206
Σε περίπτωση εταιρίας με περισσότερους από τρεις εταίρους, εφόσον κάποιος από
εκείνους που έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά συμμετοχής δηλώσει ότι θα λάβει
επιχειρηματική αμοιβή από άλλη εταιρεία στην οποία μετέχει, δικαιούται να λάβει
επιχειρηματική αμοιβή ο αμέσως επόμενος σε ποσοστό συμμετοχής από τους
υπόλοιπους εταίρους.
Ή/ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ/ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΑ
Σήμερα οι ΟΕ και ΕΕ φορολογούνται με συντελεστή 29% για το σύνολο των κερδών
(απλογραφικά και διπλογραφικά).

179. Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του συνεταιρισμού;

Από τον ορισμό προκύπτει ότι τα χαρακτηριστικά του συνεταιρισμού είναι τρία (3):
α) Το μεταβλητό του αριθμού των συνεταίρων
Οι συνέταιροι δεν είναι ορισμένοι, αλλά άλλοτε αυξάνουν και άλλοτε ελαττώνονται,
γιατί ο νόμος επιτρέπει σε όποιον έχει τα προσόντα να εγγράφεται όποτε θέλει,
καταβάλλοντας την εισφορά του, και να απέρχεται όποτε επιθυμεί.
β) Το μεταβλητό του κεφαλαίου
Το κεφάλαιο αποτελούμενο κατά το μεγαλύτερο μέρος από τις εισφορές των
συνεταίρων οι οποίοι έχουν το δικαίωμα κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, όπως θα
δούμε πιο κάτω, να τις αποσύρουν, μεταβάλλεται συνεχώς, εφ’ όσον μεταβάλλεται
συνεχώς. Εφόσον μεταβάλλεται ο αριθμός των συνεταίρων.
γ) Ο μη κερδοσκοπικός σκοπός
Ο συνεταιρισμός δεν αποβλέπει στην απόκτηση κέρδους για διανομή μεταξύ των
συνεταίρων, όπως στις άλλες εταιρείες, αλλά στη δημιουργία ευνοϊκών προϋποθέσεων,
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
207
όπως λήψη δανείων, φθηνές τιμές, ευνοϊκή διάθεση των προϊόντων κ.λπ. για τη
βελτίωση της οικονομικής θέσης των μελών του.

180. Οι Α. Ανδρέου & Β. Βασιλείου συστήνουν την «Α. Ανδρέου – Β. Βασιλείου Ο.Ε.» με συμμετοχή 60% ο Ανδρέου & 40% ο Βασιλείου. Να γίνουν οι εγγραφές σύστασης, αν ο Α εισέφερε μετρητά και ο Β μηχάνημα αξίας 40.000,00€.

Τι είναι το FRANCHISING και πώς επιτυγχάνεται;

Franchising ή δικαιόχρηση ονομάζεται η τεχνική της υιοθέτησης και χρήσης ενός
επιτυχημένου επιχειρηματικού μοντέλου και η επονομασία κάποιου άλλου έναντι ενός
αντιτίμου. Είναι το σύνολο των δικαιωμάτων βιομηχανικής ή πνευματικής ιδιοκτησίας
που αφορούν εμπορικά σήματα και επωνυμίες, πινακίδες καταστημάτων, πρότυπα
χρήσεως, σχέδια, δικαιώματα αντιγραφής τεχνογνωσίας ή διπλώματα ευρεσιτεχνίας
προς εκμετάλλευση με σκοπό την μεταπώληση προϊόντων ή την παροχή υπηρεσιών σε
τελικούς χρήστες.
Η διαδικασία franchising
Προκειμένου να υλοποιηθεί η σχέση μεταξύ δικαιοπάροχου και δικαιοδόχου και να
πετύχει σωστά η συνεργασία υπάρχουν συγκεκριμένα βήματα που πρέπει να
ακολουθηθούν και από τις δύο πλευρές:
Franchise contract (σύμβαση δικαιόχρησης): Είναι η νομική σύμβαση που υλοποιείται
μεταξύ του δικαιοπάροχου (Franchisor) και του δικαιοδόχου (Franchisee), στην οποία
αναλύονται με λεπτομέρεια και σαφήνεια οι όροι της συνεργασίας τους, τα δικαιώματα
και οι υποχρεώσεις τους. Ο υποψήφιος δικαιοδόχος συνήθως δεν έχει την δυνατότητα
να διαπραγματευτεί τους θεμελιώδεις όρους της σύμβασης, διότι το βασικό
χαρακτηριστικό μιας επιχείρησης franchise είναι η καθολική ομοιομορφία στην
μεταχείριση των δικαιοδόχων και όχι η παραχώρηση ιδιαίτερων διαπραγματευτικών
προνομίων και ευνοϊκών συμφωνιών σε κάποιους από αυτούς. Οι συμβάσεις
δικαιόχρησης (franchise contract) πρέπει να αξιολογούνται βάση του περιεχομένου τους
και των ενδεχόμενων παραλείψεων τους.
Business format franchising ή franchising δεύτερης γενιάς: Μια διαρκής
επιχειρηματική σχέση μεταξύ του franchisor και του franchisee, η οποία εμπεριέχει το
προϊόν, την υπηρεσία, το σήμα, ολόκληρο το επιχειρηματικό σύστημα- μια στρατηγική,
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
209
ένα σχέδιο marketing, εγχειρίδια λειτουργίας και κανόνες, έλεγχο ποιότητας και διαρκή
αμφίδρομη επικοινωνία.
Disclosure (υποχρέωση πληροφόρησης): Ο δικαιοπάροχος πρέπει να παρέχει εγγράφως
σε κάθε υποψήφιο δικαιοδόχο πλήρη και ακριβής πληροφόρηση σχετικά με την
εταιρική-οικονομική κατάσταση του, το επιχειρηματικό ιστορικό του, την περιγραφή της
επιχείρησης η οποία είναι αντικείμενο Franchise, τη βιωσιμότητα του συστήματος, τα
βασικά στοιχεία της σύμβασης Franchise, τα ονόματα και τις διευθύνσεις των μελών του
δικτύου, όπως αυτά προβλέπονται είτε από την νομοθεσία, είτε από τον κώδικα
δεοντολογίας για το franchising. Επίσης η πληροφόρηση αυτή πρέπει να δίνεται στον
υποψήφιο δικαιοδόχο πριν την υπογραφή της σχετικής σύμβασης.
Franchise commitment agreement (δεσμευτική συμφωνία στο franchise): Είναι μια
γραπτή δήλωση, όπου ο δικαιοπάροχος πουλάει το franchise του στον πιθανό ιδιοκτήτη
και αναφέρονται οι προθέσεις του.
Ενημερωτικός φάκελος franchise: Είναι ένα ενημερωτικό έντυπο το οποίο απευθύνεται
σε υποψηφίους επενδυτές (franchisees). Ενδεικτικά ο ενημερωτικός φάκελος
περιλαμβάνει:
1. Γενικά στοιχεία για τον δικαιοπάροχο – franchisor.
2. Εμπορική και οικονομική πορεία της επιχείρησης.
3. Περιγραφή του franchise concept, των προϊόντων ή/ και υπηρεσιών.
4. Το κοινό στο οποίο απευθύνεται.
5. Αριθμητική και γεωγραφική ανάπτυξη, καθώς και μελλοντικοί στόχοι.
6. Παρεχόμενη υποστήριξη του franchisor στον franchisee στο αρχικό στάδιο, καθώς
και σε συνεχή βάση (on-going support).
7. Βασικά σημεία της σύμβασης franchise.
Operation manual (εγχειρίδιο λειτουργίας): Εγχειρίδια, τα οποία δίδονται από τους
franchisor προς τους franchisees, το οποίο είναι μέσα στο συνολικό πακέτο
δικαιόχρησης και προσφέρει αναλυτικές οδηγίες σχετικά με τον τρόπο που πρέπει να
στήσουν και να λειτουργήσουν μια επιχείρηση με συγκεκριμένες απαιτήσεις και
δεδομένα.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
210
Pilot store (Πιλοτικό κατάστημα): Το αρχικό κατάστημα (ή τα αρχικά καταστήματα), το
οποίο ανήκει στο franchisor και κατά την λειτουργία του έχει εφαρμοστεί και ελεγχθεί
για ικανό χρονικό διάστημα η εμπορική αποδοχή του franchise concept. Λόγω της
βιωσιμότητας και της δυναμικής του καταστήματος, της δυνατότητας τυποποίησης
μεθόδων και διαδικασιών, δίνεται η δυνατότητα να εφαρμοστεί και σε άλλα
καταστήματα κατά παρόμοιο τρόπο.
Franchise training (εκπαίδευση franchise): Είναι η εκπαίδευση που παρέχει ο franchisor
στο franchisee και στους υπαλλήλους του, σχετικά με το franchise και τις μεθόδους
εκμετάλλευσης του.
Με τη δικαιόχρηση ο επιχειρηματίας επιτυγχάνει αποτελεσματικότερη διανομή των
προϊόντων του, σε σχέση με την παραδοσιακή επιχείρηση, ταυτόχρονα όμως
απολαμβάνει και την εμπορική φήμη και την τεχνογνωσία μιας μεγάλης επιχείρησης.
Όταν τα καταστήματα λειτουργούν με οργανωμένα συστήματα δικαιόχρησης,
επιβιώνουν περισσότερα χρόνια από τα υπόλοιπα ανεξάρτητα καταστήματα. Με το
franchising πραγματοποιείται τάση συγκέντρωσης των επιχειρήσεων σε μεγαλύτερες και
δυναμικότερες αποκεντρωμένες ομάδες. Ιδρύει δυναμικά εμπορικά σήματα,
απασχόληση, διαβιβάζει τεχνογνωσία, επιτυγχάνει οικονομίες κλίμακας και καθιερώνει
στην αγορά υψηλά standards. Ουσιαστικά, και από την άποψη της διανομής, ο
δικαιοπάροχος είναι προμηθευτής ο οποίος επιτρέπει σε ένα χειριστή, ή ένα franchisee,
να χρησιμοποιεί το εμπορικό σήμα του προμηθευτή και διανομής των εμπορευμάτων
του προμηθευτή. Σε αντάλλαγμα, ο ανάδοχος καταβάλλει στον προμηθευτή ένα τέλος.

Αναφερθείτε συνοπτικά στην προώθηση κατά τον κύκλο ζωής του προϊόντος.

Η σημασία του κύκλου ζωής έγκειται στο ότι για κάθε στάδιο του κύκλου αυτού
απαιτείται εφαρμογή διαφορετικής στρατηγικής μάρκετινγκ.
1. Στάδιο της εισαγωγής. Κατά το στάδιο αυτό οι δαπάνες προώθησης είναι πολύ
υψηλές για τους εξής λόγους:
α) πρέπει η αγορά να πληροφορηθεί σύντομα την ύπαρξη ενός νέου και άγνωστου
προϊόντος,
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
211
β) να το δοκιμάσει και
γ) να προσελκυστούν οι μεσολαβητές.
Επιδιώκεται η ανάπτυξη πρωτογενούς ζήτησης και η επέκταση στην αγορά η τιμή
του προϊόντος είναι υψηλή κυρίως για να καλυφθούν τα έξοδα προώθησης, το
βάθος της σειράς προϊόντος είναι περιορισμένο και το προϊόν από διανέμεται από
ένα μόνον του υπάρχοντος δικτύου διανομής.
2. Στάδιο ανάπτυξης. Στο στάδιο αυτό επιδιώκεται η διείσδυση στην αγορά. Η αύξηση
της συγκεκριμένης ζήτησης και η προτίμηση από τους πελάτες του brand είναι των
ανταγωνιστικών. Η τιμή είναι ακόμα υψηλή εκτός εάν φαίνεται ότι μια μείωση
εξυπηρετεί τη διείσδυση στην αγορά, η διανομή είναι εντατική, το προϊόν
βελτιώνεται για να αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό και τα έξοδα προώθησης ακόμα
υψηλά.
3. Στάδιο ωρίμανσης και κορεσμού. Τα περισσότερα από τα προϊόντα βρίσκονται στο
στάδιο αυτό του κύκλου ζωής. Κατά την ωρίμανση και τον κορεσμό τα έξοδα
προώθησης διαμορφώνονται σε κανονικά επίπεδα , η τιμή του προϊόντος πέφτει,
το προϊόν διαφοροποιείται, η διανομή είναι ακόμη εντατική και κύρια επιδίωξη
είναι η διατήρηση του μεριδίου αγοράς και η διαμόρφωση αφοσίωσης στο brand.
Στο στάδιο αυτό πολλές επιχειρήσεις επιδιώκουν μεγαλύτερη τμηματοποίηση της
αγοράς και νέες χρήσεις του προϊόντος τους.
4. Στάδιο παρακμής. Τέλος, στο στάδιο αυτό έχουμε περιορισμό των δαπανών
προώθησης, μείωση του αριθμού των ανταγωνιστών λόγω αποχώρηση,
απομάκρυνση από τα μικρά τμήματα της αγοράς, ορθολογικό προϊόν, ίδιες ή
υψηλότερες τιμές και επιλεκτική διανομή. Είναι στο στάδιο αυτό του κύκλου ζωής
που η επιχείρηση μπορεί να επιλέξει να αποχωρήσει και να κάνει άλλη καλύτερη
χρήση των πόρων της ή να παραμείνει περισσότερο στο στάδιο αυτό και να
εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που της προσφέρονται από την αποχώρηση άλλων
ανταγωνιστών.

Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στα συμπαράγωγα και τα υποπαράγωγα;

Συμπαράγωγα είναι τα προϊόντα που παράγονται από την επεξεργασία της αυτής
πρώτης ύλης κατά τη διάρκεια της ίδιας παραγωγικής διαδικασίας.
Τα υποπροϊόντα ή υποπαράγωγα είναι τα προϊόντα που παράγονται μαζί με τα κύρια
προϊόντα από τις ίδιες ή την ίδια πρώτη ύλη με κύριο χαρακτηριστικό ότι έχουν
μειωμένη αξία πώλησης σε σχέση με το κύριο ή με τα κύρια προϊόντα. Υποπροϊόντα
μπορούν να χαρακτηριστούν στην αλευροβιομηχανία τα πίτουρα, στην παραγωγή
σπορέλαιου η βαμβακόπιτα.

Σε τι διαφέρει το πρότυπο κόστος από το ιστορικό κόστος;

Κόστος πραγματικό ή ιστορικό είναι εκείνο που σχηματίζεται από στοιχεία ομαλά που
έχουν πραγματοποιηθεί για τη δραστηριότητα των λειτουργιών της οικονομικής
μονάδας ή για την παραγωγή των προϊόντων. Υπολογίζεται μετά την πραγματοποίησή
του και δεν περιλαμβάνει στοιχεία κόστους ανώμαλα, όπως πρόστιμα καθυστέρησης
τακτοποίησης υποχρεώσεων και άλλα.
Το πραγματικό κόστος παρουσιάζει τα εξής χαρακτηριστικά:
α. Είναι απαλλαγμένο από υπολογιστικά έξοδα.
β. Στη διαμόρφωσή του δε συμμετέχουν έξοδα με ανώμαλο χαρακτήρα.
Το πρότυπο κόστος είναι ένα από τα είδη του προκαθορισμένου κόστους, που ο
προσδιορισμός του έχει γίνει πριν αρχίσει η παραγωγή του προϊόντος, είναι
πραγματοποιήσιμο και το ύψος του αποτελεί στόχο για τις επιχειρήσεις. Βασίζεται σε
ακριβείς μετρήσεις και υπολογισμούς με τις οποίες καθιερώνονται πρότυπα μεγέθη,
που βέβαια είναι επαληθευμένα με πειραματικά δεδομένα.
Η διαφορά του πρότυπου κόστους και του πραγματικού κόστους καλείται
απόκλιση.

Ποια είναι τα πλεονεκτήματα του πρότυπου κόστους;

Το πρότυπο κόστος έχει τα εξής πλεονεκτήματα:
α) Χρησιμοποιείται ως μέτρο για τη σύγκριση του πραγματικού κόστους. Από τη
σύγκριση αυτή προκύπτουν οι αποκλίσεις (οι διαφορές). Οι αποκλίσεις αυτές είναι
ευνοϊκές όταν το πρότυπο κόστος είναι μεγαλύτερο από το πραγματικό και μη
ευνοϊκές όταν το πρότυπο κόστος είναι μικρότερο.
β) Συντελεί στη μείωση του κόστους, με άλλα λόγια στην αύξηση της παραγωγικότητας.
γ) Διευκολύνει την κατάρτιση του προϋπολογισμού.
δ) Όταν εφαρμόζεται σύστημα πρότυπου κόστους, οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν
πλήρως τις ευθύνες τους, γιατί γνωρίζουν προκαταβολικά τις υποχρεώσεις τους και
παρακινούνται στο να αυξήσουν την απόδοσή τους.
ε) Αποτελεί τη βάση των αποφάσεων τιμολογήσεων των προϊόντων.

Ποια πρότυπα λέγονται ιδανικά και ποια τρέχοντα;

Ιδανικά πρότυπα (ή θεωρητικά πρότυπα)
Τα ιδανικά πρότυπα καθορίζονται με βάση ιδανικές συνθήκες αγοράς και παραγωγικής
διαδικασίας χάρη στις οποίες επιτυγχάνεται το μικρότερο δυνατό κόστος.
Για τον καθορισμό των ιδανικών προτύπων δεν λαμβάνονται υπόψη δυσμενή γεγονότα
όπως οι φύρες, οι κακοτεχνίες κλπ. Όμως τα ιδανικά πρότυπα είναι πολύ δύσκολο να
πραγματοποιηθούν και γι’ αυτό συνήθως δεν εφαρμόζονται.
Τρέχοντα πρότυπα
Όταν το πρότυπο κόστος στηρίζεται στις πραγματικές καταστάσεις, όταν δηλαδή για τον
καθορισμό του λαμβάνονται υπόψη οι αδυναμίες της παραγωγικής διαδικασίας,
(κακοτεχνίες, ηλικία μηχανημάτων, φύρες κλπ.) ονομάζεται τρέχον ή αναμενόμενο
πρότυπο κόστος. Το τρέχον πρότυπο κόστος εφαρμόζεται περισσότερο γιατί μπορεί να
πραγματοποιηθεί ευκολότερα και γιατί ασκεί ευνοϊκή επίδραση στην ψυχολογία των
εργαζομένων

Τι γνωρίζετε για την καρτέλα του πρότυπου κόστους και σε τι εξυπηρετεί;

Για την διευκόλυνση των διάφορων κοστολογικών διαδικασιών συντάσσεται καρτέλα
πρότυπου κόστους για κάθε προϊόν.
Η καρτέλα πρότυπου κόστους διευκολύνει σημαντικά γιατί καθιστά γνωστές
προκαταβολικά τις ποσότητες και τις τιμές των διαφόρων στοιχείων (πρώτων υλών,
εργατικών, συντελεστών ενσωμάτωσης των Γ.Β.Ε.) που απαιτούνται σε κάθε
παραγωγικό τμήμα για την παραγωγή του συγκεκριμένου προϊόντος.

Σελίδα 14 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

Τι είναι το φύλλο κόστους;

Η παρακολούθηση της εξέλιξης ενός προϊόντος στην κατά παραγγελία κοστολόγηση
απαιτεί την σύνταξη ειδικού πίνακα στον οποίο σε καθημερινή ή εβδομαδιαία κ.λπ.
βάση το τμήμα παραγωγής και κοστολόγησης θα καταχωρεί όλες τις μεταβολές των
επιμέρους στοιχείων του κόστους δηλαδή της ανάλωσης των άμεσων υλικών, της
άμεσης και έμμεσης εργασίας και των προϋπολογισμένων Γ.Β.Ε. Ο πίνακας αυτός
λέγεται φύλλο κόστους

Ποια είναι η έννοια του συνολικού κόστους παραγωγής ενός προϊόντος;

Για την παραγωγή προϊόντων, η επιχείρηση χρησιμοποιεί παραγωγικούς συντελεστές.
Για την απόκτησή τους καταβάλλει συνήθως χρήματα. Το ύψος της δαπάνης αυτής
εξαρτάται από την ποσότητα και τις τιμές των συντελεστών. Η συνάρτηση παραγωγής
δείχνει τις ποσότητες προϊόντος που μπορεί να παράγει κάθε επιχείρηση με
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
215
συγκεκριμένους παραγωγικούς συντελεστές. Συνεπώς, υπάρχει σχέση μεταξύ των
παραγόμενων ποσοτήτων και των χρηματικών δαπανών της επιχείρησης. Τη σχέση αυτή
την εκφράζει η συνάρτηση κόστους. Για την ανάλυσή της είναι απαραίτητο να είναι
γνωστή η τιμή απόκτησης κάθε συντελεστή, ώστε να μπορεί να υπολογίσει η επιχείρηση
το κόστος της. Θα υποθέσουμε ότι οι τιμές αυτές είναι σταθερές.
Στη βραχυχρόνια περίοδο, στην οποία υπάρχουν σταθεροί και μεταβλητοί συντελεστές,
το κόστος διαμορφώνεται από τις χρηματικές δαπάνες που καταβάλλονται και για τις
δύο κατηγορίες συντελεστών.
Οι δαπάνες που καταβάλλονται για τους μεταβλητούς συντελεστές, δηλαδή γι’ αυτούς
των οποίων η ποσότητα μεταβάλλεται καθώς μεταβάλλεται η ποσότητα του
παραγόμενου προϊόντος, αποτελούν το μεταβλητό κόστος (Variable Cost, VC). Τέτοιες
είναι οι δαπάνες για πρώτες ύλες, ημερομίσθια, καύσιμα κ.τ.λ.
Αντίθετα, σταθερό (Fixed Cost, FC) είναι το κόστος που δε μεταβάλλεται καθώς
μεταβάλλεται η ποσότητα του παραγόμενου προϊόντος και αφορά τις δαπάνες που
καταβάλλονται για τους σταθερούς συντελεστές. Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι
δαπάνες για τα ενοίκια των κτιρίων, τα ασφάλιστρα των επιχειρήσεων κ.τ.λ.
Το άθροισμα του μεταβλητού και του σταθερού κόστους είναι το συνολικό (Total Cost,
TC) βραχυχρόνιο κόστος μιας επιχείρησης.
Συνολικό κόστος = Σταθερό Κόστος + Μεταβλητό Κόστος
TC = FC + VC

Ποιο κόστος είναι πάγιας μορφής και ποιο τρέχουσας; Δώστε από δύο παραδείγματα.

Κόστος τρέχουσας μορφής έχουμε όταν διατίθεται αγοραστική δύναμη για αγαθά που
πρέπει να μεταπωληθούν αυτούσια ή μετά από κατεργασία σε βραχύ χρονικό διάστημα
συνήθως μικρότερο από μια διαχειριστική χρήση (π.χ. εμπορεύματα, πρώτες ύλες, κλπ.
κυκλοφορούντα στοιχεία) καθώς και για υπηρεσίες.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
216
Κόστος πάγιας μορφής έχουμε όταν τα αγαθά ή οι υπηρεσίες που αποκτούνται από την
οικονομική μονάδα χρησιμοποιούνται άμεσα ή έμμεσα για μεγάλο χρονικό διάστημα
που υπερβαίνει οπωσδήποτε τους 12 μήνες. Τα αγαθά και οι υπηρεσίες αυτής της
μορφής προορίζονται για πάγια εκμετάλλευση (π.χ. πάγια, διπλώματα ευρεσιτεχνίας).

Τι είναι το φύλλο μερισμού εξόδων και πια είναι η χρησιμότητα του;

Το φύλλο μερισμού είναι ένα τεχνολογιστικό μέσο (μία πολύστηλη κατάσταση) που
χρησιμεύει για τον προσδιορισμό του λειτουργικού ή κατά προορισμό κόστους. Στις
στήλες που προβλέπονται (μία για κάθε λειτουργία) καταχωρίζονται τα άμεσα έξοδα
κάθε μίας καθώς και το μέρος από τα κοινά έξοδα που την αφορούν (που αναλώθηκε γι’
αυτήν). Τα αθροίσματα των στηλών αυτών προσδιορίζουν το λειτουργικό κόστος.
Με βάση τις αρχές λογισμού του κόστους στο τέλος κάθε κοστολογικής περιόδου τα
Οργανικά έξοδα της Οικονομικής Μονάδας (Ομάδα 6) πρέπει να επιβαρύνουν τις
διάφορες λειτουργίες της επιχείρησης (Παραγωγή, Διοίκηση, Διάθεση κ.λπ.). Με τον
τρόπο αυτό μετατρέψουμε τα έξοδα της επιχείρησης από έξοδα κατ’ είδος σε έξοδα
κατά λειτουργία ή κατά προορισμό. Τα έξοδα αυτά ορίζονται σε άμεσα αυτά δηλαδή
που αφορούν σε μία μόνο λειτουργία και έμμεσα αυτά δηλαδή που αφορούν σε
περισσότερες από μία λειτουργίες. Αυτά τα έμμεσα έξοδα για να επιβαρύνουν τις
σχετικές λειτουργίες πρέπει να επιμερισθούν. Ο μερισμός αυτός γίνεται με βάση πίνακα
που ονομάζεται Φύλλο Μερισμού για τον οποίο μερισμό χρησιμοποιούνται κάποια
κριτήρια ή κλειδιά επιμερισμού.

Ποια είναι η σημασία του προσδιορισμού του λειτουργικού κόστους;

Ο προσδιορισμός του λειτουργικού κόστους είναι πρωταρχικής σημασίας γιατί:
• Διευκολύνει την άσκηση ελέγχου της αποτελεσματικότητας των λειτουργιών και την
απόδοση ευθυνών στους προϊσταμένους τους, όταν διαπιστωθούν σπατάλες
κόστους.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
217
• Αποτελεί για τη διοίκηση πληροφοριακό στοιχείο χρήσιμο στη λήψη αποφάσεων
που σχετίζονται με την οργάνωση των λειτουργιών.

Τι είναι άμεσο (ειδικό) και έμμεσο (γενικό) κόστος; Δώστε από δύο παραδείγματα.

Άμεσο (ειδικό) κόστος είναι αυτό που βαρύνει απευθείας και όχι κατά υπολογισμό το
αντικείμενο κοστολόγησης (παραγωγικό τμήμα, προϊόν κλπ.) π.χ. η ξυλεία που
αναλώθηκε σε ένα επιπλοποιείο, η εργασία των τεχνιτών που επεξεργάσθηκαν την
ξυλεία.
Έμμεσο (γενικό) κόστος είναι το πραγματοποιούμενο ταυτόχρονα για περισσότερα
κοστολογούμενα αντικείμενα (προϊόντα, τμήματα, λειτουργίες) και του οποίου ο
μερισμός σε αυτά παρουσιάζει δυσκολίες. Π.χ. το κόστος εργατικών του επόπτη
εργασίας των τεχνιτών των επίπλων, είναι έμμεσο κόστος για τα διαφορετικά είδη
επίπλων. Το ίδιο και το κόστος “απόσβεση μηχανημάτων”.

Ποιες είναι οι διακρίσεις των εξόδων ανάλογα με το σκοπό που επιδιώκουν;

Οι διακρίσεις των εξόδων ανάλογα με τον σκοπό που επιδιώκουν είναι: τα έξοδα
παραγωγής, λειτουργιών διοίκησης, διάθεσης, χρηματοοικονομικής και ερευνών –
ανάπτυξης.

Ποιο κόστος χαρακτηρίζουμε ως προκαθορισμένο και πώς διακρίνεται;

Προκαθορισμένο κόστος είναι εκείνο το κόστος που υπολογίζεται πριν να
πραγματοποιηθεί με μεθόδους οι οποίες βασίζονται στα ήδη διαμορφωμένα ιστορικά
μεγέθη και στις προβλέψεις.
Το προκαθορισμένο κόστος διακρίνεται σε προϋπολογιστικό και σε πρότυπο.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
218
Το προϋπολογιστικό προσδιορίζεται με βάση στοιχεία περασμένων περιόδων και τις
συνθήκες που προβλέπεται να επικρατήσουν κατά την περίοδο πραγματοποιήσεώς του.
Το πρότυπο προσδιορίζεται με ακριβείς υπολογισμούς και ακριβείς μετρήσεις.

Πότε ένα κόστος θεωρείται σταθερό και πότε μεταβλητό; Δώστε από δύο παραδείγματα.

Κόστος σταθερό είναι εκείνο που δεν επηρεάζεται από τις μεταβολές του επιπέδου
δραστηριότητας της λειτουργικής μονάδας (τμήματος εργοστασίου ή ολόκληρου του
εργοστασίου ή υποδιαιρέσεως της οικονομικής μονάδας ή ολόκληρης της οικονομικής
μονάδας) στην οποία αναφέρεται. Π.χ. οι αποσβέσεις, το ενοίκιο, οι αμοιβές του
έμμισθου προσωπικού, οι δημοτικοί φόροι, τα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων και οι
τόκοι των δεσμευμένων σε ακινητοποιήσεις κεφαλαίων αντιπροσωπεύουν ενδεικτικές
μορφές σταθερού κόστους.
Το σταθερό κόστος μεταβάλλεται μακροχρόνια και βραχυχρόνια, οι μεταβολές όμως
αυτές, κατά κανόνα, είναι ανεξάρτητες από τις μεταβολές του όγκου δραστηριότητας. Η
ανεξαρτησία μεταξύ ύψους σταθερού κόστους και όγκου δραστηριότητας δεν είναι
απόλυτη. Στην περίπτωση π.χ. που ένα τμήμα του εργοστασίου διακόψει τη λειτουργία
του, ένα μέρος από το έμμισθο προσωπικό, η αμοιβή του οποίου χαρακτηρίζεται ως
κόστος σταθερό, θα απολυθεί, οπότε και το αντίστοιχο κόστος (σταθερό) θα μεταβληθεί.
Το σταθερό κόστος διαχωρίζεται στις εξής δύο υποκατηγορίες:
α. Στο βασικό σταθερό κόστος, το οποίο αποτελείται από στοιχεία που δεν είναι δυνατή
η βραχυχρόνια μείωσή τους χωρίς ουσιώδη βλάβη του δυναμικού της οικονομικής
μονάδας και της ικανότητάς της να επιδιώκει την πραγματοποίηση των μακροχρόνιων
στόχων της. Στην κατηγορία αυτή, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται και οι αποσβέσεις
των εγκαταστάσεων, οι αμοιβές βασικών στελεχών της μονάδας και τα ασφάλιστρα των
πάγιων στοιχείων.
β. Στο βραχυχρόνια σταθερό κόστος, του οποίου το ύψος προγραμματίζεται για περίοδο
συνήθως ενός έτους, στη διάρκεια του οποίου παραμένει αμετάβλητο. Στην κατηγορία
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
219
αυτή, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται και το κόστος διαφημίσεων, το κόστος ερευνών
και αναπτύξεως, τα έξοδα του έμμισθου προσωπικού γενικά και τα ενοίκια
μηχανογραφικών μέσων.
Κόστος μεταβλητό είναι εκείνο που επηρεάζεται από τις μεταβολές του επιπέδου
δραστηριότητας της λειτουργικής μονάδας. Η αξία των πρώτων και βοηθητικών υλών
που αναλώνονται, τα ημερομίσθια, η αξία ηλεκτρικού ρεύματος, νερού, υλικών
συντηρήσεως, οι προμήθειες πωλήσεως, τα κόμιστρα μεταφοράς αγαθών, οι τόκοι του
δανειακού κεφαλαίου κινήσεως και οι φόροι επί της παραγωγής αποτελούν μορφές του
μεταβλητού κόστους. Το κόστος των στοιχείων αυτών μεταβάλλεται – αυξάνεται ή
μειώνεται – όταν αυξομειώνεται η παραγωγή, οι πωλήσεις και γενικά όταν
αυξομειώνεται το επίπεδο δραστηριότητας της λειτουργικής μονάδας στην οποία
αναφέρεται.
Το μεταβλητό κόστος δεν αυξομειώνεται με τον ίδιο ρυθμό που αυξομειώνεται η
απασχόληση. Αυτό αυξομειώνεται, άλλοτε με ρυθμό μεγαλύτερο, άλλοτε με ρυθμό
μικρότερο και άλλοτε με ρυθμό ίσο σε σχέση με την αυξομείωση της απασχολήσεως.

Τι σημαίνει ο όρος κοστολόγηση; Γιατί ο προσδιορισμός του κόστους της μονάδας του προϊόντος είναι σημαντικός;

Κοστολόγηση είναι η διαδικασία εξακρίβωσης (προσδιορισμού) μιας λειτουργίας, μιας
δραστηριότητας ή μιας μονάδας προϊόντος ή υπηρεσίας κατά μια χρονική περίοδο.
Ο προσδιορισμός του κόστους της μονάδας του προϊόντος είναι σημαντικός γιατί
αποτελεί:
• Τη βάση για τον προσδιορισμό της τιμής πώλησης του προϊόντος.
• Τη βάση για τον προσδιορισμό του κόστους πωληθέντων προϊόντων και κατά συνέπεια
του μικτού αποτελέσματος κατά είδος προϊόντος, ώστε η διοίκηση να γνωρίζει το
συντελεστή απόδοσης καθενός.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
220
• Τη βάση για τον προσδιορισμό του κόστους των μενόντων προϊόντων (τελικού
αποθέματος) με το οποίο θα εμφανισθεί στον ισολογισμό.
• Προϋπόθεση για την άσκηση αποτελεσματικού ελέγχου, αφού έτσι γίνεται δυνατή η
σύγκριση του κόστους ενός προϊόντος με το κόστος του ίδιου προϊόντος , της ίδιας
επιχείρησης σε προηγούμενες όμως περιόδους ή με το κόστος του ίδιου προϊόντος της
αυτής περιόδου άλλων επιχειρήσεων.
• Προϋπόθεση για τη χάραξη ορθής πολιτικής παραγωγής και πωλήσεων.
• Προϋπόθεση για σωστό προγραμματισμό.

Τι γνωρίζεται για την αξιολόγηση επενδύσεων και πώς επιτυγχάνεται (συνοπτικά);

Η αξιολόγηση επενδύσεων είναι η ισοζύγιση δαπανών-ωφελειών και η εκτίμηση της
δυνατότητας πραγματοποίησης κέρδους από εναλλακτικές προτάσεις κεφαλαίουαρχικών δαπανών για τη λήψη ορθολογικών επενδυτικών αποφάσεων.
Α. Στατικές μέθοδοι αξιολόγησης
Εστιάζουν κυρίως στην παρακολούθηση των παροχών σε χρήμα ή στη μέτρηση των
αρχικών δαπανών. Δεν περιλαμβάνουν τον παράγοντα κινδύνου και λαμβάνουν υπόψη
το χρόνο μόνο σε περιορισμένο βαθμό:
• Μέση ετήσια απόδοση.
• Μέση περίοδος αποπληρωμής.
• Μέση Ποσοστιαία Επιστροφή.
• Περίοδος αποπληρωμής.
Β. Δυναμικές μέθοδοι αξιολόγησης
Λαμβάνουν υπόψη τον παράγοντα χρόνου και κινδύνου. Η βάση είναι
η προεξόφληση των παραμέτρων εισόδου.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
221
• Καθαρή παρούσα αξία.
• Εσωτερικός ρυθμός απόδοσης.
• Δείκτης κερδοφορίας.
• Περίοδος αποπληρωμής.
• Λογιστικά μέτρα αποδοτικότητας.
Σχετικοί όροι και μέθοδοι:
• Business Case.
• CAPEX (Κεφαλαιουχικές Δαπάνες).
• Ταμειακή ροή.
• CFROI – Ταμειακή Απόδοση της επένδυσης.
• Μελέτη σκοπιμότητας.
• Οικονομική ανάλυση.
• Επενδυτικό σχέδιο.
• Επενδυτής.
• Η ζωή του έργου.
• Κέρδος.
• Κατηγορίες κερδών (έντυπα, δείκτες).
• ROI – Απόδοση επένδυσης.

Τι γνωρίζετε για το Διαφοροποιημένο Marketing

Το διαφοροποιημένο μάρκετινγκ είναι ένας τύπος στρατηγικής μάρκετινγκ όπου μια
επιχείρηση προσφέρει προϊόντα ή υπηρεσίες σε διάφορα τμήματα της αγοράς (π.χ.
ισπανόφωνοι, αφροαμερικάνοι) και αναπτύσσει ξεχωριστές στρατηγικές μάρκετινγκ για
καθένα από αυτά.
Στόχευση σε περισσότερα του ενός τμήματα – εφαρμογή διαφορετικού μείγματος
marketing για κάθε τμήμα.

Εξηγείστε ποια είναι η διαδικασία του σχεδιασμού και της υλοποίησης της σύλληψης, της τιμολόγησης

Αναλύστε τη διαδικασία της προώθησης και της διανομής τόσο των αγαθών, όσο και των υπηρεσιών .

Διανομή
Αφορά την επιλογή ενός καναλιού διανομής και των μεθόδων διανομής ώστε
να εξασφαλιστεί η ύπαρξη των προϊόντων/υπηρεσιών όταν και όπου ζητούνται, ώστε ο
αγοραστής να τα αποκτήσει όσο το δυνατόν ευκολότερα. Τα κύρια σημεία που
διαμορφώνουν την πολιτική διανομής είναι:
• Κανάλια διανομής
• Μέθοδοι διανομής
• Γεωγραφική Κάλυψη
• Σημεία πώλησης
• Μεταφορά
• Αποθήκευση
• Αποθέματα
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
223
Προώθηση
Αφορά την ανάπτυξη και την εφαρμογή στρατηγικής προώθησης και περιλαμβάνει το
σύνολο των επικοινωνιακών καναλιών και εργαλείων που θα χρησιμοποιηθούν
προκειμένου να επιτευχθεί αποτελεσματική επικοινωνία με το δυνητικό αγοραστή (να
προκαλεί το ενδιαφέρον και την επιθυμία του σε όλα τα στάδια της διαδικασίας αγοράς
και κατανάλωσης ενός προϊόντος/υπηρεσίας). Τα κανάλια επικοινωνίας είναι:
· Διαφήμιση (π.χ. τηλεόραση, ραδιόφωνο, τύπος, υπαίθρια διαφήμιση/οutdoor).
· Δημοσιότητα και Δημόσιες σχέσεις (δελτία τύπου, ομιλίες, χορηγίες, δωρεές,
προγράμματα εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, lobbying κ.α.).
· Προώθηση πωλήσεων (κουπόνια, εκπτώσεις, δείγματα, επιδείξεις, προωθητικό
υλικό, εκθέσεις, διαγωνισμοί, κ.α.).
· Προσωπική πώληση.
· Άμεσο και αλληλεπιδραστικό μάρκετινγκ (άμεση επικοινωνία με τον καταναλωτή
π.χ. μέσω direct mail, τηλεμάρκετινγκ, τηλεόρασης αμφίδρομης
επικοινωνίας, ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, διαδικτύου, κινητού τηλεφώνου).

Τι σημαίνει πρότυπο κόστος και ποιο σκοπό εξυπηρετεί ο υπολογισμός του;

Το πρότυπο κόστος είναι ένα από τα είδη του προκαθορισμένου κόστους. Ο
προσδιορισμός του έχει γίνει πριν αρχίσει η παραγωγή του προϊόντος και είναι
πραγματοποιήσιμο. Βασίζεται σε ακριβείς μετρήσεις και υπολογισμούς και είναι
επαληθευμένο με πειραματικά δεδομένα.

Από ποια στοιχεία καθορίζεται το πρότυπο κόστος των ΓΒΕ;

Από πλευράς κοστολόγησης είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί:
Α) Ποιες και πόσες δαπάνες στα Γ.Β.Ε. είναι σταθερές.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
224
Β) Ποιες είναι οι μεταβλητές δαπάνες και πως διαμορφώνονται στους διαφόρους
βαθμούς απασχόλησης. Για να γίνει κατανοητή η διαφορά σταθερών και μεταβλητών
δαπανών θα πρέπει να εξετάσουμε την ίδια την επιχείρηση.
Στην επιχείρηση η παραγωγή συνήθως εναρμονίζεται με τις πωλήσεις.
Αν δεχτούμε ότι οι πωλήσεις βρίσκονται στο μηδέν η επιχείρηση αντιμετωπίζει την
προσωρινή διακοπή της παραγωγής, είναι όμως υποχρεωμένη:
A) Να εξακολουθεί να πραγματοποιεί ορισμένες δαπάνες κεφαλαιακού περιεχομένου
που απορρέουν όχι από τη δράση άλλα από την ύπαρξη της επιχείρησης.
Τέτοιες δαπάνες είναι:
1. Οι τόκοι υφισταμένων δανείων.
2. Αποσβέσεις (χρονικές, οικονομικές, απαξίωσης).
3. Ασφάλιστρα (μηχανημάτων, κτηρίων κ.λπ.).
4. Δημοτικά τέλη.
Β) Να εξακολουθεί να διατηρεί την οργάνωση της επιχείρησης σε σημείο ώστε να είναι
ικανή να ξαναρχίσει την παραγωγική της δραστηριότητα σε πρώτη ευκαιρία. Επομένως,
θα χρειαστεί να δαπανά για:
1. Δαπάνες τεχνικού διοικητικού προσωπικού.
2. Γενικά έξοδα διοίκησης συντήρησης των εγκαταστάσεων.
3. Έξοδα συντήρησης των εγκαταστάσεων.
Από τα αναφερόμενα συμπεραίνεται ότι σε δεδομένο βαθμό απασχόλησης τα Γ.Β.Ε
περιλαμβάνουν:
1. Ένα ποσό δαπανών που προκαλείται από την ύπαρξη της επιχείρησης (Σταθερό).
2. Ένα ποσό δαπανών (το υπόλοιπο) που προκαλείται από την παραγωγική
δραστηριότητα της επιχείρησης (μεταβλητό).

Ποια είναι τα στοιχεία που πρέπει να παρέχει η εντολή παραγωγής στην κοστολόγηση ενός προϊόντος;

Το κόστος των πρώτων υλών συμπληρώνεται σε ειδική στήλη ενός εντύπου του
«κόστους κατά παραγγελία ή εντολή παραγωγής». Ένα έντυπο κόστους εντολής
παραγωγής συμπληρώνεται για κάθε διαφορετική παραγγελία που αρχίζει την
παραγωγή της. Κανονικά, το έντυπο κόστους εντολής παραγωγής συμπληρώνεται από
το Λογιστήριο, όταν ειδοποιηθεί από το τμήμα παραγωγής ότι μια εντολή παραγωγής
έχει δοθεί για μια συγκεκριμένη παραγγελία. Η διαταγή παραγωγής εκδίδεται μόνο όταν
υπάρχει μια εντολή πώλησης από το τμήμα πωλήσεων, όπου θα αναφέρεται η
συμφωνία μεταξύ της εταιρείας και του πελάτη και η οποία θα περιλαμβάνει τις
ποσότητες, την τιμή και ημερομηνία παράδοση.
Καθώς τα υλικά μεταφέρονται στην παραγωγή, το Λογιστήριο κάνει εγγραφές
απευθείας στο έντυπο κόστους Εντολής Παραγωγής, χρεώνοντας έτσι τη συγκεκριμένη
παραγγελία που αναφέρεται στο έντυπο με το κόστος των πρώτων υλών που
χρησιμοποιήθηκαν στην παραγωγή. Όταν η παραγγελία ολοκληρωθεί, το συνολικό
κόστος των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν μεταφέρεται στη στήλη «συνολικό κόστος»
που υπάρχει στο έντυπο της Εντολής Παραγωγής σαν ένας από τους παράγοντες που
συμμετέχει στον προσδιορισμό του κόστους ανά μονάδα της παραγγελίας.
Η εντολή περιλαμβάνει τα εξής στοιχεία:
• Το είδος (αντικείμενο) της παραγγελίας.
• Τον αριθμό των μονάδων (ποσότητα).
• Τις τεχνικές προδιαγραφές.
• Το είδος των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν.
• Την ημερομηνία έναρξης.
• Την ημερομηνία που πρέπει να έχει περατωθεί.

Η επιχείρηση «Χ» ξεκινά τις εργασίες της και προϋπολογίζει ότι θα έχει σταθερές δαπάνες 30.000,00 € και μεταβλητές 50.000,00 € για την παραγωγή 8.000 μονάδων προϊόντος. Με βάσει τα δεδομένα αυτά σε ποια τιμή κόστους βρίσκεται το Νεκρό Σημείο και πόσο θα πρέπει να πωλεί το προϊόν για να έχει κέρδος
20%;

Α. Νεκρό σημείο υπάρχει στην περίπτωση που:
Πωλήσεις = Συνολικό κόστος (Σταθερό + Μεταβλητό)
Άρα Πωλήσεις = 50.000+30.000=80.000 € και ανά μονάδα 80.000: 8.000 = 10 €.
Β. Για να υπάρχει κέρδος 20% (20% πάνω από το κόστος) θα πρέπει:
Πωλήσεις = Πωλήσεις Νεκρού Σημείου + 20% πωλήσεων = 80.000 + (80.000 x 20%) =
96.000 €. Άρα τιμή πώλησης ανά μονάδα 96.000 : 8.000 τεμάχια = 12 €.

Στον παρακάτω πίνακα δίνονται τα δεδομένα μιας επιχείρησης για τη χρήση του 2016 και ζητείται:

Κόστος υλικών 40.000,00

Άμεση εργασία 32.000,00 72.000,00

Μεταβλητά έξοδα:
ΓΒΕ 12.000,00
Έξοδα πωλήσεων 3.000,00
Έξοδα Διοίκησης 600,00
Έξοδα χρηματοοικονομικά 400,00 16.000,00

Σύνολο Μεταβλ. Εξόδων 88.000,00
Σταθερά Έξοδα:
ΓΒΕ 12.000,00
Έξοδα Πωλήσεων 38.000,00
Έξοδα Διοίκησης 24.000,00
Έξοδα Χρηματοοικονομικά 20.000,00 92.000,00

Πωλήσεις χρήσεως: Μονάδες 10.000 x 24,00 = 240.000,00

1.Να υπολογιστεί το κόστος παραγωγής μιας μονάδας του προϊόντος Π1, που η παραγωγή του ανέρχεται σε 10.000 μονάδες.

2.Να βρεθεί το καθαρό αποτέλεσμα της χρήσης 2016.

Για την παραγωγή μιας μονάδας προϊόντος απαιτούνται 50 χιλιόγραμμα πρώτης ύλης με πρότυπη τιμή ανά χιλιόγραμμο 20,00 €. Η ποσότητα των πρώτων υλών που αναλώθηκε ήταν 48 χιλιόγραμμα με τιμή κτήσεως 20,50 € / χιλιόγραμμο. Να βρεθούν οι αποκλίσεις (θετικές ή αρνητικές):

Σελίδα 15 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

α) της ποσότητας ή απόδοσης β). της τιμής γ). της συνολικής απόκλισης.

Με βάση τους τύπους των αποκλίσεων έχουμε:
Α. Απόκλιση ποσότητας ή απόδοσης
Πρότυπη τιμή x (Πρότυπη ανάλωση – Πραγματική ανάλωση) = 20 x (50 – 48) = 20 x 2 =
40€ Θετική απόκλιση.
Β. Απόκλιση τιμής
Πραγματική ποσότητα x (Πρότυπη τιμή – Πραγματική τιμή) = 48 x (20,00 – 20,50) = 48
x – 0,50 = – 24 € Αρνητική απόκλιση.
Γ. Συνολική Απόκλιση
(Πρότυπη ποσότητα x Πρότυπη τιμή) – (Πραγματική ποσότητα x Πραγματική τιμή) =
(50 x 20) – (48 x 20,50) = 1.000 – 984 =16 € Θετική απόκλιση.

Για την παραγωγή μιας μονάδας του προϊόντος Π, απαιτούνται 96 πρότυπες ώρες άμεσης εργασίας με το πρότυπο ωρομίσθιο των 9,00 €. Αναλώθηκαν 100 ώρες άμεσης εργασίας με ωρομίσθιο 10,00 €. Να βρεθούν οι αποκλίσεις (θετικές ή αρνητικές):

α. της αποδοτικότητας β. της τιμής

γ. της απόκλισης των εργατικών.(συνολική απόκλιση εργατικών)

Με βάση τους τύπους των αποκλίσεων έχουμε:
Α. Απόκλιση αποδοτικότητας
Πρότυπο ωρομίσθιο x (Πρότυπες ώρες παραγωγής- Πραγματικές ώρες παραγωγής) = 9
x (96 – 100) = 9 x (– 4) = – 36 Αρνητική απόκλιση.
Β. Απόκλιση τιμής
Πραγματικές ώρες x (Πρότυπο ωρομίσθιο – Πραγματικό ωρομίσθιο) = 100 x (9 – 10) =
100 x (-1) = – 100 Αρνητική απόκλιση.
Γ. Απόκλιση των εργατικών
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
229
(Πρότυπες ώρες x Πρότυπες τιμές) – Πραγματικό κόστος άμεσης εργασίας = (96 x 9) –
(100 x 10) = 864 – 1000 = – 136 Αρνητική απόκλιση.

Να αναλύσετε ποιες είναι οι βασικές μορφές (μέθοδοι) κοστολόγησης.

Οι βασικές μορφές κοστολόγησης είναι:
1. Η ολοκληρωμένη ή εσωτερική κοστολόγηση, και
2. Η ατελής μορφή ή εξωλογιστική κοστολόγηση.
Α. Ολοκληρωμένη εσωτερική κοστολόγηση
Κατά την ολοκληρωμένη εσωτερική κοστολόγηση γίνεται η μεταφορά των σχετικών με
την κοστολόγηση λογιστικών δεδομένων της γενικής λογιστικής (ειδικότερα των ομάδων
2 και 6) στην Αναλυτική Λογιστική με την παρεμβολή των οικείων υπολογισμών του 90.
ΔΙΑΜΕΣΟΙ ΑΝΤΙΚΡΥΖΟΜΕΝΟΙ και η λογιστικοποίησή τους στους υπολογαριασμούς 92.
ΚΕΝΤΡΑ ΚΟΣΤΟΥΣ και του 94. ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ.
Στην συνέχεια, με κατάλληλες λογιστικές εγγραφές προσδιορίζεται το κόστος των
ενδιάμεσων και τελικών φορέων στους οικείους υπολογαριασμούς του 92.00 Έξοδα
λειτουργίας παραγωγής και 93. Κόστος Παραγωγής και η μεταφορά τούτων στους
υπολογαριασμούς του 94. Αποθέματα.
Β. Η ατελής μορφή ή εξωλογιστική κοστολόγηση
Κατά τη διαδικασία της ατελούς ή απλής κοστολόγησης, που επιβάλλεται όταν δεν
τηρείται υποχρεωτικά ή προαιρετικά η Αναλυτική Λογιστική, το κόστος των ενδιάμεσων
και τελικών φορέων προσδιορίζεται εξωλογιστικά κατά την ακόλουθη διαδικασία.
Οι ποσοτικές αναλώσεις των αποθεμάτων (πρώτων και βοηθητικών υλών – υλικών
συσκευασίας, αναλωσίμων, κ.λπ.) προσδιορίζονται από τις ‘’μερίδες αποθήκης’’ ή τα
φύλλα εξαγωγής υλικών από την αποθήκη και αποτιμώνται σύμφωνα με τη μέθοδο που
εφαρμόζει παγίως η επιχείρηση για να συνυπολογισθεί η αξία τους στο κόστος του
προϊόντος (ή των προϊόντων).
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
230
Σημειώνεται ότι όταν οι βοηθητικές ύλες και τα υλικά συσκευασίας δεν υπερβαίνουν σε
αξία το 3% του συνολικού κόστους των προϊόντων (με βάση τα στοιχεία της
προηγούμενης χρήσης) είναι δυνατόν να τηρούνται στο βιβλίο της αποθήκης μόνο κατ’
αξίαν, οπότε στην περίπτωση αυτή ο ποσοτικός προσδιορισμός των αναλώσεων γίνεται
με διαδοχικές απογραφές (Αρχικό απόθεμα + Αγορές – Τελικό απόθεμα = Αναλώσεις).
Σε ότι αφορά το κόστος κατεργασίας (άμεσα εργατικά και λοιπά γενικά έξοδα της
παραγωγικής λειτουργίας) λαμβάνεται από το φύλλο μερισμού των οργανικών εξόδων,
που είναι χρεωμένα στους λογαριασμούς της ομάδας 6: ΟΡΓΑΝΙΚΑ ΕΞΟΔΑ ΚΑΤ’ ΕΙΔΟΣ
(π.χ. στον 60. Αμοιβές και έξοδα προσωπικού, 62.04 Ενοίκια, 62.03 Τηλεπικοινωνίες
κ.λπ.) για να επιβαρύνει, όπως και τα αναλωθέντα υλικά, το κόστος του προϊόντος (ή
των προϊόντων).
Ένα άλλο σχετικό με τη διαδικασία της λογιστικής κοστολόγησης θέμα είναι ο λογιστικός
χειρισμός των ‘’σε κατεργασία προϊόντων‘’ (αρχικού ή τελικού αποθέματος των
προϊόντων σε κατεργασία στην αρχή και στο τέλος της περιόδου). Το σε κατεργασία
απόθεμα στο τέλος της περιόδου αποτιμάται ανάλογα προς την αξία των υλικών και το
κόστος κατεργασίας που έχουν μέχρι τότε απορροφήσει, δηλ. ανάλογα προς το βαθμό
τελειότητάς τους και ως προς τα υλικά και ως προς το κόστος κατεργασίας. Αν το κόστος
του αρχικού αποθέματος είναι μεγαλύτερο από το κόστος του τελικού, η διαφορά
επιβαρύνει το κόστος της περιόδου. Αντίθετα αν είναι μικρότερο αφαιρείται από το
κόστος της περιόδου.
Στο τέλος της περιόδου καταρτίζεται ο πίνακας των ποσοτήτων των στοιχείων που
ενσωματώνονται στο προϊόν και των αντίστοιχων αξιών όλων των κοστών (όλων των
αναλώσεων).
Στη συνέχεια το σύνολο των αξιών διαιρείται με το καθαρό σύνολο, δηλ. την ποσότητα
του προϊόντος που προέκυψε από την παραγωγική διαδικασία μετά την φύρα και την
αφαίρεση (από το ποσοτικό σύνολο) των άχρηστων στοιχείων και των υποπαραγώγων.
Το πηλίκο αυτής της διαίρεσης παριστά το κόστος της μονάδας του προϊόντος, αν
βέβαια πρόκειται για παραγωγή ενός μόνο προϊόντος.
Αν η παραπάνω διαδικασία αφορά συμπαραγωγή ποικιλίας προϊόντων, η κοστολόγηση
καθενός (διαφορετικού) προϊόντος θα γίνει με την μετατροπή όλων των ποικιλιών σε
ισοδύναμες μονάδες με βάση τη μέθοδο των συντελεστών δυσχέρειας. Για να
προσδιοριστεί το κόστος μίας φυσικής μονάδας το συνολικό κόστος που αντιστοιχεί σε
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
231
κάθε ποικιλία (των ισοδύναμων μονάδων κάθε ποικιλίας) διαιρείται με τις φυσικές της
μονάδες.

Τι είναι οι ενδιάμεσοι και τι οι τελικοί φορείς κόστους; Να αναφέρετε σχετικό παράδειγμα.

Τελικός φορέας κόστους, μπορεί να είναι «το προϊόν» (υλικό αγαθό π.χ. το μέτρο
υφάσματος, το ηλεκτρικό ψυγείο, το αυτοκίνητο, το ανταλλακτικό του αυτοκινήτου
κ.λπ.) ή μία υπηρεσία (π.χ. μίας ώρας διδασκαλία). Και τα δύο, προϊόν και υπηρεσία,
δύναται να διατεθούν στην κατανάλωση στη μορφή που παράγονται.
Ενδιάμεσος φορέας κόστους, είναι το προϊόν που παράγεται σε διάφορες φάσεις ή
στάδια κατεργασίας, και το οποίο (προϊόν) δεν δύναται να διατεθεί στην κατανάλωση με
τη μορφή που παίρνει στα διάφορα στάδια παραγωγής του, π.χ. τα μέρη ενός επίπλου ή
τα μέρη ενός ενδύματος (π.χ. παλτού).
Με άλλα λόγια, το κριτήριο της διάκρισης είναι η δυνατότητα ή μη της διάθεσης του
προϊόντος στη μορφή που παράγεται.

Έστω ότι ένα δεκαετές ομόλογο έχει ονομαστική αξία € 4.000,00 €. Πόσα χρήματα είστε διατεθειμένοι να επενδύσετε προκειμένου να έχετε μια απόδοση 12% με ετήσιο ανατοκισμό.

Ποιες είναι οι φάσεις σχεδιασμού της επικοινωνιακής διαδικασίας;

Τι είναι ο πλήρης ανταγωνισμός και ποια είναι τα χαρακτηριστικά του.

Πλήρης ανταγωνισμός επικρατεί στην αγορά όταν υπάρχουν πολλοί αγοραστές και
πωλητές που δρουν ανεξάρτητα ο ένας από τον άλλο και δεν έχουν τη δύναμη, σε
ατομικό επίπεδο, να επηρεάσουν την τιμή του προϊόντος. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και
για κάθε συντελεστή παραγωγής.
Επιπλέον πρέπει να είναι ελεύθεροι οι αγοραστές και οι πωλητές να εισέλθουν σε
συγκεκριμένες αγορές ή να εξέλθουν από αυτές χωρίς να αντιμετωπίζουν νομικά,
θεσμικά ή άλλα εμπόδια που θα δυσκόλευαν την προσαρμοστικότητα της οικονομίας
στις μεταβαλλόμενες συνθήκες.
Πλήρης ανταγωνισμός, δηλαδή, επικρατεί σε ένα κλάδο όταν:
• Αποτελείται από σχετικά μεγάλο αριθμό μικρών επιχειρήσεων.
• Το προϊόν θεωρείται από τους καταναλωτές απολύτως ομοιογενές, έτσι είναι
αδιάφοροι για το ποια επιχείρηση το παράγει.
• Λόγω του μεγάλου αριθμού των επιχειρήσεων και του μικρού τους μεγέθους, καμία
τους δεν μπορεί να επηρεάζει την τιμή του προϊόντος, άρα αυτή θεωρείται
δεδομένη.
• Υπάρχει απόλυτη ελευθερία εισόδου νέων επιχειρήσεων στον κλάδο καθώς και
εξόδου από αυτόν.
• Πωλητές και αγοραστές έχουν πλήρη γνώση των συνθηκών της αγοράς.
Τέλος, επειδή το προϊόν στους πλήρως ανταγωνιστικούς κλάδους είναι απολύτως
ομοιογενές, κανένας παραγωγός δεν έχει συμφέρον να πραγματοποιεί δαπάνες
διαφήμισης, γιατί τα οφέλη της θα διαχέονται σε ολόκληρο τον κλάδο.
Η διαφήμιση έχει ενδεχομένως νόημα μόνον όταν γίνεται από το σύνολο των
παραγωγών του κλάδου προκειμένου να αυξηθεί η συνολική ζήτηση για το προϊόν.

Εξηγήστε τη χρησιμότητα της κατάστασης χρηματοροών.

Οι Χρηµατοροές ή ταμειακές ροές, είναι τα χρηµατικά ποσά που εισέρχονται (εισροές)
και εξέρχονται (εκροές) από μια επιχείρηση σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Δηλαδή είναι οι κάθε είδους εισπράξεις και πληρωμές που πραγματοποιούνται από την
επιχείρηση.
Τα έσοδα μιας επιχείρησης αποτελούν θετικές χρηµατοροές, ενώ τα έξοδα αντίστοιχα,
είναι αρνητικές χρηματοροές.
Η διαφορά θετικών και αρνητικών χρηµατοροών απεικονίζουν τις καθαρές
χρηματοροές.
Η κατάσταση χρηματοροών είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για μια εταιρεία, καθώς
παρέχει σημαντικές και κρίσιμες πληροφορίες για τη βραχυχρόνια βιωσιμότητα της.
Τέτοιες πληροφορίες είναι οι ακόλουθες:
• Η δυνατότητα της εταιρείας να «παράγει» ταμειακά διαθέσιμα και ταμειακά
ισοδύναμα από την δραστηριότητά της.
• Η δυνατότητα να παράγει μελλοντικές ταμειακές ροές ή η πιθανότητα να
αντιμετωπίσει η εταιρεία ταμειακή ανεπάρκεια στο μέλλον.
• Η χρήση των ταμειακών διαθεσίμων που έκανε η εταιρεία κατά τη διάρκεια
της περιόδου.
• Οι μεταβολές στην καθαρή περιουσία και η χρηματοοικονομική δομή της
εταιρείας.
• Η πραγματική οικονομική απόδοση της εταιρείας χωρίς τις αποσβέσεις τις
προβλέψεις.
• Η πιστωτική πολιτική που ακολουθεί η εταιρεία και τί αποτελέσματα επιφέρει.
• Οι πηγές χρηματοδότησης που χρησιμοποιεί για τη λειτουργία και τις
επενδύσεις της.
Οι παραπάνω πληροφορίες, παρέχουν μια αναλυτική και ακριβή εικόνα για το
παρελθόν, το παρόν και το μέλλον -τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα- μιας επιχείρησης.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
235
Σε πολλές περιπτώσεις, εταιρείες που εμφάνιζαν υψηλή κερδοφορία, έφταναν στο
σημείο να χρεοκοπήσουν. Αυτό συνέβαινε διότι παρόλο που είχαν κέρδη, είχαν
πρόβλημα ρευστότητας (διαθεσίμων) και δεν ήταν σε θέση να εξυπηρετήσουν τις
υποχρεώσεις τους.
Συνεπώς, η εξέταση της βιωσιμότητας μιας εταιρείας πρέπει να γίνεται και από πλευράς
ρευστότητας και όχι μόνο από κερδοφορίας. Για το λόγο αυτό, ο ρόλος της Κατάστασης
Χρηματοροών είναι πλέον πολύ σημαντικός.

Αναφερθείτε στη λειτουργία και δεοντολογία του τμήματος Δημοσίων Σχέσεων με σχετικό παράδειγμα.

ΟΡΙΣΜΟΙ
«Με τον όρο δημόσιες σχέσεις εννοούμε τη διοικητική λειτουργία, µέσω της οποίας
δημόσιοι και ιδιωτικοί οργανισμοί και οργανώσεις, επιζητούν την κατανόηση, την
υποστήριξη και τη συμπάθεια των ανθρώπων εκείνων µε τους οποίους έρχονται ή
µπορούν να έρθουν σε επαφή µε σκοπό την εκτεταμένη εκπλήρωση των κοινών
συμφερόντων τους».
«∆ηµόσιες σχέσεις είναι η λειτουργία επικοινωνίας µεταξύ ενός υποκείμενου δημόσιων
σχέσεων (ατόμου, ομάδας) και του κοινού, για τη δημιουργία και διατήρηση αμοιβαίας
εμπιστοσύνης και κατανόησης».
«Πρακτική των ΔΣ είναι η τέχνη και η επιστήμη που περιλαμβάνει ανάλυση των τάσεων,
πρόβλεψη των συνεπειών, παροχή συμβουλών σε οργανισμούς και εφαρμογή
σχεδιασμένων προγραμμάτων δράσης που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των
οργανισμών και του κοινού τους».
Οι βασικές λειτουργίες των Δημοσίων Σχέσεων:
• Συμβουλευτική: Σύμβουλος της Διοίκησης μιας επιχείρησης σε θέματα πολιτικής,
σχέσεων και επικοινωνίας.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
236
• Έρευνα: Προσδιορισμός των θέσεων και της συμπεριφοράς, των ομάδων κοινού μιας
επιχείρησης με στόχο τη χάραξη στρατηγικής Δημοσίων Σχέσεων.
• Σχέσεις με τα ΜΜΕ: Συνεργασία με τα ΜΜΕ με στόχο τη δημοσιότητα ή την
ανταπόκριση στο ενδιαφέρον τους για την επιχείρηση.
• Δημοσιότητα: Η διάδοση προγραμματισμένων μηνυμάτων μέσα από επιλεγμένα
Μέσα με στόχο την προώθηση των μηνυμάτων μιας επιχείρησης.
• Εσωτερικές Δημόσιες Σχέσεις (Internal/Employee Relations): Ανταπόκριση στα
ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους σε μια επιχείρηση, ενημέρωσή τους και
δημιουργία κινήτρων.
• Σχέσεις με την Τοπική ή την ευρύτερη Κοινωνία (Community Relations):
Προγραμματισμένες ενέργειες που έχουν στόχο τη διατήρηση ευνοϊκού κλίματος προς
όφελος και της Κοινωνίας και της επιχείρησης.
• Δημόσιες υποθέσεις (Public Affairs): Αποτελεσματική ανάμιξη μιας επιχείρησης στο
πολιτικό γίγνεσθαι και η διαδικασία προσαρμογής μιας επιχείρησης στις προσδοκίες της
κοινής γνώμης.
• Διοικητικές/Κυβερνητικές υποθέσεις (Government Affairs): Άμεση σχέση με τα
νομοθετικά και ρυθμιστικά όργανα για λογαριασμό μιας επιχείρησης – Lobbying.
• Διαχείριση θεμάτων (Issues Management): Αναγνώριση και στη συνέχεια ενασχόληση
με θέματα που απασχολούν την κοινή γνώμη και επηρεάζουν την επιχείρηση.
• Χρηματοοικονομικές Δημόσιες Σχέσεις (Financial Relations): Δημιουργία και
διατήρηση της εμπιστοσύνης των επενδυτών και κτίσιμο καλών σχέσεων με τον
ευρύτερο χρηματοοικονομικό χώρο.
• Κλαδικές Δημόσιες Σχέσεις (Industry Relations): Δημιουργία σχέσεων με άλλες
επιχειρήσεις του κλάδου και με κλαδικές ενώσεις.
• Διοργάνωση εκδηλώσεων (Event Marketing): Δημιουργία ενδιαφέροντος για ένα
άτομο, μια επιχείρηση ή ένα προϊόν μέσα από ένα στοχευμένο «happening». Επίσης
δραστηριότητες που έχουν στόχο την αμφίδρομη επικοινωνία με συγκεκριμένα κοινά
(π.χ. forum).
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
237
• Marketing/Consumer PR: Συνδυασμός ενεργειών με στόχο την πώληση προϊόντος,
υπηρεσίας ή ιδέας – οι ενέργειες μπορεί να περιλαμβάνουν δημοσιότητα, έντυπο και
άλλο υλικό, συμμετοχή σε εκθέσεις, events, direct mail κ.λπ.
Δεοντολογία στις ΔΣ
Τα μέλη του Τομέα Δημοσίων Σχέσεων δεσμεύονται από τον Κώδικα Δεοντολογίας και
Πρακτικής που έχει υιοθετήσει η International Communications Consultancy
Organisation (ICCO). Η ICCO είναι η «φωνή» των εταιριών Δημοσίων Σχέσεων σε όλο τον
κόσμο. Ιδρύθηκε το 1986 και αποτελεί την ένωση-«ομπρέλα» για περισσότερες από
1.000 εταιρίες Δημοσίων Σχέσεων, μέσω των εθνικών ενώσεων τους σε 29 χώρες στην
Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Αφρική, Ασία, Αμερική και Αυστραλία. Η ΕΔΕΕ είναι πλήρες
μέλος της ICCO από τον Ιούλιο του 2001.
Πεποίθηση και προσδοκία της ICCO είναι ότι με τη δημιουργία του κώδικα αυτού, που
καλείται «Κώδικας της Στοκχόλμης», ο κλάδος έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων στη
διαμόρφωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος των Δημοσίων Σχέσεων καθώς και των
προσδοκιών εταιριών, κυβερνήσεων, εργαζομένων και του ευρύτερου κοινού.
Ο Κώδικας, ο οποίος είναι γραμμένος σε απλή και κατανοητή γλώσσα, δημιουργεί
επαγγελματικά πρότυπα για τις εταιρίες Δημοσίων Σχέσεων, περιγράφοντας την
αναμενόμενη συμπεριφορά από τις εταιρίες και ενώσεις μέλη της ICCO χωρίς να
εξειδικεύει συγκεκριμένες περιστάσεις.
Πιο συγκεκριμένα:
● Οι εταιρίες δημοσίων σχέσεων είναι εταιρίες παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών
που βοηθούν τους πελάτες τους να επηρεάσουν απόψεις, διαθέσεις και συμπεριφορές.
Η επιρροή αυτή συνεπάγεται ευθύνη απέναντι στους πελάτες, στους εργαζομένους στις
εταιρίες δημοσίων σχέσεων, στο επάγγελμα και ευρύτερα στο κοινωνικό σύνολο.
• Αντικειμενική Συμβουλή και Καθοδήγηση: Οι εταιρίες ΔΣ δεν μπορούν να έχουν
συμφέροντα που ενδέχεται να διακυβεύουν τον ρόλο τους ως ανεξάρτητων συμβούλων.
Πρέπει να προσεγγίζουν τους πελάτες τους με αντικειμενικότητα, ώστε να τους βοηθούν
να υιοθετούν τη βέλτιστη στρατηγική επικοινωνίας και συμπεριφορά.
• Κοινωνία: Ελευθερία λόγου, ανοικτή κοινωνία και ΜΜΕ χωρίς εξαρτήσεις
δημιουργούν το πλαίσιο λειτουργίας για το επάγγελμα των δημοσίων σχέσεων. Οι
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
238
εταιρίες ΔΣ λειτουργούν στην ανοικτή αυτή κοινωνία, συμμορφώνονται με τους κανόνες
της και συνεργάζονται με πελάτες που μοιράζονται την ίδια προσέγγιση.
• Εμπιστευτικότητα: Η εμπιστοσύνη βρίσκεται στο κέντρο της σχέσης μεταξύ ενός
πελάτη και μίας εταιρίας δημοσίων σχέσεων. Πληροφορίες που έχουν δοθεί
εμπιστευτικά από έναν πελάτη και οι οποίες δεν είναι ευρέως γνωστές, δεν πρέπει να
μοιράζονται με άλλους χωρίς τη συναίνεση του πελάτη.
• Ακεραιότητα Πληροφόρησης: Οι εταιρίες δημοσίων σχέσεων δεν πρέπει εσκεμμένα
να παραπλανούν το κοινό για πραγματικά γεγονότα ή για τα συμφέροντα που
εκπροσωπεί ένας πελάτης. Επίσης, πρέπει να καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για την
ορθή απόδοση των δεδομένων.
• Υλοποίηση Υποσχέσεων: Οι εταιρίες ΔΣ. πρέπει να συνεργάζονται με τους πελάτες
τους ώστε να διασφαλίζεται εκ των προτέρων ότι και οι δύο πλευρές έχουν κοινή και
σαφή αντίληψη των προσδοκιών που αφορούν στα αποτελέσματα των προσπαθειών
των εταιριών δημοσίων σχέσεων.
– Πρέπει να καθορίζουν συγκεκριμένους στόχους για τις ενέργειες επικοινωνίας και μετά
να εργάζονται για την υλοποίηση των υποσχέσεών τους.
• Ασυμβίβαστο: Οι εταιρίες ΔΣ μπορούν να εκπροσωπούν πελάτες με συγκρουόμενα
συμφέροντα. Δεν μπορεί όμως να ξεκινήσει η παροχή υπηρεσιών για έναν νέο πελάτη
με συμφέρον που συγκρούεται με αυτό υφιστάμενου πελάτη, εάν ο τελευταίος δεν έχει
πρώτα ενημερωθεί και λάβει τη δυνατότητα να ασκήσει τα όποια δικαιώματα
απορρέουν από την σύμβασή του με την εταιρία.
• Εκπροσώπηση: Οι εταιρίες ΔΣ μπορούν να αρνηθούν ή να αποδεχθούν μια ανάθεση
στη βάση των προσωπικών θέσεων και απόψεων της διοίκησης της εταιρίας ή της
στρατηγικής της κατεύθυνσης.
• Διοίκηση και Επιχειρηματικές Πρακτικές: Οι εταιρίες ΔΣ δεσμεύονται να τηρούν
κανόνες ηθικής συμπεριφοράς και να εφαρμόζουν τις καλύτερες επιχειρηματικές
πρακτικές στην αντιμετώπιση όλων των κοινών. Οι εταιρίες δημοσίων σχέσεων σε καμία
περίπτωση δεν αναπτύσσουν οικονομικές σχέσεις με στελέχη των πελατών τους.
• Εφαρμογή: Ο Κώδικας αυτός εφαρμόζεται από μία πενταμελή Επιτροπή Εφαρμογής η
οποία ορίζεται από το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΔΕΕ και λειτουργεί βάσει σχετικού
Κανονισμού που έχει θεσπιστεί και εγκριθεί από το ΔΣ της ΕΔΕΕ.

Τι είναι το τρίγωνο υπηρεσιών Marketing.

«Το Τρίγωνο του Marketing Υπηρεσιών έχει ως κορυφές την εταιρεία, τον πελάτη και
τον εργαζόμενο» (Kotler).
Εταιρεία-Υπάλληλοι-Πελάτες
Το τρίγωνο μάρκετινγκ περιγράφει τη σχέση μεταξύ της διοίκησης της εταιρείας, των
πελατών της και των εργαζομένων της. Μια εταιρεία θέτει υπόσχεση στους πελάτες
μέσω εξωτερικού μάρκετινγκ και εκπληρώνει αυτή την υπόσχεση με τη βοήθεια των
υπαλλήλων της μέσω εσωτερικού μάρκετινγκ. Οι εργαζόμενοι, με τη σειρά τους,
παραδίδουν την υπόσχεση στους πελάτες μέσω διαδραστικού μάρκετινγκ. Μια
επιχείρηση πρέπει να εκτιμήσει τον τρόπο με τον οποίο θα πραγματοποιήσει κάθε είδος
μάρκετινγκ, θα προσδιορίσει τις συγκεκριμένες προκλήσεις και εμπόδια στα τρία σημεία
του τριγώνου και θα εφαρμόσει ένα σχέδιο για την εξισορρόπηση αυτών των σημείων.
Προσέγγιση προϊόντων-αγοράς
Το τρίγωνο μάρκετινγκ περιγράφει επίσης την αλληλεπίδραση μεταξύ του προϊόντος ή
της υπηρεσίας, της αγοράς-στόχου και της προσέγγισης μάρκετινγκ. Στο μάρκετινγκ, μια
επιχείρηση θα πρέπει πάντα να εξετάσει αυτούς τους τρεις παράγοντες μαζί. Για να
επιτύχει, ένας οργανισμός συνήθως χρειάζεται περισσότερο από ένα μεγάλο προϊόν ή
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
240
προσφορά. Χρειάζεται επίσης την ομάδα-στόχο των πελατών που μπορούν να αντέξουν
οικονομικά και να επωφεληθούν από το προϊόν ή την υπηρεσία. Επιπλέον, μια
επιχείρηση πρέπει να αναπτύξει μια αποτελεσματική στρατηγική για την επίτευξη αυτής
της στοχευόμενης αγοράς, επειδή η αγορά στόχος πρέπει να γνωρίζει το προϊόν για να
το αγοράσει. Επιπλέον, μια επιχείρηση χρειάζεται ένα οικονομικά αποδοτικό σχέδιο
μάρκετινγκ που είναι κερδοφόρο.
Μάρκετινγκ-Μήνυμα
Η αγορά, το μήνυμα και τα μέσα μπορούν επίσης να αποτελέσουν τα σημεία του
τριγώνου μάρκετινγκ. Μια επιχείρηση πρέπει να προσδιορίσει με σαφήνεια την αγοράστόχο της. Μετά την αναγνώριση αυτής της αγοράς, η επιχείρηση θα πρέπει να
καθορίσει τα μέσα που θα χρησιμοποιήσει για να παραδώσει το μήνυμα μάρκετινγκ. Για
να δημιουργήσει το καλύτερο ποσοστό ανταπόκρισης για τις προσπάθειες μάρκετινγκ, η
επιχείρηση πρέπει να επικεντρωθεί στο μήνυμα και να την κατευθύνει ειδικά στους
πελάτες που είναι πιθανότερο να αγοράσουν το προϊόν ή την υπηρεσία. Το μήνυμα δεν
θα έχει αποτελεσματικότητα και δεν θα αυξήσει το ποσοστό ανταπόκρισης εάν η
επιχείρηση δεν στοχεύει στην κατάλληλη αγορά.

Τι γνωρίζετε για το Επικεντρωμένο Marketing.

Επικεντρωμένο marketing (niche marketing)
Είναι μία πιθανή στρατηγική στόχευσης.
➠ Ακραία εφαρμογή του συγκεντρωτικού (εστιασμένου) marketing.
➠ Στόχευση σε ολιγομελή τμήματα με πολύ ιδιαίτερες ανάγκες.

Εξηγείστε τη χρησιμότητα του Συστήματος Πληροφοριών Marketing.

Το σύστημα πληροφοριών του Μάρκετινγκ
Το σύστημα πληροφοριών μάρκετινγκ (Marketing Information System ή MIS) στοχεύει
στη δημιουργία και διατήρηση μιας τακτικής ροής πληροφοριών οι οποίες σχετίζονται
με όλες τις παραμέτρους της αγοράς.
Eίναι ένα λογικό σύστημα για τη συλλογή στοιχείων τόσο μέσα όσο και έξω από μια
επιχείρηση. Αποστολή του συστήματος αυτού είναι να συγκεντρώνει πληροφορίες και
στη συνέχεια να τις παρουσιάζει στους Μάρκετερς κατά τέτοιο τρόπο, ώστε αυτά να
είναι σε θέση να λαμβάνουν γρήγορες και σωστές αποφάσεις. Η συστηματική συλλογή,
ανάλυση και αντικειμενική παρουσίαση των στοιχείων που έχουν σχέση με κάθε
πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει η διεύθυνση Μάρκετινγκ σε ένα ορισμένο χώρο και
χρόνο.
Για να είναι χρήσιμο ένα σύστημα πληροφοριών θα πρέπει να πληροί τρεις
προϋποθέσεις:
● Τα στοιχεία να είναι πρόσφατα: για να μπορεί η επιχείρηση να παρακολουθεί τις
ραγδαίες αλλαγές του περιβάλλοντος εντός και εκτός επιχείρησης, θα πρέπει να
δημιουργήσει ένα μηχανισμό συλλογής στοιχείων σε τακτά χρονικά διαστήματα. Έτσι οι
πληροφορίες που θα έχει στην διάθεση της θα είναι πάντα πρόσφατες.
● Το σύστημα πληροφοριών Μάρκετινγκ με τη χρήση των ηλεκτρονικών υπολογιστών
αναβαθμίστηκε, με αποτέλεσμα να έχουμε στην διάθεσή μας όλα τα στοιχεία, τα
σχετικά με τα τελευταία αποτελέσματα των πωλήσεων, και μάλιστα αναλυτικά κατά
τύπο, μέγεθός και χρώμα για όλα τα προϊόντα της επιχείρησης. Η πληροφόρηση αυτή
είναι πολύ βασική για τον προγραμματισμό της παραγωγής, βοηθά τους Μάρκετερς να
δώσουν την ανάλογη εντολή για μείωση ή αύξηση της για ένα είδος προϊόντος με βάση
την παρουσιαζόμενη ζήτηση του στην αγορά.
● Τα στοιχεία θα πρέπει να προέρχονται τόσο από μέσα, όσο και από έξω, από μια
επιχείρηση: οι πληροφορίες μέσα από την επιχείρησης μπορεί να περιβάλουν στοιχεία
σχετικά με τις πωλήσεις, το κόστος, το ύψος των αποθεμάτων κ.ά. Πληροφορίες έξω από
την επιχείρηση μπορεί να περιλαμβάνουν στοιχεία σχετικά με τη γενική οικονομική
κατάσταση της αγοράς, τις πωλήσεις και το κόστος των ανταγωνιστών, καθώς και τις
αλλαγές στις προτιμήσεις των καταναλωτών.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
242
● Τα στοιχεία θα πρέπει να μετατρέπονται σε χρήσιμες πληροφορίες: οι Μάρκετερς
χρησιμοποιούν τα στοιχεία για τη σύγκριση των πωλήσεων. Ένας προϊστάμενος
πωλήσεων, π.χ. μπορεί να θέλει να δει πως πήγαν αυτήν την περίοδο οι πωλήσεις
επίπλων, σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του προηγούμενου έτους. Αυτή η
πληροφορία μπορεί να καθησυχάσει τον προϊστάμενο πωλήσεων, αν το τμήμα του
πηγαίνει καλά, ή μπορεί να το ενεργοποιήσει για να λάβει κάποιες διορθωτικές
αποφάσεις, αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα αναμενόμενα. Αν ένα στέλεχος έχει μόνο
ένα στοιχείο σχετικά με τις πωλήσεις, χωρίς να έχει και το αντίστοιχο του για σύγκριση,
τότε το στοιχείο αυτό δε του προσφέρει από μόνο του την πληροφόρηση που πρέπει να
έχει για την εξαγωγή ορθών συμπερασμάτων και τη λήψη κατάλληλων αποφάσεων.
Οι Μάρκετερς όλο και περισσότερο αναγνωρίζουν τη μεγάλη σημασία του συστήματος
πληροφοριών Μάρκετινγκ στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων:
Αποτελεί πρωτίστως ένα εργαλείο του μάρκετινγκ μάνατζερ.
Εμπλέκεται στις δραστηριότητες του το σύνολο των ανθρώπινων πόρων μιας
επιχείρησης.
Συστηματική συλλογή, ανάλυση και αντικειμενική παρουσίαση των στοιχείων
που έχουν σχέση με κάθε πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζει η διεύθυνση
Μάρκετινγκ σε ένα ορισμένο χώρο και χρόνο.

Τι γνωρίζετε για το Μη Διαφοροποιημένο Marketing.

Μη διαφοροποιημένο marketing
• Στόχευση σε μεγάλο εύρος καταναλωτών – εφαρμογή μιας στρατηγικής marketing.
• Κατάλληλη στρατηγική για ομοιογενείς αγορές.
• Όχι συχνή η εφαρμογή αυτής της στρατηγικής στόχευσης

Εξηγείστε τη χρησιμότητα ενός Συστήματος Ανίχνευσης Πληροφοριών Μάρκετινγκ.

Σύστημα ανίχνευσης πληροφοριών – Information Search System (ISS)
Το σύστημα ανίχνευσης πληροφοριών μάρκετινγκ είναι ένα σύνολο διαδικασιών και
πηγών που χρησιμοποιούν τα στελέχη για να εξασφαλίσουν την καθημερινή τους
πληροφόρηση σχετικά με εξέχοντος ενδιαφέροντος εξελίξεις στο περιβάλλον
μάρκετινγκ. Ενώ με το σύστημα εσωτερικών αρχείων παρέχονται στοιχεία για τα
αποτελέσματα, δηλαδή στοιχεία που αφορούν παραγγελίες, πωλήσεις, τιμές, ύψος
αποθεμάτων, απαιτήσεις, υποχρεώσεις και πολλές άλλες παραμέτρους, το σύστημα
ανίχνευσης πληροφοριών παρέχει στοιχεία που αφορούν συγκεκριμένα γεγονότα. Το
παρακάτω σχήμα απεικονίζει ένα τυπικό σύστημα ανίχνευσης πληροφοριών, όπου η
κύρια αποστολή του είναι να παρέχει κατάλληλα διασκευασμένες και με συνεχή ροή
πληροφορίες που είναι απαραίτητες. Αναλύοντας το παρακάτω σχήμα, παρατηρούμε
πως τα στελέχη μάρκετινγκ μίας επιχείρησης τροφοδοτούνται μέσω ενός συστήματος
πληροφοριών, με τρία διαφορετικά είδη πληροφοριών: Περιοδικές αναφορές,
αναφορές παρακολούθησης – ελέγχου, ζητούμενες αναφορές.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
244
Περιοδικές Αναφορές
Διοχετεύονται στα στελέχη Μάρκετινγκ ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Είναι
πληροφορίες όπως μερίδια αγοράς, τιμές ανταγωνιστών, ικανοποίηση πελατών από τα
υπάρχοντα προϊόντα, αγοραστικές προθέσεις των καταναλωτών και πωλήσεις.
Λαμβάνονται σε ημερήσια, εβδομαδιαία, μηνιαία, τριμηνιαία, εξαμηνιαία και ετήσια
βάση. Οι περιοδικές αναφορές, είναι χρήσιμες για τον εντοπισμό προβλημάτων αλλά
και ευκαιριών. Χρησιμοποιούνται επίσης για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας
των λαμβανομένων αποφάσεων σε υπάρχοντα προβλήματα, όπως μερίδια αγοράς που
μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αξιολόγηση των πιθανών μεταβολών στην
τιμολογιακή πολιτική της εταιρείας.
Αναφορές Παρακολούθησης – Ελέγχου
Οι αναφορές αυτές περιέχουν πληροφορίες που προέρχονται από συστηματική
παρακολούθηση διαφόρων πηγών. Για τον σκοπό αυτό, όλες οι σχετιζόμενες πηγές
όπως δημοσιεύσεις σε εφημερίδες και περιοδικά, εκδόσεις επιμελητηρίων και
κυβερνητικές εκθέσεις, εξετάζονται συστηματικά. Οι πληροφορίες αυτές συνήθως
προέρχονται από εξω-επιχειρησιακές πηγές και συμβάλλουν ιδιαίτερα στην
ευαισθητοποίηση των στελεχών σε πιθανά μελλοντικά προβλήματα. Τέτοια
προβλήματα θα μπορούσαν να είναι ένας νέος ανταγωνιστής ή μια νέα δραστηριότητα
από κάποιον ήδη υπάρχων ανταγωνιστή. Οι αναφορές παρακολούθησης θα μπορούσαν
επίσης να χρησιμεύσουν στην αναγνώριση ευκαιριών, όπως για παράδειγμα νέες
χρήσεις προϊόντων, νέα τμήματα αγορών και βελτιώσεις στο ήδη υπάρχων προϊόν.
Ζητούμενες Αναφορές
Οι αναφορές αυτές δημιουργούνται και προσαρμόζονται στις ανάγκες και στις
απαιτήσεις κάποιου συγκεκριμένου στελέχους από το οποίο θα ζητηθούν. Μπορεί να
αποτελούνται από πληροφορίες, που είναι πιθανόν να μην περιέχονται στο σύστημα
και να απαιτείται η συλλογή τους.

Αναφερθείτε στα πλεονεκτήματα της οργανωτικής δομής με Διοικητή Αγοράς.

Κάτω από αυτή τη δομή διοίκησης προϊόντος, μία επιχείρηση δημιουργεί ομάδες
διοίκησης προϊόντων, οι οποίες αποτελούνται από ένα διοικητή, ο οποίος συνεργάζεται
στενά με το προσωπικό του τμήματος πωλήσεων και τα καταστήματα λιανικού εμπορίου
για τη δημιουργία προϊόντων.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
Ο διοικητής έχει άμεση επαφή με τα στελέχη της αγοράς και το δίκτυο διανομής.
Γνωρίζει άμεσα τις προτιμήσεις και τις ανάγκες του καταναλωτικού κοινού.

Αναφερθείτε στα πλεονεκτήματα της οργανωτικής δομής κατά Γεωγραφική Περιοχή.

Η συγκεκριμένη δομή δημιουργεί στρατηγικές επιχειρηματικές μονάδες ανά κατηγορία
προϊόντος και κάθε μονάδα χωρίζει την αγορά της σε γεωγραφικές περιοχές. Σε κάθε
περιοχή αντιστοιχεί μία ομάδα διοίκησης των επωνυμιών για τις οποίες είναι υπεύθυνη
για την κερδοφορία τους. Η ομάδα αυτή αποτελείται από πωλητές και διοικητές
προϊόντος για συγκεκριμένη κατηγορία. Το Μίγμα ΜΚΤ μπορεί να διαφέρει από περιοχή
σε περιοχή.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
Δυνατότητα για έγκαιρη διάγνωση των αλλαγών στο περιβάλλον.
Ταχύτερη προσαρμογή της στρατηγικής της επιχείρησης σε συγκεκριμένες περιοχές.

Ποιοι είναι οι τρεις παράγοντες που πρέπει να εξετάσει μια επιχείρηση κατά την αξιολόγηση των διαφορετικών τμημάτων της αγοράς;

Παράγοντες αξιολόγησης τμημάτων αγοράς
1. Μέγεθος και ανάπτυξη του τμήματος.
2. Δομική ελκυστικότητα.
3. Αντικειμενικοί στόχοι και πόροι εταιρείας.

Ποια είναι η μεθοδολογία που θα πρέπει να ακολουθείται για την αποτελεσματική κατανομή των πόρων στα πλαίσια της Διοίκησης Marketing.

Η κατανομή των πόρων της επιχείρησης είναι μια σημαντική λειτουργία της διοίκησης
γιατί επιτρέπει την εκτέλεση της στρατηγικής. Στις επιχειρήσεις που δεν εφαρμόζεται
στρατηγικός προγραμματισμός η κατανομή των πόρων βασίζεται συχνά σε πολιτικούς ή
προσωπικούς παράγοντες. Πολιτικούς με την έννοια της επιρροής που ασκούν οι
διάφορες ομάδες συμφερόντων που ενεργοποιούνται στο πλαίσιο μιας επιχείρησης.
Ο στρατηγικός προγραμματισμός επιτρέπει η κατανομή των πόρων να είναι σύμφωνη
με τους καθιερωμένους ετήσιους στόχους. Όλες οι επιχειρήσεις έχουν στη διάθεση τους
τουλάχιστον τέσσερις κατηγορίες πόρων, οι οποίοι μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να
επιτευχθούν οι επιθυμητοί στόχοι. Αυτοί οι πόροι είναι οι χρηματοοικονομικοί πόροι, οι
φυσικοί πόροι, οι ανθρώπινοι πόροι και οι τεχνολογικοί πόροι. Κατανέμοντας τους
πόρους μεταξύ των μονάδων και των τμημάτων δεν σημαίνει ότι οι στρατηγικές θα
εφαρμοσθούν με επιτυχία.
Ένας αριθμός παραγόντων επηρεάζει αρνητικά την κατανομή των πόρων. Τέτοιοι
παράγοντες είναι η υπερπροστασία των πόρων, η μεγάλη έμφαση που δίνεται στα
βραχυπρόθεσμα χρηματοοικονομικά κριτήρια, οι οργανωτικές πολιτικές, οι ασαφείς
στόχοι στρατηγικής, η έλλειψη διάθεσης για ανάληψη κινδύνων και η έλλειψη επαρκούς
γνώσης. Αρκετές φορές στα χαμηλότερα ιεραρχικά επίπεδα υπάρχει έλλειψη
συστηματικής σκέψης και αντιμετώπισης των κατανεμηθέντων πόρων και των
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
247
στρατηγικών της επιχείρησης. Η πραγματική αξία όποιου προγράμματος κατανομής των
πόρων βρίσκεται στο αποτέλεσμα της επίτευξης των στόχων της επιχείρησης. Ο
στρατηγικός προγραμματισμός μερικές φορές αναφέρεται σαν η διαδικασία
κατανομής πόρων.

Αναφερθείτε στους λόγους για τους οποίους οι μάνατζερ/managers των επιχειρήσεων χρησιμοποιούν τον Στρατηγικό Προγραμματισμό για την επίτευξη των στόχων.

Όταν οι διευθυντές και οι οργανώσεις προγραμματίζουν τις στρατηγικές επιδιώκουν:
Nα είναι σαφές για την επιχείρηση ότι οι οργανώσεις είναι μέσα, και πρέπει να
είναι μέσα.
Aύξηση της συνειδητοποίησης για τα δυνατά και αδύνατα σημεία.
Να είναι σε θέση η επιχείρηση να αναγνωρίσει και να κεφαλαιοποιήσει τις
ευκαιρίες, και να αντιμετωπίσει τις απειλές.
Αποτελεσματικότερη κατανομή και χρήση των πόρων.

Τι είναι Τιμολόγιο και σε ποιες περιπτώσεις εκδίδεται.

Τιμολόγιο είναι ένα παραστατικό – ένα χαρτί – αποδεικτικό στοιχείο, το οποίο μπορεί να
είναι και ηλεκτρονικό, στο οποίο αναγράφονται τα πωληθέντα προϊόντα/υπηρεσίες.
Αλλιώς, λέγεται και τιμολόγιο πώλησης.
Πρόκειται για πωλήσεις που πραγματοποιούνται μεταξύ επιχειρήσεων: ένα τιμολόγιο
πώλησης προϊόντων ή υπηρεσιών κόβεται μεταξύ δύο επιχειρήσεων κι όχι μεταξύ μίας
επιχείρησης κι ενός ιδιώτη (στην τελευταία περίπτωση δεν ονομάζεται τιμολόγιο, αλλά
απόδειξη).
Σε αυτό αναγράφεται η ποσότητα, το είδος, η έκταση και η αξία των
προϊόντων/υπηρεσιών που αγόρασε η μία επιχείρηση από την άλλη, ο ΦΠΑ χωριστά εάν
δεν ενσωματώνεται στην αξία, τα πλήρη στοιχεία των συμβαλλομένων, α/α,
ημερομηνία κτλ.
Για τιμολογηθέντα προϊόντα το Τιμολόγιο αποτελεί από μόνο του και συνοδευτικό
διακίνησης εφόσον συνοδεύει τα αγαθά.
Ο χρόνος έκδοσης τιμολογίου καθορίζεται ως εξής:
α) Σε περίπτωση πώλησης αγαθών ή παροχής υπηρεσιών, τιμολόγιο εκδίδεται το
αργότερο μέχρι τη 15η ημέρα του επόμενου μήνα της παράδοσης ή αποστολής αγαθών
ή της ολοκλήρωσης της υπηρεσίας, κατά περίπτωση.
β) Σε περίπτωση συνεχιζόμενης παροχής αγαθών, υπηρεσίας ή κατασκευής έργου, το
τιμολόγιο εκδίδεται μέχρι τη 15η ημέρα του επόμενου μήνα από την περίοδο στην
οποία μέρος της σχετικής αμοιβής καθίσταται απαιτητό για τα αγαθά ή τις υπηρεσίες
που έχουν παρασχεθεί ή το μέρος του έργου που έχει ολοκληρωθεί.
γ) Σε περίπτωση απόκτησης δικαιώματος λήψης υπηρεσίας, με την απόκτηση του
δικαιώματος αυτού.
δ) Στην περίπτωση έκδοσης συγκεντρωτικού τιμολογίου της παρ. 3 του άρθρου 10, το
συγκεντρωτικό τιμολόγιο εκδίδεται το αργότερο μέχρι τη 15η του επόμενου μήνα από το
μήνα εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε το πρώτο γεγονός πώλησης αγαθών ή
παροχής υπηρεσιών που συμπεριλαμβάνεται στο συγκεντρωτικό τιμολόγιο.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
249
ε) Ειδικά, όταν ο αγοραστής των αγαθών ή υπηρεσιών είναι το Δημόσιο ή νομικό
πρόσωπο δημοσίου δικαίου, το τιμολόγιο δύναται να εκδίδεται μέχρι το τέλος της
ετήσιας περιόδου μέσα στην οποία έγινε η παράδοση ή η αποστολή των αγαθών ή η
παροχή των υπηρεσιών ή η πιστοποίηση δημόσιων έργων ή η οριστικοποίηση της
συναλλαγής από τον αγοραστή, κατά περίπτωση.

Τι είναι το Πιστωτικό Τιμολόγιο, σε ποιες περιπτώσεις εκδίδετε και από ποιόν;

Πιστωτικό τιμολόγιο: Τιμολόγιο (παραστατικό) που εκδίδεται στις παρακάτω
περιπτώσεις (οι οποίες αναφέρονται σε προηγούμενες συναλλαγές και βάσει ενός
αρχικού ΤΙΜ):
Εκπτώσεις.
Επιστροφές.
Ελλείμματα κατά την αποστολή των αγαθών.
Για λανθασμένο υπολογισμό αξίας τιμολογίου.
Για λανθασμένη αναγραφή επωνυμίας, διεύθυνσης κτλ.
Για εσφαλμένη χρέωση Φ.Π.Α. επί του αρχικά εκδοθέντος ΤΙΜ.
Για τυχόν άλλες διαφορές που έχουν σχέση και επηρεάζουν το περιεχόμενο
του αρχικού ΤΙΜ.
Εκδίδεται από τον εκδότη του αρχικού τιμολογίου ή άλλου στοιχείου που εκδόθηκε αντί
τιμολογίου.

Ποια είναι τα επίπεδα ανταγωνισμού στα πλαίσια της Διοίκησης Marketing.

Επίπεδα Ανταγωνισμού
→ Γενικό (generic).
→ Τύπου προϊόντος (product form).
→ Κατηγορίας προϊόντος (product category).
→ Προϋπολογισμού (budget)

Αναφερθείτε στα πλεονεκτήματα της δομής με Διοικητή Προϊόντος.

Προσανατολισμός προς την αγορά και τους πελάτες.
Εξειδίκευση του στελέχους σε κάποια προϊόντα και καλύτερος συντονισμός των
δραστηριοτήτων για αυτά.
Βελτιστοποίηση της χρήσης των διαθέσιμων πόρων.
Καλύτερος έλεγχος της απόδοσης ανά προϊόν.

Αναφερθείτε στα μειονεκτήματα της δομής με Διοικητή Προϊόντος.

➠ Μεταφορά του βάρους της στρατηγικής από το προϊόν (με το οποίο ασχολείται
ο διοικητής προϊόντος) στην αγορά και τα τμήματά της.
➠ Ανάγκη ύπαρξης στελέχους με ιδιαίτερες γνώσεις για την κάθε αγορά στόχο.
➠ Η μείωση της πιστότητας των καταναλωτών δημιουργεί δυσκολίες σε έναν
διοικητή προϊόντος στην προσπάθειά του να διαφοροποιήσει το προϊόν του σε
σχέση με τον ανταγωνισμό.
➠ Ενώ τα προϊόντα μιας επιχείρησης δεν είναι όλα συμπληρωματικά, πολλές
φορές οι πελάτες τα αντιμετωπίζουν ως υποκατάστατα, με αποτέλεσμα να
δημιουργείται εσωτερικός ανταγωνισμός μεταξύ των διοικητών προϊόντων.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ [νέου τύπου (Ν. 4186/2013)]
251
➠ Δύσκολος ο συντονισμός των δραστηριοτήτων των διοικητών.
➠ Σπατάλη χρόνου για διάφορα project, εργασίες ρουτίνας κτλ. και όχι για
ανάλυση της αγοράς.
➠ Πολλές φορές ο αριθμός των ατόμων γύρω από τον διοικητή δεν επαρκεί
(έλλειψη κατάλληλου ανθρώπινου δυναμικού που θα τον στηρίξει).
➠ Λοιπά οργανωτικά και λειτουργικά προβλήματα.

Στα πλαίσια της Διοίκησης Marketing, ποιοι παράγοντες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την αξιολόγηση των τμημάτων της αγοράς;

Παράγοντες αξιολόγησης τμημάτων αγοράς
1. Μέγεθος και ανάπτυξη του τμήματος.
2. Δομική ελκυστικότητα.
3. Αντικειμενικοί στόχοι και πόροι εταιρείας.

Σελίδα 16 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

4. Πρακτικό Μέρος: Κατάλογος Στοχοθεσίας Πρακτικών Ικανοτήτων και Δεξιοτήτων (Στοχοθεσία Εξεταστέας Ύλης Πρακτικού Μέρους)

Για την πιστοποίηση της επαγγελματικής ικανότητας, κατά το Πρακτικό Μέρος, οι υποψήφιοι της ειδικότητας Στέλεχος Διοίκησης και Οικονομίας, εξετάζονται σε γενικά θέματα επαγγελματικών γνώσεων και ικανοτήτων και επίσης σε ειδικές επαγγελματικές γνώσεις και ικανότητες, που περιλαμβάνονται αποκλειστικά στη στοχοθεσία του πρακτικού μέρους της ειδικότητας.

ΑΓια την πιστοποίηση της επαγγελματικής ικανότητας, κατά το Πρακτικό Μέρος, οι υποψήφιοι της ειδικότητας “Στέλεχος Διοίκησης και Οικονομίας”, εξετάζονται σε γενικά θέματα επαγγελματικών γνώσεων και ικανοτήτων και επίσης σε ειδικές επαγγελματικές γνώσεις και ικανότητες, που περιλαμβάνονται αποκλειστικά στη στοχοθεσία του πρακτικού μέρους της ειδικότητας.

Α. Γενικές Επαγγελματικές Γνώσεις, Ικανότητες και Δεξιότητες.

Όσον αφορά στα γενικά θέματα επαγγελματικών γνώσεων και ικανοτήτων το “Στέλεχος Διοίκησης και Οικονομίας” πρέπει να έχει επαρκείς γνώσεις σχετικά με:

• Τον χειρισμό λογιστικών προγραμμάτων με σκοπό την εξεύρεση και την αξιολόγηση λογιστικών δεδομένων.

• Την αποτύπωση στατιστικών δεδομένων σε στατιστικούς πίνακες και διαγράμματα.

• Τον χειρισμό προγραμμάτων επεξεργασίας κειμένου και πινάκων.

• Τον χειρισμό και την επεξεργασία Υπολογιστικών Φύλλων.

• Τον χειρισμό προγραμμάτων παρουσίασης δεδομένων.

• Την αρχειοθέτηση επιχειρησιακών εγγράφων.

• Τον χειρισμό προγραμμάτων εμπορικής διαχείρισης & μισθοδοσίας.

• Τον χειρισμό των μέσων για την ανάπτυξη των δημοσίων σχέσεων.

Επίσης κατά την κρίση των εξεταστών μπορούν οι παραπάνω γνώσεις και ικανότητες να εξεταστούν και σε συνδυασμό με τις αναφερόμενες στο θεωρητικό μέρος γενικές γνώσεις και ικανότητες.

Β. Ειδικές Επαγγελματικές Γνώσεις, Ικανότητες και Δεξιότητες.

Όσον αφορά στις ειδικές επαγγελματικές γνώσεις και ικανότητες, το “Στέλεχος Διοίκησης και Οικονομίας”

πρέπει να έχει επαρκείς γνώσεις σχετικά με:

Σελίδα 17 από 18

Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π.
ΣΤΕΛΕΧΟΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

• Την μηχανογραφική τήρηση βιβλίων Β & Γ κατηγορίας σύμφωνα με τα Ελληνικά Λογιστικά Πρότυπα (Ε.Λ.Π).

• Την τήρηση & ενημέρωση – παρακολούθηση των λογιστικών αρχείων.

• Τον χειρισμό μέσων ηλεκτρονικής αρχειοθέτησης και εκκαθάρισης αρχείων.

• Την συμπλήρωση φορολογικών στοιχείων και βιβλίων.

• Την συμπλήρωση φορολογικών εντύπων.

• Την σύνταξη εμπορικών επιστολών και επιχειρησιακών εγγράφων σε Η/Υ.

• Τον χειρισμό προγραμμάτων μισθοδοσίας.

• Τον χειρισμό προγραμμάτων επεξεργασίας λογιστικών φύλλων.

• Τον χειρισμό επιχειρησιακών προγραμμάτων ERP & CRM.

Επίσης κατά την κρίση των εξεταστών μπορούν οι παραπάνω γνώσεις και ικανότητες να εξεταστούν και σε συνδυασμό με τις αναφερόμενες στο θεωρητικό μέρος ειδικές γνώσεις και ικανότητες (ενότητα 3.1.2).

Σελίδα 18 από 18