ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ
ΟΜΑΔΑ Β ΕΙΔΙΚΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
1) Τι είναι το Π.Ο.Ε.Σ.Υ. και ποιες ενώσεις εντάσσονται σε αυτή;
1) Π.Ο.Ε.Σ.Υ είναι ο Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Κοινωνικής Ευθύνης των δημοσιογράφων – μελών των Ενώσεων Συντακτών έχει στόχο:
- Να επαναβεβαιώσει και διασφαλίσει τον κοινωνικό ρόλο του δημοσιογράφου στις νέες συνθήκες, που διαμορφώνουν ο γιγαντισμός, το ολιγοπώλιο στο ιδιοκτησιακό καθεστώς, η αυξημένη εμβέλεια και επιρροή των Μ.Μ.Ε. και η παγκοσμιοποίηση της επικοινωνίας.
- Να αποθαρρύνει και να αντιστέκεται σε κάθε απόπειρα κρατικού ή άλλου επηρεασμού με τον αυτό-καθορισμό κανόνων υπεύθυνης επαγγελματικής λειτουργίας.
- Να κατοχυρώσει την ελευθερία της πληροφόρησης και της έκφρασης, την αυτονομία και αξιοπρέπεια του δημοσιογράφου και να θωρακίσει την ελευθεροτυπία επ’ αγαθώ της δημοκρατίας και της κοινωνίας.
Οι ενώσεις που εντάσσονται σε αυτή είναι
Τα επαγγελματικά σωματεία των συντακτών (Ενώσεις Συντακτών):
α) “Ένωσις Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών” (Ε.Σ.Η.Ε.Α.),
β) “Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας – Θράκης” (Ε.Σ.Η.Ε.Μ.Θ.),
γ) “Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου – Ηπείρου & Νήσων” (Ε.Σ.Η.Ε.Π.Η.Ν.),
δ) “Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Θεσσαλίας – Στερεάς & Ευβοίας” (Ε.Σ.Η.Ε.Θ.Σ.Ε.) και
ε) “Ένωσις Συντακτών Περιοδικού Τύπου” (Ε.Σ.Π.Τ.),
ιδρύουν δευτεροβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση (Ομοσπονδία) με έδρα την Αθήνα και την επωνυμία “Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών” (Π.Ο.Ε.ΣΥ.).
2) Τι σημαίνει ο όρος προφερόμενη πληροφόρηση;
2)
3) Τι σημαίνει γραμμή του μέσου και πως αυτή δυσχεραίνει το δημοσιογραφικό έργο;
3)
4) Ποια ήταν η εποχή άνθησης του τύπου στην Ελλάδα και γιατί;
4) Η πρώτη επίσηµη Ελληνική εφηµερίδα χαρακτηρίζεται η “Σάλπιγξ Ελληνική“ η οποία εκδόθηκε την 1η Αυγούστου του 1821 στην Καλαµάτα ταυτόχρονα µε την έκρηξη της επανάστασης. Οι εφηµερίδες του αγώνα επιτελόυσαν τότε εξαιρετικό και σημαντικό έργο προσπαθώντας να ενηµερώσουν για την επικαιρότητα των πολεµικών εξελίξεων και γενικότερα για πολιτικά και κοινωνικά θέµατα.
Στα επόµενα χρόνια ακολουθεί η Χρυσή Εποχή της εφημερίδας, εκδόθηκαν πολλοί νέοι τίτλοι εφηµερίδων σε ολόλληρη την Ευρώπη αλλά και στα ελληνικά εδάφη κι’ έτσι η πρώτη δεκαετία του 20ου αιώνα θεωρήθηκε η καλύτερη εποχή των φυλλάδων. Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκόσµιου πολέµου εκδόθηκαν γύρω στις 15 εφηµερίδες στην Αθήνα µερικές εκ των οποίων και η “Ελευθεροτυπία”, ο “Ελεύθερος τύπος“, η “Καθηµερινή“, και η “∆ηµοκρατία“, οι περισσότερες συνεχίζουν να τυπώνουν μέχρι και σήμερα.
5) Τι σημαίνει ο όρος τέταρτη εξουσία; Που αποδίνεται στην δημοσιογραφία;
5) Ο όρος Τέταρτη εξουσία αναφέρεται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης (ΜΜΕ). Αρχικά αναφερόταν στον Τύπο, καθώς ήταν το μόνο μέσο, αλλά στη συνέχεια με την ανάπτυξη και των υπολοίπων (π.χ. ραδιόφωνο, τηλεόραση, Internet), χαρακτηρίζει τα ΜΜΕ γενικότερα.
6) Τι είναι η ελευθερία του τύπου και ποιες υποχρεώσεις συνεπάγεται στο πλαίσιο άσκησης του δημοσιογραφικού έργου ;
6) Η ελευθερία του λόγου είναι μια αρχή που υποστηρίζει την ελευθερία ενός ατόμου ή μιας κοινότητας να εκφράζει τις απόψεις και τις ιδέες τους χωρίς φόβο αντίρρησης, λογοκρισίας ή νομικής κύρωσης. Ο όρος “ελευθερία έκφρασης” χρησιμοποιείται μερικές φορές συνώνυμα αλλά περιλαμβάνει κάθε πράξη αναζήτησης, παραλαβής και διάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, ανεξάρτητα από το χρησιμοποιούμενο μέσο.
7) Ποιος επιμελείται τη μετάφραση ενός κειμένου;
7) Την μετάφραση ενός κειμένου σε κάποιο σύγχρονο μέσο μπορεί να αναλάβει να διεκπεραιώσει και ο συντάκτης με την προϋπόθεση να ξέρει πολύ καλά ξένες γλώσσες και η είδηση που θα φτάσει να είναι ηχηρή και να ξέρει ότι θα προκαλέσει αίσθηση στο κοινό.
Η ευθύνη για την μετάφραση του κειμένου αποδίδεται στον εκάστοτε αρμόδιο συντάκτη , ο οποίος με την σειρά του θα το παραδώσει στον συντάκτη ύλης ή αρχισυντάκτη, αφού όμως έχει ολοκληρώσει την διαδικασία και γνωρίζει καλά το περιεχόμενο. Ο συντάκτης ύλης η αρχισυντάκτης ρυθμίζουν το πού θα τοποθετηθεί με βάση το περιεχόμενο του.
Βασικές προϋποθέσεις για να μεταφράσει ένας συντάκτης το κείμενο είναι :
Α) Άριστος χειρισμός ξένης γλώσσας
Β) Εξειδίκευση και εμπειρία στην συγγραφή ενός κειμένου
Γ) Συνηθίζεται αυτοί οι συντάκτες να παρακολουθούν τα εξωτερικά μέσα και να ειδικεύονται στον ξένο τύπο.
8) Ποιος είναι ο υπεύθυνος επιμέλειας πρωτότυπου κειμένου;
8) Ο δημοσιογράφος έχει τη δυνατότητα να παρέμβει σε ένα κείμενο . Πάντα στα πλαίσια της δεοντολογίας, με τη δική του άποψη μπορεί να το κάνει πιο επίκαιρο, πιο ζωντανό, ή πιο ανιαρό.
Κάθε κείμενο ιδιαίτερα στον τύπο, τόσο για να προϊδεάσει τον αναγνώστη για το τι θα διαβάσει στο περιεχόμενό του, αλλά και για την πιο σωστή παρουσίασή του, είναι ανάγκη να περιλαμβάνει και ένα “εισαγωγικό σημείωμα”, έναν πρόλογο, που με λίγες αράδες θα αναλύει το τι διαπραγματεύεται το κείμενο ή θα παρουσιάζει ορισμένες άγνωστες πτυχές του προσώπου, που προβάλλει.
Οι τίτλοι, οι λεζάντες, τα μόττο, το lead, όλα λειτουργούν αρμονικά και δένουν με το θέμα για το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Το ίδιο, πολλές φορές, ισχύει και στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ο παρουσιαστής προλογεί, παρουσιάζει με λίγα λόγια τον καλεσμένο, παρουσιάζει το who is who, σύντομα και απλά για να δημιουργήσει την αγωνία και την ένταση στον ακροατή και θεατή να παρακολουθήσει τη συνέντευξη.
Στο τέλος κάθε κειμένου ο πρόλογος περιλαμβάνει το δια ταύτα, κάνει κριτική για όσα ειπώθηκαν και με τον επίλογο δημιουργεί το εντυπωσιακό κλίμα, που πρέπει να μείνει στον αναγνώστη. Πολλές φορές μπορεί ο επίλογος να είναι έτσι τοποθετημένος που να εντυπωσιάζει και τον αναγνώστη.
.
Ο επίλογος, πολλές φορές, είναι ο καταλύτης για την ολοκλήρωση της απόψεως της κοινής γνώμης και της τελικής της κρίσης.
Αναφέρθηκε πιο πάνω ότι στην κειμενική προσαρμογή παίζει ρόλο, τόσο το εισαγωγικό σημείωμα – πρόλογος, όσο και ο επίλογος, όπου μαζί με τους τίτλους, φωτογραφίες σκοπό έχουν να δημιουργήσουν την καλύτερη εντύπωση στην κοινή γνώμη.
Η κριτική του ρεπόρτερ, με τις επιμέρους επισημάνσεις, λεζάντες, τίτλους, μόττο και σχόλια βοηθάει σε όλη την παρουσίαση του θέματος και δημιουργεί θετικά ή αρνητικά σχόλια για το ρεπορτάζ.
Τα σχόλια του συντάκτη και η κριτική του, τόσο σε ολόκληρη το κείμενο όσο και στις επιμέρους απαντήσεις – αφού μπορεί από αυτές να βγει είδηση – δημιουργούν την τελική εικόνα για την εντύπωση του αναγνώστη, αφού ο συντάκτης γνωρίζει τι θέλει να διαβάσει η κοινή γνώμη και όχι αυτός, γνωρίζει τι ενδιαφέρει την κοινή γνώμη και όχι μόνο η προσωπική του άποψη.
Ο δημοσιογράφος έχει την δυνατότητα να παρέμβει παρέμβει με σχόλια και κριτική και στις επιμέρους απαντήσεις, για να μπορεί να δώσει πιο σωστά και αντικειμενικά τις πληροφορίες, που χρειάζεται ο αναγνώστης. Με την παρέμβασή του αυτή – με κριτική και σχόλια – δημιουργεί και ειδήσεις.
Συνήθως, όμως, σκέψεις και απόψεις του συντάκτη, οι οποίες απορρέουν από τα στοιχεία του ρεπορτάζ. Και αυτό το κάνει ο κάθε αρμόδιος συντάκτης με το θέμα που διαπραγματεύεται –ανάλογα με το ρεπορτάζ που παρουσιάζει, αφού μόνο αυτός το γνωρίζει πολύ καλά και το έχει γράψει στο χειρόγραφο του.
Η είδηση προβάλλεται στο έντυπο ανάλογα με τον χώρο που θα πάρει ,την θέση που θα μπει και τα στοιχεία που θα την τονώσουν και αυτό μόνο ο ρεπόρτερ που έχει την γνώση του πρωτότυπου κειμένου μπορεί να τονίσει.
9) Ποιες είναι οι διαφορές του έντυπου δημοσιογραφικού λόγου από το ραδιοτηλεοπτικό;
9)
10) Ποιες ιδιαίτερες γνώσεις πρέπει να διαθέτει ένας μεταφραστής κειμένου;
10) Οι μεταφραστές — σε αντίθεση με τους διερμηνείς — μεταφράζουν γραπτά κείμενα. Οι μεταφραστές που επιτυγχάνουν το πιο φυσικό αποτέλεσμα, δηλαδή ένα κείμενο που ρέει αβίαστα, μεταφράζουν από μια ξένη γλώσσα προς τη γλώσσα που γνωρίζουν καλύτερα (συνήθως -αλλά όχι πάντα- προς τη μητρική τους). Σε τι ακριβώς όμως συνίσταται η δουλειά του μεταφραστή;
Απόδοση του νοήματος
Η ερώτηση που καλούνται να θέσουν στον εαυτό τους όλοι οι μεταφραστές είναι: “Πώς μπορώ να αποδώσω το νόημα;” Μια καλή μετάφραση πρέπει να έχει την ίδια απήχηση στον αναγνώστη με το πρωτότυπο κείμενο.
Εάν το πρωτότυπο σε κάνει να χαμογελάσεις ή σου κινεί την περιέργεια, το ίδιο πρέπει να κάνει και η μετάφραση. Αυτό σημαίνει ότι ο μεταφραστής δεν πρέπει απλώς να κατανοήσει το νόημα των λέξεων, τη γραμματική και το συντακτικό. Πρέπει να κατανοήσει πλήρως και το μήνυμα που θέλει να μεταφέρει ο συντάκτης του κειμένου. Οι καλοί μεταφραστές αντιλαμβάνονται τα συμφραζόμενα, το ύφος και τις λεπτές αποχρώσεις του νοήματος του πρωτοτύπου.
Γνώσεις σε διάφορους τομείς
Η μετάφραση ενός κειμένου για την τεχνολογία της πληροφορικής ή την ιατρική, για παράδειγμα, προϋποθέτει τεχνικές γνώσεις. Αντίθετα, για την απόδοση στίχων ή ομοιοκαταληξίας απαιτείται να καταλαβαίνει ο μεταφραστής και τις 2 κουλτούρες καθώς και να έχει γνώσεις υφολογικού χαρακτήρα.
Προσαρμογή του κειμένου σε νέα δεδομένα
Κάθε γλώσσα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον πολιτισμικό, κοινωνικό και γεωγραφικό της περίγυρο. Επομένως, οι μεταφραστές καλούνται ορισμένες φορές να δημιουργήσουν νέες λέξεις για να αποδώσουν όρους που δεν έχουν ισοδύναμο στη γλώσσα τους. Επίσης, τα κείμενα που είναι πολύ ιδιαίτερα από πολιτισμική άποψη πρέπει να προσαρμόζονται ώστε να γίνονται κατανοητά στους αναγνώστες μιας άλλης κουλτούρας ή γεωγραφικής περιοχής. Αυτό λέγεται “localisation”, που σημαίνει προσαρμογή στα τοπικά δεδομένα.
Η γλώσσα εξελίσσεται
Το λεξιλόγιο και η φρασεολογία αλλάζουν πολύ γρήγορα. Νέες ιδέες και εφευρέσεις, καθώς και νέες χρήσεις για τους ήδη υπάρχοντες όρους, αναγκάζουν τους μεταφραστές να δημιουργούν νέους τρόπους έκφρασης των εννοιών αυτών στη γλώσσα τους. Πρόκειται για μια από τις πιο απαιτητικές αλλά και ενδιαφέρουσες πτυχές της μετάφρασης.
Να θυμάστε ότι η αναζήτηση μιας λέξης στο λεξικό είναι μόνον το πρώτο βήμα. Τα συμφραζόμενα μιας λέξης μπορεί να σας οδηγήσουν στην επιλογή ενός εντελώς διαφορετικού όρου για τη μετάφρασή της.
11) Υπάρχει διαφορά μεταξύ γραπτού λόγου για ραδιόφωνο και γραπτού λόγου για τηλεόραση;
11)
12) Ποια είναι η διαφορά μεταξύ «τίτλου» και «λεζάντας» σε ένα κείμενο;
12) Η διαφορά του τίτλου με της λεζάντας είναι η ακόλουθη ;
Τίτλος : Χρησιμοποιείτε σε ένα κείμενο για να καθορίσει το